Σκόρπια ... 12

Δευτέρα, Σεπτέμβριος 11, 2006

Σαν την κλέφτρα
Σαν την κλέφτρα!Ναι. Έτσι, ακριβώς!Σαν την κλέφτρα σηκώθηκα, μόλις έφυγε ο Δημήτρης για δουλειά, για να γράψω. Ξάπλωσα νωρίς, μα με τόσες σκέψεις, φυσικά και δεν με πήρε ο ύπνος. Όταν σκέφτεσαι πολύ, εκτός από αυπνία, έρχεται και η ανάγκη να γράψεις."Έμπνευση" το λέν΄οι πετυχημένοι. Εγώ δεν τολμώ να το πω........ Κάποιες σκέψεις προσπαθώ να τις συγκρατήσω μέχρι να μου δοθεί η ευκαιρία να τις γράψω, αλλά πολλές φορές φύγαν...Έγιναν πουλιά. Πέταξαν!Δεν μπόρεσα ποτέ να τις φυλακίσω σε χαρτί. Ίσως έφυγαν κι απόψε. Δεν ξέρω. Αυτό θα το καταλάβω αργότερα, όταν γράψω όλα αυτά που πρέπει πρώτα.......να το! Μου φεύγει. Έφυγε!Ξημερώματα 10 Απριλίου 2002, ώρα 5 .......γι΄αυτό λέω. Ότι δεν έγραψα άξιζε. Ότι έγραψα αγγίζει το θέμα. Απλά. Μόνο.Ώρα 6 και 20, 10/4/2002
posted by elpida @ 9/11/2006 12:02:00 πμ 0 comments

Κυριακή, Σεπτέμβριος 10, 2006
Μπουμπούκια που ποτέ δεν άνθισαν

Μπουμπούκια που ποτέ δεν θ΄ανθίσουν
....γιατί το λέω αυτό; Γιατί είναι ήδη ζωντανά-νεκρά στα χέρια μου. Κι όπως όλοι ξέρουμε, τα μπουμπούκια της γαρδένιας είναι πολύ ευαίσθητα στην ίδια τη μάνα τους, πόσο μάλλον στη δική μου χούφτα.«Σαν της γαρδένιας τον ανθό, που ζει μια νύχτα μόνο......»
Αυτά τα δυο μπουμπούκια δεν έζησαν ούτε μια νύχτα.
Ή μήπως θα ζήσουν για πάντα, αφού εγώ τα κράτησα στο ημερολόγιό μου;Ξημερώματα 22 Ιούλη 2002, Ζαγορά
posted by elpida @ 9/10/2006 07:02:00 μμ 2 comments
2 Comments:
At Κυρ Σεπ 10, 10:31:58 μμ, Sailor said...
Εγώ έχω δει εκεί τις ωραιότερεςγαρδένιες και έλεγα στους ντόπιουςότι εδώ είναι ευλογημένα χώματαμα και είναι ελπίδα μου !καλό βράδυ

At Τετ Σεπ 13, 11:41:45 πμ, elpida said...
Είναι σαιλορ! Είναι!


Κυριακή, Σεπτέμβριος 03, 2006
Κάνε μια στάση για μένα!
Σάββατο απόγευμα και πρώτη μου φορά ταξιδεύω για Βόλο, γράφοντας στον υπολογιστή. Βέβαια μου φεύγει συνέχεια κι αν θέλω να γράψω "αγάπη", μου βγαίνει "απάτη", αλλά.... λίγο το κακό. ΄Ετσι κερδίζω χρόνο.«Χασομέρι» λέω εγώ ότι καθυστερεί τα όνειρά μου και μου τρώει χρόνο. Έτσι η μιάμιση ώρα δεν θα είναι ο θαυμασμός της θέας, αλλά ένας καλύτερος προγραμματισμός κι αυτός έρχεται πάντα γράφοντας.Τότε που η μελάνη και το χαρτί ξεκαθαρίζουν τις μπερδεμένες σκέψεις μου στο ημερολόγιο και κάπου εκεί στο τέλος, μετά από πολλά πολλά γραμματάκια στη σειρά, ακόμα και στον υπολογιστή, βγαίνει ένα συμπέρασμα.Αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου χορεύουν μαζί με τον υπολογιστή, που μου φεύγει στις στροφές, προτάσεις, ιδέες, προσφορές, όνειρα και πραγματικότητες.Αχ! Αυτές οι "στροφές!" Ζαλίστηκα.Ζαλισμένη ένιωσα απ΄το μεσημέρι. Ήρθε ο Άγγελος και με τις ιδέες του για το δωμάτιο της μάννας και μελλοντικά το δικό μου γεροντομοίρι, μου άναψε φωτιές. Σ΄αυτόν τον χώρο πάει αυτό κι αυτό. Το ήξερα Άγγελέ μου κι εγώ, μα τα λεφτά δεν φτάνουν. Πώς θα αγοράσω την πατρική γή; Πώς θα αγοράσω την θέα της θάλασσας; Πώς θα βλέπουμε τα κύματα;Κι απ΄την άλλη, ότι κάνεις τώρα, μένει. Αυτό θα βλέπεις μπροστά σου στο μέλλον, σ΄αρέσει δεν σ΄αρέσει.Με προκάλεσε που μου ξαναθύμισε τα όνειρά μου, μου μπλόκαρε το "θέλω" με το "μπορώ" και στο παραπέντε, ακύρωσα κάποιες φτηνές συμφωνίες που είχα κάνει. Ζήτησα χρόνο να το σκεφτώ. "Όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις", αλλά και "το γοργόν και χάριν έχει!"Μπερδεύτηκα.Κατεβαίνω στον Βόλο, εκεί που δεν θα με παρασύρει η θέα και το όνειρο, για να πάρω αποφάσεις τόσο εγώ, όσο και η οικογένεια. Να ξεμπερδευτώ πρώτα εγώ, γιατί "μπέρδεψα" και τους άλλους.Αχ! Αυτές οι "στροφές". Αχ! αυτά τα "εμπόδια" και ακόμη δεν φτάσαμε στα Χάνια.Θα σταματήσω γιατί ζαλίστηκα πολύ. Είμαι άυπνη, νηστική, πολλά τα τσιγάρα, το στομάχι μου διαμαρτύρεται.Χρειάζομαι μια δόση θέας πράσινου κι εδώ είναι "δωρεάν!" Όση θέλεις "παίρνεις". Όση θέλεις "βλέπεις".Οδηγέ, μη σταματάς απότομα. Πάει ο υπολογιστής μου, πάει το στομάχι μου.Κάποιος κατέβηκε εδώ και σταμάτησε να του δώσει τα πράγματα.Το χιονοδρομικό απέναντι. Λείπει το χιόνι. Και ο πάγος.Βγάζω φωτογραφία το χιονοδρομικό Πηλίου με πράσινο.Τον "πάγο" τον έχω εγώ. Μου τον βάλανε άλλοι, από καιρό.... Οδηγέ, γιατί ξεκίνησες; Μείνε λίγο ακόμα!Άσε με να φωτογραφήσω καλά. Δεν βοηθάει και η μηχανή μου. Αργεί το φλας.Να μιλήσω λίγο με τα δέντρα. Έχω κάτι να πω. Εκείνα καταλαβαίνουν.Να αναπνεύσω λίγο παραπάνω οξυγόνο. Εδώ έχει πολύ!Να χορτάσει το μάτι μου. Να αποθηκεύσω ενέργεια. Θα μου χρειαστεί.Επ! Που πας; Σ΄αυτή την απότομη στροφή, που δεν ξέρεις τι έρχεται από απέναντι, κάνε μια στάση για μένα! θέλω να κατεβώ. Για λίγο. Όσο κρατάει ένα αντρικό ζεμπέκικο. Θέλω να κάνω πράξη το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου, "Μια στάση εδώ, να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεμπέκικο..., να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία".Να τους πω τον πόνο μου, να τον ακούσουν και μετά φύγε!Και τρέχα όσο μπορείς!Βιάζομαι.
posted by elpida @ 9/03/2006 11:37:00 πμ 2 comments
2 Comments:
At Κυρ Σεπ 03, 10:15:12 μμ, Sailor said...
Καλησπέρα στην μοναδική μαςΕλπίδαμε την πολύ ωραία γραφή και τηςπάντα όμορφες φωτογραφίεςπου παρ όλο είναι ζαλισμένη από τιςστροφές γράφει σαν να είναι στοίσιωμα.Πολύ χάρηκα που είσαι και πάλι κοντά μας, χαμόγελο βλέπω στα χείλια του καπετάνιου.Εδώ έχει μπονάτσαευτυχώς βρήκα υπολογιστή από τουςκαρδιακούς μου φίλους και κάνωόσο μπορώ ενημέρωση από το νησί.Εδώ έχω ξεχάσει τον χρόνο, μόνορωτάω καμμιά φορά όταν έχειαθλητικάΚαλό σου βράδυνα είσαι πάντα καλάσου στέλνω ανάσα δροσιάςαπό το νησί

At Κυρ Σεπ 03, 11:12:41 μμ, elpida said...
Γειά σου σαιλόρ! Πολύ το χάρηκα που σε βρήκα εκεί! Κάνε μου την χάρη, αν βρεθείς στον Άγιο Ραφαήλ, ή στον Άγιο Ταξιάρχη, άναψε ένα κεράκι για μένα! Ίσως κάποτε έρθω πάλι και σε βρω εκεί και σου δώσω το αντίτιμο. Χαίρομαι που έχεις καρδιακούς φίλους. Μεγάλη υπόθεση αυτό! Εγώ στην Ζαγορά βρήκα ένα μαγαζί με ίντερνετ, αλλά, δυστυχώς έκλεισε. Ελπίζω να ξανανοίξει, όχι για μένα, αλλά για την νεολαία του χωριού. Όχι όμως ότι εγώ θα μπορούσα να πηγαίνω συχνά.Είναι μακριά και συνήθως είμαι πτώμα απ΄την κούραση και δεν έχω διάθεση για βόλτα και μάλιστα μόνη μου. Κοντά σας θα είμαι στα πεταχτά, γιατί δεν τελείωσα ακόμα.Τώρα αρχίζουμε!Θα πηγαινοέρχομαι. Όταν βλέπεις παγωμένο μπλογκ, θα καταλαβαίνεις. Εσύ πότε γυρίζεις στην έδρα σου;Το ότι ξεχνάς τον χρόνο είναι καλό! Κι εγώ τον ξεχνάω, αλλά όχι για τους ίδιους λόγους με σένα. Φιλιά πολλά, καλά να περνάς με τους φίλους σου τους καρδιακούς.


Σάββατο, Σεπτέμβριος 02, 2006
Το "ξύπνημα" της θέας
Παρασκευή 1η Σεπτέμβρη 2006, πρωί.Καλό μήνα! Καλό φθινόπωρο!Ήρθε το φθινόπωρο κι εμένα με βρήκε μόνη στη Ζαγορά, χωρίς όμως κανένα ίχνος «μοναξιάς». Μου κρατά συντροφιά η φύση, οι αναμνήσεις και τα έργα που γίνονται στο νέο σπίτι και στην αυλή.Νιώθει τόσο γεμάτη η ψυχή μου!Έχει χορτάσει το μάτι μου θάλασσα. Τέτοια θέα δεν την έχω ξαναδεί εδώ και 46 χρόνια. Χθες κόψαμε μια ξερή αγριοκερασιά και κορομηλιά απ΄τον κήπο και λες και άνοιξε ένα τεράστιο παράθυρο με θέα τη θάλασσα! Η μικρή δική μου αυλή που είχε ένα παράθυρο ενός μέτρου θέας, τώρα έχει γίνει ένα μεγάλο μπαλκόνι. Απ΄όλα τα σημεία της βλέπεις θάλασσα! Και δεν την βλέπεις απλά, φαίνεται σαν να βρίσκεσαι πενήντα μέτρα μακριά της και νομίζεις πως, αν κάνεις μια βουτιά, θα βρεθείς μέσ΄ τα αφρισμένα νερά της. Χθες και σήμερα έχει πολύ κύμα και φαίνονται τα αφρισμένα κύματα. Φαίνεται ακόμη και η κίνηση τους. Μόνο το κύμα που σπάει στην αμμουδιά δεν φαίνεται, αλλά καλύτερα! Προτιμώ το πράσινο και τα κόκκινα τριαντάφυλλα της αυλής μου. Έτσι, μπορώ να κάθομαι εδώ στον καναπέ του μεσαίου σπιτιού και έχοντας τον υπολογιστή αγκαλιά και την εξώπορτα ανοιχτή, βλέπω, θαυμάζω, χωρίς να κινδυνεύω να βραχώ και να με βρέξουν ή να με πνίξουν τα κύματα. (Όπως στην φώτο πριν κάποια χρόνια...)Πώς δεν το είχα ανακαλύψει τόσα χρόνια, πως αυτά τα δυο μεγάλα, γέρικα και ξερά δέντρα, μου έκρυβαν την θέα;Πόσο πληρώνεται αλήθεια αυτή η θέα; Ποιος την κοστολογεί; Την φύση που έδωσε ο Θεός απλόχερα σε μας τους ανθρώπους δωρεάν, πόσο την κοστολογούν οι άνθρωποι;Απ΄ότι είδα.... πολύ ακριβά. Θα αναγκαστώ να την αγοράσω και αυτή, με δάνειο φυσικά. Λεφτά θα δώσω, θέα θα πάρω, συν κάποια τετραγωνικά οικοπέδου. Το οικόπεδο δεν με νοιάζει τόσο, όσο αυτή η θάλασσα στο «πιάτο μου». Τα λουλούδια μου βρήκα τρόπους και γωνιές να τα φυτέψω. Μα αυτή την θέα αν την χάσω, αν μου πάρει άλλος το οικόπεδο, που πουλάει ο αδελφός μου, θα με σκοτώσει πριν την ώρα μου. Θα χτίσει σπίτι και τότε δεν θα βλέπω, όχι μόνο τα δέντρα που έβλεπα τόσα χρόνια και μου έκρυβαν την θάλασσα, αλλά τοίχους ενός ξένου σπιτιού, με νέους ανθρώπους, που δεν θα έχουμε καμιά συγγένεια, καμιά κοινή ανάμνηση απ΄τον παλιό αγαπημένο κήπο που φύτευε η μάννα.«Πουλάω τα νεφρά μου, τα μάτια μου, την καρδιά μου και την ψυχή μου ακόμα, για να αγοράσουμε αυτή την θέα», είπα στον άντρα μου χθες στο τηλέφωνο. Εκείνος δεν την έχει δει ακόμα, αλλά δεν είναι και ο τύπος που θα χρεωθεί ή θα πεινάσει για αυτόν τον λόγο.Κι ίσως να έχει δίκιο. Έρχονται δύσκολοι καιροί. Χειμώνας. Δόσεις στην τράπεζα. Δυο παιδιά που σπουδάζουν. Ένας μισθός. Δύσκολα τα πράγματα, δύσκολες και οι αποφάσεις. Είναι πολυτέλεια για μας.....Μα είναι; Ο κήπος μας, οι αναμνήσεις μας, η θέα, το δικός μας πατρικό χώμα να το πουλήσουμε σε ξένους; Γιατί;«Τον χειμώνα θα φας θέα! Είσαι πολύ ευαίσθητη γυναίκα μου, αλλά πρέπει να προσγειωθείς στην πραγματικότητα», ήταν η απάντησή του χθες, όταν εγώ πέταγα απ΄τη χαρά μου και το θαυμασμό για τα αφρισμένα κύματα που έβλεπα.Πέταγα... Ναι. Πέταγα.Ή καλύτερα, "κολυμπούσα".Κι ακόμα πετάω.Και κολυμπάω μέσ ΄τα όνειρα και την ελπίδα, ότι κάτι θα γίνει!Συναισθηματικά είναι δική μου αυτή η γωνιά στη Ζαγορά. Στα χαρτιά ο κήπος μας, η μισή αυτή γωνιά, μπροστά απ΄το σπίτι, ανήκει στον αδελφό μου. Θα κάνω το παν, να γίνει δική μου και στα χαρτιά, γιατί μέσα μου, πάντα ήταν δική μου. Εγώ την πονούσα και την φρόντιζα.Θα τα καταφέρω όμως;«Θα μπορούσα να βγω και πεζοδρόμιο γι΄αυτό!», άκουσα να λέω στον άντρα μου και ξαφνιάστηκα κι εγώ μ΄αυτό που ξεστόμισα. Χτύπησε άσχημα στα δικά μου αυτιά, πόσο μάλλον στα δικά του. Ευτυχώς που με ξέρει!«Ίσως! Αν ήμουν νέα...., αν ήμουν μια άλλη...., αν το μπορούσα....», διόρθωσε η λογική.Σαν εξωτικό ντοκυμοντέρ η εικόνα που βλέπουν αυτή τη στιγμή τα μάτια μου. Παρεμβάλλει κάθε τόσο ο Γιώργος με τον Αλέκο που περνούν με το καρότσι και διαμορφώνουν την πίσω αυλή. Αυτές οι παρεμβολές είναι δεκτές στα μάτια μου, γιατί εργάζονται για να ολοκληρώσουν την θέα, το όνειρό μου και είναι στιγμιαίες. Κάποιες άλλες παρεμβολές όμως, μαυρίζουν την θέα μου, σκοτώνουν το όνειρο και την ελπίδα, με μεγάλη διάρκεια.Μα εγώ κάνω υπομονή και με την σκοτώστρα μου που κυνήγησα πριν την μύγα, έτσι θα κυνηγήσω και κάθε εμπόδιο που θα παρεμβάλλει μπροστά μου και θα θελήσει να μ΄εμποδίσει να βλέπουν τα μάτια μου καθαρά και χωρίς εμπόδια την θάλασσα.Πολλές οι «Μύγες»....Θα τα καταφέρω;Πρέπει να τα καταφέρω!Αν είναι δυνατόν! Πάλι μελαγχόλησα. Όχι κυρά μελαγχολία, δεν δέχομαι ακάλεστους. Φύγε από δω.«Ει! παιδιά. Πήγε 11 η ώρα. Κάντε ένα διάλειμμα. Τι θα πιείτε;»Έλα! Κατερίνα. Βάλε τσίπουρο με μεζέ στα παιδιά κι όλα θα γίνουν!, είπα μέσα μου."Βρε παιδιά, απορώ. Γιατί νομίζω από χθες ότι άλλαξε η θέα του σπιτιού μου; Είναι έτσι ή εγώ χάζεψα; Τι είναι αυτό που με έχει συνεπάρει;" τους ρώτησα μετά στο τραπέζι.Κοίταζαν και οι δυο μαζί μου τη θάλασσα.«Μην το πείτε. Το βρήκα! Είναι οι αφροί που φαίνονται αυτές τις δυο μέρες και μου ζωντάνεψαν την θάλασσα. Ταρακούνησαν το σταθερό θαλασσί που ενώνονταν με τον ουρανό και το είχε συνηθίσει το μάτι μου και με ξύπνησαν», τους είπα χαρούμενη που το βρήκα μόνη μου.Τα αφρισμένα κύματα λοιπόν, "ξύπνησαν" το όνειρό που είχα θάψει."Ξύπνησαν" πολλά...«Ει! Τρεις είστε εκεί πέρα και η δουλειά δεν προχωράει απ΄το πρωί, φώναξε η θεία Αθηνά από απέναντι. Καλή η κουβέντα, αλλά και η δουλειά να προχωράει. Φεύγουν τα λεφτά!» «Δίκιο έχεις. Θα πάρω εσένα για αφεντικό θεία Αθηνά! Εγώ δεν κάνω».Σα να άκουσα τη μάννα: «Οικονομία! Δεν φτάνουν οι παράδες, κάπ΄π΄θανά!»Η θεία Αθηνά, δεύτερη μάνα! Αυτή κράτησε όρθιο το σπίτι και ζωντανά τα λουλούδια τόσα χρόνια, μετά τη φυγή Της.«Να είσαι καλά θεία Αθηνά και να μας μαλώνεις!»Το διάλειμμα τελείωσε. Η θεία Αθηνά μας «ξύπνησε» όλους.
posted by elpida @ 9/02/2006 08:11:00 μμ 13 comments
13 Comments:
At Σαβ Σεπ 02, 09:16:28 μμ, Annabooklover said...
Καλή τύχη Κατερίνα. Εύχομαι να πουλήσεις τόσα πολλά βιβλία που να αγοράσεις όση θέα θέλεις.

At Σαβ Σεπ 02, 09:36:05 μμ, elpida said...
Αχ! Αννούλα μου, μόλις διάβασα την ευχή σου, μου βγήκε ένας αναστεναγμός.... Δεν τον άκουσες;Σ΄ευχαριστώ κορίτσι μου! Κι εσύ ότι επιθυμείς. Μόλις ήρθα, έβαλα το κείμενο. Είχα μεγάλη ανάγκη να σας το πω. Ήμουν πολύ πεσμένη...Θα τα πούμε. Φιλιά!

At Σαβ Σεπ 02, 09:40:09 μμ, Καπετάνισσα said...
Να το κάνεις!Θα τα καταφέρεις.Είμαι βέβαιη.Δεν είναι έτσι βουνό όπως φαντάζει. Θα βρεις τρόπους.Ορισμένα θα περιοριστούν, για να ανοίξει ο δρόμος για τα σπουδαία.Θα τα καταφέρεις.Δεν αμφιβάλλω.Το θέλεις τόσο, σε φλογίζει η σκέψη.Η ζωή αξίζει για τέτοια πράγματα.Που πιάνουν στην καρδιά μας όλο το χώρο.Και την κάνουν να φτερουγίζει!

At Σαβ Σεπ 02, 10:00:18 μμ, ermaio said...
Θα ήταν ψέμα να πω ότι δε σε ζηλέυω, όχι μόνο για τη θέα,αλλά κι επειδή ζεις στο πιο αγαπημένο μου μέρος του Πηλίου.Καλή τύχη!

At Σαβ Σεπ 02, 11:15:12 μμ, elpida said...
Καπετάνισσά μου, το θέλω όσο δεν φαντάζεσαι! Όχι τόσο για μένα, όσο για τα παιδιά μου. Θέλω να με θυμούνται και να με βρίσκει το μάτι τους σ΄εκείνη τη θέα...Το ξέρω ότι θα τα καταφέρω και θα τον πάρω τελικά, μα η λογική και οι τρίτοι με προσγειώνουν... Μεγάλη η απόφαση και δυστυχώς οικονομικής φύσεως. Χρέος και μετά θάνατον.Σίγουρα όμως αξίζει τον κόπο.Αργότερα που θα εμφανήσω το φιλμ θα σας δείξω την περιβόητη θέα! Θα σας καλέσω κιόλας, όταν είναι έτοιμο το σπίτι. Ήδη πάλι έχει πάρει την μορφή πριν την διακόσμησή μου.( Θυμήσου τον κόκορα και τον γαμπρό).Όλοι το θέλουν, αλλά διστάζουν στο άνοιγμα αυτό. Είμαι πολύ μπερδεμένη. Γι αυτό και σας το έγραψα. Για να δω πως σκέφτεστε εσείς, πέρα απ΄τους συγγενείς. Σ΄ευχαριστώ που είσαι μαζί μου! Είσαι κι εσύ στη δική μου ομάδα... Λίγοι ακόμα να με τονώσουν το ηθικό και θα τα καταφέρω! Μετά θα σας πω και τα υπόλοιπα όνειρά μου που από κει και πέρα... αφορούν κι εσάς!Ας είμαστε καλά! "Αν είναι νά ΄ρθει...θά' ρθει!" Είναι και τα γραμμένα της μοίρας εδώ. Αυτό βλέπω. Θα δείξει! Θα τα ξαναπούμε. Όλα είναι σε εξέλιξη.Φιλιά πολλά!

At Σαβ Σεπ 02, 11:22:57 μμ, elpida said...
ερμαιοΔεν είναι θέμα ωραίου εδώ, που έτυχε να είναι. Είναι θέμα πατρίδας, είναι θέμα πατρικού κήπου, είναι πολλά! Μην ζηλεύεις!Εύχομαι να στα φέρει όπως θέλεις κι εσένα η ζωή και να ζήσεις όπου αγαπάς. Εγώ προς το παρόν, μετά το σχολείο, ζω πολύ λίγο εκεί τα καλοκαίρια κι αυτό όταν δεν δουλεύω. Έχω στερηθεί τόσο πολύ την πατρίδα μου και το πιο τρελλό όνειρό μου είναι να μείνω σταθερά εκεί. Δεν ξέρω αν νιώθουν έτσι και οι ξενητεμένοι μας που ζουν χιλιόμετρα μακριά. Εγώ ήθελα πάντα εκεί να ζήσω, αλλά λόγω φτώχειας,"ξενητεύτηκα". Γι΄αυτό με πονάει...

At Σαβ Σεπ 02, 11:32:44 μμ, Exilio said...
Υποθέτω οτι το οικονομικό βάρος και η πίεση είναι μεγάλη...αλλά δε πρέπει πέφτεις....σημασία έχει ότι το θέλεις πολύ..όχι μόνο για σένα αλλά και για τους άλλους...οι "άλλοι" πάντα και πάνω απο όλα...αυτό είναι που μου αρέσει σε σένα κυκλαμινάκι.....αξίζεις τόσα..xxxxx

At Σαβ Σεπ 02, 11:46:40 μμ, elpida said...
ΠΑΡΙΟΣΠήγα στο σαλόνι κι είδα κι άκουσα τον Πάριο (στην Σεμίνα σε επανάληψη) να τραγουδάει "Πάμε για ύπνο Κατερίνα...", όντως! Σέρνομαι. Κοιμόμουν πολύ λίγο στο χωριό. Ήρθα να σας το γράψω και άκουσα το "να το πάρεις το κορίτσι...",εγώ κράτησα το πρώτο. Θα το πάρω Γιάννη μου, κι αν δεν έχω να πληρώσω την δόση, θά ρθω για δανεικά!Νά΄σαι καλά ρε Γιάννη με τα τραγούδια σου, με την φωνή σου και την ψυχή σου!Σε βάζω και σένα στη δική μου ομάδα, "των ΝΑΙ" αν κι εσύ είσαι μέσα μου, από τότε που σε πρωτοάκουσα.Ορίστε! Τό΄χασα! Μιλάω με τον Πάριο! Τι κι αν δεν με διαβάζει;Συγνώμη παιδιά! Θα επανέλθω, ελπίζω με "σώας τας φρένας!"

At Κυρ Σεπ 03, 12:00:08 πμ, sevarose said...
Μια χαρα ''σώας τας φρένας΄΄εχεις ..εύχομαι κιαυτο το ονειρο σου σιγά σιγά να το πραγματοποιήσεις!

At Κυρ Σεπ 03, 12:19:54 πμ, elpida said...
exillio μου, το "θέλω" μου, δεν έχει την έννοια της λέξης. "Πρέπει" να μείνει στην οικογένεια. Αυτό είναι το "θέλω" μου, ενώ δεν το μπορώ, τόσο εγώ, όσο και τα άλλα αδέλφια μου.Μη κοιτάς που γράφω για την "θέα" μου. Αυτός ο κήπος έχει τη δική του ιστορία, που είναι γραμμένη κι αυτή σε πολλά ημερολόγια.(Ανέκδοτα και θα παραμείνουν).Θα την βρω την λύση κορίτσι μου, για όλους! Φιλιά πολλά! Κι εμένα μ΄αρέσεις!

At Κυρ Σεπ 03, 12:42:04 πμ, elpida said...
sevarose μου, τι καλή που είσαι! Κι εγώ που έλεγα πως θα τ΄ακούσω απόψε, με ξαγρυπνήσατε! Δε νυστάζω πια. Είμαι ικανή να ξενυχτήσω αν συνεχίσετε να μου γράφετε υπέρ! Εγώ περίμενα:"Για προσγειώσου κυρά μου!Κάτσε στ΄αυγά σου και μη ξανοίγεσαι! Να δανειστείς για να φας, ναι! Μα για σπίτια και κήπους; Άλλοι δεν έχουνε να φάνε! Για προσγειώσου!" Και τα παρόμοια, αλλά μέχρι στιγμής έπεσα σε ρομαντικούς και συναισθηματικούς αναγνώστες. Δεν ξέρω αν αυτό βοηθάει. Ο γιός μου, αν και τον θέλει πολύ,φοβάται. Παλιότερα, το 2000 μου είχε πει:"Μαμά πάρε τα δικά μου λεφτά απ΄το βιβλιάριο (αν έφταναν!)και θα δουλέψω να τον πληρώνω εγώ!" Απόψε μου είπε: "Αυτοί που σου γράφουν θετικά, δεν θα τον πληρώσουν όμως..."Παιδί που σπουδάζει. Έχει φοβηθεί το μέλλον, γιατί βλέπει το δύσκολο παρόν της ηλικίας του, με την ανεργία, την μη αξιοκρατία κ.λ.π.Εγώ είπα στην οικογένεια: Ψήφους περιμένω κι αν είναι "Όχι", θα το σκεφτώ. Τους ζήτησα να μου το γράψουν όμως, για να το βλέπουν στο μέλλον με "θέα" ή χωρίς, για να μην έχω εγώ όλο το βάρος της απόφασης. Προβληματισμένοι είναι όλοι. Θα δείξει!Σ΄ευχαριστώ πολύ για τις ευχές!

At Κυρ Σεπ 03, 09:34:05 πμ, Εαρινή Συμφωνία said...
Από τον Πάολο Κοέλιο, που τον διάβασα με το ζόρι, γιατί δεν μου άρεσε και δεν προχώρησα πέρα από τον Αλχημιστή, κράτησα ωστόσο μια φράση: όταν θέλεις κάτι πολύ, συνομωτεί η ψυχή του σύμπαντος και γίνεται! ΑΛήθεια είναι. Κι εγώ υπό παρόμοιες συνθήκες πήρα το σπίτι μου και δεν το μετάνιωσα. Να το κάνεις!

At Κυρ Σεπ 03, 11:07:15 πμ, elpida said...
εαρινή μου συμφωνία κι εγώ πιστεύω σ' αυτό. Αυτή η ψυχή του κόσμου με βοηθάει πολύ τον τελευταίο χρόνο.Φοβάμαι μόνο μην την κουράσω! Ξέρω ότι της ζήτησα πολλά!Κι εγώ πιστεύω ότι δεν θα το μετανιώσω. Μακάρι να το πιστέψουν και οι άλλοι!Σ΄ευχαριστώ πολύ! Καλή σου μέρα!

Τρίτη, Αύγουστος 29, 2006
Στο κατώφλι των 47

Και να 'μαι εδώ απόψε, στη βάση μου, μόνη μου, να γράφω στον υπολογιστή και στο μπλογκ, που τόσο μου έλλειψε αυτές τις μέρες και από αύριο, πάλι θα μου λείψει. Από δω και πέρα όμως, θα είναι πιο μικρά τα διαλείμματα. Η βάση θα είναι ο Βόλος. Τέλος οι διακοπές του άντρα μου. Έφυγαν τ΄αδέλφια και οι μουσαφιρέοι. Σήμερα έφυγε και το παιδί. Η Λένα μου. Καθένας στο πρόγραμμά του και στη ζωή του. "Τα κεφάλια μέσα" που λέει και ένα ανέκδοτο.
Εγώ, κυρίως λόγω της οικοδομής, δεν έχω πρόγραμμα. Όλα είναι φλου. Και το φλου, ποτέ δεν μ΄άρεσε. Είναι σαν μπαλιές ξαφνικές κι εγώ σε ετοιμότητα πάντα, να μπουν στο καλάθι της ζωής μου, να μην ξεφύγουν. Μια τέτοια δυνατή και ξαφνική καλαθιά, έφαγα χθες. Πόνεσε, μα θα περάσει! Σήμερα ήταν μια άλλη μέρα, πόνεσε κι αυτή, μα σε λίγο έρχεται μια καινούργια μέρα.
Ξημερώνει η Τρίτη 29 Αυγούστου 2006. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα μου φέρει αυτή η μέρα. Εκείνο που είναι σίγουρο όμως, είναι ότι με βάζει με την σφραγίδα της Μάννας και όχι της ταυτότητας, στο κατώφλι των 47!«29 Αυγούστου γεννήθηκες! Στο παγγύρι τ΄ Αϊ Γιαννιού στο Χορευτό!», επέμενε κι εγώ, πάντα, τότε τα γιόρταζα. Τα 5 τελευταία χρόνια όμως, για πάρτη της Λένας που φεύγει, για να είμαστε όλοι μαζί, τα γιορτάζουμε στις 25. Δεν τα νιώθω όμως πραγματικά εκείνη τη μέρα, ποτέ!
Έτσι απόψε, γιορτάζω κρυφά, μόνη, μαζί σας. Κι η καλύτερη γιορτή είναι οι αναμνήσεις.
Ο άντρας μου κοιμάται για να ξυπνήσει στις τρεις και μισή κι ο Τάσος βλέπει μια ταινία. Έρχεται στα διαλείμματα και με ρωτάει: "Τι γράφεις πάλι;" "Για τα γενέθλιά μου!" του λέω.
Ξεφύλλισα το ημερολόγιο, μη τυχόν και κάνω λάθος, γιατί τελευταίως έχω χάσει τα αυγά και τα καλάθια και αφού βεβαιώθηκα, διάβασα και το σοφό που γράφει πίσω.
«Η μνήμη, όχι λιγότερο από την ελπίδα υπόσχεται με τρυφερότητα, «Θα περιμένω». ΛΥΤΤΟΝ.
Πολύ μ΄άρεσε που σε λίγο είναι 29 και περισσότερο που βεβαιώθηκα από έναν σοφό, ότι όντως, η μνήμη πάντα περιμένει. Περιμένει τον κατάλληλο χρόνο που θα μπορέσει να βγει στο χαρτί, γιατί στο μυαλό, πάντα υπάρχει.
Έζησα 46 ολόκληρα χρόνια λοιπόν! «Δεν σου φαίνονται!», μου λένε όλοι. Το νούμερο 6 μου έβαλε η Δάφνη στην τούρτα στο χωριό και χωρίς κανένα ερωτηματικό μπροστά. Όχι. Δεν είμαι έξι. Είναι στιγμές όμως που νιώθω 16 και άλλες 106! Ανάλογα τις καταστάσεις και την ψυχολογία. Νιώθω μερικές φορές, ότι αυτά τα 46 ολόκληρα χρόνια, δεν τα έζησα εγώ, αλλά κάποια άλλη.
"Είχα λεφτά και μ΄τα κλέψαν!" έλεγε η Μάννα όταν αρρώστησε. "Είχα 46 χρόνια και μου τα έκλεψαν τα μισά!" λέω εγώ τώρα.
Αλήθεια! Πού πήγαν; Πότε πέρασαν και δεν τα κατάλαβα;Κάποια πράγματα μου φαίνονται πολύ μακρινά και μερικές φορές, ξένα! Το σκέπτεσθε του τώρα, δεν έχει καμιά σχέση με την Κατερίνα των 18, των 22, των 30, των 40. Στα 18 κυνηγούσα τον έρωτα. Στα 22 τον γάμο και την οικογένεια. Στα 30 μου έκλεψε η Μάννα 10 χρόνια ζωής με την φυγή της. Ξύπνησα στα 40 πρόωρη συνταξιούχα με ανήλικο παιδί και στα 46 έχω αγωνία για το μέλλον μου. Αναζήτηση δουλειάς που να με εκφράζει, αποκατάσταση των παιδιών, σπίτια, συγγραφή.
Και τα χρόνια περνάνε....
Σαν νεράκι! Οι δύσκολες μόνο στιγμές φαίνονται σαν να κρατούν αιώνες, μα σαν έρθουν οι καλές, γίνονται κουκίδα κι αυτές.
Να είμαστε καλά και να τα "ζούμε" τα χρόνια μας. Να νιώθουμε την κάθε σταγόνα ζωής.
Να γεράσουμε μαζί. Να δούμε ευτυχισμένα τα παιδιά μας. Να δούμε εγγονάκια και να κλείσουμε τα μάτια όρθιοι, να μην πονάμε και να μην πονέσουμε κανέναν.
Μια παροιμία λέει: «Εκεί που είσαι ήμουνα. Εδώ που είμαι θα ΄ρθεις;»
Έλα μου, ντε! Αυτό κανείς δεν το ξέρει. Τυχεροί λοιπόν οι μεγαλύτεροι, γιατί δεν είναι τα πράγματα όπως σκεφτόμουνα μικρή. Έχω μια ξαδέλφη μεγαλύτερη έξι μήνες και με έσκαγε γι΄αυτό. Εγώ όμως, τόσο μ΄ έκοφτε τότε, της έλεγα, «Αφού είσαι και μεγαλύτερη, θα πεθάνεις και πρώτη!» Μέχρι που έπηξε το μυαλό μου και είδα ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Έχουν φύγει παιδιά και παιδιά. Νιάτα και νιάτα. Δυστυχώς!
46 ολόκληρα χρόνια! Πότε πέρασαν; Δεν τα κατάλαβα. Κάποιο λάθος θα έγινε.
Μάννα, μήπως έκανες λάθος; Τ΄Αϊ Γιαννιού μπορεί να ήταν. Μήπως όμως ήταν του 70 και κάνανε λάθος όπως το 25 στην Κοινότητα με την ταυτότητα;
Γελάς, έ;
Έτσι μου γέλασες και πριν λίγες μέρες.... στην φωτογραφία.... Στην τελευταία, στην αλλιώτικη και πιο παράξενη αγκαλιά που σ΄έχω κάνει στη ζωή μου.
Δεν την ξεχνάω....
Είπαμε. Το γράφει και ο σοφός στο ημερολόγιο! "Η μνήμη, όχι λιγότερο απ΄την ελπίδα, υπόσχεται με τρυφερότητα, ότι θα ΜΕ περιμένει!"
Λύττον τον λένε!
posted by elpida @ 8/29/2006 12:23:00 πμ 36 comments
36 Comments:
At Τρι Αυγ 29, 01:49:55 πμ, elpida said...
Πώς το ξέχασα; Στα 46 της η Μάννα με γέννησε κι έζησε άλλα 30 χρόνια! Στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα!Άλλοι καιροί τότε! Άνθρωποι με γερό σκαρί και χωρίς την αγωνία την δική μας για το αύριο.

At Τρι Αυγ 29, 02:13:26 πμ, cyrusgeo said...
Όλοι έχουν αγωνία για το αύριο.Χρόνια σου πολλά.

At Τρι Αυγ 29, 03:51:08 πμ, Prometheus said...
Χρόνια πολλά elpida...Ωραίο το post σου. Θα επανέλθω να διαβάσω κι άλλα.

At Τρι Αυγ 29, 10:48:31 πμ, Ραφαέλλα said...
Δεν τέλειωσαν μόνο οι διακοπές του άντρα σου.! Όλοι γυρίσαμε στον πάγκο μας, κατεργαραίοι και μη!Χρόνια σου γλυκά... Θα σου πω την ευχή που μ' αρέσει να κάνω τον τελευταίο καιρό...(πέρα από την υγεία που τη θεωρώ απαραίτητη και καθόλου cliche).Εύχομαι να σε περιτριγυρίζουν πάντα, άνθρωποι που σ αγαπούν και πιστεύουν σε σένα. Να σε χαίρονται οι δικοί σου...Τις καλημέρες μαζί με τις αγκαλιές μου...

At Τρι Αυγ 29, 12:23:24 μμ, Serenity said...
Πολύχρονη να είσαι, Ελπίδα μου, και όλη η ευτυχία που αξίζεις να σε συνοδεύει κάθε στιγμή της ζωής σου! Εύχομαι τα καλύτερα (που σίγουρα έρχονται)! Σε φιλώ γλυκά!

At Τρι Αυγ 29, 02:24:31 μμ, elpida said...
cyusgeoΣ΄ευχαριστώ και ότι επιθυμείς κι εσύ!

At Τρι Αυγ 29, 02:25:51 μμ, elpida said...
prometheusΣ΄ευχαριστώ πολύ! Κι εγώ μόλις ξεμπλέξω θα σε επισκέφτομαι.

At Τρι Αυγ 29, 02:28:15 μμ, elpida said...
Ραφαέλλα μου, σ΄ευχαριστώ! Η καλύτερη ευχή! Να μ΄αγαπούν!!!Και σένα να σ΄αγαπούν!Κι΄όλον τον κόσμο να τον κυβερνάει η αγάπη και μόνο αυτή!Φιλιά πολλά!

At Τρι Αυγ 29, 02:47:51 μμ, elpida said...
serenityΣ΄ευχαριστώ κορίτσι μου, κι εσύ ότι επιθυμείς! Δεν ξέρω αν έρχονται καλύτερα ή χειρότερα, αυτό μόνο Ένας το ξέρει, πάντως η μέρα η σημερινή μου χαμογέλασε και η επλίδα μου για κάτι απραγματοποίητο, αναπτερώθηκε.Είχα και μια πολύτιμη κριτική (η προίκα μου)από έναν αξιόλογο συγγραφέα τον κύριο Κώστα Λιάπη στο έκτο τεύχος της ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ, για το βιβλίομου "Στιγμές ζωής, στιγμές ψυχής", είχα κι ένα πολύ συγκινητικό γράμμα απ΄την Λένα από Κοζάνη, που διάβασε "Το γράμμα στη μάννα με 2ν", μου χάρισε και μια Καινή Διαθήκη,(βοήθειά μας), είχα και μια καινούργια ελπίδα απ΄την Τράπεζα, έχω και τις δικές σας ευχές, σε δυο ώρες φεύγω πάλι, αλλά, ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ!Όταν σου χαμογελά η ζωή και οι άνθρωποι είναι ότι καλύτερο!Σας ευχαριστώ όλους! Και τον Θεό, για ΟΛΑ! Ξέρει Εκείνος!....Μα δεν θα είναι πάντα έτσι. Το ξέρω. Γι΄αυτό θα κρατήσω αποθέματα χαράς από σήμερα, για τα δύσκολα, που κι αυτά έχουν τον λόγο τους και έρχονται.Φιλιά πολλά!

At Τρι Αυγ 29, 04:03:15 μμ, Ελεαλή said...
Χρόνια καλά Κατερινάκι και ότι επιθυμείς!xxxxxυ.γ(να μη μεγαλώσεις ποτέ...να σαι πάντα καλά!)

At Τρι Αυγ 29, 09:37:36 μμ, Sailor said...
Εύχομαι ευτυχία, ευτυχία, ευτυχίαπαντοτινήΕλπίδα μου μοναδικήΌλο το μέλλον και η Ζωή είναιμπροστά σου, αυτό μην το ξεχνάςποτές, ο αριθμός 47 είναι μόνο για το ληξιαρχείο ελπίδα μουμόνο ο αριθμός αλάζειεμένα ο αριθμός μου τώρα π.χείναι 66, ένας απλός αριθμόςΣου εύχομαι από καρδιάςότι καλλίτερο υπάρχεικαι το καλλίτερο είναι η ΖωήΑυτό το δώρο είναι το πιο πολύτιμοπου σου έκανε ο δημιουργόςΚαλό σου βράδυ από το αερικόβόρειο Αιγαίο

At Τρι Αυγ 29, 10:57:54 μμ, Καπετάνισσα said...
Αααα!!!Άνθη και μυρωδιές, βιαστείτε!Του κόσμου τις μοσχοβολιές και τα χρώματα θα μαζέψω, να στολίσω τα χρόνια σου τα ...τόσα!47 γέννες είναι, μια αρχή. Αυτό: μια αρχή!Αγάπη μόνο.Και μόνο αγάπη.Να σου τη δίνουν.Για σένα, είμαι σίγουρη.

At Τετ Αυγ 30, 01:19:29 πμ, sevarose said...
Χρόνια σου πολλά κι από μένα και να σαι πάντα γερή δυνατή και να ....αντέχεις!!

At Τετ Αυγ 30, 01:25:20 πμ, Γωγώ said...
Χρόνια σου πολλά Κατερίνα μου(θυμάμαι πάντα το όνομά σου αλλά στο blog μου ταίριαζε καλύτερα το Ελπίδα) έστω και αργοπορημένα. Σου εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο!!

At Τετ Αυγ 30, 08:10:44 μμ, Psipsinel said...
xronia sou polla! sou efxome na ise panta kala ke eftihismeni.

At Παρ Σεπ 01, 11:30:33 πμ, Little A said...
Χρόνια σου πολλά αν κ με μικρή καθυστέρηση! Να είσαι πάντα καλά κ ευτυχισμένη!

At Παρ Σεπ 01, 03:05:29 μμ, Εαρινή Συμφωνία said...
Καλέ χρόνια πολλά! Δημιουργικά, χαρόύμενα, υπέροχα, μεθυστικά.

At Παρ Σεπ 01, 03:06:56 μμ, aphrodite said...
Μπαίνω - να σου πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ (θα στα πω καλύτερα αργότερα) αλλά κυρίως γιατί....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΡΑΤΑΩ ΤΟ ******************************"ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΝΑ... ΜΕ ΔΥΟ Ν"******************************στα χέρια μου!!!!!(και πήρα κι έξτρα, να τα χαρίσω...)Είμαι τόσο χαρούμενη, τόσο συγκινημένη, τόσο... να παίρνει σάρκα και οστά το τι έχω διαβάσει από τα δικά σου εδώ...Υπέροχα! Να και κάτι που μου φωτίζει τη μέρα!===========Τρέχω γαμώτο, πήζω ΠΟΛΥ άσχημα με διάφορα, ενώ θα ήθελα να κάτσω να σε διαβάσω μονορούφι...Πώς με πήρε κι εμένα η ζωή, με έζεψε και με σέρνει, αφήνοντάς μου κάτι ψιχουλάκια ίσα-ίσα να συντηρούμαι... Κατώφλι των 47 γράφεις... Τι σημασία έχει, αν είσαι καλά με τους ανθρώπους που αγαπάς και σ'αγαπούν, σκέφτομαι - και για μενα το σκέφτομαι...Απλώς να, ξυπνάει και σε μένα πότε-πότε μια φωνίτσα μέσα μου και μου λέει "ρε συ, εσύ πού είσαι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια? Απ'τα 20 κάτι πού είσαι?"(πού είμαι?)(έλα μου ντε!)Επανέρχομαι κοριτσάρα!Μπράβο για όλα!ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ!!!!!!!

At Παρ Σεπ 01, 05:15:56 μμ, elgalla said...
Χρόνια πολλά Ελπίδα μου!Να'σαι χαρούμενη και να χαμογελάς πάντα!Καλό μήνα κιόλας!

At Παρ Σεπ 01, 09:38:20 μμ, aphrodite said...
Gia to KyklaminoΟποτε το βλέπω αυτό το fairy με τα συκλαμέν φτεράκια, λεω να, το Κυκλάμινο....Χρόνια σου πολλά και να είσαι του χρόνου πολύ καλύτερα απ'ότι είχες σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να είσαι!Με πολλή αγάπη,Αφροδίτη

At Σαβ Σεπ 02, 08:16:22 μμ, Markos said...
Ευχές πολλές, με λίγη καθυστέρηση, αλλά με όλη μου την καρδιά.Να ζήσεις και να δημιουργείς πάντα.

At Σαβ Σεπ 02, 09:44:40 μμ, elpida said...
ελεαλήΕυχαριστώ κορίτσι μου κι εσύ πάντα γερή και ευτυχισμένη! Όλα τα όνειρά σου να πραγματοποιηθούν.Σου είπα πόσο μ΄αρέσει το νέο σου όνομα;

At Σαβ Σεπ 02, 09:54:40 μμ, elpida said...
sailorΚαλέ μου σαιλόρ, η ζωή και το μέλλον -δυστυχώς!- δεν είναι σίγουρο ότι είναι μπροστά μας. Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και σε ποιά σελίδα σταματάει το βιβλίο της ζωής μας.Έτσι πίστευα κι εγώ παλιότερα, μέχρι πέρσι τέτοιον καιρό, που ένας γιατρός δεν ήξερε αν θα ξημερώσω. Ευτυχώς έκανε λάθος! Εγώ όμως από τότε άλλαξα σκεπτικό ... και κάνω όνειρα! Ίσως περισσότερο για τα παιδιά μου, παρά για μένα.Πάντως, δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ηλικία. Σ΄ευχαριστώ καπετάνιε μου για τις ευχές σου! Να είσαι καλά, όπου και να είσαι, όσο χρόνων και να είσαι! Εδώ μέσα είμαστε όλοι παιδιά!

At Σαβ Σεπ 02, 09:56:16 μμ, elpida said...
καπετάνισσαΜου την δίνουν κορίτσι μου, απλόχερα και κυρίως εσύ! Σ΄ευχαριστώ, τόσο πολύ!!!!!

At Σαβ Σεπ 02, 09:57:38 μμ, elpida said...
sevaroseΑντέχω κορίτσι μου! Αντέχω!Φιλιά πολλά και σ΄ευχαριστώ! Καλά να περνάς!

At Σαβ Σεπ 02, 10:02:49 μμ, elpida said...
γωγώΚαι σε σένα κορίτσι μου, ότι καλύτερο!

At Σαβ Σεπ 02, 10:05:50 μμ, elpida said...
psipsinelΚι εγώ με καθυστέρηση διάβασα τις ευχές σας, αλλά ήταν το καλύτερο φάρμακο για σήμερα. Σ΄ευχαριστώ ψιψίνα μου! Αλήθεια! Τι μου λέει η γατούλα στην εικόνα και δεν καταλαβαίνω; Για κάνε μου μετάφραση, σε παρακαλώ!

At Σαβ Σεπ 02, 10:12:35 μμ, elpida said...
little a -psipsinelΠαιδιά συγνώμη. Δεν μου σβήνει το σχόλιο να το ξαναγράψω. Η προηγούμενη απάντηση ήταν μισή μισή. Είμαι βιαστική, αλλά θέλω να σας ευχαριστήσω όλους και μπερδεύτηκα. Ξανά συγνώμη και ξανά σας ευχαριστώ!

At Σαβ Σεπ 02, 10:16:49 μμ, elpida said...
εαρινή συμφωνίαΕυχαριστώ εαρινή μου συμφωνία!Το ψευδόνυμό σου μου "λέει" πολλά.Μου θυμίζει μια δική μου "φθινοπωρινή συμφωνία" με τον Θεό! Το παίρνω σαν "μήνυμα" κάθε φορά που μου γράφεις. Μην σταματήσεις! Μου κάνει καλό!Να είσαι πάντα καλά!

At Σαβ Σεπ 02, 10:23:23 μμ, elpida said...
Αφροδίτη μου, εγώ πόσα "Ευχαριστώ" πρέπει να σου πω; Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! απ΄τα βάθη της ψυχής μου!Πού είμαστε Αφροδίτη μου απ΄τα 20 και κάτι; Έλα μου ντε! Το ίδιο λέω κι εγώ!Φιλιά πολλά!

At Σαβ Σεπ 02, 10:25:55 μμ, elpida said...
ElgallaΕυχαριστώ κορίτσι μου! Και σε σένα καλόν μήνα! Θα τα πούμε αύριο, γιατί απόψε, εκτός του ότι είμαι πτώμα, δεν ξέρω από που ν΄αρχίσω τις δουλιές. Μάλλον απ΄το κρεβάτι, νωρίς νωρίς!Φιλάκια πολλά!

At Σαβ Σεπ 02, 10:30:54 μμ, elpida said...
ΑΦΡΟΔΙΤΗΑΧ! κορίτσι μου! (που λέει και το τραγούδι), τι ωραίο αγγελάκι είναι αυτό; Μήπως ξέρεις μια καλύτερη λέξη απ΄το "κουραστικό" Ευχαριστώ; Έχω γίνει μονότονη απόψε.Σ΄αγαπάω πολύ!Θα το εκτυπώσω για να μου θυμίζει την καλή σου την καρδιά και να το βλέπω κάθε μέρα!

At Σαβ Σεπ 02, 10:35:45 μμ, elpida said...
Μάρκο μου, το δέχτηκε ολόψυχα η καρδιά μου. Σ΄ευχαριστώ! Προς το παρόν "δημιουργώ" σπίτια και ασχολούμαι με πράγματα υλικά. Δυστυχώς, αλλά ΠΡΕΠΕΙ!Δεν ξέρω ακόμα αν ήταν όνειρο ή εφιάλτης. Όταν "ξυπνήσω" θα ξέρω!Φιλιά πολλά και στην οικογένεια!

At Σαβ Σεπ 02, 11:20:19 μμ, Exilio said...
Σου άρεσε ε?Αμ..και εγώ το αλλαξα....είπαμε...περνάω κρίση ταυτότητας:)Είσαι καλά τώρα..ξεκουράστηκες;

At Σαβ Σεπ 02, 11:28:51 μμ, elpida said...
Πάλι το άλλαξες; Τι έπαθες κορίτσι μου; Κι αυτό το λουλούδι μ΄αρέσει πολύ! Το φυσούσα μικρή και έβαζα επιθυμίες... Θα περάσει! Φάση είναι! Δύσκολα περνάμε οι Παρθένοι, όντως!Να είσαι καλά κορίτσι μου! Όποιο όνομα και να φορέσεις! Όλα σου πάνε, γιατί είσαι εσύ!

At Κυρ Σεπ 03, 12:50:25 μμ, elpida said...
sevarose (ξανά)"Κι αν χιονίζει και αν βρέχει τ΄αγριολούλουδο αντέχει...!"