Σκόρπια ... 26

Κυριακή, Ιούλιος 09, 2006

Πολλά λουλούδια!

posted by elpida @ 7/09/2006 08:22:00 μμ 2 comments
2 Comments:
At Κυρ Ιουλ 09, 09:09:26 μμ, apousia said...
Μπορεί να τα είχε ο κήπος σου,εγώ όμως είμαι σίγουρη,πως τα μάζεψες απ'την καρδιά σου!Γιατί δεν είναι άλλο η καρδιά σου,ένας ανθόκηπος είναι!Την αγάπη μου!

At Κυρ Ιουλ 09, 09:27:03 μμ, elpida said...
Η δική σου κορίτσι μου είναι Παράδεισος!Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά και να Σε προσέχεις!Σ΄αγαπάω πολύ!Το γιασεμί και οι γαρδένιες είναι για σένα που σου αρέσουν! Όλα είναι για σένα! και για όλον τον κόσμο! Κερνάω σήμερα! θα σας μεθύσω με λουλούδια!


Κυριακή, Ιούλιος 09, 2006

Κι άλλα λουλούδια!

posted by elpida @ 7/09/2006 08:12:00 μμ 2 comments
2 Comments:
At Κυρ Ιουλ 09, 09:07:47 μμ, apousia said...
Σαν όλα αυτά τα πανέμορφα λουλούδια,με τέτοια χρώματα και τέτοια αρώματα,να κυλάει όλη η ζωή σου,αγαπημένη elpida!Ευχαριστούμε που ομορφαίνεις τις ώρες μας!

At Κυρ Ιουλ 09, 09:29:33 μμ, elpida said...
Τι ωραία συνάντηση! Τι ωραία παρουσία! Άμα έχεις "μπακτσέ" ψυχής, βγαίνει!Δεν κρύβεται!Εγώ ευχαριστώ γλυκιά μου παρουσία!


Κυριακή, Ιούλιος 09, 2006

Κερνάω λουλούδια......

Ροδοπέταλα
Κλαδί ελιάς,
τριαντάφυλλο,
γαρδένιες,
ορτανσίες μπλε, ροζ, άσπρες,
τριαντάφυλλα,
ότι έχει ο κήπος μου αυτή την εποχή!
γιασεμί
posted by elpida @ 7/09/2006 07:37:00 μμ 4 comments
4 Comments:
At Κυρ Ιουλ 09, 09:05:51 μμ, apousia said...
Το πιο ακριβό κέρασμα που θα μπορούσες να χαρίσεις!Κι αυτό το γιασεμί,τόσα χιλιόμετρα έτρεξε το άρωμά του,μέσα σε οθόνες μπήκε,κι όμως,τόσο έντονο!Να είσαι πάντα καλά!Σε φιλώ!

At Κυρ Ιουλ 09, 09:25:18 μμ, Panic Room said...
'Ετσι...να κεράσεις!Για τα συχαρίκια...Στη σελίδα 14 του ένθετου ΑΟΥΤ του Έθνους της Κυριακής με τις νέες εκδόσεις, που επιμελείται η Ελένη Γκίκα, στη στήλη "Οδηγός" ένα από τα 3 βιβλία που παρουσιάζονται στη στήλη, είναι το δικό σουΤίτλος βιβλίου: ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΗ ΜΑΝΝΑ... με δύο ν. Εκδόσεις ΚαλυδώνΣυγγραφέας : Κατερίνα Σταματίου-ΠαπαθεοδώρουΠοιος είναι : Γεννήθηκε στη Ζαγορά Πηλίου το 1960. Έργα της " Γράμμα στη μάννα με δύο ν, η αλήθεια που πονά", "Ιστορία που την έγραψαν παιδιά", κ.ά.Είδος: Αυτοβιογραφικό αφήγημαΥπόθεση: Το πορτρέτο μιας γυναίκας που δεν είχε και την ευκολότερη ζωή του κόσμου, από την κόρη της.Γλώσσα/Ύφος: Λυρική, συναισθηματική, προσωπική και γι' αυτό συγκινεί μέσα στην ειλικρίνειά τηςΠλεονεκτήματα: Τα πρόσωπα της ζωής μας όταν τα χάσουμε τα αντιλαμβανόμαστε. Η συγγραφέας κάνει μια ελεγεία για τη μάνα της.Γιατί να το διαβάσουμε: Για την αλήθεια του

At Κυρ Ιουλ 09, 09:32:07 μμ, elpida said...
Όταν το έκοβα κορίτσι μου εσένα σκεφτόμουν! Πέρασε όμως η εποχή του και μόνο αυτό υπήρχε. Θα σου φέρω απ΄το χωριό πολλά!

At Κυρ Ιουλ 09, 09:37:27 μμ, elpida said...
panic roomΑυτό κι αν είναι κέρασμα! Έκανες τόσο κόπο να το αντιγράψεις; Για πάρτυ μου;Σ΄ευχαριστώ!!!!!Τόση χαρά, αγάπη, συγκίνηση όπως σήμερα.... δεν έχω ξανανιώσει!Γι΄αυτό έτρεξα στον κήπο! Το μόνο που μπορούσα να σας κεράσω ήταν (οπτικώς)μόνο λουλούδια!Λουλουδένια να είναι η ζωή όλων σας! Σας αγαπάω όλους!


Παρασκευή, Ιούλιος 07, 2006

Το πανηγύρι της Αγίας Κυριακής στη Ζαγορά Πηλίου

Σήμερα είναι η γιορτή της Αγίας Κυριακής. Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν.Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μελαγχολώ. Μία εκκλησία του χωριού μου γιορτάζει, η Αγία Κυριακή και κάθε χρόνο κάνει πανηγύρι. Έχω πάρα πολλά χρόνια να πάω σ΄αυτό το πανηγύρι. Μετά τη Μάννα προτιμούσα ν΄ακούω την μουσική και τα τραγούδια απ΄την αυλή μου.Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή η Μάννα μου αγόραζε λίγα μέτρα καινούργιο ύφασμα, πάντα έντονα χρώματα ή λουλουδάτα και με πήγαινε στη μοδίστρα για να μου πάρει μέτρα, για το καινούργιο φουστάνι που θα φόραγα στο πανηγύρι αυτό.Η χαρά μου δεν περιγράφεται! Χοροπηδώντας πήγαινα για πρόβα, χοροπηδώντας γύριζα!Τρείς οι πρόβες! Πάντα!Θυμάμαι που όταν ήμουν πιο μικρή απορούσα, γιατί μου έβαζε χάρτινα γιακαδάκια και τσεπάκια. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα.Το φόρεμα πάντα το παίρναμε στο παρά πέντε! Η κυρία Ασπασία έραβε καινούργια φουστάνια για όλο το χωριό. Μ΄αγαπούσε όμως και ποτέ δε μ΄άφησε χωρίς καινούργιο φουστάνι!Μέχρι τα δεκατέσσερα - δεκαπέντε πηγαίναμε μαζί με την Μάννα και κοιτάζαμε τους άλλους να χορεύουν ευτυχισμένοι, να γελάνε με τις παρέες τους, να τρώνε τα ψητά τους.Έβλεπα τις κοπέλες με τα ακριβά φουστάνια τους να κάνουν βόλτα πέρα - δώθε, πέρα - δώθε, καμαρωτές και γελαστές και από πίσω τους τ΄αγόρια να τις φλερτάρουν.Μεγαλώνοντας πήγαινα με άλλα κορίτσια και με καλύτερα φουστάνια κι όχι από το ύφασμα απ΄το τόπι που κάνουν ρόμπες οι πλούσιες νυκοκοιρές... (Βόηθησαν και τ΄αδέλφια σ΄αυτό που μας βοηθούσαν οικονομικά).Τότε έκανα κι εγώ βόλτες, καμάρωνα κι εγώ το καινούργιο μου φουστάνι, φλέρταραν κι εμένα τ΄αγόρια!Χόρευα κι εγώ με τις μεγάλες παρέες και το χαιρόμουνα πραγματικά αυτό το πανηγύρι.Ξεχνιόμουνα εκεί .... στη χαρά, μέχρι που ερχόταν η Μάννα με τον φακό και μου έκανε σινιάλο πως άργησα...Την έπαιρνα αγκαλιά και φεύγαμε μαζί και το τραγούδι"ένα μελανούρι μ΄άναψε φωτιά....", μ΄ακολουθούσε ακόμη και στο σπίτι.Ξαπλώναμε για βράδυ κι εγώ άκουγα απ΄το ανοιχτό παράθυρο όλο το ρεπερτόριο."Σα λυγώνεις τα δυο σου ματάκια γλυκιά Κατερίνα....."και ξημέρωνε!Δεν τ΄αντέχω απόψε να το συνεχίσω. Στοπ! Τζίζ!Αντί για συνέχεια όμως, θα σας μεταφέρω ένα κείμενο που αντέγραψα το 2000 που σταμάτησα απ΄τη δουλειά και πνιγόμουν στο σπίτι. Είχα ζητήσει την άδεια απ΄την εφημερίδα Θεσσαλία και μου επέτρεψε να ψάξω τα αρχεία της εφημερίδας. Ήθελα να κάνω κάτι για το χωριό μου, αλλά οικονομικοί λόγοι (και όχι μόνο), δεν το επέτρεψαν.Αφού ευχαριστήσω την εφημερίδα Θεσσαλία για άλλη μια φορά, για την έμπιστοσύνη που μου έδειξε τότε, σας μεταφέρω εδώ στο μπλογκ ένα κείμενο απ΄τα πολλά κείμενα που αντέγραψα τότε. Ευκαιρία να δείτε πως σχολιάζει ο δημοσιογράφος Βολιώτης, το πανηγύρι αυτό το 1904!
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Την ΖΑΓΟΡΑ ΠΗΛΙΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΙΑ
Έκαστον φύλλον λεπτά 25
13 Ιουλίου 1904
Από το Πήλιον
Εκ Ζαγοράς
-Η πανήγυρις της Αγίας Κυριακής δεν είναι μόνον ζωηρά μ΄όλας τας προσπαθείαςτης οικογένειας Ε. Θεολογίδου, της εκ των τα πρώτα εν Ζαγορά Φερουσών.-Ο κ. Θεολογίδης ανήγειρεν εις τον ναόν της Αγίας Κυριακής μεγαλοπρεπές κωδωνοστάσιον.-Και ξένοι ολίγοι το έτος τούτο και εκ των εντοπίων πολλοί έλλειπαν.-Μετά τον δείπνον έγινε χορός και τας τρείς ημέρας πάλιν τη πρωτοβουλία του κ. Θεολογίδου και του κ. Πάντου.-Ο γυναικείος κόσμος της Ζαγοράς πολύ ζωηρός αλλά και εντροπαλός. Πολύ αγαπά ταβαρέα και πολυτελή φορέματα, τα οποία είναι κακή υπερβολή και μάλιστα δι΄έναχωριό.-Οι καυμένοι οι άνδρες σκέπτονται σοβαρώς δια τούτο.-Και δι΄αυτό ενθουσιάσθησαν όλοι με την απλήν ενδυμασίαν κάποιας οικογένειας απότον Βόλον και την επρότειναν ως παράδειγμα.-Εις το Σορευτόν είναι πρώτης τάξεως θερινή διαμονή, η θάλασσα μαγνητίζει, το αχανέςΑιγαίον προκαλεί ρεμβασμούς και οι άνωθεν λόφοι με τας ρευματικάς επαύλειςκαταθέλγουν.-Κατ' αυτάς θα κατέλθη όλος ο καλός κόσμος της Ζαγοράς και θα γίνει κέντρον θερινόνπρώτης τάξεως.-Δυστυχείς Βολιώται καταδικασμένοι να υποφέρετε την ζέστην και σκόνην και μονοτονίαν.-Η ωραία πλατεία του Αγίου Γεωργίου με τας πλατάνους και τας φιλλύρας δίδει όψινπόλεως τώρα μάλιστα που αντηχούσιν οι σκοποί εγκατασταθέντες υπό τινος γυρολόγουφωτογράφου.-Γάμοι πολλοί εν Ζαγορά την τελευταίαν Κυριακήν δύο συγχρόνως. Το ωραίον είναι, ότι μετά την εν τη εκκλησία στέψιν, διοργανούνται χορός εις την πλατείαν της εκκλησίας.-Η κοινωνία της Ζαγοράς μορφωμένη, αι γυναικείαι καλλοναί αφθονώτατοι, προ πάντων δε κάποιον κύκλον, όστις είναι μυθικών καλλονών. Δυστυχώς η πολυτέλεια έχει κυριεύση πολύ την κοινωνίαν αυτήν, το οποίον έχει κακκάς συνεπείας πολλάς, όχι μόνον δια τα θυλάκια των ανδρών.Βολιώτης
posted by elpida @ 7/07/2006 11:11:00 μμ 9 comments
9 Comments:
At Σαβ Ιουλ 08, 12:51:35 πμ, elpida said...
Παρακαλάω εδώ και μία ώρα μια φωτογραφία να μπει και δεν μ΄ακούει. Λυπάμαι! Πάλι κάπου κάνω λάθος. Θα μάθω! Που θα μου πάει;

At Σαβ Ιουλ 08, 02:05:43 πμ, FunKy_MouToN said...
Όμορφες και πολύτιμες οι αναμνήσεις..αρκεί να μη σε ρουφάνε στο πάτο.Κοίτα..φώς!Πάρε μια ανάσα!Φιλιά πολλά "ελπίδα" μου

At Σαβ Ιουλ 08, 10:19:23 πμ, elgalla said...
Για τις φωτογραφίες, μπορείς να κατεβάσεις από το Google το Picassa. Εγώ αυτό χρησιμοποιώ και είναι πολύ πιο εύκολο. Βάζεις τις φωτογραφίες που θες, γράφεις και το κείμενό σου και μετά το στέλνεις κατευθείαν στο μπλογκ.

At Σαβ Ιουλ 08, 02:12:12 μμ, scalidi said...
σημειωσούλα, χωρίς παρεξήγηση: "όλους όσοι γιορτάζουν"

At Σαβ Ιουλ 08, 07:03:47 μμ, Serenity said...
Τι όμορφο να ταξιδεύεις στο χρόνο μέσα από ένα κείμενο!Μπράβο, Κυκλάμινο! :)

At Κυρ Ιουλ 09, 12:33:50 πμ, elpida said...
Γειά σου προβατάκι μου.Γι΄αυτό το σταμάτησα χθες απότομα. Πήγαινε να με "ρουφήξει" και δεν έπρεπε. Έγραφα στο μλπογκ και όχι στο ημερολόγιο.Κι από μένα φιλιά πολλά!

At Κυρ Ιουλ 09, 12:35:49 πμ, elpida said...
elgalla μου, σ΄ευχαριστώ!θα το δοκιμάσω όταν έχω διάθεση και χρόνο.

At Κυρ Ιουλ 09, 12:48:58 πμ, elpida said...
scalidi μου, γιατί να σε παρεξηγήσω; Ίσα ίσα που σ΄ευχαριστώ. Τώρα όμως αν το διορθώσω δεν θα στέκει το σχόλιο.Δεν πειράζει όμως. Έτσι κι αλλιώς δηλώνω αμόρφωτη. Αυτά που έμαθα πριν 30 χρόνια στο σχολείο τα ξέχασα.Συν η γλώσσα που άλλαξε. Το τζάκι γραφόταν με υ, το τρένο με αι και τόσα άλλα. Ακόμα βάζω τόνους και δασείες!Γράψε εκφραστικό λάθος, αν και στην καθημερινότητα το λέμε! Εδώ ο Θέμος ασχολείται με τα λάθη που κάνουν σημαντικά πρόσωπα κι εγώ που δεν είμαι τίποτα;Θα μου πεις...το παίζεις συγγραφέας! Θα σου πω:Δεν είμαι! Άλλοι με λένε έτσι.Εγώ το λέω αλλιώς. Αλλά και πάλι, γι΄αυτό υπάρχουν οι διορθωτές, ακόμα και για τους συγγραφείς!Την αγάπη μου!

At Κυρ Ιουλ 09, 12:52:57 πμ, elpida said...
serenityΓράφοντας, αυτό κάνουμε κορίτσι μου.Ταξιδεύουμε στον χρόνο! Πότε ανατρέχουμε στο παρελθόν, πότε προσπαθούμε να κρατήσουμε τη στιγμή (το παρόν) που γρήγορα γίνεται μέλλον.Την καληνύχτα μου!


Παρασκευή, Ιούλιος 07, 2006

Πήλιο - Ζαγορά - Χορευτό

( Έμαθα και να σκανάρω!)

Ζαγορά- Παραλία Χορευτού

Πήλιο - Ζαγορά
Παραλία Χορευτού - χειμώνας
Φωτογραφίες Σωτήρης Κουκιάσας
posted by elpida @ 7/07/2006 08:10:00 μμ 14 comments
14 Comments:
At Παρ Ιουλ 07, 09:22:52 μμ, άστεγος said...
Πάρα πολύ ωραίες φωτογραφίες!Καλησπέρα Ελπίδα!

At Παρ Ιουλ 07, 09:38:54 μμ, elgalla said...
Γύρισες;Γύρισες!Υπέροχο μέρος η Ζαγορά...θα μπορούσα να ζήσω εκεί...:Ο)

At Παρ Ιουλ 07, 09:45:55 μμ, deadendmind said...
Τι όμορφο το Πήλιο...

At Παρ Ιουλ 07, 10:25:33 μμ, elpida said...
άστεγοςΧαkaίρομαι πολύ που σου άρεσαν! Ο Σωτήρης είναι μερακλής φωτογράφος!Βγάζει απίθανες φωτογραφίες και τις κάνει κάρτες.

At Παρ Ιουλ 07, 10:28:55 μμ, elpida said...
elgallaΚαλώς το κορίτσι μου! ΄Ηρθα! και το έρριξα στις φωτογραφίες.Στον μέλλον..... που ξέρεις! Μπορεί να κάνεις εκεί εξοχικό και να γίνουμε και γειτόνισσες! Πολύ θα τό ΄θελα!

At Παρ Ιουλ 07, 10:31:59 μμ, elpida said...
deadendmindΠάρε την παρέα και ελάτε! Θα πάω σε λίγο να διαβάσω τι έγινε με την συναυλία. Εύχομαι να την απόλαυσες!

At Παρ Ιουλ 07, 11:21:20 μμ, elgalla said...
Το πράσινο και το νερό με ηρεμούν...όταν είμαι στο χωριό(κοντά σου είμαι, Καρδίτσα) τα ξεχνάω όλα και νομίζω πως θα ζήσω για πάντα, πως μπορώ να κλείσω μέσα μου το σύμπαν...:Ο)

At Σαβ Ιουλ 08, 12:08:31 πμ, elpida said...
elgallaΚι εγώ έτσι νιώθω κορίτσι μου!Καλό βράδυ!

At Σαβ Ιουλ 08, 01:39:50 πμ, FunKy_MouToN said...
Πώπω ομορφιές!!:)

At Σαβ Ιουλ 08, 02:33:59 πμ, elpida said...
προβατάκιΑμ! Τι νόμιζες; Αν δεν ήταν τόσο όμορφα θα σε καλούσα;'άστεγοςΣυγνώμη για το τυπογραφικό λάθος. Να μη σβήσω τώρα το σχόλιο και το ξαναγράψω. (Χαίρομαι)

At Σαβ Ιουλ 08, 09:46:03 πμ, Εργοτελίνα said...
Πολυ καλη δουλεια..Μας υποσχεσαι πολλα στο μελλον...Ουτε εγω ξερω τα παντα γυρω αποτη φωτογραφια..αλλα μου κανει εντυπωσηοταν κανεις κλικ πανω στην φωτοσου βγαζει ????????Error Not Found(Λαθος δεν βρεθηκε)Δηλαδη αν καποιος σε αναζητησειμεσω εικόνων του google δε θα τις βρει,αυτές και το blog σου..Ελπιζω να βοηθησει καποιος που ξερει καλυτερα..

At Σαβ Ιουλ 08, 09:56:06 πμ, Εργοτελίνα said...
http://photos1.blogger.com/blogger/2157/2895/1600/????????????????.0.jpgΑυτη ειναι η διευθυνση της φωτογραφιαςτο ?????? νομιζω το γραφεις εσυοταν την αποθηκευειςΑν εγραφες π.χ synnefo8θα ταν καλυτερο γιατην μηχανη αναζητησης

At Σαβ Ιουλ 08, 02:11:26 μμ, Rodia said...
Η διεύθυνση της φωτογραφίας είναι: http://photos1.blogger.com/blogger/2157/2895/400/%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F%3F.jpg και τη βρίσκεις όταν με δεξί κλικ πάνω στη φωτο διαλέξεις (κατω κατω) τα properties, τα οποία διαλέγεις με το ποντίκι και αντιγράφεις (copy paste ) και τα τοποθετείς στη διεύθυνση.. οπότε βλέπεις τη φωτο!Καλό θα είναι, τώρα που η Ελπίδα έμαθε να σκανάρει, να δουλεψει λίγο πάνω στο προγραμμα Adobe Photoshop, ώστε να διαλέγει το μέγεθος των εικόνων και να τις σώζει στο "save for web" -εκεί υπάρχουν 'σκάλες' και καλό είναι να επιλέγει γύρω στο 65 με 70- ώστε να έχουν μέγεθος μικρότερο χωρίς απώλεια στην ποιότητα.. να τις βλέπουμε κι εμείς πιο καλά!Αντε και ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟΟΟΟΟ[όλα μασημένα τα θέλετε πια;-)]σμουτς!-)

At Παρ Αυγ 11, 11:18:04 μμ, elpida said...
Εργοτελίνα και ροδιαΚορίτσια σας ευχαριστώ πολύ! Τώρα εντώπισα τα σχόλιά σας! Ήδη νομίζω κατάλαβα το λάθος μου και το διόρθωσα. Τις σώζω με τον κωδικό του γκούγκλ και νομίζω λύθηκε το πρόβλημα. Τώρα άλλωστε φεύγω... Το φθινόπωρο θα γίνω πιο καλή!

Παρασκευή, Ιούλιος 07, 2006

Ήρθα και σας κερνάω φωτογραφίες

Χελιδόνια
Πήλιο
Χορευτό
Ουράνιο τόξο!
Οι παλιοί φίλοι μου θα θυμούνται ότι παλιότερα σας ζητούσα να με κεράσετε μια φωτογραφία ενος ουράνιου τόξου. Απόψε αν και πολύ κουρασμένη (σωματικά), θέλω μόνο να σας κεράσω μερικές φωτογραφίες και να σας ευχαριστήσω όλους, γενικά.
posted by elpida @ 7/07/2006 02:17:00 πμ 13 comments
13 Comments:
At Παρ Ιουλ 07, 02:41:13 πμ, elpida said...
Καλώς σας βρήκα όλους! Αύριο ελπίζω να μπορέσω να διορθώσω τους τίτλους Πήλιο που πήγαν στα χελιδόνια και στο ουράνιο τόξο. Καληνύχτα σε όλους σας!

At Παρ Ιουλ 07, 03:04:53 πμ, MouToN said...
Kαλώς το κυκλαμινάκι!Αυτό είναι το πήλιο?Πανέμορφο!Βάλε και άλλες φωτος!Φιλιά!

At Παρ Ιουλ 07, 03:40:45 πμ, enteka said...
τέλειο το ουράνιο τόξο. (προσπαθώ να δω την φωτο μεγαλύτερη αλλά δεν ανοίγει):)

At Παρ Ιουλ 07, 07:56:42 πμ, Εργοτελίνα said...
Σκέτη τρέλλα!...Σε ευχαριστούμε..μόνο βάζε ενα περιγραφικό τιτλο στις φωτογραφίες,για να μπορειτο google να τις βρίσκει...π.χ ουρανιο τοξο 1γιατι τωρα αν κανεις κλικπανω τους,βγαζει ?????????

At Παρ Ιουλ 07, 09:18:06 πμ, Annabooklover said...
Καλώς την!

At Παρ Ιουλ 07, 11:58:53 πμ, dr.Uqbar said...
Ομορφες. Να ξεκουραστείς! Καλημέρα

At Παρ Ιουλ 07, 09:45:40 μμ, deadendmind said...
Καλωσόρισες πίσω! Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και ανταποδίδω με αγκαλιές! :-)

At Σαβ Ιουλ 08, 01:16:48 πμ, elpida said...
Βάζω προβατάκι μου, βάζω!

At Σαβ Ιουλ 08, 01:18:22 πμ, elpida said...
εντεκαΚαι σε μένα δεν άνοιγε. Υπομονή! Θα μάθω και θα τα κάνω σωστά.

At Σαβ Ιουλ 08, 01:28:03 πμ, elpida said...
εργοτελίνα μου, χρειάζομαι ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά ποιός θα μου τα κάνει; Δηλαδή εννοείς ότι κάνοντας κλικ απ΄το κείμενο θα σε βγάζει στο google; Και πως θα γίνει αυτό; Εγώ πάω την φωτο στις εικόνες και από κει την παίρνω.Υπομονή πάντως! Θα μάθω! Δεν πρέπει να έχετε παράπονο!Παρόλο την λάθος εποχή και την ηλικία μου και τις γνώσεις μου, ρώτα- ρώτα, προχωράω! Το χειμώνα θα σας έχω φτάσει.Αναγνωρίστε τουλάχιστον την προσπάθεια για να πάρω κουράγιο να συνεχίσω.Γιατί αλλιώς θα απογοητευτώ πολύ. Δεν θέλω να πω δεν τα κατάφερα!Αφού το θέλω πολύ, πρέπει και να τα καταφέρω! Έτσι δεν είναι;

At Σαβ Ιουλ 08, 01:29:39 πμ, elpida said...
annaboocloverΚαλώς την Αννούλα!Αχ! Αννούλα του χιονιά...Το ξέρεις αυτό;

At Σαβ Ιουλ 08, 01:33:25 πμ, elpida said...
dr.ugbarΤο να ξεκουραστώ μια κουβέντα είναι. Ύπνο χρειάζομαι μα που να τον βρω;Είχα μάθει να κοιμάμαι τα πρωινά και τώρα οι υποχρεώσεις δεν μ΄αφήνουνε. Τώρα έγινε κι αυτό ευχή!

At Σαβ Ιουλ 08, 01:34:51 πμ, elpida said...
deadendmindΝα είσαι καλά φωτοβολίδα!

Δευτέρα, Ιούνιος 26, 2006

Το Παλιό Σπίτι του χθες και οι κακές στιγμές

«Εγώ γι΄ αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή (το blog) με πάει....»
Αφιερωμένο στο προηγούμενο κείμενο που βγήκε απ΄το θέμα του.*
* *Το κείμενο που θα σας μεταφέρω σήμερα, δένει με το χθεσινό. Έχουν αλλάξει πολλά από τότε. Δεν παύουν όμως να υπήρξαν εκείνες οι κακές στιγμές. Ευελπιστώ σε μια καλύτερη επικοινωνία φέτος το καλοκαίρι. Υπάρχει πρόθεση και απ΄ τις δύο πλευρές. Άνθρωποι κακοί δεν υπάρχουν. Κακές στιγμές όμως, πολλές!* * *(Το κείμενο θα μπορούσε να είναι και μια συνέχεια του βιβλίου:«Γράμμα στη μάννα με 2ν», εκδόσεις Καλυδών)12 Αυγούστου 1998Είναι ξημερώματα Τετάρτης, η ώρα είναι 12 και 10 και παρόλο που είναι πολύ νωρίς για μένα και την παρέα μου (τους αγαπημένους μου ανθρώπους, παιδιά, άντρα, αδέλφια, ανίψια και γαμπρούς), όλοι κοιμούνται κι εγώ μόνη κάθομαι στην λατρεμένη μου αυλή και κοιτάζω απέναντι, το Παλιό σπίτι, την καινούργια βίλα τώρα και αρχοντικό.Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει. Δεν ξέρω γιατί ή μάλλον ξέρω και δεν θα ντραπώ να το εξομολογηθώ. Λυπάμαι και πονάω, γιατί το χθες δε γυρίζει πίσω, γιατί οι άνθρωποι έπαψαν να είναι Άνθρωποι, γιατί η γη πουλιέται σε ξένους, γιατί ο εγωισμός, η υπερηφάνεια και τα πλούτη σκοτώνουν την ανθρωπιά.Όταν πουλήθηκε το Παλιό Σπίτι, χάρηκα. Ένας καινούργιος άνθρωπος, είπα.Mια νέα οικογένεια θα δώσει ζωή και ομορφιά στη γειτονιά μας. Θα έρχομαι και δεν θα φοβάμαι το σκοτάδι, πια. Όταν μάλιστα είδα τον πλούσιο φωτισμό, χάρηκα πολύ.Επειδή δυστυχώς δεν υπάρχει χρόνος να έρχομαι συχνά στο χωριό, παρά μόνο 10 μέρες το καλοκαίρι κι άλλη μια δυο φορές στα πεταχτά, ενδιάμεσα του χρόνου. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω την κυρία, την οικοδέσποινα του Παλιού Σπιτιού, της καινούργιας βίλας.Φέτος, λόγω οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων, δεν κατάφερα να δω τ΄αδέλφια μου. Έτσι κανονίσαμε κοινές διακοπές στο χωριό. Όλοι μαζί. Δεν μας ένοιαζε το αν θα κοιμηθούμε μέσα ή έξω, αν θα κρυώσουμε ή θα κουραστούμε, το μόνο που θέλαμε ήταν να σμίξουμε. Τίποτ΄άλλο!Φτωχοί σε χρήμα ?ίσως- για κάποια άνεση σε ξενοδοχείο, μα πλούσιοι σε αγάπη, νοσταλγία και λαχτάρα και κοινό στόχο για ?όλοι μαζί?. Ακόμα κι οι γαμπροί. Και τα παιδιά που θέλουν τις ανέσεις τους και την καλοπέρασή τους.Τα καταφέραμε. Εγώ και η οικογένειά μου, μαζί με την οικογένεια της Ελισάβετ, ήρθαμε μαζί. Δευτέρα ήταν. Παρασκευή ήρθε κι ο Αγγελής. "Ο Αγγέλαρος!", όπως λέει ο ίδιος. Πέμπτη ήρθε η Δάφνη με τον άντρα της, τον Στέργιο. Γαμπρό μου και αδερφό μου μαζί, γιατί τον έζησα πιο πολύ απ΄ τ΄αδέλφια μου. Και συμπληρώθηκε το καρέ. Έλλειπαν μόνο δυο αδέλφια. Η Στέλλα που είναι στην Αθήνα και δεν κατάφερε να έρθει και ο Πέτρος που είναι στην Αμερική.Μαζευτήκαμε λοιπόν δώδεκα άτομα κι ένας ο Έντουαρτ ο γάτος μας, δεκατρία, σε δυο δωμάτια, ένα σπίτι 40 τετραγωνικά.Ο Στέργιος είναι αισθηματίας και γλεντζές. Κάθε βράδυ ήθελε τα τραγουδάκια του, τα κρασάκια του, τον χορό του. Ήθελε να δείξει πόσο χαρούμενος ήταν κοντά μας. Είναι ή μάλλον έγινε ο τρίτος αδελφός. Δε θελήσαμε να του χαλάσουμε χατίρι, όταν χόρευε τις ζεμπεκιές του, ούτε να του την "σπάσουμε" χαμηλώνοντας τη μουσική. Άλλωστε, η παλιά γειτονιά μας ξέρει. Ακόμα και κάποια ποιο μακρινή γειτόνισσα είχε πει, πως προτίμησε ν΄ακούει το γλέντι μας και να μας χαίρεται, παρά να πάει στο πραγματικό πανηγύρι του Σωτήρος. Αυτά όλα όμως συνέβαιναν πριν κάποια χρόνια, όταν το παλιό σπίτι ήταν έρημο και χωρίς αφεντικά. Τα χρόνια άλλαξαν κι εγώ δεν το κατάλαβα. Δίπλα μου είχαμε νέους γειτόνους, ανθρώπους της πόλης, που δεν μας ήξεραν και που ήξεραν μόνο τα δικαιώματά τους. Η ώρα κοινής ησυχίας το βράδυ είναι 12 και όχι 12μισή η μία!Έτσι ένα βράδυ, δε θέλω να θυμάμαι πιο, έγινε μια παρατήρηση. Η μουσική μας ενοχλούσε τους καινούργιους γειτόνους. Οι άντρες, δεν θέλω να αναφέρω ποιος -δεν έχει σημασία άλλωστε- χαρούμενοι και λυπημένοι μαζί, για ότι έφυγε και δεν μπορέσαμε να ζήσουμε από κοντά, (για την απόσταση, για την οικογένεια και την αγάπη), ήπιαν δυο και πέντε ποτήρια παραπάνω.Αυτό ήταν! Η νέα γειτόνισσα θα έφερνε το 100! κι ο Στέργιος με τον Άγγελο το 200!Ήξερα ποιος είχε δίκιο. Η γειτόνισσα βάση λογικής και οι άντρες βάση ψυχολογίας. Αποτέλεσμα Χ, ωστόσο, νίκησε η γειτόνισσα.Η νέα γειτόνισσα έκανε νόμιμα την παρατήρησή της, για τα δικαιώματά της περί κοινής ησυχίας και μια παρέα 12 "χαμένων" ατόμων, ξύπνησαν.«Δεν είναι πια το χωριό μας», είπαν.«Δεν ξέρουν από χαρά, συγκίνηση κι αγάπη», συμπλήρωσαν.«Ανάθεμα στη φτώχεια μας, που πουλάμε τη γη μας στους ξένους και δεν μπορούν να μας νιώσουν».Ο Αγγελής πολύ στεναχωρημένος έπεσε να κοιμηθεί.Απορήσαμε. Προτίμησε πια, να δει στα όνειρα του το αγαπημένο του χωριό, γιατί στο ξύπνιο δεν του άρεσε. Κάποια στιγμή τον έπιασε νευρική κρίση και γέλαγε υστερικά, δυνατά. Κάτι μπερδεμένο. Γέλιο και κλάμα μαζί. Τον μαλώναμε να σταματήσει, για να μην ενοχληθεί πάλι η γειτόνισσα, μα πού να καταλάβει; Φύγαμε από κοντά του, τον αφήσαμε μόνο του να ηρεμήσει και πραγματικά ηρέμησε. Κοιμήθηκε. Ίσως τον βοήθησε η Αυγουστιάτικη πανσέληνος, γιατί κοιμήθηκε έξω.Πέρασαν δυο τρεις μέρες από τότε. Ένα ένα τ΄αδέλφια φεύγουν. Από κείνο το βράδυ, προσαρμοστήκαμε στους νόμους της νέας γειτόνισσας.Αυτή τη στιγμή, ενώ η ώρα είναι προχωρημένη, ακούω την φωνούλα της. Συζητάει δυνατά με την παρέα της για κάτι σεντόνια, για κάτι μπερδεμένα ρούχα κι επειδή δεν είμαι αδιάκριτη, δε θα συντονιστώ στη συζήτησή της. Προτιμώ ν΄αφοσιώνομαι σ΄αυτό που ζω. Κι αυτό που ζω είναι ότι το καλοκαίρι πέρασε, τ΄αδέλφια τα είδα, το χωριό μου το είδα, μα κάτι έμεινε, κάτι που πονάει πολύ. Γι΄αυτό γράφω.Σκέφτηκα μετά την παρεξήγηση αυτή, να πάω να μιλήσω στην κυρία και να της εξηγήσω. Κάτι μ΄εμπόδισε και μ΄εμποδίζει ακόμα. Θέλω να της πω πολλά. Θέλω να της πω, ότι αξία σ΄αυτή τη ζωή, δεν έχουν τα πλούτη, αλλά τα αισθήματα. Θέλω να της πω, ότι κάποτε σ΄αυτό το σπίτι, που τώρα είναι δικό της, η Μάννα με 2ν, γέννησε και μεγάλωσε τα 5 παιδιά της. (Εγώ γεννήθηκα στο δικό μας).Θέλω να της πω, ότι στην αυλή της που τώρα κάνει κοσμικές συγκεντρώσεις ποιότητας (και τότε ξεχνάει κι εκείνη τους νόμους του ωραρίου, ενώ το θυμάται για άλλους), ότι εγώ σ΄αυτήν την αυλή, που ήταν εγκαταλειμένη χρόνια, έκλαψα τον πρώτο μου έρωτα, έκανα όνειρα για τη ζωή, κοίταζα συχνά τη θάλασσα, αν είχε κύμα για να τρέξω κοντά της, μέτρησα αμέτρητες φορές τ΄αστέρια, ότι παρακολούθησα πολλές φορές τη διαδρομή του φεγγαριού, ότι...., ότι.... πολλά ?ότι?!Θέλω να της πω, ότι αυτό τον χώρο, που τώρα είναι δικός της, τον έζησα και τον αγάπησα πολύ. Θέλω να της ευχηθώ καλή διαμονή, να χαίρεται την οικογένειά της, να χαίρεται τη ζωή της και τα πλούτη της, μα να θυμάται να κοιτάζει και λίγο χαμηλά. Μπορεί στο χορταριασμένο δρόμο μας να πετάει τα σκουπίδια της και τις ακαθαρσίες των σκυλιών της, αλλά η ίδια τον επέλεξε αυτό τον δρόμο, για να προστατεύσει το ακριβό αμάξι της. Αυτό δείχνει πολλά. Εμείς δεν διεκδικήσαμε τα δικαιώματά μας, όπως εκείνη έκανε, παρόλο που μας έκλεισε για δυο μέρες το δρόμο του σπιτιού μας. Αντιθέτως πατήσαμε στ΄αγκάθια για να κουβαλήσουμε τα πράγματά μας, τις βαλίτσες αυτών που έφευγαν, ακόμα και τις καρδιές μας!Θα ήθελα να πω σ΄αυτή τη κυρία, πολλά. Σκέφτηκα να της γράψω ένα γράμμα. Μετά πάλι είπα, ξέσπασε Κατερίνα στο ημερολόγιό σου και θα περάσει. Οι άνθρωποι, δεν είναι άγγελοι, όπως σου έμαθε η Μάννα. Η ζωή άλλαξε, οι άνθρωποι όλοι, δεν είναι αγγελικά πλασμένοι. Κι αν κάποιοι σ΄έκαναν αντί να γελάς να κλαις, μαζί με τους αγαπημένους σου ανθρώπους, που τους βλέπεις μια φορά όλους μαζί στα 5 ή στα 15 χρόνια και κάποιοι σ΄εμποδίζουν γι αυτό, μη λυπάσαι!Αν δεν υπάρχουν νόμοι για στιγμές που σμίγουν αδέρφια και κλαίνε και γελάνε μαζί, υπάρχουν χώροι, όπως είναι οι θάλασσες και τα δάση, που είναι όλα δικά σας. Εκεί μπορείτε όλοι μαζί, να θυμηθείτε, να χαρείτε, να χορέψετε και να κλάψετε όλοι μαζί, χωρίς να σας κάνει να νιώσετε ένοχοι, κανένας! Καμιά πλούσια κυρία, καμιά νέα γειτόνισσα, που όταν χαίρεται ένα σπίτι, δεν σέβεται ούτε το ποιοι έζησαν κάποτε σ΄αυτό, ούτε πόσο πείνασαν τότε, (αλλά πόση αγάπη υπήρχε), ούτε ποια είναι η νέα γειτόνισσά της ενδιαφέρθηκε να μάθει.Τα σκυλιά της γαβγίζουν αγριεμένα. Εκείνη κοιμάται ήσυχη.Όχι κυρία μου, δεν σας μισώ! Δεν μίσησα ποτέ κανέναν. Μόνο πληγώθηκα.Μόλις το διαλύσατε και σβήσατε τα φώτα. Σας εύχομαι ότι καλύτερο. Λυπάμαι όμως πολύ που η τύχη θέλησε να μην γνωριστούμε ως Άνθρωποι.Κάποτε σκεφτόμουν να έρθω σπίτι σας με λουλούδια, να σας ευχηθώ καλορίζικο και να σας ζητήσω να μ΄αφήσετε να μείνω για λίγο στην αυλή σας, μόνη! Να δω το ηλιοβασίλεμα και να θυμηθώ τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια.Ντρεπόμουν όμως και δεν το τόλμησα. Δεν πειράζει. Άλλωστε πέρασαν τα χρόνια, άλλαξαν τα πράγματα. Εγώ έχω μείνει πολύ πίσω και πρέπει να κοιτάξω μπροστά. Δε φταις εσύ νέα κυρία του Παλιού Σπιτιού. Κάποιοι άλλοι φταίξανε. Δεν πειράζει. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να είσαι ευτυχισμένη εσύ και η οικογένειά σου.Όσο για μας τ΄αδέλφια και τις οικογένειές μας, τίποτα δε θα μας εμποδίσει, να δείξουμε την αγάπη μας, την συγκίνησή μας, το ξέσπασμά μας. Ούτε οι ώρες κοινής ησυχίας, ούτε οι κοινωνικές τάξεις θα μας χωρίσουν ποτέ. Όλοι μαζί θα είμαστε ένα!Όπως εκείνο το βράδυ, που εγώ έλεγα ?συγνώμη κυρία μου, έχετε δίκιο?, αλλά τ΄αδέλφια φώναζαν, ?γιορτάζουμε!? Κι εσείς ρωτούσατε ?ποια γιορτή είναι αυτή που κρατάει δυο βραδιές;?Ναι! καινούργια μου γειτόνισσα. Γιορτάζαμε! Μη την ψάχνεις! Την γιορτή αυτή δεν θα την βρεις στο ημερολόγιο.Γιορτάζαμε την αγάπη και το σμίξιμο της οικογένειας και της αδελφοσύνης, που μακάρι να την νιώσουν και να την έχουν κάποτε τα δικά σας τα παιδιά, αν έχετε.Δεν ξέρω δυστυχώς τίποτα για σας. Ούτε πήρα τα σοκάκια για να μάθω. Ήλπιζα πως θα γνωριστούμε από μόνες μας, φυσιολογικά και ανθρώπινα. Όπως γνωρίζονται όλοι οι γείτονες. Μ΄ένα χαμόγελο το πρωί, με μια Καλημέρα! Εγώ όμως δεν ντρέπομαι, αν ρωτήσετε και μάθετε για μένα, την οικογένειά μου και την φτώχεια μας. Αν ήσασταν πιο φιλική, θα σας χάριζα και τα δυο βιβλία μου. Από κει θα μαθαίνατε, κάθε λεπτομέρεια για τη ζωή μας κι ας μας περιφρονούσατε μετά.Μετά τουλάχιστον, θα μπορούσα να βγάλω ένα συμπέρασμα για σας, ενώ τώρα, δεν μπορώ. Φοβάμαι μην σας αδικώ και δεν το θέλω. Εγώ τους ανθρώπους τους αγαπώ, ακόμα και αυτούς που με έβλαψαν ή με πλήγωσαν.Συγνώμη κυρία μου, θα σας έλεγα και άλλα πολλά, μα ξέρω ότι δεν θα το κάνω. Γι΄αυτό δεν έρχομαι στην πόρτα σας, να ζητιανέψω την αγάπη σας. Φοβάμαι τον χαρακτήρα σας, την συμπεριφορά σας και την οποιαδήποτε τυχόν αρνητική αντίδρασή σας, γιατί μετά θα σας μισούσα κι εμένα δεν μ΄αρέσει να μισώ. Γι΄αυτό δεν το κάνω. Γι΄αυτό δεν έρχομαι στην πόρτα σας, γιατί η συμπεριφορά σας και τα άγρια σκυλιά σας, μου λένε: «Απαγορεύεται η είσοδος» κι εγώ έχω μάθει να ζω μια ζωή τίμια και νόμιμα.Κι αν κάποιες βραδιές σας ενοχλήσαμε με την χαρά μας, σας ζητώ και γραπτώς συγνώμη. Δεν ήθελα να σκοτώσω την χαρά των αγαπημένων μου ανθρώπων, ούτε να σταματήσω το δάκρυ, γι΄αυτό σιώπησα.Λυπάμαι όμως, όχι γιατί όλα τ΄αδέλφια αποφασίσαμε να γλεντούμε, αλλού κι αλλιώς, όταν μπορούμε, αλλά γιατί δεν προλάβαμε να γνωριστούμε και να γίνουμε φίλες. Ίσως αν με ξέρατε, λίγο περισσότερο, εκείνο το βράδυ, αντί για παρατήρηση, θα μπορούσατε να ΄ρθείτε κι εσείς στην παρέα μας. Κι αντί εγώ και οι αδελφές μου να κλαίμε για κάποιες συναντήσεις, που ?τελείωσαν? πια, να γελάμε και να σέρναμε το χορό, όλοι μαζί. Ένα χορό σε ρυθμούς αληθινής αγάπης, που τις φιγούρες του τις φέρνει η ζωή, η απόσταση, η ξενητιά, η καλή γειτονία και η αγάπη.Αυτά και άλλα πολλά θα σας έλεγα κυρία μου, που θα ήθελα να ξέρω το όνομά σου. Δεν μ΄αρέσει που σε αποκαλώ έτσι, ούτε ο πληθυντικός. Τον νιώθω εχθρικό. Γι΄αυτό και τον μπερδεύω με τον ενικό. Δε μ΄αρέσει μα, δεν πειράζει. Προέκυψε.Επειδή τηρούμε πια τους νόμους κι όλοι κοιμήθηκαν νωρίς κι εγώ μένω μόνη στην αυλή γράφοντας για σας, ενώ η ώρα πήγε μία και μισή, δύο παρά ίσως. (Δε θέλω να πάω μέσα να δω το ρολόι, μην τους ξυπνήσω).Αφού εκτονώθηκα, αφού σας ζήτησα γραπτώς συγνώμη, ίσως να μη την μάθετε ποτέ. Άλλωστε ότι γράφω, γεμίζει πάντα τα δικά μου ράφια.Τώρα μπορώ να πάω να κοιμηθώ. Ήθελα ν΄ασχοληθώ απόψε με το βιβλίο ?Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα? ή ?ιστορία που την έγραψαν παιδιά? ή ?το γατάκι της αυλής?, όπως θες πες το! Δεν έχω καταλήξει ακόμα στον τίτλο. Είναι ένα βιβλίο που θέλει πολύ δουλειά και λεφτά για να βγει, αλλά εγώ προτίμησα να μιλήσω μαζί σας κι ας μη το μάθετε ποτέ. Άλλωστε δεν είστε η μόνη. Πολλοί δεν παρέλαβαν κάποια γράμματα που τους έγραψα. Αρκεί που εκτονώθηκα.Τι σημασία έχει; Άλλωστε ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Γεννιέται. Κι αν αυτή είμαι εγώ κι αυτή είστε εσείς κι αν οι δρόμοι μας δεν έσμιξαν ποτέ ή δεν θα σμίξουν, η ζωή συνεχίζεται και είτε το θέλουμε είτε όχι, δυστυχώς, αυτή είναι η ζωή!Κάποιοι ενόχλησαν εσάς σε μια ώρα κοινής ησυχίας και κάποιοι χάλασαν σε μας, μια ωραία και μοναδική βραδιά. Εσείς χάσατε μια ώρα ύπνο, που δεν το νομίζω, γιατί συνεχίσατε εκείνο το βράδυ, να μιλάτε δυνατά με την παρέα σας, μέχρι αργά. Αντίθετα εμείς προσγειωθήκαμε με την Αλήθεια του σήμερα. Η αλήθεια αυτή λέει ότι η γη που αγαπήσαμε, που την ποτίσαμε με τα δάκρυά μας, πουλήθηκε σε "ξένους" κι εκείνοι επέλεξαν να παραμείνουν ?ξένοι?!Θέλησαν να μείνουν μακριά μας, ενώ εμείς πριν καν τους γνωρίσουμε, είχε ανοίξει η πόρτα της καρδιάς μας, γιατί δεν είμαστε ρατσιστές και γιατί ξέρουμε πως τον γείτονα θα δεις πρώτα το πρωί και γιατί είναι κι εκείνοι άνθρωποι. Έχουν τη δικιά τους ζωή, τα δικά τους προβλήματα. Μπορεί να έχουν πολλά λεφτά, μα δεν παύουν να είναι άνθρωποι με αισθήματα.Καληνύχτα κυρία μου, νέα γειτόνισσά μου. Μ΄έκανες να νιώσω πόσο αγαπώ τη γη που γεννήθηκα. Δε θα πουλήσω ποτέ το σπίτι αυτό, όσο κι αν πεινάσω. Ίσως κάνω και αγώνα, να μη πουλήσει κανείς, ποτέ τίποτα! Η γη, οι πέτρες, το χώμα και τα δέντρα μας ξέρουν. Μας έχουν αγαπήσει και αυτά, όπως κι εμείς. Μας έχουν γεννήσει! Θα μας βοηθήσει λοιπόν να κρατήσουμε τη ζωή μας, γιατί αυτή η γη είναι η ζωή μας!Ίσως κι εκείνης (της γης) να μην της αρέσει αυτό που συμβαίνει. Ίσως φταίνε και οι ντόπιοι που δεν ξέρουν να εκτιμούν ή έχουν ανάγκες και πουλούν. Ίσως όμως και κάποιοι άνθρωποι που αγοράζουν γη, να την πονούν το ίδιο, να γίνονται ένα μ΄αυτήν και να σέβονται την ιστορία της. Δεν ξέρω.Κάτι έφταιξε κι εμείς ή μάλλον εγώ, ένιωσα εσάς ?ξένη?! Θέλω να το ξεπεράσω. Δε μ΄αρέσει που αισθάνθηκα έτσι.Ίσως είμαι εγώ η κακιά. Ίσως άλλαξα. Συγνώμη κυρία μου. Τι άλλο να σας πω;Μήπως Καληνύχτα και όνειρα γλυκά, γιατί εσείς εδώ και ώρα κοιμάστε, ενώ εγώ γράφω για σας;
posted by elpida @ 6/26/2006 01:29:00 πμ 7 comments
7 Comments:
At Δευ Ιουν 26, 02:38:38 μμ, scalidi said...
Καλώς σε ξαναβρίσκω, καλή μας ελπίδα

At Δευ Ιουν 26, 02:41:10 μμ, diastimata said...
Όλο νόμοι κι αστυνόμοικαι σπανίως οικοδόμοιΤο κακό παραμονεύεικαι τη χώρα υπονομεύειΜ. Ρασούλης-κάτι ήξερε ο ποιητής

At Δευ Ιουν 26, 03:49:23 μμ, elpida said...
Καλώς σε ξαναβρήκα κορίτσι μου! Αμ΄δεν μου είπες ότι έχεις γράψει και βιβλίο! Χθες το έμαθα απ΄τον ρίντερ. Κάθε επιτυχία σου εύχομαι. Εσύ τουλάχιστον ξέρεις τι θέλεις. Εγώ ακόμα ψάχνομαι!

At Δευ Ιουν 26, 03:51:22 μμ, elpida said...
Οι ποιητές κρύβουν μεγάλη σοφία στα λόγια τους, αρκεί να το ψάξεις.θαυμάζω όλους τους ποιητές που με λίγα λόγια δίνουν την ουσία.

At Δευ Ιουν 26, 11:53:07 μμ, MouToN said...
Όσο και αν σου φαίνεται περίεργο..υπάρχουν ακόμα μερικοί άνθρωποι που εχουν κέφι και διάθεση να γελάσουν και να γνωριστούν....αχ να μην υπήρχαν αυτά τα τοίχοι..

At Τρι Ιουν 27, 01:55:27 μμ, scalidi said...
Ναι, έχω γράψει ένα μυθιστόρημα το οποίο δεν είχε καμία εκδοτική τύχη. έχω εισπράξει έξι απορρίψεις από μικρούς και μεγάλους εκδοτικούς οίκους με την αιτιολογία της ποιοτικής αλλά μη εμπορικής γραφής, αλλά δεν πτοούμαι, γράφω μία νουβέλα τώρα

At Παρ Ιουν 30, 12:53:56 πμ, elpida said...
scalidiΚαι καλά κάνεις και δεν πτοείσαι!Συνέχισε με το ίδιο πάθος και κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Είμαι σίγουρη, γιατί το αξίζεις! Καλές εμπεύσεις στο καινούργιο σου!