Ελένη Γκίκα

Δευτέρα, Αύγουστος 28, 2006

Ρωγμή του χρόνου

"Το αίνιγμα του άλλου"Ελένη Γκίκα
Εκδόσεις Άγκυρα
Από αυτή τη ρωγμή του χρόνου μου, δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα. Σελίδα 172

Ίσως χρειάζεται η απόσταση για να ξεδιπλωθεί ο ζαρωμένος εαυτός μας. Ίσως χρειάζεται το ψέμα, να βγει η αλήθεια που πονά. Σελίδα 150

Δεν είναι τίποτα όπως παλιά. Πόσο γρήγορα αλήθεια, τρέχουν τα γεγονότα. Κι εγώ που πίστευα πως καρφωθήκαμε στις σιγουριές μας. Σελίδα 120

Δεν τα μετρούσα τα χρόνια. Έτσι όπως τα κατάφερα, τα είχα κάνει μια ίσια γραμμή. Σελίδα 195

Και πάνω απ΄όλα τον αδυσώπητο και αδηφάγο χρόνο. Πάντα παρόντα εκεί για να σε ματαιώνει σαν καραβάκι αταξίδευτο. Εντέλει, ό,τι χάνεις, έχεις. Σελίδα 196

Τι σόι κακό είναι αυτό που πρώτα σε φαρμακώνει κι ύστερα φαρμακώνει. Που αυτοκαταστρέφεσαι για να μπορείς να καταστρέψεις; Σελίδα 104

Το δικαίωμα στην επιλογή το έχουν όλοι, αλλά θέλει καρδιά η διαπίστωση. Γιατί είναι εκείνο ακριβώς το δικαίωμα που πολλές μάς ωθεί προς την καταστροφή. Και δεν είναι καθόλου θέμα ορίων, αλλά μοίρα. Σελίδα 147

Τα μεγάλα πράγματα έρχονται μόνα τους. Μονάχα για τις λεπτομέρειες, θα πρέπει εμείς να μεριμνάμε. Και το αντιλαμβάνομαι, τώρα που μου συνέβη εκείνο που προσπαθούσα επισταμένα και συστηματικά πενήντα πέντε χρόνια ν΄αποφύγω. Κινώντας ταυτόχρονα και τη διαδικασία για να ΄ρθει αυτή η δεδομένη στιγμή να συγκρουστώ μαζί του. Σελίδα 196

Κι επέστρεψα. Εξάλλου, δεν υπάρχει πεπρωμένο να΄ναι καλύτερο από κάποιο άλλο. Και κάθε άνθρωπος θα πρέπει το δικό του να σέβεται. Να το τιμά αυτό που κουβαλάει........ Όπως τα άγρια βουνά και τις χαράδρες μας. Με όλα τ΄αγκάθια του. Κι ας με ματώνουν.......Για να απαντώ στην κάμπια "ξέρω μονάχα ποια ήμουν το πρωί", αλλά έχω τόσες πολλές φορές αλλάξει από τότε! Σελίδα 198

Μάνα, έχω ακόμα δικαίωμα στην αγάπη;Ξανακάνω τις ίδιες ακριβώς διαδρομές. Ελπίζοντας να ξαναβρώ κάπου το κομμένο νήμα. Σελίδα 144

Και όσο για μένα...Ίσως να γέμισα μελάνι όλες τις προηγούμενες σελίδες μόνο και μόνο για να φτάσω σ΄αυτές εδώ. Σελίδα 97

Μιλούσε για να κρύψει. Σελίδα 87

Εμπιστοσύνη έχω μόνο στα βιβλία. Σελίδα 52

Παλιά μανία. Σαν να ξεφύλλιζα ψυχές. Ως τα έγκατα. Σελίδα 50

Κάποτε πρέπει να κοιμηθώ γιατί "έτσι πρέπει". Σελίδα 51
posted by elpida @ 8/28/2006 01:15:00 πμ 6 comments
6 Comments:
At Δευ Αυγ 28, 04:22:10 μμ, simon says said...
Αυριο κατεβαίνω Βόλο. Τα λέμε. :Ο)

At Δευ Αυγ 28, 06:31:01 μμ, scalidi said...
Όλα καλά, κυκλαμινάκι;

At Δευ Αυγ 28, 08:25:19 μμ, Εαρινή Συμφωνία said...
Κυκλάμινο, η Ελενίτσα, που λείπει διακοπές, μου είπε να μεταφέρω τις ευχαριστίες της. Θα επικοινωνήσει ξανά, λέει, μόλις επιστρέψει, αλλά αυτό δεν θα συμβεί και πολύ γρήγορα (αλλιώς θα τη σκοτώσω!)

At Δευ Αυγ 28, 08:51:02 μμ, elpida said...
σίμον μου, αύριο φεύγω πάλι. Ελπίζω να μείνεις πολύ να σε προλάβω ή να έρθεις Ζαγορά. Τηλεφώνησέ μου. Καλώς να ρθεις!

At Δευ Αυγ 28, 08:52:23 μμ, elpida said...
Ας τα λέμε, κορίτσι μου! Εσύ;

At Δευ Αυγ 28, 09:02:47 μμ, elpida said...
εαρινή συμφωνία, να μου την φιλήσεις και να της μεταφέρεις από μένα να περνάει όσο καλύτερα γίνεται κι ότι την αγαπώ και την εκτιμώ πολύ!Σ΄ευχαριστώ!

Δευτέρα, Αύγουστος 28, 2006

Παγίδα
Ποιος είναι αυτός που στήνει παγίδα; Εκείνοι που αγαπάμε, η κοινωνία, οι συγκυρίες, η φύση, ο θεός ή ο θεοσκότεινος άγνωστος εαυτός μας; Ένα πηγάδι, πρέπει να κουβαλάμε μέσα μας.Απόσπασμα απ΄το βιβλίο της Ελένης Γκίκα, « Το αίνιγμα του άλλου», εκδόσεις Άγκυρα, σελίδα 59
posted by elpida @ 8/28/2006 12:56:00 πμ 0 comments

Δευτέρα, Αύγουστος 28, 2006

Παράθυρο στον ουρανό
Απόσπασμα απ΄το βιβλίο της Ελένης Γκίκα, « Το αίνιγμα του άλλου», εκδόσεις Άγκυρα«Ετούτο το μπαλκόνι δεν το είχα σχεδιάσει έτσι». «Εκεί έχει καμάρα. Δεν την κάνατε!»«Κι εδώ, κι εδώ!» Σε τούτο το σημείο! Εγώ θέλω παράθυρο μεγάλο. Αφού είναι ο πάνω όροφος, να είναι η στέγη ανοιχτή, κάτι σαν αίθριο, πως το λένε, εσωτερική αυλή, να βλέπουνε οι άνθρωποι τον ουρανό».«Ναι, να μην χάσουν την αιθαλομίχλη!»Αμέσως τσακωθήκαμε. Για το μπαλκόνι, την καμάρα, κι εκείνο το παράθυρο στον ουρανό!Άκου παράθυρο στον ουρανό! Σε ποιόν ουρανό βρίσκεσαι, κυρά μου; Του χωριού σου; Στην Αθήνα βρίσκεσαι.Σελίδα 21Θα ξανάρθω. Αύριο. Και σας παρακαλώ πολύ να έχετε σεβαστεί τα σχέδιά μου. Τα όνειρά μου. Του τόνισα.Ελπίζω να κατάλαβε. Μικραίνει ο κόσμος όταν αρχίζουμε τις προδοσίες και τις εκπτώσεις. Και κόψε κόψε, τίποτα δεν απομένει στο τέλος. Ούτε το πρόσωπό μας καν, ούτε τα μάτια μας στον καθρέφτη. Θα πολεμήσω για κείνο το παράθυρο. Και κάτι μέσα μου, μου λέει ότι κι αυτός ο άνθρωπος, θα καταλάβει.Σελίδα 28
posted by elpida @ 8/28/2006 12:18:00 πμ 4 comments
4 Comments:
At Δευ Αυγ 28, 12:59:39 πμ, Anonymous said...
Καταπληκτικό απόσπασμα με μεγάλη ευαισθησία και πολύ ωραίο γράψιμο. Ευχαριστούμε Ελπίδα που μας έμαθες μια τόσο σπουδαία συγγραφέα

At Δευ Αυγ 28, 04:12:16 μμ, Εαρινή Συμφωνία said...
Η Ελένη είναι και πολυγραφότατη. Μια έρευνα στους πάγκους των βιβλιοπωλείων θα σας σαστίσει. Εχω τη χαρά να την έχω απέναντί μου στο γραφείο και σας διαβεβαιώ πως όλο γράφει- όπως εμείς πίνουμε καφέ. Πότε για την εφημερίδα, πότε για τον εαυτό της. Να δω πότε θα την πείσουμε να μπει και στα μπλογκ!

At Δευ Αυγ 28, 09:09:11 μμ, elpida said...
ανώνυμε, την Ελένη να ευχαριστείτε που υπάρχει και γράφει τόσο ωραία! Έχει την μοναδικότητα να βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις για κάθε σκέψη που ίσως κάναμε κι εμείς. Θα το πάρει το Νόμπελ έτσι που γράφει. Θα το δεις! Της αξίζει!

At Δευ Αυγ 28, 09:25:48 μμ, elpida said...
εαρινή μου συμφωνία, δυο βιβλία της έχω διαβάσει και έχω ήδη σαστίσει.Σκέψου να διαβάσω και τα υπόλοιπα! Θα καταλήξει το μπλογκμου να μεταφέρει μόνο κείμενα των βιβλίων της ή των ποιημάτων της ή των συνεντεύξεών της. Όχι ότι θα με πείραζε δηλαδή, αλλά, δεν την πιέζεις λίγο πιο πολύ, ν΄ανοίξει ένα δικό της μπλογκ; Εκεί να δεις τι έχει να γίνει!Θα μπλοκάρει το σύστημα!Σε ζηλεύω που την έχεις κοντά σου. Είσαι πολύ τυχερή! Πρέπει να είναι και πολύ ωραίος άνθρωπος, μ΄αυτή την ευαισθησία που βγάζει στο χαρτί!Εμένα με εκφράζει πολύ!Οι πραγματικοί συγγραφείς, έτσι γράφουν! Ακόμα και στον ύπνο τους!Να είναι καλά, γερή και ευτυχισμένη! και να γράφει, πάντα!