20, 21, 24, 25 Ιουνίου 2006

Κυριακή, Ιούνιος 25, 2006

"Βουτιές" στο blog

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μια ζωή λέω :

Υπομονή!

Θα περάσει κι αυτό.
Και κάνω υπομονή.
Και περνάει κι αυτό κι άλλο έρχεται στη στροφή, που και κείνο ζητάει τη δική του υπομονή. Και ξανακάνω κι άντε πάλι απ΄την αρχή.
Και η ζωή επαναλαμβάνεται.
«Κι η ζωή περνάει και χάνεται κι η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται......», φεύγει!
Κι άλλη έρχεται.
Κι εγώ τρέχω να προλάβω αυτές τις στιγμές, να τις ζήσω!
Κι όλο φεύγουν, γίνονται παλιές, γίνονται χθες.
«Υπομονή», μου λένε πάλι τα μαστόρια. «Έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις. Κτίζουν κι άλλοι σπίτια σαν κι εσένα. Πήραν κι άλλοι δάνεια».
Αλλοίμονό μας. Είμαστε πολλοί αυτοί που θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε....
Υπομονή! Θα τα καταφέρουμε.
"Έχει πολύ δουλειά ακόμα. Δεν χτίζονται με όνειρα τα σπίτια. Θέλουν χρόνο, πολλή δουλειά και ιδρώτα".
Και το καλοκαίρι ήρθε και γρήγορα θα φύγει. Δεν θα περιμένει εμένα κι άλλους είκοσι συγγενείς, να γίνει το σπίτι, για να πάμε στο χωριό στη δροσιά και στη θάλασσα, όπως κάναμε μια ζωή.
Φέτος δεν έχει διακοπές. Τόσα άτομα συγγενικά μου θα μείνουν σπίτι τους. Σπίτι μας θα μείνουμε κι εμείς. Μόνο εγώ θα συνεχίσω να πηγαίνω τακτικά δρομολόγια στο χωριό, να επιβλέπω, να κάνω νέες συμφωνίες και να πληρώνω. Κάθε φορά θα βλέπω το νέο σπίτι να ολοκληρώνεται, προσπαθώντας να με πείσει πως θα είναι πιο όμορφο και πιο ζεστό απ΄ το παλιό φτωχικό μας. Και κάθε φορά θα μου δικαιολογείται, πως δεν «σκότωσε» τις αναμνήσεις. Θα βλέπω μια αυλή που θυμίζει εργοστάσιο, φαλακρή χωρίς τον κισσό και τις κορομηλιές και τα λουλούδια μας, όσα έμειναν στην άκρη, να ασφικτυούν μέσα στα οικοδομικά υλικά και να αργοπεθαίνουν. Κι εγώ θα τρέχω στο χωριό πιο συχνά, κυρίως γι΄αυτά τα λουλούδια. Να κρατήσω ότι μπορώ. Ν΄ ανοίξω τρύπες με το λάστιχο, να βρω τις ρίζες, να τις ποτίσω και να τα παρακαλέσω:
Κάν΄ τε κι εσείς υπομονή. Λίγο ακόμα. Ζήστε για μένα και για την Μάννα που σας φύτεψε! Μη μου πεθάνετε κι εσείς!
Η καμέλια, δέντρο ολόκληρη, με κοιτάζει τραυματισμένη. Τα μαστόρια πετσόκοψαν τα κλαδιά της, γιατί τους ενοχλούσαν. Μικρή η αυλή, γεμάτη λουλούδια, δεν χωρούσαν τα φορτηγά. Κι έτσι η καμέλια μας είναι ζωντανή, μόνο απ΄την πλευρά που κοιτάει τη θάλασσα....
Οι ορτανσίες απ΄όλα τα χρώματα, θάμνοι ολόκληροι, όσες γλίτωσαν, δυνατές σαν βράχος, σκονισμένες, τσιμεντοποιημένες, αντέχουν ακόμα! Μέσ΄ το τόσο βάρος των οικοδομικών υλικών, βρήκαν τρόπο να μου δώσουν μήνυμα με ένα λουλούδι τους, ότι αντέχουν ακόμα!
Και θα φεύγω πάλι γρήγορα από κει, όπως κάνω και τώρα, γιατί δεν αντέχω να βλέπω την αυλή μας έτσι. Όλο μας το σπίτι ήταν αυτή η αυλή!
«Μαμά, δεν πειράζει που δεν θα είναι το σπίτι τελειωμένο. Εμένα μου φτάνει που θα κάθομαι στην αυλή», μου είπε η κόρη μου στο τηλέφωνο.
«Η αυλή μας κορίτσι μου, δεν είναι όπως την άφησες πέρυσι...», της είπα.
«Κι οι γαρδένιες; Οι άλλες γλάστρες;» με ρώτησε.
«Ότι μπορούσα να σώσω κορίτσι μου, το έσωσα. Τα έφερα στο Βόλο. Πρώτη φορά στα χρονικά που οι γαρδένιες αντέχουν. Πρώτη φορά γέμισαν μπουμπούκια κι άνθισαν κι όλας, ενώ το νερό και ο ήλιος δεν τις ευνοούν. Κάνουν υπομονή κι αυτές. Ξέρουν ότι σύντομα θα γυρίσουν στο σπίτι τους».
«Μόλις τελειώσουν τα μαστόρια, πρώτα την αυλή μαμά......»
Οι καλοκαιρινές μου διακοπές ήταν πάντα αυτή η αυλή. Φύτευα, πότιζα, κλάδευα. Αν τα λουλούδια μου ήταν εντάξει, τότε πήγαινα στη θάλασσα. Τώρα, πηγαίνω και γυρίζω χωρίς να πηγαίνω στο Χορευτό. Ο άντρας μου δουλεύει κάθε μέρα απ΄τις 5π.μ, μέχρι τις 5μ.μ και δεν μπορεί να πηγαινοέρχεται τόσο μακρυά, μόνο για ένα μπάνιο. Εγώ πηγαινοέρχομαι με το λεωφορείο ή με τα μαστόρια. Έρχομαι στον Βόλο, μπαίνω στο blog και κάνω βαθιά βουτιά μέσα του.
Τα μπάνια μου φέτος είναι στο blog. Οι διακοπές μου φέτος οι ψυχικές, είναι εδώ μέσα. Αν δεν είχα το blog, ειδικά φέτος, δεν ξέρω πως θα άντεχα. Γι΄ αυτό και δεν σας χαιρετάω. Πώς να σας χαιρετήσω αφού είμαι εδώ; Θα μείνω στο blog, μέχρι να τελειώσουν τα μαστόρια, γιατί το έχω ανάγκη και για να κάνω συντροφιά σ΄αυτούς που μένουν. Σ΄αυτούς που φεύγουν εύχομαι να περάσουν ένα αξέχαστο καλοκαίρι και σ΄αυτούς που μένουν, υπομονή, θα έρθει και η δική μας η σειρά.
Ενώ σας γράφω, απέναντί μου είναι τα εικονίσματα της μάννας απ΄ το χωριό. Κοιτάζοντάς τα, με γαληνεύουν. Δεν αγωνιούν για το πότε θα πάνε στο χωριό. Εκείνα ξέρουν.
Πιο πέρα η φωτογραφία της μάννας που κρατάει ένα ποτήρι κρασί και μου λέει "στην υγειά σου"!
«Υπομονή!», μου λέει κι αυτή. «Όλα θα γίνουν! Εγώ άλλωστε είμαι εδώ, κοντά σου!»
Κι εγώ είμαι εδώ ακόμα..... και μιλάω μαζί σας.
posted by elpida @ 6/25/2006 12:05:00 πμ 32 comments
32 Comments:
At Κυρ Ιουν 25, 01:18:22 πμ, lemon said...
Εδώ είμαστε ελπίδα, και παλεύουμε να μη χάσουμε...το όνομά σου, το ξέρεις δα αυτό!Μια φορά είδα μια σελίδα γραμμένη ολόκληρη με τη λέξη υπομονή, υπομονή και ξανά υπόμονή, και μέχρι τέλους το ίδιο, και συγκλονίστηκα απο την απλότητα και τη σοφία της...Θα γίνουνε, και οι γαρδένιες και οι καμέλιες, οι άνθρωποι μόνο δεν ξαναγίνονται, ε?Κοιτα να χαρείς το κοριτσάκι σου και τον άντρα σου, γέλα και με τα μαστόρια που παιδεύονται, και το σπίτι σιγά σιγά θα γίνει. Ίσως ήταν που είχες τα μπάνια εδώ μέσα φέτος, γιαυτό βρήκε ευκαιρία και το σπίτι να φτιαχτεί!!Καλή Κυριακή, απο τη Θεσσαλονίκη.

At Κυρ Ιουν 25, 02:15:36 πμ, NIKH said...
"Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα, εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά..."Καλά τα λέει η lemon ρε Ελπίδα.Που να πας τώρα; Άσε τα μαστόρια να δουλεύουν και λουλούδια φυτεύεις άλλα. Εσύ να είσαι καλά!Μείνε εδώ μαζί μας. Εγώ καλό Σεπτέμβρη θα πάρω άδεια. θα τα λέμε.

At Κυρ Ιουν 25, 03:09:28 πμ, elpida said...
λεμονάκι μου, όλους θα τους χαρώ.Και την κόρη μου που θα έρθει και τον γιο μου και τον άντρα μου και όλους τους συγγενείς μου, που δεν έρχονται μόνο για το χωριό, αλλά και για μένα. Σε λίγο καιρό τούτο το σπίτι θα γεμίσει κόσμο, αλλά, άλλο πράγμα το χωριό!Ωστόσο, θα πάμε! ΄Εστω και χωρίς πόρτες, χωρίς φώτα, χωρίς νερό. Αρκεί να πάρουν τα χοντρά υλικά από κει.Θα κατασκηνώσουμε μέσα και θα πούμε στα μαστόρια, ελάτε πάλι το φθινόπωρο! Τους το είπα ήδη!Μετά δεν βιάζομαι.Θα την βρούμε την άκρη...Το σπίτι ξεκίνησε πρώτο. Απ΄τον περασμένο Οκτώβρη, αλλά με τον βαρύ χειμώνα, άρχισαν τα θεμέλια τον Απρίλη. Γι΄αυτό βγήκαμε εκτός προγράμματος. Μετά ήρθε το μπλογκ. Τον Μάιο. Ευτυχώς!Φιλιά στην Θεσσαλονίκη που πολύ αγαπώ. Καλή σου μέρα!

At Κυρ Ιουν 25, 03:12:08 πμ, elpida said...
Νίκη μου, υπομονή κι εσύ.Θα τα λέμεσίγουρα.

At Κυρ Ιουν 25, 04:30:33 πμ, sofi-k said...
Όλα καλά θα πάνε κι εμείς, εδώ θα είμαστε, δε χανόμαστε...Ξέρεις πόσος κόσμος και διακοπές δε θα πάει και καινούριο σπίτι με αυλή δε θα έχει;;;Κουράγιο, και σε λίγο όλα θα φαίνονται καλύτερα!Είμαι σίγουρη!!!Καλό ξημέρωμα ελπίδα μου!...

At Κυρ Ιουν 25, 10:19:16 πμ, Εργοτελίνα said...
Καλημερα...Παλευεις μονη σου σε αυτο το blog,δεν υπαρχει οικογενειακη στηριξη,θα πρεπε να χες και μια κανονικη συνδεση............Η Λυση ειναι να πεισεις τα παιδιανα bloggαρουν και αυτα,ημερολογιοφιλες και φιλους δεν εχουν;;....Οσο για το συζυγο ενα Blog για τον ΠΑΟΚ δεν ειναι και ασχημο.....Να και κατι για να ανεβει ψυχολογικαγιατι ο ΠΑΟΚ δεν παει καθολουκαλα..και η αρνητικη ενεργειαισως διαχεεται στην ατμοσφαιρα...

At Κυρ Ιουν 25, 11:20:21 πμ, MouToN said...
Aμάν!Όλοι οι συγγενείς(20!)...σε σας έρχονται το καλοκαίρι;Καλά πότε ηρεμείς;;

At Κυρ Ιουν 25, 11:25:41 πμ, MouToN said...
Πότε θα μας δείξεις φωτογραφίες; :)

At Κυρ Ιουν 25, 01:50:43 μμ, βασιλική said...
η υπομονη, καλη μου Ελπιδα, τελειωνει... ερχεται μια στιγμη που σωνεται...σαν το λαδι στο καντηλι...καλημερα...

At Κυρ Ιουν 25, 06:16:24 μμ, elpida said...
σοφη Κ,Ξέρω κορίτσι μου, ξέρω! και αυτά και άλλα...Υπάρχουν στιγμές όμως που βλέπουμε τα δικά μας προβλήματα βουνό, ενώ δίπλα μας άλλοι δεν έχουν να φανε...Τέτοιες στιγμές όμως, όλοι έχουμε.Κακώς βέβαια, αλλά συμβαίνει!Φυσικά θα τα λέμε! Φιλιά πολλά!

At Κυρ Ιουν 25, 06:46:53 μμ, elpida said...
εργοτελίνα μου, αν ήξερες τι κατάφερες σήμερα μ΄αυτό το μήνυμα, δεν θα το πίστευες!Είπα στον άντρα μου, αφού σχόλασε και έφυγε, "έλα να διαβάσεις ένα μήνυμα που αφορά εσένα!"Κουφάθηκε!"Και που με ξέρουν εμένα και τι δουλειά έχω εγώ..." και διάφορα έλεγε, μέχρι να καθήσει στην καρέκλα του γραφείου.Δε θα το πιστέψεις εργοτελίνα μου, τα διάβασε όλα! Εγώ κατέβαζα τις σελίδες,( πάει η κάρτα μου, που με γκρίνια μου φέρνει!)εκείνος σχολίαζε συνέχεια προφορικά, αλλού χαμογελούσε, αλλού νευρίαζε!Στο τέλος, όταν τον ρώτησα τι να σχολιάσω για πάρτυ του, μου είπε:"Τόσοι λίγοι σχολίασαν για τον Πάοκ;"Χάρηκε όμως πολύ, αλλά μην περιμένεις να μάθειυπολογιστή.Ούτε τα κινητά δεν θέλει.Όσο για στήριξη, μην την ψάχνεις!Την γκρίνια να γλύτωνα, μου έφτανε!Όσο για τα παιδιά μου, καμμία σχέση. Ο γιος μου ξέρει πέντε πράγματα για να παρακολουθεί με τον πατέρα του ότι αφορά στοίχημα.Η κόρη μου έχει άλλα ενδιαφέροντα, μένει και Αθήνα, δεν μπορεί να με βοηθήσει τουλάχιστον στα Αγγλικά η Γαλλικά. Τους υπολογιστές δεν τους πάει κι ούτε ξέρει από που ανοίγει. Ούτε θέλει να μάθει και καλά κάνει! Έχει τόσα άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή της, που μακάρι να τα καταφέρει σε κείνα.Άλλωστε, αν μου πάρει τον υπολογιστή όλη η οικογένεια, τι θα κάνω εγώ; Πότε θα δακτυλογραφώ τα βιβλία μου και πότε θα επικοινωνώ μαζί σας;Μην απορείς λοιπόν με την οικογένεια. Και φίλους έχουν και ασχολούνται με τα δικά τους ενδιαφέροντα. Είναι όλοι φυσιολογικότατοι. Εγώ διαφέρω κατά πολύ απ΄τα δικά τους ενδιαφέροντα.Καλό, κακό, έτσι είναι!Όσο για την σύνδεση, έχω προπληρώσει εδώ και ένα μήνα πακέτο 6 μηνών. Δεν μου την έκαναν ακόμη (λόγω φόρτου εργασίας), δεν το κυνηγάω κι εγώ, γιατί δεν ξέρω ακόμα αν και για πόσο θα λείψω.Αυτά! Σ΄ευχαριστώ για το δώρο που έκανες στον άντρα μου σήμερα και σε μένα αυτή την σκηνή:Να κάθεται ο Δημήτρης στον υπολογιστή και να διαβάζει!Δεν ξανάγινε! εδώ και 14 χρόνια που έχω υπολογιστή. Έπρεπε να τον φωτογραφήσω!

At Κυρ Ιουν 25, 06:55:28 μμ, elpida said...
mouton και λίγους είπα.Βάλε 4 εμείς. Άλλα 5 αδέλφια μου.Τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, τις νύφες τους ή τους γαμπρούς τους και τα παιδιά τους, όσα είναι παντρεμένα. Βάλε τους ελεύθερους με τα κορίτσια ή αγόρια τους και τους φίλους τους. Βάλε τα δικά μου παιδιά με τις παρέες τους, βάλε τα πεθερικά μου, βάλε την κουνιάδα μου και την οικογένειά της."Βάλε, βάλε, βάλε, ότι θέλεις βάλε!"Αν σου έλεγα ότι αυτή η "μάζωξη" με έκανε ευτυχισμένη, τι θα έλεγες;

At Κυρ Ιουν 25, 07:05:43 μμ, elpida said...
mouton όταν γίνει η σύνδεση και όταν μου μάθουν. Βάλε φθινόπωρο μεριά... Τότε όμως θα βγάλω τα απωθημένα μου. Μόνο φωτογραφίες θα σας βάζω. Μία φωτο θά ΄ναι χίλιες λέξεις.Υπομονή!

At Κυρ Ιουν 25, 07:07:36 μμ, elpida said...
Βασιλική μου, κι εγώ αυτό νιώθω φέτος. Δεν έχω πια απωθέματα υπομονής. Στέρεψαν! Ως τόσο, κάνω!Δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς!

At Κυρ Ιουν 25, 07:16:15 μμ, MouToN said...
Πω...ρε Ελπίδα..ζόρια!Μου φαίνεται θα έρθω να σε βοηθήσω!Φιλιάυ.γ(το φάνκι μπε είμαι..)

At Κυρ Ιουν 25, 07:16:34 μμ, Serenity said...
Μάλλον θα σου κάνω παρέα, Ελπίδα... Ηλεκτρονικά, έστω...Σε νιώθω.

At Κυρ Ιουν 25, 08:23:37 μμ, elpida said...
προβατάκι μου, αφού σ΄έχω καλέσει.Όχι όμως για να βοηθήσεις!

At Κυρ Ιουν 25, 08:24:40 μμ, elpida said...
serenityθα τα λέμε κορίτσι μου. Περνάει έτσι το καλοκαίρι;

At Κυρ Ιουν 25, 09:18:08 μμ, Εργοτελίνα said...
This post has been removed by the author.

At Κυρ Ιουν 25, 09:18:21 μμ, Εργοτελίνα said...
This post has been removed by the author.

At Κυρ Ιουν 25, 09:20:03 μμ, Εργοτελίνα said...
Σε αυτη τη σελιδα εχουν συλλεξει,ολα τα Παοκτζιδικα Blogs

At Κυρ Ιουν 25, 09:22:05 μμ, elpida said...
εργοτελίνα, ο γιος μου λέει:"Πάει η μάνα μου! Τό ΄χασε στα γεράματα και σερφάρει σαν 18άρα!Κάποιοι άλλοι είπαν στον άντρα μου, "θα την χάσεις τώρα την γυναίκα σου, που έμαθε το ίντερνετ.Θα βρει άλλον!"Λες και τόσες γυναίκες που βρίσκουν γκόμενο τον βρήκαν στο ίντερνετ.Τι να κάθομαι να τους εξηγώ;Τόσο τους κόβει, έτσι λένε. Λες κι εγώ αν είχα τέτοιες ανησυχίες, θα τις κάλυπτα στο ίντερνετ!Αρκεί που με ξέρει ο άντρας μου και τα παιδιά μου και με καταλαβαίνετε κι εσείς.

At Κυρ Ιουν 25, 09:25:37 μμ, elpida said...
Ποιός μετάνοιωσε για τα σχόλιά του και τα έσβησε; Κρίμα! Δεν θα είχα πρόβλημα να απαντήσω.

At Κυρ Ιουν 25, 09:26:07 μμ, Εργοτελίνα said...
Mεχρι και Παοκτζης απο το Βολουπαρχει...Ο Υπολογιστης και το Ιντερνετειναι για ολους....Οπως εγραψες και συ δεν το γνωριζεςή το παρέβλεπες,οπως ολοι μας αλλωστε...Καποιος ομως βρεθηκε καιμας συστησε τον Κοσμο του Ιντερνετ............Τωρα πια δε θα σε κοιτουν με μισο ματι,οταν παλευεις με τον Υπολογιστη.....Ολοι μπορουν να παλεψουν....και να ταξιδεψουν.....Απο ολα εχει ο κήπος μας...Να σαι καλα..

At Κυρ Ιουν 25, 09:29:28 μμ, Εργοτελίνα said...
Εγω τα σβησα γιατι δεν πετυχε το linkο γιος μου λέει:"Πάει η μάνα μου! Τό ΄χασε στα γεράματα και σερφάρει σαν 18άρα!E,αυτο και αν ειναι κουφό....Αντι να σερφαρει ο Γιοςνα γνωριζει Φιλους,Νεους Ανθρωπουςστα Νιατα του....Πρωτοπορει η Μανα....

At Κυρ Ιουν 25, 09:30:22 μμ, elpida said...
Ευχαριστώ εγοτελίνα μου.Από αύριο θα του τα δείξω. Ένα ένα, μη πάθει και τίποτα! Είναι και με πυρετό δυο μέρες τώρα.

At Κυρ Ιουν 25, 10:03:07 μμ, MouToN said...
Περαστικά!!Περαστικά..:)

At Κυρ Ιουν 25, 11:08:20 μμ, elpida said...
εργοτελίνα μου, δεν το είχα σκεφτεί για τον Παοκ. Δεν είναι ότι το έκανα εσκεμμένα. Σήμερα ήταν αυθόρμητο και ήταν πρόκληση για κείνον να δει. Μετά του έδειξα και τα άλλα, κάθησε λίγο, αλλά προτίμησε να δει τον αγώνα.Αν του αρέσει θα χρειαστούμε κι άλλον υπολογιστή κι όχι έναν, πολλούς!Σίγουρα το ίντερνετ είναι ένας κόσμος προς εξευρένηση, αλλά για μας προς το παρόν είναι ακριβό σπορ. Όσο για τα παιδιά μου, άστα να ζήσουν τα νιάτα τους. Ο κόσμος τους είναι έξω. θα μπορούσαν να ασχοληθούν, έστω για ενημέρωση, αλλά αυτό είναι δική τους απόφαση.Ίσως τον χειμώνα που δεν θα τους προκαλεί η ζωή!Ο Βόλος έχει πολλούς Παοκτζήδες.Ο άντρας μου έχει περίπτερο και τους ξέρει όλους. 2000! έχει μου λέει να σου γράψω αυτή τη στιγμή!

At Κυρ Ιουν 25, 11:12:31 μμ, elpida said...
ευχαριστώ προβατάκι μου. Απ΄τ΄απόγευμα είναι καλύτερα.Κελαιδάει! Έψησε και μπριζόλες στο μπαλκόνι και τώρα τρώγοντας βλέπει αγώνα, μαζί με τον γιο μου.

At Κυρ Ιουν 25, 11:40:31 μμ, elpida said...
εγοτελίνα μου, δεν σου έγραψα ότι ο άντρας μου ήταν ποδοσφαιριστής.Έπαιζε χρόνια σε ομάδες Θεσ/κης, αλλά δεν είχε μυαλό τότε να προχωρήσει σε μαγάλες ομάδες. Ήρθε στον Βόλο για διακοπές, γνωριστήκαμε κι από τότε έπαιζε σε διάφορες τοπικές ομάδες. Αργότερα προπονούσε κάποιες ομάδες και τώρα παίζει με τους παλαίμαχους. Όλοι απορούν πως εμείς οι δυο ταιριάξαμε, αλλά ίσως αυτά τα διαφορετικά ενδιαφέροντα να μας κρατάνε μαζί. Να σκεφτείς εγώ λέω ότι είμαι Παναθηναικός κι ας είμαι άσχετη και έχω μείνει στην εποχή του Δομάζου! Προσπάθησα να έρθω πιο κοντά στα αθλητικά, αλλά, Αδύνατον!Σου έχω ξαναγράψει γι' αυτό νομίζω σε δικό σου προηγούμενο μπλογκ.

At Δευ Ιουν 26, 01:15:51 πμ, In Silence said...
Ελπίδα να μιλάς στα λουλούδια σου και να τα καθησυχάζεις! (είμαι σχεδόν σίγουρη πως ήδη το κάνεις!)

At Δευ Ιουν 26, 02:35:11 πμ, elpida said...
ιν σιλανςΜόνο τα μιλάω κορίτσι μου;


Σάββατο, Ιούνιος 24, 2006

Δυο μάνες ανταμώσανε......

Δυο μάνες ανταμώσανε....

«Να μην σου δώσει ο Θεός, όσα μπορείς ν΄αντέξεις», λέει μια παροιμία.

Χθες η Νατέλα, η μαμά του Άλεξ, συναντήθηκε μα την μαμά ενός παιδιού της παρέας των πέντε.Η Νατέλα βρήκε την δύναμη ν΄ακούσει την διήγηση, μέχρι ενός σημείου.Μετά δεν άντεξε.Αυτή η μάνα της σκότωνε την ελπίδα.Αυτή η ελπίδα την κρατά όρθια τόσο καιρό.Ότι ο Άλεξ της, ζει!Όλα όσα ακούει της φαίνονται ένα κακό όνειρο.Ένας εφιάλτης που θέλει να ξυπνήσει.Όλοι μας βλέπουμε αυτό το κακό όνειρο και θέλουμε να ξυπνήσουμε.Μα δεν ξυπνάμε.Ο εφιάλτης αυτός έχει μεγάλη διάρκεια.Καμμία δεν κοίταξε στα μάτια την άλλη.Η Νατέλα δεν ήθελε να δει τα μάτια της άλλης μάνας,γιατί μέσα στον πόνο της λυπόταν και την ίδια.Είχε τόση αξιοπρέπεια!Απορώ. Από που την αντλεί;Τόσο απόθεμα ψυχής;Αν ήμουν στη θέση της δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα.Η άλλη μάνα ντρεπόταν.Πώς να σηκώσει τα μάτια ψηλά;Γιατί πράγμα να καμαρώσει;Μάνα όμως κι αυτή...Θεέ μου! Είναι τόσο σκληρό!Πώς μπορεί να είναι αλήθεια;
posted by elpida @ 6/24/2006 01:28:00 πμ 7 comments
7 Comments:
At Σαβ Ιουν 24, 02:28:41 μμ, Giramondo said...
Πράγματι...πώς μπορεί να είναι αλήθεια;;φιλιά

At Σαβ Ιουν 24, 04:53:08 μμ, lemon said...
Ελπίδα, διάβασες τη "Συγχώρεση" της Σώτης Τριανταφύλλου? αν όχι, διάβαστην . Όχι οτι θα απαντήσει στα ερωτήματά σου (/μας), μάλλον εντονότερα θα τα κάνει, αλλά είναι σαν χάδι στην ψυχή μας να βλέπουμε οτι ο άνθρωπος έχει κι αυτή του την πλευρά, τόση δύναμη και τόσο βάθος. Γιατί την έχει, ναι, με σάρκα και οστά μπροστά μας η Νατέλα.

At Σαβ Ιουν 24, 04:53:12 μμ, elpida said...
Άκουγε λέει βουβή....Τί να πει;Αχ! Νατέλα μου, να μπορούσα να βοηθήσω..."Νά ΄ταν ο κόσμος μια ζαριά,να του ΄κλεβα το ζάρι".

At Σαβ Ιουν 24, 04:54:53 μμ, elpida said...
lemonεξήγησέ μου κορίτσι μου που και πως να την βρω, σε παρακαλώ!

At Κυρ Ιουν 25, 12:23:51 πμ, lemon said...
Ελπίδα, η "συγχώρεση" είναι βιβλίο, της Σώτης Τριανταφύλλου, ψάξτο στα βιβλιοπωλεία παντού.

At Κυρ Ιουν 25, 01:03:43 πμ, elpida said...
λεμονάκι μου, σ΄ευχαριστώ!Είπα κι εγώ! θα το βρω στο μπλογκ;

At Κυρ Ιουν 25, 03:15:38 πμ, Anonymous said...
"Δυο νύχτες ανταμώσανε" δεν λέει το τραγούδι;


Τετάρτη, Ιούνιος 21, 2006

Απόψε πάμε θέατρο

Αρκετά σας ζάλισα με τα βιβλία.

Απόψε λέω να πάμε σ΄ένα θέατρο.
Τι σημασία έχει αν δεν παίζεται πια;
Σε μένα που γράφω έχει μείνει για πάντα στο ημερολόγιό μου και στην μνήμη μου.
Από κει θα σας το θυμήσω κι εσάς. Άλλωστε κάποια έργα είναι διαχρονικά. Πάντα έχουν κάτι να πουν.

20/5/98 Ξημ. Τετάρτης βράδυ 2 παρά τέταρτο
Είδα στο θέατρο την Κάτια Δανδουλάκη στο MASTER CLASS. Απίθανη! Μοναδική! Της είχα χαρίσει το βιβλίο μου παλιότερα και μου είπε ότι την συγκίνησε. Έτσι στην αφιέρωση στο βιβλίο του έργου της, μου έγραψε «Μουτ» που θα πει "κουράγιο".
Όσο για το έργο, έκοβε ανάσες κι όσο για τη Μαρία Κάλλας....
Τι να γράψω εγώ; Κάθε φράση της και μια σοφία. Το βιβλίο μου είναι όλο σημειωμένο. Σελίδες ολόκληρες αντέγραψα στο ημερολόγιό μου, για να τα θυμάμαι.
Παραδείγματος χάριν:π.χ
<<Ήξερα πως δεν είχα λουκ - και απέκτησα!Κανένας δεν νοιάζεται για τις φουρτούνες που έχεις περάσει. Πρέπει να ξέρεις τα όριά σου, να ξέρεις ως που φτάνει ο ίσκιος σου.... Τα δάκρυα δεν θα σας βγάλουν πουθενά. Ούτε στο θέατρο, ούτε στην πραγματική ζωή. Οπωσδήποτε, όχι μαζί μου..... Κανένας δε νοιάστηκε πόσες νύχτες έχω κλάψει ως τα ξημερώματα.... Κανένας δεν σκοτίζεται για το μουσκεμένο μαξιλάρι σου.... Εγώ τα έμαθα με ιδρώτα και αίμα. Δεν είχα κανένα να μου τα πει. Τι άλλο περιμένεις; Δέξου το δώρο! Πάρε αυτό που σου δίνουν.Σήκω και βασίλεψε. Σήκω και πάρε τη θέση σου στον κόσμο. Δεν μ΄αρέσουν πολλά απ΄τους Γερμανούς, αλλά μ΄αρέσει το ?Μουτ?.>>
Τι να πρώτο αντιγράψεις; Και τι να γράψω εγώ, πόσο με άγγιξε η Μαρία που ήταν η Κάτια, η Κάτια που ήταν η Μαρία.... Εγώ και τις δυο τις συνάντησα.
posted by elpida @ 6/21/2006 12:58:00 πμ 10 comments
10 Comments:
At Τετ Ιουν 21, 02:43:44 πμ, μεθυσμένα χρώματα said...
mut= κουράγιο, δύναμη, θάρρος, τόλμη!από όλα αυτά που έγραψες κρατάω μόνο το : τα δάκρυα δεν θα σας βγάλουν πουθενά..!την καληνύχτα μου!

At Τετ Ιουν 21, 03:04:31 πμ, elpida said...
μεθυσμένα μου χρώματαΚαληνύχτα σου κορίτσι μου. Ότι θέλει και ότι τον αγγίζει κρατάει ο καθένας. Εγώ απ΄όλη τη σελίδα σημείωσα αυτά. Σκέψου πόσα σημείωσα σε όλο το βιβλίο,πόσο με άγγιξε το θέατρο με πρωταγωνίστρια την Κάτια, πόσο με άγγιξε η ζωή και οι σκέψεις της Κάλλας!

At Τετ Ιουν 21, 11:02:39 πμ, Giramondo said...
Mut...μία λέξη που ανάλογα με τη φράση που τη χρησιμοποιείς...αλλά και την εφαρμογή της στη ζωή...παίρνει...χίλιες διαστάσεις!φιλιά

At Τετ Ιουν 21, 03:58:24 μμ, In Silence said...
Καλή μου Ελπίδα, δεν σε έχω ξεχάσει και σου χρωστάω και ένα email.Περνάω και διαβάζω βιαστικά τα ποστ σου με την υπόσχεση να τα διαβάσω προσεχτικά, μόλις βγω πάλι από το αδιεξοδό μου...Σε φιλώ γλυκά.

At Τετ Ιουν 21, 07:42:19 μμ, elpida said...
giramodo moy, mut....

At Τετ Ιουν 21, 07:44:01 μμ, γιώργος said...
mut...να'σαι πάντα καλά...και δυνατή...

At Τετ Ιουν 21, 07:44:06 μμ, elpida said...
in silenceαν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι, μη διστάσεις.Φιλιά και εύχομαι ΠΟΤΕ στη ζωή σου αδιέξοδα πια!

At Τετ Ιουν 21, 10:31:06 μμ, elpida said...
ΓιώργοςΚαι συ Γιώργο μου να είσαι καλά και όλος ο κόσμος.

At Τετ Ιουν 21, 10:32:51 μμ, elpida said...
Γιώργο, εσύ μου έστειλες εκείνο το λιγκ; Έτσι το λένε; Μακάρι να ήξερα όμως τι πρέπει να κάνω. Υπομονή! Ο τεχνικός είναι εκτός.

At Τετ Ιουν 21, 11:15:45 μμ, elpida said...
Γιώργο, ήθελα να γράψω στο μπλογκ σου για την σταγόνα βροχής, αλλά μου έκρυβε την επικόλληση. Γι΄αυτό το έβαλα εδώ.Γιώργο μου, με αφορμή την σταγόνα σου θα σου αντιγράψω ένα απόσπασμα απ΄το βιβλίο του ψυχολόγουΓουέιν Ντύερ, «Πίστεψέ το και θα το δεις», εκδόσεις Γλάρος.Σελίδα 103-104?.όλα εργάζονται αρμονικά με το σύνολο που αποκαλούμε «Εμείς».Ναι, στ΄αλήθεια, εσείς κι εγώ είμαστε ένα «εγώ» που είναι εμείς, και,παρ΄όλο που αυτές οι μικροσκοπικές μορφές ζωής που εδρεύουν μέσα στα νύχια των ποδιών μας είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα έρθουν ποτέ σ΄επαφή μ΄ εκείνες τις άλλες, πολύ διαφορετικές μορφές ζωής που ζουν μέσα στα βλέφαρά μας, εξακολουθούν ωστόσο, να είναι όλες τους τόσο ξεχωριστές και μοναδικές, όσο και κρίσιμες για την ολότητα που αποκαλούμε εαυτό μας.Το γεγονός αυτό ξακαθαρίστηκε απόλυτα για μένα,όταν είδα σ΄ένα «ντοκυμαντέρ» τις μορφές ζωής που υπάρχουν μέσα σε μια και μοναδική σταγόνα βροχής. Μ΄ένα πολύ ισχυρό μικροσκόπιο, οι επιστήμονες απέδειξαν ότι υπάρχουν εκατοντάδες ζωικές μορφές μέσα σε μια σταγόνα βροχής, πολλές, απ΄τις οποίες δεν είχαν φυσική επαφή με άλλες ζωικές μορφές μέσα στην ίδια σταγόνα. Είχαν διάφορα χρώματα, σχήματα και προέλευση, η κάθε μια με μοναδικά φυσικά χαρακτηριστικά και βρίσκονταν τόσο μακριά η μια από την άλλη, όσο είμαστε εμείς από τους νομάδες του Αφγανιστάν. Ωστόσο, όλες τους σύνθεταν την ολότητα που αποκαλούμε «σταγόνα βροχής»

Τρίτη, Ιούνιος 20, 2006

Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς σε όλους σας

Παιδιά, μ΄έχετε συγκινήσει πολύ με τα ιμέλ σας. Πρέπει όμως να σας εξηγήσω κάποια πράγματα, για να μην γίνονται παρεξηγήσεις. Το βιβλίο προυπήρχε, ναι, μα η έκδοσή του η σωστή και η τελική, έγινε πριν 25 μέρες. Ακόμη δεν έχει προλάβει να διακινηθεί, ακόμα δεν κατάφερα ούτε εγώ να κατέβω στην Αθήνα, για να ευχαριστήσω αυτόν τον Άνθρωπο από κοντά, που επένδυσε σε μένα και να πάρω και τα βιβλία που δικαιούμαι.Έχω γράψει σε άλλα κείμενα, ότι έχω μπλέξει με μαστόρια στο χωριό με την οικοδομή και εδώ στον Βόλο. Δεν μπορώ να φύγω τώρα.
Με ρωτάτε στα ιμέηλ διάφορα, γι΄αυτό αποφάσισα να σας ενημερώσω όλους μαζί. Το βιβλίο εφόσον θα κυκλοφορήσει Πανανελαδικά, θέλει τον χρόνο του. Εγώ απλά δεν το ήξερα και στεναχωριόμουν που μάθαινα ότι δεν το βρίσκετε. Γι΄αυτό έλεγα παραγγείλτέ το. Αφού ακόμη και στην πόλη μου δεν έχουν ενημερωθεί και το είδατε άπ΄το προχθεσινό μου κείμενο. Τώρα αν εγώ ήμουν βιαστική και μαθημένη να προσπαθώ μόνη μου τόσα χρόνια στον τόπο μου, τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και σίγουρα είναι για το καλό μου και το καλό του βιβλίου. Τόσα χρόνια οι Εκδοτικοί οίκοι μου έκλειναν τις πόρτες και τώρα που οι εκδόσεις Καλυδών, έδειξαν ότι έχουν Ανθρώπινες ευαισθησίες , πέρα απ΄ την τσέπη τους, τώρα θα φοβηθώ; Επειδή πίσω απ΄αυτές τις εκδόσεις κρύβεται ένας πολύ σημαντικός Άνθρωπος, πολύ ταλαντούχος και αξιόλογος , κι αν οι εκδόσεις Καλυδών είναι νέες και ακόμη άγνωστες για μερικούς, σας πληροφορώ πως με τις Ανθρώπινες αξίες που έχει για βάσεις, θα φτάσει πολύ ψηλά! Δεν σας λέω ποιος είναι αυτός ο Άνθρωπος, που εγώ θα τον κάνω άγαλμα, αφήνω να τον ακαλύψετε εσείς οι ίδιοι και αυτόν και όλα τα άλλα αξιόλογα βιβλία που έχει εκδόσει, μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, μαζί με το δικό μου. Και που είστε; Αν τον ξέρετε ήδη ή τον συναντήσετε μη ξεχάσετε να του σφίξετε το χέρι και να του πείτε ένα «ΕΥΓΕ!», που παρέμεινε Άνθρωπος. Εγώ καθυστερώ αυτή τη συνάντηση πέρα απ΄τις υποχρεώσεις, γιατί δεν έχω βρει τι δώρο να του κάνω για να ισοφαρίσω τη ζυγαριά. Μου έδωσε ήδη πολλά. Εγώ τι θα του δώσω; Είναι μεγάλη η δύναμη του μπλογκ. Δεν την ήξερα, δεν την περίμενα. Μόλις έμαθα, ζήτησα να μου ανοίξουν και μένα, για να επικοινωνώ και να γνωρίσω ανθρώπους. Μ΄άρεσε η ανωνυμία, όμως το πάθος μου γι΄αυτό το βιβλίο, με πρόδωσε. Έτσι πρόδωσα κι εγώ το μπλογκ. Νιώθω τύψεις που το «χρησιμοποίησα». Είναι αργά όμως και δεν διορθώνεται. Όσοι μου κρατήσουν κακία, θα έχουν χίλια δίκια. Κι εγώ μαζί τους! Όσο για το βιβλίο μου, όσοι βιάζονται σαν κι εμένα, πείτε τον βιβλιοπώλη σας και σε μια μέρα θα σας το φέρει. Οι υπόλοιποι, θα σας προκαλεί σύντομα στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων κι εγώ θα μάθω αν το πήρατε!Αν μου πει ο γνωστός άγνωστος κύριος «Καλυδώνης», το βιβλίο σου δεν αρέσει, τότε ελάτε να με παρηγορήσετε!
Σας αγαπώ όλους πολύ κι επειδή θα ΄ρθει ο σοφατζής σε λίγο και ο κουφοματατζής για καινούργιες συμφωνίες, δεν προλαβαίνω να απαντήσω στα ιμέηλ, γι΄αυτό έγραψα εδώ.
Φιλιά πολλά, ραντεβού τα μεσάνυχτα!
posted by elpida @ 6/20/2006 07:24:00 μμ 13 comments
13 Comments:
At Τρι Ιουν 20, 09:06:17 μμ, dr.Uqbar said...
Καλα να παει, και δεν σε παρεξηγουμε καθολου. Ολοι για καποιον λογο γραφουν και καλυτερα να εχεις εναν παρα κανεναν.Αλλα...πολυ postαρεις ή εχεις τοσο χρονο ή τα παιδια κοιμουνται νωρις και ξενυχτας ή το να εισαι συγγραφεας (και επιτυχημενος σε λίγο) σου δινει περισσοτερο χρόνο. Το ελπίζω.Μπάι.

At Τρι Ιουν 20, 11:00:26 μμ, apousia said...
elpida μου,είναι δαιδαλώδεις οι διαδικασίες με τις οποίες λειτουργούν οι εκδοτικοί οίκοι,και τις οποίες εμείς πολλές φορές δεν τις γνωρίζουμε..Αναφορικά στις εκδόσεις ''Καλυδών'',έχω να πω πως όσα βιβλία έτυχε να έχω από τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο,είναι πραγματικά πολύ προσεγμένα και αξιόλογα!Σύντομα το βιβλίο σου θα έχει τη θέση που του αρμόζει,γιατί πιστεύω πως το έχεις εμπιστευτεί σε ''καλά χέρια''..Την αγάπη μου!

At Τρι Ιουν 20, 11:37:01 μμ, kantis said...
To πάθος,δεν προδίδει ποτέ!Ούτε συνέδεσες το blog με το βιβλίο,ούτε το χρησιμοποίησες.Κι εγώ θέλω να πιστεύω,πως πράγματι ο άνθρωπος αυτός που αναφέρεις,αξίζει το ''εύγε'' σου,και το ''εύγε'' μας,όπως το αξίζει και το βιβλίο σου!Διαβάζω καιρό τα κείμενά σου,μα σήμερα πιστεύω πως χρειάζεται μια επιβράβευση και σε σένα,και στον εκδοτικό οίκο..

At Τρι Ιουν 20, 11:38:35 μμ, elpida said...
dr.ugbarΤο πολύ ποστάρω, εμένα μου φαίνεται λίγο! Που να κάνω και την σύνδεση! Έχω τρελαθεί με το μπλογκ.Είναι αυτό που είχα ανάγκη τόσα χρόνια και κατέφευγα στο χαρτί. Έτσι προέκυψαν τα 5 βιβλία και τα 97 ημερολόγια κι ότι άλλο έχω γράψει.Αναρρωτιέσαι για τον χρόνο. Τον ανακαλύπτω πάντα, για να κάνω αυτό που μου αρέσει και αγαπώ. Κοιμάμαι 3-4 ώρες το 24ωρο κι αυτές πρωί, τώρα που δεν δουλεύω. Παλιότερα, πριν βγω στην σύνταξη κοιμόμουν λίγες ώρες το απόγευμα, αντί για βράδυ. Μην την ψάχνεις!Τα παιδιά μου είναι μεγάλα κι είμαι δίπλα τους όπως η κάθε Μάνα.Και στον άντρα μου επίσης και σε όλες τις υποχρεώσεις μου.Πάντα ασχολούμαι με πολλά πράγματα. Δίνω προτεραιότητες.Είναι γεγονός ότι έχω καταρρεύσει απ΄την έλλειψη ύπνου, μα όταν βλέπω πίσω μου τι έχω καταφέρει, παίρνω δύναμη και συνεχίζω. Αν σου πω τι έχω καταφέρει εδώ και έξι μήνες που κάθομαι,δεν δουλεύω στο περίπτερο, δεν θα το πιστεύεις.Γι΄αυτό σου λέω μου φαίνονται λίγα. Σκέψου να ήταν χειμώνας, που πραγματικά έχω ελεύθερο χρόνο!Όταν θέλω κάτι πολύ, δίνομαι. Αυτή είναι η απάντηση!

At Τρι Ιουν 20, 11:42:34 μμ, elpida said...
Απουσία μου, να είσαι καλά.Θα άφηνα εγώ την Μάννα σε χέρια που δεν άξιζαν; Υπήρχε αυτή η περίπτωση;

At Τρι Ιουν 20, 11:50:30 μμ, elpida said...
KantisΕύγε στις εκδόσεις Καλυδών φυσικά και Εύγε σ΄αυτόν που εφεύρε τα μπλογκ και μπορώ εγώ τώρα να μιλάω μαζί σας, για μένα και το βιβλίο μου. Εύγε και ευχαριστώ και εσένα που έγραψες στο μπλογκ μου.

At Τετ Ιουν 21, 01:21:07 πμ, Funky_MouToN said...
Aύριο θα περάσω απο την πρωτοπορεία να ρωτήσω για το βιβλίο σου!Μπράβο σου..και μπράβο και σε κείνον τον άνθρωποΦιλια¨**

At Τετ Ιουν 21, 01:44:51 πμ, Funky_MouToN said...
(ασχετο σ'ευχαριστώ για το γράμμα σου..ήταν πολύ σημαντικό για μένα..θα σου απαντήσω αργότερα)

At Τετ Ιουν 21, 02:38:27 πμ, μεθυσμένα χρώματα said...
elpida, τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο δεν τον ξέρω. την παρασκευή έρχομαι κάτω. θα πάω στον βιβλιοπωλείο ενός φίλου μου και θα τον ρωτήσω...και θα σου πω.την καληνύχτα μου!

At Τετ Ιουν 21, 11:43:37 πμ, sofi-k said...
Ελπίδα μου!Έχω μέρες να σου γράψω αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σε ξεχνάω!Διαβάζω τις "στιγμές" και συγκινούμαι πολύ...Είναι στιγμές που τα μάτια μου θολώνουν και δεν μπορώ να συνεχίσω...Να είσαι σίγουρη ότι κανένας δεν κρατάει κακία, άλλωστε δεν έκανες τίποτα μεμπτό!Να έχεις μια πολύ πολύ όμορφη μέρα!!!!

At Πεμ Ιουν 22, 03:01:12 πμ, elpida said...
Προβατάκι μου, δε χρειάζεται να πας μακρυά. Να το ζητήσεις απ΄το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου, τώρα στην αρχή.Δεν είπαμε ότι θέλει τον χρόνο του;

At Πεμ Ιουν 22, 03:03:04 πμ, elpida said...
μεθυσμένα μου χρώματα, με το καλό να ρθείς στην πατρίδα σου και καλό σου καλοκαίρι.Δεν χρειάζεται να τον ρωτήσεις.Παίρνωντας τα βιβλία του θα δεις και μόνη σου.

At Πεμ Ιουν 22, 03:04:57 πμ, elpida said...
Κι εγώ σε σκέφτομαι σοφι μου. Να είσαι καλά, καλό καλοκαίρι!

Τρίτη, Ιούνιος 20, 2006

Το βιογραφικό μου

Το 2000 μία μαθήτρια της Γ΄Λυκείου Ζαγοράς για να βελτιώσει την βαθμολογία της στην έκθεση, έγραψε εργασία για μένα! Όλα τα παιδιά προτίμησαν τους νεκρούς συγγραφείς της περιοχής μας κι αυτή η κοπέλα τίμησε εμένα! Την κίνησή της αυτή δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Σας την μεταφέρω ως βιογραφικό μου:

ΕΡΓΑΣΙΑ: Βιογραφία της συγγραφέως Κατερίνας Σταματίου- Παπαθεοδώρου

Εισηγητής και επιμελητής: Γαρυφαλλιά Γεωργούδη

Η Κατερίνα Σταματίου Παπαθεοδώρου γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1960 και κατά τα λεγόμενα της Μάννας της, όπως αναφέρει η ίδια, κάπου 28 ξημερώματα προς 29 Αυγούστου. Αργότερα βέβαια διαπίστωσε ότι η ταυτότητά της έλεγε 25/8/60. Αναριθμητισμός; Λάθος; Αλήθεια; Εκείνη πάντως γιόρταζε τα γενέθλιά της στις 29. Όταν ήταν στο Δημοτικό ήθελε να γίνει ηθοποιός και έδινε παραστάσεις στην αυλή της. Οι συγγενείς όμως της έκοψαν την φόρα γρήγορα. Έτσι λοιπόν αποφάσισε ότι το ράσο της καλόγριας θα της πήγαινε καλύτερα, το οποίο βέβαια όπως διαπιστώνεται κι αργότερα, δεν το φόρεσε ποτέ. Ζούσε σε πολύ φτωχή οικογένεια. Το 1964 πέθανε ο πατέρας της Δημήτρης. Δεν θυμάται τίποτα απ΄ αυτόν, φρόντιζε ο κόσμος όμως γιʼ αυτό και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Ο πατέρας της ήταν αλκοολικός κι αυτό ήταν στίγμα για το χωριό. Η Μάννα της τώρα έπρεπε να εργαστεί διπλά. Η Κατερίνα είχε άλλα πέντε αδέλφια.
Σε ηλικία 6 ετών ζήτησε η Πρόνοια από την Μάννα της Κατερίνας να μπει σε ορφανοτροφείο. Για πρώτη φορά αρνήθηκε, την δεύτερη φορά η αντίσταση ήταν και του αδελφού της. Μετά από όλα αυτά την πήρε ο θείος της στο Βόλο, για να την μορφώσει. Εκείνη νόμιζε πως πήγαινε διακοπές. Δεν ήξερε όμως ότι οι διακοπές αυτές θα διαρκούσαν δυο ολόκληρα χρόνια.
Όταν έμενε στο Βόλο η ζωή της ήταν κάθε μέρα ίδια. Το πρωί πήγαινε σχολείο, το απόγευμα ταΐζε τα γουρούνια και το απόγευμα, σαν αποχαιρετισμό όλης της μέρας, έτρωγε ξύλο για να μη φοβάται να περάσει από τους ελαιώνες και να πάει στον μπακάλη. Την νύχτα όταν έμενε μόνη της πια, έγραφε γράμματα στην Μάνα της και το πρωί τα πετούσε. Από την διαμονή της στην πόλη ένα πράγμα αποκόμισε σε μεγάλο βαθμό. Γερές βάσεις για το σχολείο και όταν επιτέλους γύρισε στο χωριό ήταν μια μαθήτρια του 10. Οι άνθρωποι στο χωριό δεν την συμπεριφέρονταν όπως τα άλλα παιδιά και αυτό την πλήγωνε.
Χάρη στην οικονομική βοήθεια των μεγαλύτερων αδελφών της κατάφερε να τελειώσει το εξατάξιο γυμνάσιο, μετά κόπων και βασάνων όμως, γιατί η επιτυχία της μεγαλώνοντας οι τάξεις του γυμνασίου γινόταν όλο και μικρότερη. Την ξεμυάλισαν τα πάρτυ και τα «προικιά» εκείνης της εποχής. Εκτός από τους χορούς, τα πανηγύρια και τα φλερτ, της άρεσε πολύ η αλληλογραφία. (πρώτα δείγματα συγγραφής)
Είχε αλληλογραφία με πολλά κορίτσια και αγόρια από διάφορα μέρη της Ελλάδας. Αντέγραφε ποιήματα, τεστ, κουίζ, και τραγούδια σε διάφορα τετράδια. Έγραφε πολύ ωραίες εκθέσεις. Έστελνε γράμματα σε ηθοποιούς και τραγουδιστές. Η εφηβεία και τα σχολικά της χρόνια πέρασαν, έπρεπε λοιπόν άμεσα να βρει κάποια δουλειά. Πήρε την Μάννα της και κατέβηκαν στον Βόλο. Έδωσε γραπτές εξετάσεις στην ΧΕΝΘ Αθηνών για κοινωνική λειτουργός, όμως πριν βγουν τα αποτελέσματα ήξερε ότι είχε αποτύχει. Άλλαξε πολλές δουλειές μέχρι να βρει αυτή που είναι εδώ και 17 χρόνια.
Γνώρισε τον άντρα της Δημήτρη το 1980. Παντρεύτηκαν το 1982. Γέννησε δυο παιδιά, την Λένα και τον Τάσο. Όταν παντρεύτηκε άρχισε να γράφει σαν μυθιστόρημα την γνωριμία με τον άντρα της και μετά τα ημερολόγια των παιδιών της. (το δείγμα μεγαλώνει)
Ώσπου η Μάννα της Έφυγε και τότε......
Κάθε μέρα για τρία χρόνια σχεδόν έγραφε, έγραφε συνέχεια. Τα δυο πρώτα της βιβλία είναι μικρογραφία σε όλο το υλικό που υπάρχει έξω, αλλά και μέσα στην ψυχή της ακόμα. Χρονικά ανήκει στην γενιά του 1990 αν και έγραφε πολύ νωρίτερα, όπως διαπιστώνει κανείς, αν διαβάσει την βιογραφία της, με μορφή όμως όχι βιβλίου, γράμματος, ίσως ημερολογίου, ίσως κατάθεσης σκέψης, ποιος ξέρει, ίσως...
«Κυκλάμινο του βουνού» ήταν το ψευδώνυμο μέχρι τα είκοσί της χρόνια, επειδή θεωρούσε ελάττωμα την συγγραφή και επειδή ντρεπόνταν γι΄αυτή της την εσωτερική ανάγκη έκφρασης. Βιβλία δεν είχε διαβάσει, όταν όμως άρχισε να μελετά κάποιους συγγραφείς διαπίστωσε ότι αυτό της προκαλούσε άγχος. Έτσι προτίμησε να διαβάζει ότι την άγγιζε και όχι ότι ήταν απαραίτητο. Γράφει με συναίσθημα και από περίσσευμα καρδιάς, χωρίς νόμους γραψίματος κι αυτό οδηγεί την γραφίδα της. Η γλώσσα της είναι απλή, αυθεντική, λαϊκή, ανθρώπινη. Με το επαρκές αφηγηματικό της ταλέντο και εμπνευσμένη από το λογοτεχνικό και πολιτιστικό παρελθόν της πατρίδας της και αντλώντας τις ιστορίες από την πραγματικότητα και τα βιώματά της, που ξεκινούν από την αρχή της ζωής της και μέχρι σήμερα, γράφει....
Όταν γράφεις για να γράφεις και όχι για να ξαλαφρώσεις και να απαλύνεις την ψυχή σου, τότε λέγεσαι «επαγγελματίας συγγραφέας» και όχι συγγραφέας όπως θα ΄πρεπε.
Η Κατερίνα Σταματίου Παπαθεοδώρου λοιπόν είναι συγγραφέας και δεν κατάφερε να μάθει από την αρχή πως λειτουργεί το όλο σύστημα του επαγγελματία, μιας και δεν είχε ποτέ σχέση με τον χώρο αυτό, έτσι λοιπόν ήρθε αντιμέτωπη με τις εκδοτικές εταιρίες και με την άρνηση αυτών να εκδώσουν το πρώτο της βιβλίο. Το παράξενο είναι ότι δεν την έκανε αυτό να νιώσει απόρριψη ως συγγραφέας, όπως θα ήταν το φυσιολογικό, αλλά απογοήτευση γιατί απέρριπταν την ζωή της. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να πάρει την ζωή στα χέρια της, εκεί δηλαδή όπου ανήκε, αποφάσισε να επωμιστεί όλο το οικονομικό βάρος η ίδια και με την προτροπή ενός άλλου ατόμου της κυρίας Μπίκα Μαρκαντά φάνηκε ακόμη ευκολότερο, το οποίο και έκανε.
Έτσι έχουμε σήμερα στα χέρια μας τα πιο τρυφερά και τα πιο γλυκά λόγια που θα μπορούσε ποτέ ν΄ακούσει μια Μάννα από μια κόρη....
Έργα δημοσιευμένα:
10/97 Γράμμα στη Μάννα με 2Ν(βιογραφία, γράμμα και ημερολόγιο)
3/98 Γράμμα στη Μάννα με 2Ν ? Η αλήθεια πονά(Β΄ έκδ. συμπληρωμένη)
1999 Ιστορία που την έγραψαν παιδιά(Νουβέλα, αληθινή ιστορία)
ΥΓ δικό μου1/2006 Στιγμές ζωής, στιγμές ψυχής(λεύκωμα στιγμών)
5/2006 Γράμμα στη μάννα με.... δύο ν, εκδόσεις Καλυδών(γ΄έκδ. συμπληρωμένη)
posted by elpida @ 6/20/2006 12:23:00 πμ 3 comments
3 Comments:
At Τρι Ιουν 20, 02:08:01 πμ, Katerina ante portas said...
Eύγε στην Κατερίνα που φύτρωσε σαν το κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα και γέμισε τον κόσμο με χρώμα και ομορφιά! Εύγε και στη Γαρυφαλλιά που καθρέφτισε την αντανάκλαση της ζωής της φίλης μας!

At Τρι Ιουν 20, 09:43:02 πμ, Anonymous said...
Πόσα ''βιογραφικά'' φαντάζουν κενά περιεχομένου,διαβάζοντας αυτό που προηγήθηκε!Πόσα αλήθεια!Γιατί τόσα και τόσα,έχουν παράθεση και απόδειξη και πιστοποίηση στείρας κάποτε γνώσης,άνυδρης.Γιατί τους λείπει αυτό το πείσμα και η λάμψη,η λάμψη που γεννά ο αγώνας του ανθρώπου,που φορτωμένος τις ευαισθησίες του,πορεύεται..Ίσα στην καρδιά και τη συνείδησή του!Καλημέρα elpida,καλημέρα γλυκιά Κατερίνα!

At Τρι Ιουν 20, 09:45:21 πμ, apousia said...
Εγώ ήμουν ο anonymous..9:43 πμ Εκ λάθους.