ΧΑΡΙΖΩ ΣΚΥΛΙ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΕΙ!

Μέρος Α'


"Χαρίζω σκυλί που δαγκώνει"


Ήταν στραβό το κλίμα, τό 'φαγε και ο γάιδαρος.....

Έτσι έπαθα κι εγώ σήμερα. Μέχρι να πω πέρασε το πόδι απ' το καρφί, μπόρεσα να φορέσω και παπούτσι και να τρέξω στις τόσες δουλιές που έχω ανοίξει, άστραψε και βρόντιξε. Ντύθηκα στολίστηκα να πάμε με τον άντρα μου στο χωριό, στην πεθερά μου που γιόρταζε κι αντ' αυτού έτρεχα στο Νοσοκομείο, την γλύτωσα δηλαδή, λόγω του αντιτετανικού που είχα κάνει για το καρφί, πριν 8 μέρες. Την αντιβίωση την έμαθα πια, γιατί είναι η τρίτη φορά που με δαγκώνει το σκυλί μας, σε διάστημα ενός χρόνου.

Είμαι χάλια. Έκλαιγα όλο τ' απόγευμα, απ' το σοκ, τον πόνο, την λαχτάρα και απ' το αδιέξοδο που έχω βρεθεί. Παρασκευή κουρέψαμε τον Ουντέζε με νάρκωση, γιατί είναι άγριο σκυλί και δεν κάθεται. Έτσι τον φωνάζουμε, γιατί είναι μαύρος και ο άντρας μου φανατικός Παοκτζής.Όσο για το μαύρος, να μην θεωρηθώ ρατσίστρια, ίσα - ίσα ο κολλητός φίλος μας (του άντρα κολλητός, αλλά και φίλος - αδελφός για μένα), είναι έχγρωμος.

Ας μη μιλήσω τώρα για τον Απτούλ, κατά το ελληνικόν Βασίλη, μετά την βάπτισή του. Είναι η ώρα του Ουντέζε.

Αν και δύσκολα κινώ το χέρι μου για να γράψω, θέλω να εκτονωθώ και συνάμα, θέλω την γνώμη σας. Τι να κάνω με αυτό το σκυλί;Δεν ξέρω πως με μυρίζονται τα αδέσποτα, πάντως την πόρτα μου και τον κήπο μου τον βρίσκουν πάντα. Έχω ταίσει αδέσποτα και αδέσποτα. Έχω σώσει, έχω περιθάλψει, έχω πληρώσει για ευθανασία σε αδέσποτο, που ήρθε να ξεψυχήσει στην αυλή μου από βαθιά παράλυση. (από λισμανίαση νομίζω)

Όποιο αδέσποτο έφτανε σε μένα, φρόντιζα να του εξασφαλίσω το μέλλον του, βάζοντας αγγελία, ή παραδίνοντάς το σε μια κυρία που τώρα έχει 80 σκυλιά. (Αυτή η κυρία συμπλήρωσε. Αρνείται αυτό το σκυλί). Εγώ είμαι 46 χρονών και μέχρι τα 44 ζούσα στο σπίτι μου με γάτα. Περιέθαλψα και γατάκια κατά καιρούς, αλλά πάντα ένα γατί ήταν μέσα στο σπίτι μου. 'Ετσι, μαθημένη από γατιά δεν ήξερα πως να συμπεριφερθώ σε ένα σκυλί. Είχα μάθει απ' τον Έντουαρτ που κοιμόταν στο μαξιλάρι μου να τον χαιδεύω όταν κοιμάται, όταν τρώει, να το φροντίζω όταν αρρωσταίνει, να το κάνω μπάνιο. Με τον Ουντέζε, μετά από τρεις δαγκωνιές, δεν έχω μάθει ακόμη, τι δεν πρέπει να κάνω. Το μαθαίνω αφού με δαγκώσει πρώτα. Και ίσως ποτέ δεν θα μάθω. Γι' αυτό σήμερα το εμπέδωσα πως πρέπει να φύγει από το σπίτι. Δε ρισκάρω πια την υγεία μου.Το θέμα είναι, να πάει πού; Θα πάθει μελαγχολία μακρυά από μας. Έτσι που τον έχουμε καλομάθει εμείς, δεν θα βρει πουθενά. Αλλά και να μην τα βρει έτσι ακριβώς, ποιός θα πάρει ένα σκυλί που δαγκώνει και μάλιστα τα αφεντικά του; Δεν ξέρω. Είμαι πολύ στεναχωρημένη. Σήμερα την γλύτωσα πολύ φτηνά. Πήγαινα να του δώσω κομματάκι κονσέρβας με το χάπι του για τα σκουλήκια, το κατάλαβε, τσατίστηκε και μ' άρπαξε το χέρι. Με χτύπησε πάνω στην φλέβα του αριστερού χεριού, στον καρπό. Πέρα απ' τον πόνο, βλέπω μια φλέβα να πρίζεται αυτόματα, να μελανιάζει κι άρχισε να τρέχει αίμα.

Αυτό ήταν. Από κει και πέρα, άρχισαν οι πάγοι, ο καφές για να σταματήσει το αίμα, οι επίδεσμοι, ο πανικός και τα τηλέφωνα σε γιατρούς, για το τι να κάνω. 'Εννιωσα τον πανικό σε όλο του το μεγαλείο, βλέποντας το ευαίσθητο σημείο που με χτύπησε και το πόσο επικίνδυνο μπορεί να ήταν αυτό. Μάλωσα για άλλη μια φορά με τον άντρα μου, που παρόλο που έχει δαγκώσει κι εκείνον δυο φορές και την Λένα μια φορά στη μύτη, επιμένει ότι είναι δικό του και δεν θα το δώσουμε πουθενά. Τ' αγαπάει όπως κι εγώ, μα δεν θέλει να καταλάβει ότι αυτό το σκυλί δεν είναι για μέσα στο σπίτι, αλλά ούτε και για την αυλή μας. Το λυπόμαστε γιατί κατέβασε τ' αυτιά, μη κρυώσει, μη βραχει, μην αρρωστήσει, μην ενοχλήσει τη γειτονιά, γιατί γαυγίζει συνέχεια, ακόμα κι αν δει πεταλούδα να πετάει. Δεν συμπαθεί τις γάτες, δε συμπαθεί τα παιδάκια που παίζουν ποδήλατο ή μπάλα, δεν συμπαθεί τα μηχανάκια, δεν συμπαθεί όποιον διαφαίνεται ότι θα πλησιάσει το σπίτι μας. Καθώς ήρθε ο Ουντέζε σπίτι μας, δεν πατάνε άνθρωποι. Κι αν πατήσει τον απομονώνουμε στο μπαλκόνι, για όσο δεν διαμαρτύρεται. Μετά αρχίζουν τα δύσκολα. Κρύβουμε τους φίλους μας αλλού, μέχρι να κρύψουμε κάπου αλλού το σκυλί.

"Εσύ τον μάζεψες", με κατηγορεί ο άντρας μου.

(Συνεχίζεται σε λίγο. Τεχνικό πρόβλημα ή καλύτερα άγνοια δικιά μου).

posted by elpida @ 5/22/2006 01:53:00 πμ 0 comments


Δευτέρα, Μάϊος 22, 2006

Μέρος Β΄ ΟΥΝΤΕΖΕ
(συνέχεια)



"Ναι εγώ το μάζεψα, γιατί ήθελα να τον σώσω. Δε σημαίνει όμως πως για 20 χρόνια που ζει ένα σκυλί, εγώ θα ρισκάρω την υγεία μου. Πες το ναι, να το δώσουμε. Ή εγώ ή το σκυλι".

Μεγάλο το δίλλημα που έβαλα στον άντρα μου. Απ' τα Χριστούγεννα που ήταν η δεύτερη φορά που με δάγκωσε και σήμερα η τρίτη, δεν μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στο σκυλί και σε μένα.

Με στεναχωρεί αυτό. Εγώ θα έβαζα μπροστά την ασφάλεια της οικογένειας και μετά θα έβρισκα μια καλή λύση για το σκυλί. Φύλακας σε μια βίλα, σε μια μάντρα, η σ' έναν κυνηγό που θα τον βοηθούσε στο κυνήγι.Ο Ουντέζε είναι διασταύρωση κόκερ με τσοπανόσκυλο. Πριν τρεία χρόνια που του έσωσα τη ζωή, ήταν ένα μικρούλη μαύρο σκυλάκι που είχε μπερδευτεί σε μια κουρελού, που ήταν σκεπασμένο ένα μηχανάκι. Είχε μπερδευτεί το κεφαλάκι του σε μια τρύπα της κουρελούς, είχε στριφτεί στο λαιμό του και δεν μπορούσε ούτε να κλάψει. Άκουσε κάτι ο γιός μου τα μεσάνυχτα, όταν πήγε να κλείσει τα παντζούρια απ' το παράθυρο του, μου το είπε κι έτρεξα κάτω να δω. Όταν το είδα να με κοιτάει μ' αυτά τα θλιμμένα μάτια που συνεχίζει να έχει, να με κοιτάει σα να μου έλεγε "σώσε με!" πήρα ένα ψαλίδι, έκοψα την κουρελού της γειτόνισσας και το πήρα στην αγκαλιά μου. Εκείνο, μόλις το ελευθέρωσα απ' τη θηλιά που είχε πετύχει στο λαιμό του, προσπαθώντας να ζεσταθεί, αγκάλιασε σφιχτά το λαιμό μου και μου έγλειφε το πρόσωπο. Δεν ξεκολλούσε από πάνω μου. Το πήρα σπίτι κι από τότε .... έγινε το αφεντικό. Είναι κοντά μας τρεία χρόνια, μας έχει χαρίσει άπειρες στιγμές ευτυχίας και αγάπης, αλλά μας έχει κάνει να τρέχουμε και να μη φτάνουμε αρκετές φορές. Παρατηρήσαμε ότι έχει αυτές τις συμπεριφορές, μετά από νάρκωση, οι οποίες όμως γίνονται συχνά, λόγω του ότι έχει πλούσιο μαλλί και το κουρεύουμε τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο, είτε γιατί ζεσταίνεται, είτε γιατί μου γεμίζει τρίχα το σπίτι. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω. Κάποιοι μου λένε άστο ελεύθερο σ' ένα βουνό. Δε μπορώ να το κάνω αυτό. Στη σκέψη ότι μπορεί να πεινάσει, να διψάσει, να πεθάνει,να στεναχωρηθεί, να το πατήσει ένα αυτοκίνητο, τρελλαίνομαι.

Πες ότι βρίσκει έναν καλό άνθρωπο που το παίρνει στο σπίτι του. Δεν πρέπει αυτός ο άνθρωπος να ξέρει ότι δαγκώνει και να προφυλαχτεί; Άντε να του κρεμάσω ένα γράμμα στο λαιμό. Κι αν το γράμμα χαθεί; Κι αν δαγκώσει κάποιον έτσι που θα τριγυρνά στον δρόμο: Που είναι η δική μου ευθύνη, η δική μου συνείδηση; Όχι. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Να βάλλω αγγελία ξανά, ότι χαρίζω σκυλί: Όταν τους εξηγώ, γιατί οφείλω να εξηγήσω, στρίβουν. Άσε που το καταλαβαίνει ο άτιμος και δεν αφήνει να τον πλησιάσει κανένας.

Πανέξυπνο σκυλί. Όλα τα καταλαβαίνει. Σαν άνθρωπος. Δεν έχω ξαναδεί τόσο έξυπνο ζώο. Ενδιαφέρθηκε κάποιος κυνηγός να το δέσει στην ταράτσα του και του είπα "όχι", τότε. Ο Ουντέζε γεννήθηκε για να ζει ελεύθερος. Όταν τον δένω για να τον βγάλω βόλτα, χαίρεται μεν για την βόλτα, αλλά εκεί που θέλει να τρέξει και να παίξει και να χωθεί στους θάμνους, δαγκώνει το σχοινί και με κοιτάζει θυμωμένος. Όταν έχει χρόνο ο άντρας μου, το πάει μακρυά, τ' αφήνει για λίγο ελεύθερο και τρελλαίνεται απ' την χαρά του. Μυρίζει, χώνεται μέσα στους θάμνους και μας φέρνει από σκαντζόχειρο, ποντικό, χελώνα, ότι βρεί. Μια φορά είχε βρει τον Έντουαρτ, που τον χάσαμε νύχτα στο χωριό. (και μερικά βατράχια)

Περπατάει κι όλο μυρίζει. Δεν τον έχω δει ποτέ με το κεφάλι ψηλά. Τι να πω; Άρχισα να γράφω θυμωμένη αυτό το κείμενο και τώρα νιώθω πως φταίω εγώ και όχι το σκυλί. Έπρεπε να είχα προνοήσει ότι θα θυμώσει που πήγα να το ξεγελάσω, δίνοντάς του στο στόμα κουνέλι με το χάπι. Η τιμωρία του είναι απόψε να μείνει στο μπαλκόνι, στο σπιτάκι του. Τον σκέφτομαι όμως. Μήπως κρυώσει που τον έχουμε κουρέψει; Ευτυχώς που ζέστανε ο καιρός. Δεν ξέρω τι να κάνω. Βοηθήστε με κι εσείς. Δεν θέλω να στεναχωρέσω, ούτε το σκυλί, ούτε τον άντρα μου, ούτε τα παιδιά. Μπορώ όμως να ζω μέσ' την αγωνία για το τι άλλο μπορεί να συμβεί στο μέλλον; Να φροντίζω ένα σκυλί που στο βάθος το φοβάμαι; Αυτή θα είναι η τιμωρία μου επειδή αγαπώ τα ζώα; Να προσέχω, ναι, αλλά για πόσο; Για 20 χρόνια που ζει ένα σκυλί; Κι αν πάθω κάτι εγώ, ποιός θα το φροντίσει; Δώστε μου μια λύση σας παρακαλώ, τώρα που πονάω ακόμα, γιατί όταν περάσει ο πόνος, πάλι θα λυγίσω και θα το ξαναχαΪδέψω.



Κι αλήθεια, μήπως κάποιος από σας ενδιαφέρεται γι' αυτό το σκυλί; Θα γίνουμε και φίλοι κι έτσι θα τον βλέπουμε κι εμείς.

Αν έχετε βίλα, εξοχικό, μάντρα, κήπο με κάγκελα και μεγάλη αυλή.

Αν είστε κυνηγός και θέλετε μεζέ για την κατσαρόλα.

Αν είστε και ψαράς, βουτάει. Δεν έχει πρόβλημα. Αν εκπαιδευτεί κάτι θα τηγανίσετε.Τα μύδια στο χωριό μου, στα βράχια, τα έβρισκε.

Αν είστε αστυνομικός, ντεντέκτιβ και θέλετε να γίνετε ήρωας.

Αν είστε εκπαιδευτής σκύλων και νομίζετε ότι ισχύει το πτυχίο σας ακόμα.

Αν αντέχετε τον πόνο, τους αντιτετανικούς.

Αν έχετε κακιά πεθερά ΓΡΑΨΤΕ ΜΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ και σώστε και μένα και τον γάμο μου, πριν ο άντρας μου αποφασίσει να φύγει μαζίμε το σκυλί.

Αν βρω την σωστή λύση, θα το δώσει ευχαρίστως.

Όσο για μένα, θα διαπιστώσετε στο μέλλον, ότι η ζωή μου είναι μεσ' την περιπέτεια.

Τι είπατε; Εγώ την προκαλώ; Ίσως.

posted by elpida @ 5/22/2006 03:18:00 πμ 20 comments

sofi-k said... Καλή μου Ελπίδα!Με συναρπάζει ο τρόπος που γράφεις!Εγώ δεν είχα ποτέ κατοικίδιο.Μια φορά όμως με δάγκωσε ένα σκυλί, και από τότε έχω μια μικρή φοβία...Δεν ξέρω τί να σου πω,νομίζω όμως ότι είναι καλύτερα να το δώσεις. Ν αβεβαιωθείς ότι θα πάει βέβαια σε κάποιον φιλόζωο,αλλά μην διακινδυνεύεις άλλο την υγεία σου...Με αγάπη! Δευ Μαϊ 22, 01:58:34 μμ

elpida said... Να είσαι καλά σόφι μου, μα αν δεν βρεθεί άνθρωπος να το πάρει, δεν βλέπω φως. Δευ Μαϊ 22, 03:00:31 μμ

sofi-k said... Δεν ξέρω αν έγραψες κάπου στοιχεία για το βιβλίο σου, βλέπεις κι εγώ δεν έχω πολύ χρόνο να διαβάσω όλα όσα γράφουμε. Πάντως θα χαιρόμουν πολύ να μάθω λεπτομέρειες! Δευ Μαϊ 22, 03:26:18 μμ

Η Κουρούνα said... Ελπίδα, ο άντρας σου έχει δίκιο. Εφόσον έχετε αναλάβει το σκυλί δεν μπορείτε να το παρατήσετε τώρα. Τα ζώα δεν είναι αποσκευές, ούτε παιχνίδια. Από τη στιγμή που αποφασίζεις να πάρεις κάποιο στο σπίτι σου, πρέπει να ξέρεις ότι έχεις την ευθύνη του μέχρι το τέλος της ζωής του.Πολύ φοβάμαι πως δεν πρόκειται να βρεις άνθρωπο να δεχτεί να πάρει στο σπίτι του ένα σκύλο που δαγκώνει, ειδικά αν έχει παιδιά. Από την άλλη, δεν είναι λύση να το παρατήσεις σε κάποιο βουνό και στην τύχη του. Το σκυλί που έχει μάθει κοντά σε ανθρώπους υποφέρει όταν είναι μοναχό του. Επιπλέον, διαιωνίζει την ύπαρξη των αδέσποτων, αφού στο δρόμο θα ζευγαρώνει ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να γεννιούνται κι άλλα δυστυχισμένα ζώα. Καλά κάνεις και δε σκέφτεσαι να το δώσεις σε κυνηγό. Οι περισσότεροι κακομεταχειρίζονται τα σκυλιά τους.Ίσως μπορεί να σου δώσει συμβουλές ένας εκπαιδευτής σκύλων, ή ίσως ακόμα να μπορεί να αναλάβει την εκπαίδευσή του παρότι δεν είναι κουτάβι. Αφού ξέρεις πότε το σκυλί παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά, προσπάθησε να αποφεύγεις αυτά που το εκνευρίζουν, καθώς και την υπερβολική σωματική επαφή. Μόνη σου γράφεις ότι έχει και πολλά καλά στοιχεία. Αντιμετώπισέ το ως ζώο με ειδικές ανάγκες.Κάποτε είχα έναν γάτο που αγαπούσα πολύ. Από δική μου βλακεία -προσπάθησα να τον πιάσω πάνω σε φάση που ήταν εξαγριωμένος εξαιτίας ενός άλλου ζώου- με δάγκωσε τόσο δυνατά ώστε κόντεψε να μου κόψει τον τένοντα στον καρπό. Ο πόνος ήταν αφόρητος και δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το χέρι μου επί πολλές βδομάδες. Οι δικοί μου τρελάθηκαν και μου ζήτησαν να τον διώξω. Δεν το έκανα. Το λάθος ήταν δικό μου. Το ζώο αντιδρά σύμφωνα με τα ένστικτά του. Μένει σε μας, που διαθέτουμε λογική, να τη χρησιμοποιήσουμε.Στη διεύθυνση http://art-attack-gr.blogspot.com/2006/05/blog-post_21.html θα δεις το πρόβλημα ενός άλλου μπλόγκερ με ένα ζώο που βρήκε. Δευ Μαϊ 22, 04:45:06 μμ

elpida said... Κουρούνα μου, καλά τα λες, έτσι νιώθω κι εγώ, ΑΛΛΑ, το πρόβλημα είναι μεγάλο. Κι εμένα στον τένοντα με δάγκωσε κι ας είναι καλά ο καφές, που σταμάτησε την αιμοραγία.Με πήρε ξόφαλτσα, ευτυχώς. Αλλά ο πόνος, πόνος.Δεν έχει αυτή την συμπεριφορά μόνο όταν είναι υπό την εμπείρια της νάρκωσης.Και δε είναι ακριβώς "πήρα" ένα σκυλί. Έσωσα ένα σκυλί,φρόντισα ένα σκυλί, όπως και 20 είκοσι στο παρελθόν και καμμιά δεκαριά γατάκια.Τον Ουντέζε τον κράτησα, πέρα απ' το ότι τον αγάπησα, επειδή οι φιλοζωικές οργανώσεις είναι μόνο για τους τίτλους. Δεν αναλαμβάνουν τίποτα, πέρα απ' το να βάλουν αυτοί την αγγελία.Δηλαδή αν δεν έβρισκα ανθρώπους εγώ για τα προηγούμενα ζώα, θα είχα μέσ' το διαμέρισμα στον β΄ όροφο, (με κοινόχρηστη αυλή) 20σκυλιά και 10 γατιά και 4 ανθρώπους;Πώς το βλέπεις;Θυμώνω με τις φιλοζωικές που δεν μου δίνουν λύση και συνάμα με κάνουν να κλείνω τα μάτια, σε όποιο αδέσποτο με πλησιάζει ξανά. (μετά από αυτό που έχω πάθει)Δόξα τον θεό και γύρω μου και μακρυά μου, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι φτωχοί, που κι εκεί δεν κλείνω τα μάτια, γιατί δικαιούνται προτεραιότητας.Χωρίς να σημαίνει ότι εγώ είμαι η πλούσια.Μεροδούλι, μεροφάι είμαστε. Πήρα ένα δάνειο για να φτιάξω το πατρικό μου, που κόντευε να πέσει η σκεπή.Αυτό είναι όλο.Λατρεύω τα ζώα, αλλά πάνω απ' όλα βάζω τον Άνθρωπο.Ξεκίνησα με καλές προθέσεις για τον Ουντέζε, αλλά αυτός δεν έχει τις ίδιες. Σίγουρα δεν φταίει το σκυλί, ούτε είναι κακό, απλώς σώθηκε (; αυτό δεν το ξέρω) από λάθος άνθρωπο. Δεν φταίει αυτό αν η ράτσα του, δεν προσαρμόζεται με τα δικά μου μέτρα και σταθμά και νομίζω, πως ούτε εγώ φταίω.Ευχήσου με να βρω έναν σωστό άνθρωπο που να χρειάζεται ένα σκυλί για φύλακα. Τίποτ' άλλο. Δευ Μαϊ 22, 06:10:48 μμ

Funky_MouToN said... θα συμφωνήσω με όσα είπε η Κουρούνα.Νομίζω ότι είναι καλή ίδεα η εκπαίδευση ενός σκύλου..αν και λίγο δύσκολη γιατί μπένουν στη μέση τα οικονομικά κ.αΠαρατηρώ ότι τα ζώα διαμορφώνουν έναν δικό τους χαρακτήρα..παρόλη την δική μας επιρρόη.Παντώς μου φαίνεται περιέργο πως σε ένα σκυλί που δέχεται τόση αγάπη..να επιδρά τόσο επιθετικά..Θυμάμαι μια τραυματική εμπειρία με τον γάτο μου τον Ισίδωρο.Όταν πήγα να του δώσω για πρώτη φόρα φαγητό απο τα χέρια μου..στούμπιξε τα δόντια του στον αντιχειρά μου και δεν μπορούσα να τα βγάλω..ιχχ.Βέβαια αυτό ήταν εξαιτίας της λύσσας του..γύρευε πόσες μέρες είχε να φάει..Μήπως θα έπρεπε να κάτσετε όλοι μαζί να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση;Αλλωστε δεν αρμόζει σε ένα φιλόζωο άτομο να παρατάει ..τον φίλο του στο δρόμο.. Δευ Μαϊ 22, 06:25:50 μμ

elpida said... Sofi μου,το βιβλίο αύριο κυκλοφορεί στο εμπόριο και η χαρά μου και η συγκίνησή μου είναι πολύ μεγάλη.Προσπάθεια 12 χρόνων είναι που δικαιώνεται τώρα και θά 'θελα να βγω να το βροντοφωνάξω σε όλον τον κόσμο:ΠΑΡΤΕ ΤΟ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΒΛΙΟ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ. ΕΚΛΑΙΓΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΡΑΦΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΟΡΘΩΝΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΡΥΠΟΥΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ,αλλά δεν θα το κάνω. Άνοιξα αυτό το μπλογκ για να επικοινωνώ με ανθρώπους, γιατί το έχω μεγάλη ανάγκη.Δεν θα το εκμεταλευτώ για να διαφημίσω το βιβλίο μου και να πουλήσω. Δεν θα "πουλήσω" λοιπόν το μπλογκ κι όσο για το βιβλίο, ξέρω ότι τώρα που του δόθηκαν τα φτερά, θα πετάξει! Το πόσο ψηλά, θα φανεί.Θα είναι κι ένα γκάλοπ συνάμα, αν εν έτει 2006, παρέμειναν άνθρωποι με ευαισθησίες.Γι' αυτό Σοφάκι μου, θα βρούμε έναν άλλον τρόπο να σου το πω. Όχι μέσα από δω. Όκευ; Δευ Μαϊ 22, 06:27:32 μμ

Funky_MouToN said... Αλήθεια..τι ράτσα είναι; Δευ Μαϊ 22, 06:31:09 μμ

apousia said... Ελπίδα μου,θα τον έπαιρνα ευχαρίστως να κάνει παρέα στο Γιάννο μου,που αντίθετα είναι απόλυτα φιλικός με γνωστούς και αγνώστους,παρά το ότι είναι μεγαλόσωμος και χοντρός.Μένω όμως σε πολυκατοικία,κι ο Γιάννος έχει συνηθίσει κι ούτε στο μπαλκόνι δεν βγαίνει.Όσο για την εκπαίδευση,πρέπει να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη,μην πέσεις σε απατεώνα,τα σκυλιά εκπαιδεύονται,ΠΡΙΝ την ηλικία των οχτώ μηνών.Αλλιώς ημίμετρα και ειδικά για τα κόκερς έστω και τα ημίαιμα,που είναι υπερκινητικά και ερειστικά κάποτε...Καλή επιτυχία στο βιβλίο! Δευ Μαϊ 22, 08:19:25 μμ

elpida said... Funky_mouton μην αμφιβάλλεις για την αγάπη καθόλου. Απ' την πολλή αγάπη μας έχει καβαλίσει. Ξέρεις πόσες φορές έχω κοιμηθεί στον καναπέ, γιατί έχει πιάσει πρώτος την θέση στο κρεβάτι μου και δεν σηκώνεται, ούτε με το καλό,ούτε με τ' άγριο;σίγουρα δεν φταίει το σκυλί. Ήθελε εκπαίδευση στην ώρα του, αλλά ούτε λεφτά περσισσεύουν, ούτε εκπαιδευτής στην πόλη μου, ούτε χρόνος από μας.Μήπως δεν έγινα κατανοητή;Το ξαναείπα. Δεν αγόρασα ένα σκυλί, επειδή το ήθελα και ήμουν εν γνώσει των απαιτήσεών του και των υποχρεώσεων.Έσωσα ένα σκυλί και το φρόντισα μεσ' τον χειμώνα και έμεινε κοντά μας, γιατί δεν ενδιαφέρθηκε κανένας άλλος. Πέρα απ' τα έξοδα που απαιτεί και τις υποχρεώσεις του, που λέμε χαλάλι του,δεν μπορώ να ρισκάρω την υγεία κανενός πια.Δηλαδή εσύ μου λες, ότι είμαι είμαι μια αναίσθητη και κακό αφεντικό και ότι είμαι καταδικασμένη να συνεχίσω να ζω μέσ' τον φόβο από δω και πέρα;Αν ήμουν ο τύπος που αδιαφορώ, θα καθόμουν και θα το συζητούσα τώρα;Αυτό κατάλαβες από όσα διάβασες; Τόσα σκυλιά είναι στον δρόμο, θα ήταν ένα παραπάνω.Φίλε μου με συγχωρείς που μιλάω έτσι,μα με κάνεις να νιώθω και ένοχη από πάνω. Μακάρι να είχα μια βίλα και θα του έπαιρνα κι ένα ψυχολόγο για να βρούμε την αιτία, γιατί εγώ δεν ξέρω τι πέρασε έξι μήνες στους δρόμους σαν αδέσποτο. Δεν φτάνουν όμως τα ρημάδια, για να πάω εγώ σε ψυχολόγο, μπας και λύσω τα δικά μου προβλήματα.Να είσαι πάντως καλά. Ευχαριστώ που μου έγραψες. Είμαι όμως πολύ επιρεασμένη απ' το γεγονός και ίσως δεν βλέπω καθαρά.... Δευ Μαϊ 22, 10:27:31 μμ

elpida said... Funky φιλενάδα, σόρυ και για το φίλε μου. Η βιασύνη βλέπεις, που τελειώνει πάλι η κάρτα. Είναι ημίαιμο. Μάλλον διασταύρωση κόκερ, με τσομπανόσκυλο, αν κρίνεις απ' το γαύγισμα. Είναι μικρόσωμος, πολύ όμορφος, μαύρος και μακρυμάλλης. Σαν τα κόκερ που κυνηγούν πουλιά. Δευ Μαϊ 22, 10:34:48 μμ

Funky_MouToN said... Eλπίδα μου..δεν σε κατηγόρησα!!Με καμία δύναμη δεν θα το έκανα και συγγνώμη άν φάνηκε έτσι!Απο αυτά που διάβασα σε θαύμασα πραγματικά γιατί τα λατρεύεις και δίνεις τη ψυχή σου για αυτα!Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι ανθρωποι σαν και σένα!Πιστεύω ότι η λύση θα βρεθεί με αγάπη..μη στεναχωρίεσαι..Μπε αγάπηΤο προβατάκι(σνίφ..σα κατσαδιασμένο προβατάκι νιώθω..:{ ) Δευ Μαϊ 22, 11:58:22 μμ

Τυπος Νυχτερινος said... Ελπίδα, η ιστορία του Ουντέζε μου 'φερε ένα σωρό σκέψεις.Καταρχήν νομίζω πως σ' αυτή την ιστορία, τόσο εσύ όσο κι ο άντρας σου δεν χειριστήκατε ψύχραιμα το θέμα και σας έπιασε πανικός. Τι θα πει, "εσύ τον μάζεψες";Όσο τον μάζεψες εσύ, άλλο τόσο τον δέχτηκε στο σπίτι εκείνος, άρα δεν έχει σημασία ποιος τον μάζεψε, το θέμα είναι πως κι οι δυο "κρατήσατε" το ζώο,άρα την ευθύνη του την έχετε απο κοινού.Κι επειδή την έχετε απο κοινού, ούτε μπορείς να λες "ή εγώ ή το σκυλί". Ζευγάρι και ενήλικοι άνθρωποι είστε, προσπαθήστε να κάνετε μια κουβέντα και να αποφασίσετε "απο κοινού" για το τι θα κάνετε γι' αυτό.Άλλωστε το ότι δεν το πήρες για να το κρατήσεις, αλλά το μάζεψες για να το σώσεις, δεναναιρεί το γεγονός πως το κρατήσατε σπίτι τόσο καιρό, άρα πλέον δικό σας είναι το ζώο, είστεη οικογένειά του.Απο 'κει και πέρα, αυτό που μου έκανε τα νεύρα φιτίλια είναι που αναφέρεις οτι τον ναρκώνετε για να τον κουρέψετε.Καλά, βρε Ελπίδα, σε ποιον ΑΛΜΠΑΝΗ το πάτε το ζώο για να το κουρέψει;Υποθέτω -μια που αναφέρεις για νάρκωση- πως δεν το πάτε σε κάποιο συνηθισμένο πετ σοπαλλά σε κάποιον κτηνίατρο. Είναι σοβαρός ο χριστιανός; Είναι γιατρός;Που ακούστηκε να ναρκώνουν ένα ζώο μόνο και μόνο για να του κάνουν κούρεμα;Τι θα πει είναι άγριος και δεν κάθεται; Νομίζεις πως κάθεται κανένα ζωντανό με ευχαρίστηση να το κουρέψουν; Εδώ ακόμα και τα πρόβατα τα κρατούν δύο για να γίνειη κουρά.Οι κτηνίατροι όταν έχουν να κάνουν με "άγρια" ζώα, τους φορούν φίμωτρο και τα δένουνμε ειδικό τρόπο (έτσι που να μην δυσφορεί και να καταπονείται το δυνατό λιγότερο τοζώο) και κάνουν τη δουλειά τους.Πού ακούστηκε να δίνουν ολική νάρκωση σ' ένα ζωντανό για τέτοιο λόγο; Και πόσες,αλήθεια ναρκώσεις νομίζεις πως θ' αντέξει ο οργανισμός κι ο ψυχισμός του ζωντανού;Άπειρες; Αν δυσκολεύεσαι να το σκεφτείς έτσι, σκέψου απλά, πόσες ναρκώσεις μπορεί ν' αντέξειένας άνθρωπος στη ζωή του χωρίς να έχουν αυτές σοβαρό αντίκτυπο στην υγεία του.Ρώτα ένα γιατρό έτσι για πλάκα, να δεις τι θα σου πει.Δε λεω πως φταις εσύ εδώ, ο γιατρός φταιει κι αυτό είναι βέβαιο. Για ψάξε κανέναν κτηνίατρο της προκοπής.Ακόμα, αφού ξέρεις πως ιδιαίτερα μετά απο τις ναρκώσεις το σκυλί γίνεται επιθετικό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το πλησιάζεις ιδιαίτερα σ' εκείνες τις φάσεις.Άφηνέ το στην ησυχία του, χωρίς πολλά πολλά πλησιάσματα, μέχρι να ηρεμεί και να 'ρχετεστα ίσα του.Λες όμως πως γενικά ο Ουντέζε είναι επιθετικός και σε άλλες φάσεις, πέρα απ' αυτές τωνναρκώσεων.Εγώ δε θα σου πώ πόσο μπορεί να έχει επηρεαστεί το ζωντανό απο τις ναρκώσεις, θα σου πω κάτι πιο απλό.Γενικά τα κόκερ (είτε ημίαιμα είτε καθαρόαιμα), είναι απο φυσικού τους κυνηγοί (άρα ανήσυχα ζώα) και κάπως εριστικά κι επιθετικά.Ίσως η λύση ενός καλού, το τονίζω, καλού, εκπαιδευτή να ήταν σωτήρια. Ίσως πάλι το να κάνεις υπομονή και να μάθεις τα χούγια του, μαζί με αρκετές υποχωρήσεις εκ μέρους σουνα είναι εξίσου καλή λύση.Είχα κόκερ καθαρόαιμο για τρία χρόνια, θηλυκό, τη Ραίσα, και μάλιστα την είχα πάρειμεγάλη πια, πάνω απο έτους.Ήταν πολύ δύσκολο ζωντανό, καμία σχέση με το βέλγικο λυκόσκυλο που είχα αργότερα, καικαθώς ήταν το πρώτο μου σκυλί μου 'χε βγάλει την ψυχή.Με είχε δαγκώσει αρκετές φορές και μένα και τον φίλο μου, κι είχε επιτεθεί επίσηςσε κανά δυο άλλα άτομα.Με τον καιρό έμαθα τα χούγια της, και πήγαινα με τα νερά της αντί να περιμένω να γίνειη Ραίσα σκυλί του καναπέ, άσε που δεν ήθελα κάτι τέτοιο.Για παράδειγμα, δεν της έπαιρνα ποτέ τα παιχνίδια της, εκτός κι αν μου τα έφερνε εκείνηγια να παίξουμε, και πάλι όταν την έβλεπα να τσιτώνει την άφηνα στην ησυχία της.Δεν της πείραζα ποτέ μα ποτέ το πιάτο με το φαγητό της. Στο φαί είχε μεγάλο πρόβλημα. Φρόντιζα επίσης να την βάζω να φαει μακριά απο κει που περνούσε κόσμος, γιατί δεν το χε τίποτα ν' αρπάξει κανένα... περαστικό πόδι.Την πήγαινα κάθε μέρα βόλτα για να εκτονώνει την περίσσεια ενέργειά της και να μην την πιάνει ανία κι εκνευρισμός.Είχα βρει μια αλάνα όπου την αμολούσα να τρέχει με την ψυχή της κι έπαιζα μαζί της πετώντας της ξύλα και μπαλάκια.Δε τη χτύπαγα αν και την έβαζα τιμωρία (όχι λιχουδιές για παράδειγμα ή λεκτικό μάλωμα όταν έκανε ζημιές) και σχεδόν πάντα καταλάβαινε κι έφευγε με τ' αφτιά κάτω.Άσε που είδα κι έπαθα να μάθω γιατί φερόταν έτσι μετά απο κούρεμα.Έμπαινε μέσα στο σπίτι, κρυβόταν κάτω απ' το κρεβάτι και δεν έβγαινε με τίποτα, ούτεγια βόλτα, ούτε με παρακάλια, ούτε με λιχουδιές. Αν δε έκανες πως έβαζες χέρι να τη βγάλεις, ήταν ικανή να σε φαει.Ένας φίλος μου κτηνίατρος μου είπε πως ήταν το σοκ του κουρέματος, δεν της άρεσε καιδεν ένιωθε καλά που ήταν έτσι. Με συμβούλεψε να την καλοπιάνω σ' όλο το δρόμο της επιστροφής απ' το ιατρείο ως το σπίτι, με λιχουδιές, παιχνίδια, πολλά χάδια και γλυκόλογα.Σου φαίνεται κουλό; Κι όμως, στη Ραίσα έπιανε. Το 'χα πει και σ' όλους τους φίλους μουκι όταν έρχονταν σπίτι και την έβλεπαν κουρεμένη, άρχιζαν τα "Πω, πω, τι καλό σκυλί πουείναι η Ραίσα, και τι κούκλα που έχει γίνει, και είναι το καλύτερο σκυλί του κόσμου", και δως του χάδια και κανακέματα.Εκεί να τη δεις πώς καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι, κι έκανε χαρές και παιχνίδια.Μ' όλα αυτά βέβαια δε σημαίνει πως δε συνέχισε να είναι ένα πολύ δύσκολο ζώο κι ούτε κι εγώήμουν η καλύτερη ιδιοκτήτρια.Το παλεύαμε όμως και με τίποτα δεν αλλάζω τα χρόνια που την είχα κοντά μου.Με αφορμή το πόστ σου αλλά και κάτι που διάβασα τελευταία όσον αφορά τους υπεύθυνους ιδιοκτήτες ζώων, θα ποστάρω ένα κειμενάκι. Όχι για να κάνω κήρυγμα σε κανέναν, αλλά γιατί αναρωτήθηκα πραγματικά κατά πόσο ήμουνη ίδια υπεύθυνη ιδιοκτήτρια ζώου κι όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλοί φιλόζωοι που ξέρω.ΥΓ Ελπίζω να μην πάρεις στραβά τα όσα γράφω. Ο καθένας την άποψή του λεει εδώ (άλλωστε αυτό είναιτο θέμα του μπλόγκινγ, η αλληλεπίδραση), και κανείς προς Θεού δεν θέλει να σου την "πει".Ούτε και η funky mouton, είμαι σίγουρη. Δευ Μαϊ 22, 11:59:31 μμ

elpida said... Προβατάκι μου, συγνώμη που σε μάλωσα. Δεν συνηθίζω αυτή την συμπεριφορά, αλλά είμαι ακόμη φοβισμένη και θυμωμένη. Με ποιόν ακριβώς, δεν ξέρω. Πάντως όχι με τον Ουντέζε. Με την τύχη μου την ίδια, ναι. Υπάρχουν και πράγματα που δεν γράφονται εδώ, ώστε να απολογηθώ καλύτερα. Ωστόσο να είστε σίγουροι όλοι σας, πως το μέλλον του έχει εξασφαλιστεί απ' την στιγμή που συνάντησε εμένα. Για το δικό μου δεν ξέρω. Τρι Μαϊ 23, 12:35:08 πμ

elpida said... Γειά σου τυπισσά μου νυχτερινή. Μου γράφεις πολλά και χαίρομαι γι' αυτό. Μ' αρέσει. Μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω. Μόνο που θα τα πάρω ένα ένα.(Προμηθεύτηκα κάρτα)Πανικός γίνεται όταν βλέπεις τον τένοντα του χεριού σου να φουσκώνει και να τρέχει αίμα, μέχρι να ανακαλύψεις, το πόσο αίμα. Αν κάποιος άλλος αντιδρούσε πιο ψύχραιμα, πάω πάσο.Το μάζεψα κ.λ.π. και το κρατήσαμε, σου είπα τον λόγο.Το κρατήσαμε γιατί δεν το αναλάμβαναν οι φιλοζωικές, δεν απέδωσαν οι αγγελίες, όπως συνέβαινε με τα άλλα τα σκυλιά στο παρελθόν. Αν το ήξερα, μπορεί να αντιδρούσα και διαφορετκά. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. 'Αλλωστε, τότε ζούσε και ο Έντουαρτ και είχαμε μεγάλο πρόβλημα.Για την οικογένειά του, κ.λ.πΑναλάβαμε, σαν ανάδοχη οικογένεια ας πούμε. Όπως γίνεται με τα παιδιά, αν βλέπεις Νικολούλη, γιατί ήξερα ότι υπάρχει η λύση της αγγελίας και της κυρίας με τα 80 σκυλιά, που τώρα μπορεί να τα έχει κάνει και 100, αλλά, άλλο σκυλί από μένα δεν θέλει. Αρκετά με εξυπηρέτησε εμένα. Δε μπορώ να την κατηγορήσω την γυναίκα, ίσα ίσα που την θαυμάζω πολύ. Μακάρι να το μπορούσα κι εγώ.Αλλά, πέρα απ' την αγάπη, μπορεί και το κάνει. Έχει δυο γυναίκες που μαγειρεύουν ειδικά για τα σκυλιά.Σκέψου τι άλλο πληρώνει. Τροφή, εμβόλια, κ.λ.π.Όσο για τον γιατρό, σε πληροφορώ ότι είναι ο καλύτερος και του κάνει ελαφριά νάρκωση, ενώ τον κρατάμε 4! Ο γιατρός, ο κωμωτής, ο άντρας μου, κι εγώ.Μ' έχεις ικανή να ναρκώνω βαθιά ένα σκυλί, τρείς φορές το χρόνο;Σίγουρα τυπισσά μου, δεν προλάβαμε να γνωριστούμε, αλλά νόμιζα ότι είχες καταλάβει πολύ περισσότερα για μένα, από όσα είπαμε. Έχεις και δυο βιβλία στα χέρια σου. Πάμε φίμωτρο. Για προσπάθησε να του το βάλλεις. Όταν με το καλό βρεθούμε, θα στο δώσω να του το φορέσεις, και να τον πας βόλτα εσύ, αφού πρώτα μου υπογράψεις ένα χαρτάκι ότι "ουδεμίαν ευθύνη φέρω εγώ". Μη γελάς καθόλου. Έξω απ' τον χορό, πολλά τραγούδια λέμε.Πέρασαν 4 μέρες απ' την νάρκωση. Φαί πήγα να του δώσω με το χάπι μέσα. Ούτε τον ξύπνησα, ούτε τον μάλωσα να φύγει απ' το κρεβάτι μου. Απλά θύμωσε, γιατί είναι πανέξυπνο κι έχει και πολύ καλή μύτη. Δηλαδή αν το μάλωνα, έπρεπε να με δαγκώσει; Αυτό λέω κι εγώ κορίτσι μου. Ότι αυτό το σκυλί αδικείται και υποφέρει στο διαμέρισμα. Θέλει άπλα. Αλάνα. Θέλει σύντροφο. Είναι και η εποχή του. Θέλει άνθρωπο να ασχοληθεί μαζί του στην φύση κι όχι στον καναπέ. Μπορεί να διεκδίκησε την κονσέρβα, την ζεστασιά, την φροντίδα, την υγεία, την αγάπη, αλλά τον χρόνο για βουνά και λαγκάδια, όσο κι αν το δικαιούται, στην ποσότητα που το έχει ανάγκη, δεν μπορούμε να του την προσφέρουμε. Ο άντρας μου δουλεύει εδώ και δυο χρόνια, καθημερινά 5 πρωί, 5 απόγευμα. Εγώ μην κοιτάς τώρα που κάθομαι λόγω του χεριού, που κάνω φυσιοθεραπείες, κι αυτές τις σταμάτησα τώρα, γιατί το ξανα είπα. Δεν φτάνουν τα έρμα. Νωρίτερα δούλευα 5 απόγευμα, 5 πρωί. Εδώ δεν προλάβαινα να μαγειρέψω. Πλάκα μου κάνεις; Ό Ουντέζε είχε εξασφαλισμένη την κονσέρβα.Η οικογένεια όμως όχι, την κατσαρόλα έτοιμη στην ώρα της.Τι το έκανες τελικά το κόκερ και το άλλο σκυλί;Και μια και με ξέρεις λιγάκι, σύγκρινε τις δικές σου υποχρεώσεις με τις δικές μου και την ηλικία σου, με την ηλικία μου.Όσο για τα γλυκόλογα στο κούρεμα, έννοια σου και είμαι πολύ ενημερωμένη γι' αυτό. Στον Ουντέζε τα γλυκόλογα πάνε σύννεφο, δεν πάσχει. Το χαίρεται πολύ το κούρεμα και έχει όρθια την ουρά και την κουνάει, γιατί χαίρεται που απαλλάσσεται απ' το βάρος και δεν ζεσταίνεται.Τί να σου κάνω; Δεν ξέρω να σου βάλλω φωτογραφίες να δεις και να καταλάβεις απ' τις φάσεις, αν καλοπερνάει ή όχι. Άμα δεις τις ξάπλες του, θα καταλάβεις.Πάμε παρακάτω. Αν κι εγώ έγραψα για να εκτονωθώ, όπως έκανα πάντα στο ημερολόγιό μου,δεν περίμενα Τρι Μαϊ 23, 02:06:33 πμ

elpida said... (Συνέχεια)την αντίδραση αυτή. Νιώθω να πλανάται ένα σιωπηλό "κατηγορώ" και νιώθω ότι με προσβάλλει ως Άνθρωπο.Ωστόσο, δεν έχω κανένα πρόβλημα να εξηγήσω και να απαντήσω οποιοδήποτε σχόλιο. Το χαίρομαι μάλιστα που το θέμα τραβάει και μακάρι όλοι οι μλόγκερς να ασχοληθούνε μ' αυτό. Όχι λόγια όμως. Έργα να γίνονται και να μην υπάρχουν αδέσποτα στον δρόμο. Εγώ δεν έχω πρόβλημα και να φανερωθώ ποιά είμαι, για το καλό και των σκυλιών και των Ανθρώπων,όμως.Δεν σε περεξηγώ καθόλου πίστεψέ με,και τώρα φεύγοντας απο δω θα πάω να διαβάσω το μπλογκ σου. Σ' ευχαριστώ αντιθέτως που μου έγραψες, που έδωσες κι εσύ μαζί με τους άλλους, (που όλους τους ευχαριστώ όσους μου γράψανε και όσους θα μου γράψουν, προκαταβολικάευχαριστώ)βαρύτητα στο μπλογκ μου και όλοι μαζί θα μπορούμε να συζητάμε για σοβαρά θέματα (Που έχω πολλά πίστεψέ με) κι όχι για μπούρδες, όπως ήταν ο κόκορας και το καρφί. Χαίρομαι αν αυτό το εργαλείο αποδειχτεί δυνατό μέσον, ώστε να ακούγονται φωνές.Να είσαι καλά και σένα ειδικά σ' ευχαριστώ πολύ, γιατί εσύ μου άνοιξες τα μάτια με τα μπλογκ. Εύχομαι να σε κάνω υπερήφανη γι' αυτό κι όχι να μετανιώσεις για την στιγμή που με γνώρισες.Να είσαι καλά, γερή, δυνατή, ευτυχισμένη και κάθε επιτυχία στη ζωή σου.Με ειλικρινή αγάπη, καληνύχτα. Τρι Μαϊ 23, 02:29:43 πμ

So_Far said... Ελπίδα μένω στο Γκολφ της Γλυφάδας, που θεωρείται ένα από τα σημεία της Αττικής όπου οι ιδιοκτήτες έρχονται και παρατούν τα σκυλιά τους. Πρέπει να δεις τα μάτια αυτών των ζώων, να νοιώσεις τη θλίψη και το φόβο τους. Δεν θα ξέχάσω πριν από 2 χρόνια μια μέρα με πολύ κρύο που βρήκαμε μαζί με το γιο μου ένα τέτοιο μικρό σκυλάκι. Το πήραμε στο σπίτι, το κρατήσαμε μέχρι να βρεθεί κάποιος να το πάρει που ξέραμε ότι θα το αγαπάει και θα το φροντίζει. Όταν το δώσαμε νοιώθαμε ότι κάναμε τη μεγαλύτερη προδοσία και κάθε φορά που το συναντάμε μαζί με το καινούριο του αφεντικό ( παρόλο που το αγαπάει και το φροντίζει πολύ ) νοιώθουμε ότι μας ρωτάει "Γιατί"? και γινόμαστε χίλια κομμάτια.... Τρι Μαϊ 23, 08:39:25 πμ

Τυπος Νυχτερινος said... Ελπίδα,κανείς δε σε κατηγορεί και για τίποτα.Απλά το θέμα "ζώο" στους φιλόζωους είναι κάτι που πάντα πονάει, ειδικά όταν η συνύπαρξή μας με τα ζώα είναι προβηματική και αναγκαζόμαστε σε λύσεις που δε θα θέλαμε (όπως π.χ. να τα δώσουμε κάπου αλλού).Σου εύχομαι να βρεις μια καλή λύση γρήγορα και μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω και να έπαιρνα εγώ τον Ουντέζε, αλλά δε θέλω να κάνω ξανά λάθη του παρελθόντος.Ρίξε μια ματιά και στο ποστ του Art Attack νομίζω πως θα σε ενδιαφέρει και κάτι θα έχεις να πεις.Ίσως έχεις και καμιά καλή ιδέα να σωθεί το γατάκι... Τρι Μαϊ 23, 01:43:09 μμ

elpida said... Τύπισσά μου,μη μου τη χαλάς απόψε....Άσε με να ζήσω αυτή θα βραδιά.Την δικαιούμαι. 12 χρόνια την φανταζόμουν. Άσε με να γράψω αλλιώς, όπως έκανα τόσα χρόνια στο τετράδιο.Το δικαιούται.Της το είπα σήμερα από κοντά.Σήμερα είναι η δική της βραδιά.Κέρασέ με μια δικαιολογημένη απουσία. Μη μ'επαναφέρεις.Σε παρακαλώ!Το έχω μεγάλη ανάγκη. Τετ Μαϊ 24, 12:45:45 πμ

elpida said... Tύπισσά μου, επανήλθα 3 ώρες μετά.Μικρό το ταξίδι. Αν και απόψε έχω μπλοκάρει από ιδέες και συναισθήματα, τώρα αμέσως, πάω.