Σκόρπια ... 7

Τετάρτη, Οκτώβριος 04, 2006

Δεν είναι η ελπίδα σαν τον πόνο, να ξεχνιέται!

Αν στο σκοπό της ζήσης σου
ταξίδι δεν βλέπεις
παρά νούφαρα σπασμένα,
βάλ΄τα στο άθραυστο ποτήρι της καρδιάς
και μην τ΄αφήσεις να χαθούν μαζί με σένα.
Αν στην συμβατικότητα του ψεύτικου καιρού σου
τ΄όνειρο γίνεται ρημάδι και γκρεμιέται,
πίσω μην κάνεις.
Μπρος προχώρησε χωρίς συμβιβασμούς.
Δεν είναι η ελπίδα σαν τον πόνο να ξεχνιέται!
(Το είχα αντιγράψει στα 17 μου, χωρίς το όνομα του ποιητή. Συγγνώμη!)
posted by elpida @ 10/04/2006 01:03:00 πμ 4 comments
4 Comments:
At Τετ Οκτ 04, 02:44:00 πμ, Sailor said...
Πίσω μην κάνειςΜπρος προχώρησε χωρίςσυμβιβασμούς !Πόλυ πολύ όμορφο Ελπίδα μουκαι βέβαια σωστό !Ο Καπετάνιος και η Ελπίδαξέρουν από αυτά !καλό σου ξημέρωμαφιλιά !

At Τετ Οκτ 04, 11:12:27 πμ, alcimede said...
Είδες διαμάντια που ξετριπώνει κανείς όταν κάνει ανασκαφές στις αναμνήσεις!

At Πεμ Οκτ 05, 08:24:12 μμ, elpida said...
Έτσι είναι σαιλόρ! Άμα συμβιβάζεσαι, όλα λιμνάζουν.

At Πεμ Οκτ 05, 08:26:20 μμ, elpida said...
alcimedeΤα είδα,αφού εγώ τα έκρυψα!

Τρίτη, Οκτώβριος 03, 2006

Τα βραβεία μου ως μάνα;

ΠΟΤΕ!Μεγένθυση θα τα κάνω!

posted by elpida @ 10/03/2006 01:50:00 πμ 11 comments
11 Comments:
At Τρι Οκτ 03, 12:12:07 μμ, Sailor said...
Μεγένθυση να τα κάνειςεγώ τα δικά μου τα έχω ακόμησε ένα φάκελλο !και σαν καπετάνιος και σαν πατέραςκαλό σου πρωινόμε τα βραβεία σουτα αξίζεις σαν μάνα και σαν άνθρωπος !φιλιά

At Τρι Οκτ 03, 03:57:27 μμ, Serenity said...
Εύγε, καλή μου! Τώρα είσαι και διπλωματούχος μαμά! :)

At Τρι Οκτ 03, 04:01:51 μμ, scalidi said...
Τα καλύτερα βραβεία του κόσμου. Τι να τα κάνεις μετά τα όσκαρ;

At Τρι Οκτ 03, 10:39:19 μμ, sevarose said...
Αυτά σαν τα μάτια σου νατα προσέχεις,,αυτή είναι η ..''περιουσία'' μας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

At Τρι Οκτ 03, 10:55:59 μμ, aggelos-x-aggelos said...
Τι ωραία που τα κάνει!

At Τετ Οκτ 04, 02:13:41 πμ, elpida said...
σαιλορΤι να πρωτοκάνω μεγένθυση σαιλόρ!Αν τ΄αξίζουμε, το μέλλον τους θα δείξει. Να είναι γερά πρώτα απ΄όλα και να γίνουν καλοί Άνθρωποι και φυσικά να πετύχουν στην ζωή τους!Όνειρα γλυκά! Καλό ξημέρωμα!

At Τετ Οκτ 04, 02:15:12 πμ, elpida said...
serenityΟυ! έχω πάρει πτυχία εγώ!

At Τετ Οκτ 04, 02:16:16 πμ, elpida said...
σκαλίντιΤύφλα να ΄χουν τα Όσκαρ!

At Τετ Οκτ 04, 02:17:21 πμ, elpida said...
σεβαροζΑυτή βέβαια είναι!

At Τετ Οκτ 04, 02:19:03 πμ, elpida said...
Άγγελος αρχάγγελοςΆντε να σε παντρέψουμε, να σου δώδουν και σένα τα παιδιά σου! Τι το σκέφτεσαι;

Δευτέρα, Οκτώβριος 02, 2006

Κρίση.... "Κ α θ α ρ ι ό τ η τ α ς"

Καρδιά είναι αυτή και παθαίνει κρίσεις πότε πότε.....
Μια τέτοια μ΄έπιασε κι εμένα σήμερα και ήταν μια μεγάλη κρίση καθαριότητας.
Αυτή η καθαριότητα δεν αφορούσε κουβά και σφουγγαρίστρα, αλλά μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, και γέμισμα με ιδιαίτερα «σκουπίδια».
Μια ζωή μάζευα ενθύμια και αναμνήσεις, για να τα βλέπω στα γεράματα......
Ήταν τόσα πολλά όμως, που κόντεψαν να με πνίξουν.
Μεγάλο το αμόκ σήμερα. Και η κρίση. Σαν τρελλή!....
Πέταγα, πέταγα, πέταγα.
Ν΄αναπνεύσει ο χώρος.
Να πάρει θέση το παρόν και το μέλλον.
Με κούρασε το παρελθόν.
Να μπει καθαρός αέρας.
Να μπει το γιν και το γιαν που λένε κι οι Κινέζοι.
Να βγει αυτό το τσι και το τσα.....
Μάζευα, μάζευα σαν τους ρακοσυλλέκτες.
Όλα τα μεγάλα γεγονότα που αφορούσαν την Ελλάδα, εδώ και μια 15ετία, που είμαι σ΄αυτό το σπίτι, είχαν αρχειοθετηθεί στις ντουλάπες, με όλους τους τίτλους στις εφημερίδες. Χαρούμενα γεγονότα, δραματικά γεγονότα, ακόμα και τοπικές εφημερίδες που έγραφαν κριτικές για τα δικά μου βιβλία, τις πέταξα.
Αφού είχα κρατήσει φωτοτυπία των σελίδων, ήθελα και ολόκληρες εφημερίδες, για να θυμάμαι τα γεγονότα εκείνης της ημέρας!
Βιβλία των παιδιών, από νήπια μέχρι και Λύκειο. Φροντιστήρια, Αγγλικά, Γαλλικά, ζωγραφικές τους.
Τα κράταγα, τα κράταγα. Τόσα χρόνια!
Πέτα το , πέτα το, επ! Κράτο το!
Κράτα την ορθογραφία, τις εκθέσεις, τις ζωγραφικές.
Κράτα και το Πρόχειρο.
Κράτησα πάλι. Πολλά απ΄αυτά, θα τα βλέπουν τα παιδιά και θα συγκινούνται όταν περάσουν χρόνια.
Εισιτήρια θεάτρων, λεωφορείων, πλοίων, για να θυμόμαστε.....
Δρόμοοοο! Μ΄έπνιξαν! Θέλω να αναπνεύσω!
Αφού όλων μας οι ζωές είναι γραμμένες σε ημερολόγια, τι τις θες τις αποδείξεις κυρά μου; Πέτα και τίποτα!
Να πετάξω σήμερα που μ΄έπιασε, γιατί αύριο θα λυγίσω πάλι.
«Τα πάτε στο χωριό; Στο καινούργιο σπίτι;» ρώτησαν κάποιες γειτόνισσες.
«Όχι βέβαια! Στα σκουπίδια! Είναι παλιά βιβλία των παιδιών. Τα καλά θα πάνε για ανακύκλωση».
«Τόσα πολλά;»
«Τόσα ....... κι άλλα τόσα!»
Τι να τους πω; Ότι είχα 15 εφημερίδες που μιλάγανε για τον Στέλιο; Άλλες τόσες για την Αλίκη; Για τον Ανδρέα; Για τον Καραμανλή; Για τους Ολυμπιονίκες; Για την Νταιάνα; Για τους σεισμούς; Για τους καταποντισμούς;
Δεν μπορώ να καταλάβω, πως σκεφτόμουνα, ΤΟΤΕ.
Λες και άμα ήθελα στοιχεία για κάποιο γεγονός ή κάποιον, δεν θα έβρισκα!
Λες και είχα αναλάβει τα αρχεία των γεγονότων της Ελλάδος, του Βόλου, του χωριού μου, των γνωστών μου και των γραπτών τους, πέρα απ΄τα αρχεία της οικογένειας.
Πέτα, Κατερίνα, πέτα! Τώρα που σ΄έπιασε. Θέλεις 10 ζωές για να διαβάσεις όλο αυτό το υλικό. Άντε δύο μόνο, για να το ξεφυλλίσεις.
Με μάλωνε κάποτε μία φίλη.
«Γράφεις τόσα πολλά και τόσες λεπτομέρειες, ποιος θα κάτσει να τα διαβάσει; Σιγά μη τα νοιάξει τα παιδιά πότε περπάτησαν, πότε μάλωσαν, πότε αρρώστησαν και πότε έκλαψαν. Ούτε εσύ η ίδια δεν θα τα διαβάσεις. Αφού γράφεις συνέχεια καινούργια, πότε θα διαβάσεις τα παλιά;»
«Ναι, ρε μαμά! Καλά σου λέει. Εσύ έχεις 100 ημερολόγια! Άμα πεθάνεις, δεν θα ζούμε! Θα πρέπει μόνο να διαβάζουμε!» είχε συμπληρώσει ο Τάσος τότε και δίκιο είχε το παιδί.
Πέτα Κατερίνα και κοίτα μη μετανιώσεις μέχρι το πρωί. Περίμενε πρώτα να τα πάρουν και μετά, μετάνιωσε!
Και μετά.....κλάψε!
Μη σε δω τη νύχτα σαν το φάντασμα να τα κουβαλάς πάλι πάνω. Πρέπει ν΄αδειάσει ο τόπος. Οι ντουλάπες δεν χωράνε πια. Κατέλαβαν τις θέσεις τα χαρτιά και τα ρούχα χορεύουν γύρω γύρω. Σπίτι είναι εδώ, όχι βιβλιοθήκη.
Να πετάξω και τον πρώτο μου υπολογιστή; Που δούλευα το PW κι έκλαιγα με μαύρο δάκρυ, για την Φυγή της Μάννας; Όχι βέβαια! Άστον αυτόν!
Τον δεύτερο; Άστον κι αυτόν!
Τον πρώτο εκτυπωτή; Όχι! Τις διορθώσεις απ΄τα βιβλία σου;
ΠΕΤΑ ΤΑ!
Τις δυο κοτσίδες της Λένας; ΟΧΙ!
Την κοτσιδούλα της Μάννας;
ΠΟΤΕ!
Να πετάξω κι αυτή την κόκκινη κορδελίτσα που βρήκα;
ΜΠΟΡΕΙΣ;
Α! ρε Μάννα, ακόμα και τώρα βρίσκω σημάδια σου....
Μέσα σ΄αυτή την κόκκινη διπλωμένη κορδελίτσα ήταν ένα λειωμένο κόκκινο μπαλόνι.
Μέσα στο λειωμένο κόκκινο μπαλόνι ήταν κρυμμένο ένα πεντακοσσάρικο, χιλιοδιπλωμένο!Γεια σου ρε Μάννα με τις κρυψώνες και τα πλούτη σου!
Γειά σου ρε Καπποδίστρια με την αξία σου!
(Το πέταμα συνεχίζεται....)
posted by elpida @ 10/02/2006 01:15:00 πμ 19 comments
19 Comments:
At Δευ Οκτ 02, 02:21:45 πμ, Sailor said...
Καλό πρωινό δευτέρας ελπίδα μου!Άσε και κάτι να έρθω να πετάξωκαι εγώ ελπίδα μου, έτσι για νατο ευχαριστηθώ !Αφού καμιά φορά έλεγα στουςδικούς μου, εσείς έχεται ξεπεράσεικαι την γιαγιά την ΕλένηΤί είναι όλα αυτά τα κουρέλια πουμαζεύευται ρε κορίτσια ?ε, να μην έχουμε τίποτα από τηνγιαγιά ?έχουμε την ευχή της ρε παιδιάδεν φτάνει ?καλό σου πρωινόελπίδα μου με τα ωραία σου !Το μόνο που έχω κρατήσειείναι ένα πανάκι που έχει μέσα τις μπούκλες των μαλλιών μαςαπό την Μητέρα μου !

At Δευ Οκτ 02, 02:43:47 πμ, i-adespoti said...
Ανάλογη εμπειρία "πετάγματος" έζησα πολύ πρόσφατα (και η αλήθεια είναι οτι εχω δρόμο ακόμα) και ..ελευθερώθηκα. Απο ιδέες, ιδεολογήματα, κολλήματα, υποχρεώσεις, δάνεια, δανικά και ιδανικά απο το παρελθόν. Παρελθόν... άκου παρελθόν. το παρελθόν μυρίζει μεγαλύτερη πεθαμενατζίλα φορτωμένο με τόση αχρησταδούρα...και βαρέθηκα το(κάθε και του καθενός) παρελθόν.εχω κάνει ανάλογο "πεταγματικό" ποστάκι πριν καιρό. θα ταν μέσα Ιούνη περίπου. και ενθουσιάστηκα. Καταχάρηκα και καταφχαριστήθηκα. Ξελάφρωσε η ψυχούλα μου. (δέκα φορές το γέμισα το αμάξι με μαυρες σακούλες.. κι όμως ναι.. με τόση σαβουραρία είχα φορτώσει το σπίτι και τα μυαλά μου..)κατακουράστηκα κιόλας. Και δεν πίστευα, ακόμη δεν μπόρώ να πιστέψω πως μαζευτηκε τόση σαβούρα. Πως συγκεντρωνόταν δλδ τόσα χρόνια, αλλά και πως -με τι τρελές δυνάμεις- μαζευτικε για να πεταχτεί. είμαι σίγουρη οτι θα βρείτε κι άλλα. στην πορεία. και σας ευχομαι καλή συνέχεια. μη διστάσετε να πετάξετε το οτιδήποτε. απο την στιγμή που θα μπείτε στην διαδικασία να το σκεφτείτε (κρατάω;- πετάω;) σας είναι σίγουρα άχρηστο. και ξέρετε, έζησα πολύ καλύτερα μετα το πέταγμα..μακαρίζω την τύχη και την παρόρμηση, την αναγκη που με οδήγησε να το κάνω αρχές καλοκαιριού. έσωσα ενα καλοκαιρι. καλή σας συνέχεια.

At Δευ Οκτ 02, 08:53:46 πμ, Annabooklover said...
Αχ, σε νιώθω πολύ Ελπίδα μου, έτσι κι εγώ. "Κουρελού" με λέει η θεία μου γιατί μαζεύω τα πάντα. Αλλά τότε βρε παιδιά δεν ξέραμε πως θα άλλαζε το ίντερνετ τη ζωή μας, κάνοντας κάθε πληροφορία διαθέσιμη.Και να ζούσαμε σε τίποτε μεγάλα σπίτια με πολλές ντουλάπες και ξεχωριστά δωμάτια-βιβλιοθήκες...

At Δευ Οκτ 02, 08:59:02 πμ, advocatus diaboli said...
Καλημέρα. Σου έχω αφιερώσει μια ιστορία. Πέρνα να τη δεις.

At Δευ Οκτ 02, 10:10:18 πμ, simon says said...
Καλημέρα και καλό μήνα.Καλά αυτο το κρυμμένο πεντακοσάρικο είναι φοβερό! Εγώ έχω ένα ανάλογο, από τη γιαγιά μου, με πενηντάρικα.:Ο)

At Δευ Οκτ 02, 01:15:31 μμ, Exilio said...
Μεστο μπαλόνι ε; ...χεχε :))

At Δευ Οκτ 02, 03:17:03 μμ, sevarose said...
ΑΧΧΧΧΧΧΧ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κιεγώ μια από τα ίδια αλλΆ ....οχι ΤΌΣΟ σαν και σενα ..που και που έκανα ''εκκαθαρίσεις'' στα δικά μου ..τώρα μόνο των παιδιών κρατάω κι απο αυτά τα πιο πολυτιμα!Άλλη τρελλα εγώ -νηπιαγωγός γαρ-τις ζωγραφιές τους ανα ετος τις έκανα βιβλία .. σταματησα πλεοννννννννννννν δεν χωράνε άλλα ..φώτος άλλη τρέλλα δεν ηθελα να χάσω στιγμή από τη ζωή τους,, 20 αλμπουμ η καθεμία...τωρα τις αποθηκεύω πια στο πισι κατι ειν κιαυτό ..Την καλημέρα μουυυυυυυυυ ,,

At Δευ Οκτ 02, 09:24:32 μμ, elpida said...
Γειά σου αγαπημένε σαιλόρ!Δεν θα τα πέταγα ποτέ! Αλλά,έπρεπε! Πονάει... Μη νομίζεις! Εξαρτάται βέβαια τι πετάς. Κάποια θα πεταχτούν μετά από μένα.... Σίγουρα! Είμαι πολύ των ενθυμίων, αλλά είχα ξεπεράσει και τα όρια.Φιλάκια, καλό σου βράδυ!

At Δευ Οκτ 02, 09:30:15 μμ, elpida said...
i-adespotiΈχω πολύ πράγμα ακόμη. Πετάω; δεν αναρρωτήθηκα ποτέ σε οικογενειακά κειμίλια ή αποδείξεις.Σε άλλα ήρθα σε δίλημμα, γιατί πρώτον τα χρυσοπλήρωσα και δεύτερον, αγόραζα μετταλικές ντουλάπες για τα μπαλκόνια, ειδικά γι΄αυτά. Θα ήταν καλά ενθύμια για τα γεράματα, να κάθομαι να τα ξεφυλλίζω, αλλά ας όψεται η κρίση!

At Δευ Οκτ 02, 09:32:10 μμ, elpida said...
Αννούλα μου εύχομαι εσένα να μην σε πιάσει αυτή η κρίση, ποτέ! Κράτα τα! Στα γεράματα θα ρθω να τα σκαλίσουμε μαζί. Φιλάκια!

At Δευ Οκτ 02, 09:36:18 μμ, elpida said...
advocatus diavoliΣ΄ευχαριστώ τόσοοοοο πολύ, που δεν φαντάζεσαι! Βρήκα και τον 42 μέρες που δυσκολευόμουν και συγκινήθηκα πολύ. Λεβέντης το παιδί και να είναι περαστικά του! Θα πρέπει να τον επισκεφτούν όλοι, όχι από οίκτο, αλλά για να πάρουν ένα καλό μάθημα ζωής!Φιλιά και πάλι σ΄ευχαριστώ!

At Δευ Οκτ 02, 09:38:14 μμ, elpida said...
Σίμον μου, έχω βρει πολλά μέσα σ΄αυτά τα 15 χρόνια, μα αυτό το ανακάλυψα χθες!Φιλιά, θα σου στείλω κάποια στιγμή μήνυμα.

At Δευ Οκτ 02, 09:39:41 μμ, elpida said...
exilioΜέσ΄το μπαλόνι κορίτσι μου!Φιλάκια, καλό σου βράδυ! Θα τα πούμε...

At Δευ Οκτ 02, 09:43:14 μμ, elpida said...
sevaroseΆσε μη μου μιλάς για φωτογραφίες, γιατί αυτό είναι μεγάλο κεφάλαιο.Κιβώτια ολόκληρα και εις τριπλούν! Για κάθε παιδί και για μας.Άστα!.... Ντρέπομαι!Κάποια μέρα θα αναλάβω κι αυτές....Φιλιά, καλό βράδυ!

At Δευ Οκτ 02, 11:02:14 μμ, alcimede said...
Και εγώ κράταγα, κράταγα. Και μετά στα 24 ξεκίνησαν οι μετακομίσεις (μετράω 8 ζωή να έχω), και σε κάθε μετακόμιση γινόμουν και πιο σκληρή, επιλεκτική στο τι θα κρατήσω. Τώρα πιά, πριν κρατήσω κάτι, σκέφτομαι, θα αξίζει το κόπο μου να το κουβαλάω στην επόμενη μετακόμιση, συνήθως απαντώ όχι, και ξεφορτώνω.

At Δευ Οκτ 02, 11:11:53 μμ, Axenbax said...
Γνωρίζω άντρες και γυναίκες που συγκέντρωναν τα ψήγματα των αναμνησεών τους. Αλλοι δεν μπόρεσαν να τα αποχωριστούν και κάποιοι που τα κατάφεραν, κάποιοι απο τους δεύτερους ή ξαλάφρωσαν ή το μετάνιωσαν.Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ συλλέκτης. Προτιμώ τη συνεχή αλλαγή του δέρματος ωσάν το φίδι και ας γνωρίζω πως δεν πρόκειται να θυμάμαι επ' άπειρον τα του παρελθόντος μου βιώματα.Ούτε καν φωτογραφίες μου.Μα σαν ήρθε η κόρη μου στη ζωή μου, είναι στιγμές που ζητά να μάθει για την δική μου παιδική ηλικία. Δεν έχω τίποτα να τις δείξω και για αυτό ανατρέχω μαζί της στην αποθήκη της γιαγιάς της.Να τώρα δα μου ήρθε στο μυαλό και η θέση της εκκλησίας η οποία αρνείται την καύση των νεκρών διότι χωρίς τα οστεοφυλάκια των νεκρών να μην είχαμε κάποιους αγίους.Ταφή λοιπόν ή καύση;Καληνύχτα elpida...

At Δευ Οκτ 02, 11:26:31 μμ, elpida said...
alsimonte μου, αυτό σκεφτόμουν κι εγώ προχθές. Μια μετακόμιση θα βοηθούσε.... Από τότε που κερδίσαμε το σπίτι, γιατί μένω σε εργατικό, μάζευα, μάζευα...Δεν θα πέταγα, ότι πέταξα, αν δεν συνέβαινε κάτι... Είχαν τον χώρο τους... Δεν πειράζει! να είμαι καλά και πάλι θα μαζέψω! Εύχομαι και σε σένα να σταθεροποιηθείς σε ένα σπίτι δικό σου, κι ας μαζεύεις κι εσύ!

At Δευ Οκτ 02, 11:29:59 μμ, elpida said...
Anenbaxκαινούργιε μου φίλε, πολύ χάρηκα που μου έγραψες! Επειδή το θέμα που σκάλισες, κι αυτό με πονάει, θα σου γράψω αργότερα. Ψήνουμε ψάρια και ο άντρας μου με φωνάζει!

At Τρι Οκτ 03, 12:36:36 πμ, elpida said...
AxenbaxΕπέστρεψα. Συγνώμη!Κι εγώ δεν είχα ενθύμια από γονείς και παππούδες, γι αυτό όταν άρχισα να καταλαβαίνω, μάζευα, μάζευα!Κι απ΄την παιδική μου ηλικία, δεν έχω ενθύμια. Γι΄αυτό μάζευα σαν τρελλή για τα παιδιά μου. Ξέρεις τι συγκίνηση και τι χαρά έννιωσαν φέτος, που ξετρύπωσα κάποιες κασέτες και άκουσαν το πρώτο τους κλάμα και τις πρώτες κουβέντες; Τα κουπέ πεπε που τους ξεγελούσα με την φωνή μου, πηγαίνοντας στη δουλειά; Ξέρεις πόσο συγκινήθηκα εγώ, ακούγοντας την φωνή της Μάννας, να με μαλώνει, γιατί μάλωνα το παιδί; Σαβούρα, ναι! Μα οι αναμνήσεις, οι χειροπιαστές, είναι μεγάλη υπόθεση!Αν δεν είχε η μαμά σου, τι θα έδειχνες στην κορούλα σου; Γι΄αυτό μάζευε κι εσύ για τα παιδιά σου.Όσο για τα οστεοφυλάκια, μετά από 15 χρόνια στα νεκροταφεία για την Μάννα, μετά από 2 εκταφές και μετά την συνάντηση πάλι το καλοκαίρι μαζί της, σε πρώτο πλάνο... λόγω μεταφοράς οστεοφυλακίου, είμαι υπέρ της καύσης των νεκρών.Μπορεί εγώ να το άντεξα, που δεν νομίζω ότι ξεπεράστηκε ποτέ, τα παιδιά μου όμως, δεν θέλω να μπούνε σ΄αυτές τις τόσο σκληρές διαδικασίες.Ελπίζω η εκκλησία να το δεχτεί κάποτε, κι αν υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν δείξει έργα Αγιοσύνης, όταν ήταν στη ζωή, ας μην τους καίνε, μέχρι να αποδειχτεί αν είναι Άγιοι. Ας γίνει αυτός ο διαχωρισμός. Έτσι κι αλλιώς, οι απλοί οι άνθρωποι, δεν αγιάζουν!Εγώ, δεν μπόρεσα να το γράψω ακόμα, αλλά, όταν άνοιξα το κουτί το καλοκαίρι, με πήρε τέτοια ευωδία! και απλώθηκε μια γαλήνη γύρω γύρω, που έπαθα! Δεν ήταν έτσι τις προηγούμενες φορές.Είχαν γλυκάνει.... στο χρώμα, στη μορφή,...Τι να σου πω;Καύση όμως φίλε μου! Καύση!Μακάβριες συζητήσεις, μα Εσύ την προκάλεσες!Και δε μου λες! Την οικογένεια την έχεις εκεί στα σαμαμίδια; Εύχομαι, όχι! (για το παιδί)Καληνύχτα σου από Ελλάδα!