12, 14, 16, 17, 18 και 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2006

Δευτέρα, Ιούνιος 19, 2006


Για μια θέση στον .....πάγκο!


Για μια θέση στον πάγκο.....

Η Ελλάδα που πληγώνει τα παιδιά της....

Ζητιάνα για άλλη μια φορά...

Διαλέξ΄τε εσείς τον τίτλο.....

Η ώρα είναι τρεις παρά πέντε, ξημερώματα Δευτέρας 19 Ιούνη 2006

Γύρισα στο σπίτι γύρω στις 10 και μισή. Ήθελα να μπω αμέσως να γράψω, να σας ρωτήσω για άλλη μια φορά πώς να ζωγραφίσω τον θυμό μαζί με την απογοήτευση.(Όσοι έχουν διαβάσει το παλιότερο κείμενο «Κερνάω απόψε», θα καταλάβουν).Ήρθα με σκοπό να εκτονωθώ γερά, μα η ώρα πήγε τρεις και δεν τα κατάφερα ακόμη.

Απαντάω τόσες ώρες σε μέηλ, ανθρώπων που ενδιαφέρονται για μένα.

Αν και έχει καταλαγιάσει ο θυμός, (αν δεν γράψεις στην ώρα του, το έχασες!)

Θα σας περιγράψω την αποψινή μου επίσκεψη στην έκθεση βιβλίου της πόλης μου, στις 18 Ιούνη του 2006!

Φέτος, εφόσον είχα την σφραγίδα του εκδοτικού οίκου, πήγα χαρούμενη και μόνη για να καμαρώσω το βιβλίο μου στον πάγκο και να το αγοράσω. Μάλιστα πήγα μέρα, χωρίς ντροπές και ζητιανιές, όπως πήγαινα άλλες χρονιές.
Πρώτος, δεύτερος πάγκος, δεν υπήρχε. Δεν λύγισα. Είπα θα τους γυρίσω όλους, έναν έναν. Δεν έλεγα τίποτα, μόνο κοίταζα, όπως έκαναν και τόσοι άλλοι. Κι αν με γνώριζαν κάποιοι, μισή ντροπή δική τους, μισή δική μου.
Μόλις είδα ένα γνωστό βιβλιοπώλη παραπέρα, μου ανέβηκε το ηθικό. Εδώ θα υπάρχει σίγουρα, σκέφτηκα! Δεν χρειάστηκε να ψάξω στον πάγκο. Κοίταξα τα μάτια του και κατάλαβα! Ντράπηκε που είχε ξεχάσει το βιβλίο μου, κι ας το είχαμε συζητήσει τόσες φορές. Μου είπε κάποιες δικαιολογίες..... Τις δέχτηκα..... κι έφυγα. Αύριο θα το φέρει.
Η έκθεση άρχισε την Παρασκευή. Με ρώτησε πόσα ήθελα να αγοράσω; Δεν απάντησα. Το θέμα ήταν τι θα πουλήσει σε μένα ή να έχει στον πάγκο πολλά και να τα διαφημίζει κιόλας, μιας και είμαι συμπατριώτισσα;
Πήγα παραπέρα, έτοιμη να ξεσπάσω σε κλάμματα.
Κάπου ενδιάμεσα στους πάγκους, μια κοπέλα κρατούσε ένα ημερολόγιο που έγραφε ο κόσμος την γνώμη του για την έκθεση βιβλίου. Μου ζήτησε να γράψω και της είπα, όταν ολοκληρώσω την βόλτα μου, έχω να γράψω πολλά! Η κοπέλα κουφάθηκε! Πού να ήξερε τον δικό μου καημό και θυμό; Με κοίταξε απορημένη. Σίγουρα θα σκέφτηκε ότι, «χάνω λάδια». Προχώρησα, με ανάμεικτα συναισθήματα. Για καλή μου τύχη, στον πάγκο του βιβλιοπωλείου ΗΛΙΟΣ, είδα τον «ήλιο» με τα μάτια μου! Ένα δικό μου βιβλίο! Το πήρα στα χέρια μου και με ύφος ηλίθιο, άλλα ήθελα να πω και άλλα είπα, ρωτάω σα χαζή ένα παλληκάρι, (τον πωλητή)«Αυτό το βιβλίο, γιατί το έχετε εδώ;»Το παλληκάρι με κοίταξε με απορία, αλλά μου απάντησε ευγενικά:«Τι πάει να πει γιατί το έχουμε; Είναι καινούργιο βιβλίο, είναι πολύ συγκινητικό, είναι Βολιώτισσα η συγγραφέας και θέλουμε να την στηρίξουμε!»
Συνέχισε να δικαιολογείται το παλληκάρι κι εγώ πάλι μπλοκαρισμένη από συγκίνηση, έκπληξη και όλα τα προηγούμενα συναισθήματα μαζί, του λέω σα χαζή:"Αυτή είμαι εγώ! Αυτό το βιβλίο είναι δικό μου!"και το κράταγα σφιχτά στην αγκαλιά μου, ενώ τα πόδια μου έτρεμαν και ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω.
Να μην τα πολυλογώ. Ήθελα να αγκαλιάσω και να φιλήσω αυτό το παιδί. Δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα. Έφταιγε το μπλακ άουτ που είχα πάθει, έφταιγε ο κόσμος, δεν ξέρω! Τον ρώτησα πόσα έχει. Μου είπε δύο και ότι θα παραγγείλει πάλι αύριο. Του είπα θα τα πάρω και τα δύο. Μετά του είπα θα πάρω το ένα, για να μείνει και ένα στον πάγκο, για διαφήμιση. Μετά του είπα, θα ξαναγυρίσω. Θα δω όλους τους πάγκους και θα΄ρθω να αγοράσω βιβλία από σένα!Προχώρησα σε όλους τους υπόλοιπους πάγκους. Κανένας άλλος δεν το είχε. Θύμωσα! Δεν ξέρω που βρήκα την δύναμη και πήγα πάλι στο παλληκάρι."Δως μου το ένα", του είπα. Το αγόρασα 13 Ευρώ και πήγα σε έναν έναν, όλους τους πάγκους. Δυο τρεις που τους είχα ενημερώσει εδώ και καιρό, σήμερα προθυμοποιήθηκαν να κρατήσουν σημείωση για να το παραγγείλουν. Το άντεξα! Κάποιοι άλλοι με μάλωσαν που δεν τους είχα ενημερώσει εγώ η ίδια. Μα εγώ πίστευα πως τώρα, που έχω την στήριξη εκδοτικού οίκου, δεν θα έκανα την ζητιάνα ξανά, για μια θέση βιβλίου μου στον πάγκο ή στο βιβλιοπωλείο. Κάποιοι άλλοι δεν ήξεραν πραγματικά και έδειξαν ότι πράγματι θα με στηρίξουν από αύριο. Κάποιοι, ευτυχώς δύο μόνο, μου είπαν να περάσω από βδομάδα! Τους είπα ευχαριστώ και δεν θέλω ούτε να τους ξαναδώ στη ζωή μου. Μετά από τόση συζήτηση και ταπείνωση, να περάσω και από βδομάδα; Ήταν πολύ....
Πατάτες να πουλούσαν, θα ήταν πιο ευγενικοί.Επιστρέφοντας θολωμένη, μεθυσμένη θα έλεγα, μόνο έτσι μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μου απόψε, είδα την κοπέλα με το βιβλίο.
Με κοίταζε....
Άφησα το κράνος απ΄το μηχανάκι, άφησα μπουφάν σακκούλες με δυο βιβλία που αγόρασα( ένα δικό μου κι ένα άλλο που μου χτύπησε στο μάτι ο τίτλος, γιατί δεν ήμουν σε φάση, ούτε να διαβάσω, ούτε να ψάξω για άλλα βιβλία που ήθελα) και λέω στην κοπέλα:«Τώρα θα σου γράψω τα παράπονά μου!»Το κορίτσι δυσανασχέτησε, μα όταν του εξήγησα, είπε πως θα αγοράσει το βιβλίο μου, αν το βρει...
Εκείνη την ώρα ήμουν ικανή να γεμίσω όλο το τετράδιο, αλλά μια ο στυλός που δεν έγραφε καλά και μου έδωσε άλλον, μια που καθιστή δε βόλευε και όρθια διαβάζανε τι έγραφα, έγραψα με λίγα λόγια το παράπονό μου. Όταν τελείωσα, είδα τα γράμματά μου και τρόμαξα! Η Μάννα, αν και αγράμματη, θα έγραφε πιο καλά. Δεν πειράζει όμως, εκτονώθηκα!Συνηθισμένη να κάθομαι στα παγκάκια να γράψω, την ώρα που το έχω ανάγκη, είδα ότι απόψε δεν υπήρχε πουθενά χώρος για μένα. Η παραλία ήταν γεμάτη κόσμο. Δεν υπήρχε εκεί γύρω, καμιά "κρυψώνα" για μένα! Κοίταξα την θάλασσα. Το λιμάνι αφιλόξενο. Δεν έχει αμμουδιά. Πολύ φως κι ο κόσμος κάνει την βόλτα του, πέρα δώθε, πέρα δώθε. Εκεί που τελείωσε η έκθεση, άναψα τσιγάρο. Πολύ είχα αντέξει, όταν έφτασε στ΄αυτιά μου μια απαλή μουσική....
Προχώρησα προς το μέρος της, κοντά στον κόσμο. Δεν μ΄ ένοιαξε καθόλου αν φαίνονταν τα κλαμμένα μου μάτια.... και είδα ένα γκρουπ, να παίζει πρωτόγνωρα για μένα όργανα, να τραγουδάνε απαλά και να φοράνε στολή Ινδιάνικη. Κοίταξα γύρω μου μήπως δω κάποια αφίσσα, αλλά δεν είδα. Όχι ότι είμαι σίγουρη ότι δεν είχε.
Έτσι που ήμουν εγώ....
Ήθελα να κάτσω εκεί, μέχρι να τελειώσει η συναυλία τους.
Μου έκανε καλό στην ψυχή.....
Δεν έμεινα όμως, γιατί οι υποχρεώσεις με καλούσαν. Έριξα τον οβολόν μου στο καλάθι τους και έφυγα.... Τους πήρα μαζί μου όμως. Μ΄άγγιξε η μουσική τους κι αυτή θα κρατήσω ως ανάμνηση της σημερινής μέρας.
ΥΓ. Είχα πει ότι δεν θα σας ξανακουράσω, αλλά....
Να μη μου έχετε εμπιστοσύνη πια. Θα σας προδώσω!!!!!

posted by elpida @ 6/19/2006 04:31:00 πμ 15 comments
15 Comments:

At Δευ Ιουν 19, 01:47:57 μμ, drskafidas said...
gia xalarwse ligaki! stin teliki scanare to kai bgalto edw..

At Δευ Ιουν 19, 04:25:49 μμ, Giramondo said...
Κουράγιο ελπίδα!!!Και μην ξεχνάς ότι τώρα...έχεις ένα ακόμα ελεύθερο βήμα να παρούσιάσεις τη δουλειά σου!Όλα θα πάνε καλά!!φιλιά

At Δευ Ιουν 19, 06:38:50 μμ, So_Far said...
Ελπιδάκι μην τους παίρνεις σοβαρά. Ειδικά μην παίρνεις σοβαρά τις εκθέσεις βιβλίου που γίνονται καλοκαίρια στις παραλίες. Σαν εμποροπανήγυρι είναι. Θα βγάλουν τα βιβλία στον πάγκο σαν τα κρέατα στη Βαρβάκειο το Πάσχα. Ο αναγνώστης έχει σχέση με το βιβλίο όταν πάει ο ίδιος και το βρίσκει. Εκεί το αγαπά και το εκτιμά. Αυτές οι εκθέσεις λειτουργούν υποτίθεται για το ευρύ κοινό που μεταξύ μας δεν καταλαβαίνω γιατί όταν επιδίδεται κάθε Σάββατο σε αθεράπευτο shopping δεν κάνει τον κόπο να μπει και σε ένα βιβλιοπωλείο. Μη σε πληγώνει λοιπόν που οι συμπατριώτες σου βιβλιοπώλες δεν μπήκαν στον κόπο να σε έχουν , αλλά να σε χαροποιεί ότι ο ένας που το έκανε το έκανε καλά.

At Δευ Ιουν 19, 08:28:53 μμ, reader's-diggest said...
Ελπίδα μην λυγίζεις...
Δεκάρα δεν δίνουν όλοι αυτοί. Μόνη σου είναι και μόνη σου θα το παλέψεις. Να ξέρεις ότι την ανθρώπινη πίκρα, την απογοήτευση, τη λύπη που ένοιωθες μπροστά στους πάγκους την έχουν νοιώσει εκατοντάδες πριν από σένα. το βιβλίο είναι αγαθό για μας που το διαβάζουμε και θεικό δώρο για εκείνους που τους γράφουν. Για όλους τους άλλους και κυρίως τους εκδότες και τους βιβλιοπώλες είναι προϊόν προς πώληση. Μπήκες σε ένα δύσκολο κόσμο, θα σε καταπιεί και θα σε νικήσει αν τον πάρεις στα σοβαρά. Κάνε αυτό που περνάει από το χέρι σου. Γράφε στο μπλογκ σου, διαφήμιζε το βιβλίο σου, μίλα για αυτό αλλά προς Θεού μην στεναχωριέσαι ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ! Ακριβώς όπως στο γράφει και η SoFar...Αν είναι γραφτό το βιβλίο σου θα ταξιδέψει αν όχι μην το πάρεις κατάκαρδα. Οσα βιβλία σου και αν αγοράσεις δεν κάνεις τίποτα, μια τρύπα στο νερό. Ολοι αυτοί που ενδιαφέρονται ας πάνε να πληρώσουν 13 ευρό, να το παραγγείλουν και να το διαβάσουν.

At Δευ Ιουν 19, 08:51:06 μμ, elpida said...
giramondoΜ΄έχει κουράσει το θέμα διακίνησης εδώ και χρόνια. Γι΄αυτό χθες αντέδρασα διαφορετικά. Εκτονώθηκα!Τώρα που ξέσπασα, λέω ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Άλλωστε ο αναγνώστης είναι ο τελικός κριτής κι αυτός είναι που με έπεισε με τα γράμματά του τόσα χρόνια, ότι αγγίζει.Γι΄αυτό και έδωσα αυτό σε εκδοτικό οίκο και δεν έδωσα ένα άλλο. Γιατί άντεξε στο χρόνο. Το θυμούνται όλοι ακόμα. Η πρώτη έκδοση έγινε Οκτώβρη του 97,η δεύτερη Μάρτη 98, μετά φωτοτυπίες... και τώρα η γ έκδοση από εκδοτικό οίκο.

At Δευ Ιουν 19, 08:57:34 μμ, elpida said...
σο φαρ μου, ό ένας ήταν και η μεγάλη έκπληξη και η χαρά. Εκείνο που με πλήγωσε ήταν η διπροσωπία κάποιων ανθρώπων που μου έλεγαν ναι, ναι κ.λπ. και το είχαν ξεχάσει!ή τους πόναγε η μέση για να τα μεταφέρουν σήμερα και ένα σωρό χαζά!Τέλος πάντων!Μου πέρασε τώρα. Δεν μπορώ άλλωστε να τους υποχρεώσω, ούτε να κάνω κουμάντο στο μαγαζί τους.

At Δευ Ιουν 19, 09:02:02 μμ, elpida said...
readeers-diggestΚι εγώ εκεί κατέληξα...Στα γραφτά της μοίρας...Είπα να το βοηθήσω, όπως έκανα και με τα άλλα που έβγαζα μόνη μου, αλλά είδα πως είναι μάταιο.Είναι μεγάλη η φθορά και δεν την αντέχω πια.

At Δευ Ιουν 19, 09:33:53 μμ, So_Far said...
Έγραψα ένα σχετικό σημείωμα για την περίπτωσή σου πριν από λίγο.

At Δευ Ιουν 19, 11:21:58 μμ, Tolisbak said...
Ποιό είναι αυτό το βιβλίο;

At Τρι Ιουν 20, 01:03:15 πμ, elpida said...
σο φαρ μου, με συγκίνησες όσο δεν μπορείς να φανταστείς! Σου έστειλα μέηλ.Η κίνησή σου με τιμάει πολύ και δείχνει πόσο Άνθρωπος είσαι!Να είσαι πάντα καλά!

At Τρι Ιουν 20, 01:05:36 πμ, elpida said...
απουσία μου, σ΄ευχαριστώ!Που είσαι;Σε ψάχνω! Δεν έρχονται τα μέηλ.Γιατί;

At Τρι Ιουν 20, 01:07:24 πμ, elpida said...
tolisbakσ΄ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου."Γράμμα στη μάννα με δύο ν"Εκδόσεις Καλυδών

At Τρι Ιουν 20, 06:29:34 μμ, kyriaz said...
Έτσι είναι στο χώρο-και-του βιβλίου,δυστυχώς...Οι εκδότες , στυγνοί έμποροι,μην απορείς που-δεν-ξεπουλάνε σαν πραμάτεια την ψυχή σου.Γι' αυτούς οι λέξεις έχουν τον ήχο των νομισμάτων.Να 'ναι καλά η μπλογκόσφαιρα-ό,τι θες κατάθεσέ το εδώ και θα 'χεις και ζωντανή επικοινωνία με τους αναγνώστες σου...

At Τρι Ιουν 20, 09:32:51 μμ, elpida said...
kyriaz γειά σου. Τώρα είδα το σχόλιό σου. Δεν νομίζω ότι είναι θέμα των εκδοτών. Σίγουρα είναι δουλειά τους και τους ενδιαφέρει και το χρήμα. Όμως και μόνο που ασχολούνται με το βιβλίο, δείχνουν την ευαισθησία τους.Απλά, είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς που δεν προλαβαίνουν ούτε να τα διαβάσουν αυτά που απορρίπτουν.Κάποιοι παραιτούνται. Εγώ επειδή αυτό το βιβλίο είχε και έχει ιερό σκοπό, δεν παραιτήθηκα.Ώσπου κάποια στιγμή η καλή μοίρα, μ΄έφερε κοντά σε έναν νέο εκδότη κι έτυχε αυτό το βιβλίο να το ανοίξει. Και μόνο που τον άγγιξε και το έβγαλε, δείχνει τις ευαισθησίες του ως Άνθρωπο.Αν και χρόνια ένιωθα πληγωμένη απ΄τους εκδοτικούς οίκους, δεν μιλάμε για όλους, αλλά όσους απευθύνθηκα, δεν έπαψα ποτέ να τους διαβάζω και να αγοράζω τα βιβλία τους. Ποιό πολύ με την ατυχία μου τα είχα και όχι μ΄αυτούς.Βρίσκω ότι αυτοί που ασχολούνται με τα βιβλία είναι εξ΄ίσου σημαντικοί άνθρωποι, όπως και οι γιατροί. Σώζουν ψυχές!Ας μην τους βάλουμε σε ένα τσουβάλι, πριν τους γνωρίσουμε.Εγώ έναν γνώρισα στη ζωή μου κι είναι πολύ Άνθρωπος. Ξόδεψε για μένα, χωρίς να τον νοιάζει αν ποτέ θα εξοφληθεί.Έκανε μια καλή πράξη. Έδωσε την ευκαιρία σε μια γυναίκα να εκπληρώσει το όνειρό της.Δεν νομίζω ότι βρήκε την συγγραφέα της ζωής του, γιατί απλά δεν είμαι.Η κριτική σε μένα δεν μπορεί να στηριχτεί στην συγγραφή σαν ταλέντο, αλλά ως ΄Ανθρωπο, απέναντι σε προβλήματα ζωής. Σ΄ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να τα πω.

At Τετ Ιουν 21, 01:28:44 μμ, elpida said...
drskagidasΦίλε μου, αν ήξερα τα μπλογκ πριν πολλά χρόνια, ίσως να μην είχα κανένα βιβλίο τώρα.

Κυριακή, Ιούνιος 18, 2006

Πωλήτρια των βιβλίων μου....

(συνέχεια του θέματος απ΄το προηγούμενο κείμενο)

26/6/98 Τώρα πια, ξέρω! Οι εκδόσεις και τα «συγγραφηλίκια» πήραν τέλος.Βρίσκομαι στο πάρκο της παραλίας του Βόλου.Απέναντί μου η εκκλησία με το καμπαναριό του Αγίου Κων/νου.Έχω πολλά χρόνια να έρθω εδώ κάτω, εκτός από προχθές που ήρθαμε με τον Δημήτρη.Τότε δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου. Μόνο απογοήτευση. Κι απόψε, απογοήτευση βλέπω πάλι, αλλά επειδή έχω χρόνο, πρόσεξα ότι έβαλαν μωβ-μπλε φωτισμό στο ρολόι του καμπαναριού.Η ώρα λέει ότι είναι 9 παρά 5. Έχω μιάμιση ώρα που κουβαλάω αυτή την τσάντα, γεμάτη βιβλία της Μάννας για να τα πουλήσω. Χρειαζόμαστε λεφτά και αντί γι΄αυτά, έχουμε βιβλία.Αυτά παθαίνει κανείς όταν βάζει τις οικονομίες του για να εκδώσει βιβλίο.Τώρα, το αποτέλεσμα είναι να μου πέσει και ο αριστερός ο ώμος. Ο δεξιός είχε πέσει άλλη φορά.Πήρα και πολλά, λες κι οι πόρτες θα ήταν ανοιχτές και θα με περίμεναν!Μέχρι τώρα δεν πούλησα ούτε ένα. Αντιθέτως, χάρισα δυο. Μπήκα και μέσα δηλαδή.Πήγα σε πολυκατοικίες πολλές. Χτύπησα αμέτρητες πόρτες. Τίποτα!Μετά πήγα σε πολυκατοικίες που απ΄έξω φαίνονταν για πιο πλούσιες.Νόμιζα πως εκεί έχουν λεφτά και δεν θα λυπηθούν να πάρουν ένα βιβλίο που μιλάει για μια Μάννα.Δυστυχώς έπεσα έξω. Τα λεφτά δεν περισσεύουν σε κανέναν. Ούτε στους πλούσιους. Ειδικά στους πλούσιους.Πονάει η κοιλιά μου. Θα ήθελα να πάω στο κρεβάτι μου. Ξέρω πως δε θα χτυπήσω άλλη πόρτα. Δεν το μπορώ. Αν και τους χαμογελάω και λέω, ?δεν πειράζει?, μου έρχεται να βάλλω τα κλάματα.Νταν ντααν νταν?το ρολόι χτυπάει εννιά. Σταματάω να γράφω. Θέλω να ξεχάσω ποια είμαι, που πάω, τι θέλω, την γκρίνια του Δημήτρη για τα οικονομικά μας και όλα τ΄άλλα.Θέλω να ξεχαστώ και να ξεχάσω.Θα χαζέψω κοιτάζοντας την παραλία.Ο κόσμος κάνει τη βόλτα του. Άλλοι πάνε και άλλοι έρχονται περπατώντας αργά, αργά και συζητώντας. Ποιο πέρα στους πάγκους της Έκθεσης βιβλίου, τσούρμο σταματημένος ο κόσμος, ενώ το δικό μου βιβλίο, αν και Βολιώτισσα, δεν είναι σε κανένα πάγκο......Κάποιοι τυχεροί συγγραφείς κάνουν διακοπές και η τύχη τους δουλεύει.....Μάλλον το πορτοφόλι τους γεμίζει....Ώ! Θεέ, κοίτα λίγο χαμηλά!Πρέπει να φύγω από δω. Κυκλοφορεί πολύς κόσμος και δε θέλω να με δει κανένας γνωστός και γίνω ρεζίλι. Δε θέλω να δει κανείς την απογοητευμένη φάτσα μου, την μαύρη ψυχή μου, ούτε εγώ θέλω να δω κανέναν.Δεν πειράζει Ελπίδα. Κάποτε θα νικήσουμε. Θα περάσει κι αυτό. Τίποτα σ΄αυτή τη ζωή δεν είναι εύκολο. (για μερικούς)Δέκα παρά τέταρτο, πρέπει να είναι τώρα. Κάποια ρολόγια στα μαγαζιά, επί της Αναλήψεως, πριν λίγο έλεγαν 10 παρά 25. Τώρα κάθομαι σ΄ένα παγκάκι, κοντά στο ποτάμι. Μόνο νερό δεν κυλά. Ξερό, στέγνα! Ευτυχώς δεν έκοψαν τα λιγοστά δεντράκια.Έψαχνα σαν τρελή για ένα παγκάκι. Δε θέλω να πάω σπίτι ακόμα. Δε νιώθω έτοιμη. Θέλω να κλάψω και πρέπει να το κάνω έξω απ΄το σπίτι, για να μη με δουν τα παιδιά. Έκανα μια μεγάλη βόλτα. Πήγα μέχρι τον Άναυρο.Τι γαλήνη! Η θάλασσα, το σούρουπο με τα φώτα των μαγαζιών....Υπήρχαν λίγες παρέες στα μαγαζιά. Ήθελα να πάω να ξαπλώσω στην άμμο και να κλείσω τα μάτια. Ήθελα να βουτήξω να δροσιστώ, μα δεν έκανα τίποτα απ΄όλα αυτά, για να μην παρεξηγηθώ. Δεν ξεχνάω ότι είμαι η κυρία Παπ. Και έχω δυο παιδιά, την Λένα και τον Τάσο. Δεν μπορώ να τους κάνω ρεζίλι, επειδή εγώ έχω τα ψυχολογικά μου.Κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθω μόνη. Αύριο δουλεύω. Καλύτερα. Θα πω να μου τα δώσουν σε λεφτά και όχι σε ρεπό, μπας και ξελασπώσουμε. Να την βράσω την άδεια, αν είναι να υπάρχει τέτοια γκρίνια. Χίλιες φορές να δουλεύω. Τουλάχιστον δουλεύοντας, θα πάρω περισσότερα λεφτά θα λιγοστέψει και η γκρίνια. Τώρα θα μου πεις, προσπάθησα κι απόψε, να πουλήσω βιβλία. Τι κατάφερα; Τίποτα!Μάλλον δεν προσπάθησα όσο έπρεπε.Λύγισα.Τσάκισα.Ένιωθα σα να πουλάω τη Μάννα και συνάμα, δεν την ήθελε κανείς.Ήταν η πρώτη μέρα όμως. Θα συνηθίσω!Μετά την παραλία σταμάτησα σε κάποιες πολυκατοικίες πολυτελείας.Φαντάστηκα ότι οι κάτοικοι αυτοί θα έχουν και υψηλό επίπεδο.Αλλά κι εδώ έκανα λάθος. Σ΄αυτές τις πολυκατοικίες ήταν κλειδωμένες ακόμα και οι εξώπορτες. Ούτε στην αυλή δενμπόρεσα να μπω. Έπρεπε να χτυπήσω κάποιο κουδούνι. Κάποιος έπρεπε να μου μιλήσει, για να του πω τι θέλω. Δεν το μπόρεσα, ούτε αυτό. Τότε θυμήθηκα, ότι οι πλούσιοι, δεν κλειδώνουν μόνο πόρτες, αλλά ακόμη και την καρδιά. Πόσο μάλλον το πορτοφόλι!_

-----------_______________--------------------

(Συνεχίζεται σε λίγο. Μη φοβάστε δεν θα αναφερθώ στο 1999, στο 2000 κ.λ.π με τα άλλα βιβλία. Ευτυχώς δεν είναι δακτυλογραφημένα. Αλλιώς θα σας ζάλιζα απόψε. Αργότερα θα σας γράψω για σήμερα. Για την έκθεση βιβλίου 2006!)
posted by elpida @ 6/18/2006 10:46:00 μμ 0 comments
0 Comments:

Κυριακή, Ιούνιος 18, 2006

Έκθεση βιβλίου στην πόλη μου 1998

Πριν 8 χρόνια μεταξύ των άλλων, έγραφα στο ημερολόγιό μου:

.......Θεέ μου, πόσα λάθη έκανα!
Γιατί μ΄άφησες; Γιατί σταμάτησες τα εμπόδια; Για να υποφέρω τώρα περισσότερο; Τώρα που εγώ έχω την ανάγκη να τα μαζέψω όλα και να τα κρύψω; Να μη ξέρει κανείς τίποτα και να μη δει κανένας άλλος γυμνή την ψυχή μου κι ούτε να μπαίνω σε παζάρια, για να τους στοιχίσει πιο φτηνά...Πήγαμε με τον Δημήτρη στην Έκθεση βιβλίου στην παραλία της πόλης μου. Τόσοι πάγκοι, τόσα μεγάλα βιβλιοπωλεία, τόσα βιβλία κι όμως, ούτε ένα δικό μου. Κι ας είχα αφήσει από 20, χωρίς μια δραχμή, σε κάθε βιβλιοπώλη. Καμία διαφήμιση, καμία στήριξη στην συμπατριώτισσα....Ε! Όχι λοιπόν. Δε μ΄αρέσει ο κόσμος που μπήκα. Μόνο ο απλός ο κόσμος μου δίνει χαρά που τηλεφωνούν στο σπίτι μου, γιατί δεν βρίσκουν το βιβλίο μου. Οι υπόλοιποι μου δίνουν μόνο απογοήτευση.Μου ερχόταν απόψε, όταν μου συμπαραστεκόταν ο άντρας μου και μου έλεγε:«Κάτσε πιο πέρα, θα δω εγώ σχολαστικά, αν έχουν και το δικό σου βιβλίο», μου ερχόταν, να πέσω στη θάλασσα φωνάζοντας:«Ε! Όχι. Δεν άξιζε το βιβλίο της Μάννας αυτή την περιφρόνηση. Όχι!»Ήρθε η κόρη μου απ΄την παραλία και μου έδειξε χαρούμενη ένα βιβλίο που αγόρασε.Μου είπε ότι το δικό μου, δεν το είδε.Με ρώτησε αν εγώ πήρα και ποιο.
Της απάντησα: Α-π-ο-γ-ο-ή-τ-ε-υ-σ-η!!!!!(συνεχίζεται σε λίγο)
posted by elpida @ 6/18/2006 10:26:00 μμ 1 comments
1 Comments:
At Κυρ Ιουν 18, 11:38:47 μμ, elpida said...
Το απόσπασμα αυτό ήταν απ΄την ημερομηνία 20/6/98

Κυριακή, Ιούνιος 18, 2006

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Σήμερα σε μια εφημερίδα διάβασα πως σήμερα είναι η γιορτή του Πατέρα.
Χρόνια πολλά και πάλι, σε όλους τους πατεράδες του κόσμου!
Μην ξεχάσετε κι εσείς να του ευχηθείτε.
Εγώ έγραψα για Κεινον στο "Χρέος στον πατέρα", πολύ νωρίτερα.
Θα χρειαστεί να ψάξετε ποιο πίσω.
Πάντα βιαστική....
Αλλά τι σημασία έχει;
Κάθε μέρα πρέπει να τον θυμόμαστε!
posted by elpida @ 6/18/2006 07:06:00 μμ 4 comments
4 Comments:

At Κυρ Ιουν 18, 07:41:24 μμ, Giramondo said...
Χρόνια πολλά μπαμπακουλίνι!!!(να μην ξεχάσω να τον πάρω τηλέφωνο!!) :)φιλιά

At Κυρ Ιουν 18, 10:55:14 μμ, sevarose said...
.....χρόνια πολλά του είπα καιτον αγκάλιασα τόσο σφιχτά καιτον φιλούσα ...σαν μικρό παιδί... .....όπως αγκάλιασαν οι κόρες μου τον άντρα μου!

At Πεμ Ιουν 22, 03:22:42 πμ, elpida said...
giramodoνα μην ξεχάσεις βέβαια!

At Πεμ Ιουν 22, 03:23:39 πμ, elpida said...
sevaroseέτσι να είστε πάντα:αγκαλιασμένοι!


Κυριακή, Ιούνιος 18, 2006

Σκηνή ζωής.....

Καλοκαίρι 1998

Ο Κωστάκης (ο αρχηγός της παρέας), είπε στα παιδιά:
"Ελάτε μάγκες. Κερνάω!"
Ο Ζάχος τον αγκάλιασε στους ώμους."Πόσα έχεις;" ρώτησε.
"2000"!"Ωραία! Πάμε!"και μαζεύτηκαν γύρω του όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Όλα μαζί χοροπηδώντας πήγαν στο μαγαζάκι. (της γειτονιάς) Ήμουνα στο μπαλκόνι άκουσα και είδα αυτή την σκηνή. Με συγκίνησε πολύ, γι΄ αυτό και την έγραψα. Για να την θυμάμαι!
posted by elpida @ 6/18/2006 12:27:00 πμ 8 comments
8 Comments:

At Κυρ Ιουν 18, 02:49:24 πμ, Purple Overdose said...
Πολύ όμορφο...Τελικά, οι μικρές στιγμές είναι που μένουν χαραγμένες μέσα μας...Να είσαι καλά...

At Κυρ Ιουν 18, 03:17:21 πμ, μεθυσμένα χρώματα said...
τα σημερινά παιδιά ξέρουν μόνο να παίρνουν και όχι να δίνουν.ένα μεγάλο μπράβο στον πιτσιρικά!

At Κυρ Ιουν 18, 08:10:58 πμ, Εργοτελίνα said...
((2000 ?υρώ;..))καλα θα περασανε...αλλες εποχες..που ειναι οι δραχμες;..δραχμη,πιτσιρικαδες,αλληλεγγυη...Τα σημερινα παιδια δενθελουν να δινουν...γιατι εχουν ΕΥΡΩ...

At Κυρ Ιουν 18, 11:25:17 πμ, sevarose said...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!Χαρά ..οι πιτσιρικάδες!!!!!

At Πεμ Ιουν 22, 03:26:15 πμ, elpida said...
purple overdoseΚι εσύ να είσαι καλά!

At Πεμ Ιουν 22, 03:27:23 πμ, elpida said...
μεθυσμένα χρώματαΓι΄αυτό φταίμε εμείς οι γονείς, όμως.

At Πεμ Ιουν 22, 03:28:09 πμ, elpida said...
λες γι΄αυτό εργοτελίνα μου;

At Πεμ Ιουν 22, 03:29:40 πμ, elpida said...
sevaroseΜόνο χαρά; Όλο το απόγευμα έτρωγαν παγωτά!

Σάββατο, Ιούνιος 17, 2006

Σήμερα γάμος γίνεται.....

15 Ιούνη 2006

Σήμερα γάμος γίνεται........ στην γειτονιά μου!

Οι γείτονές μου έχουν γάμο.Σήμερα ο γαμπρός γλεντάει, μαζί με τους δικούς του.Μαζί τους κι εγώ, ως γειτόνισσα.Κάτω μένει η οικογένεια του γαμπρού και πάνω η δική μου.Απόψε ο Τόλης αποχαιρετά την ελεύθερη ζωή και τονώνει τις ρίζες του, που θα τον βοηθήσουν να στηρίξει την δική του οικογένεια.Χορεύει, γελάει, γλεντάει. Μαζί του και όλοι εμείς.Είμαι πολύ χαρούμενη γενικά. Η όλη ατμόσφαιρα μ΄αρέσει!Έχει ομορφήνει το σπίτι μας. Έχει γεμίσει η αυλή μας από τούλια, θαλασσιές κορδέλες, λουλούδια, τραπέζια, κόσμο, μουσική. Αν και γειτόνισσα έχω μπει εδώ και μέρες στο κλίμα του γάμου, γιατί ασχολήθηκα πολύ με την εξωτερική καθαριότητα και εμφάνιση και του δικού μου σπιτιού. Δεν έχει σημασία αν δεν είναι δικό μου παιδί. Μένουμε στο ίδιο οίκημα. "Τον γείτονά σου βλέπεις πρώτα το πρωί", που λένε και οι παλιοί.Χαίρομαι και συγκινούμαι μαζί. Όταν ήρθαμε στον οικισμό το 90, ήταν μικρό παιδί και τον μάλωνα για τις ζαβολιές του. Τώρα έγινε " κοτζάμ" παλληκάρι και κάνει δική του οικογένεια. Σε λίγους μήνες θα γεννηθεί και το μωρό του, με το καλό!Βίον ανθόσπαρτον εύχομαι στα παιδιά και σε όλα τα παιδιά του κόσμου που ετοιμάζονται να παντρευτούν. Εύχομαι να είναι δυνατοί και ενωμένοι στα προβλήματα που φέρνει η ζωή και ποτέ να μην λυγίσουν. Να έχουν αγάπη, κοινούς στόχους και σκοπούς.Να μην το βάζουν στα πόδια στις πρώτες δυσκολίες και στην ρουτίνα της ζωής και καταστρέφουν οικογένειες και μεταφέρονται τα προβλήματα στα παιδιά τους.
Ενώ είμαι σ΄αυτή την χαρούμενη ατμόσφαιρα, γυρίζουν στο μυαλό μου πολλά.Έτσι, η γειτόνισσα το έσκασε...... για λίγο, για να μιλήσει μαζί σας.Απόψε, θυμήθηκα μια άλλη νύφη. Την θυμάμαι πάντα από τότε.....Τα μάτια μου βούρκωσαν και έφυγα για λίγο να μη με δουν.Ξέρω, δεν είναι καλό τέτοιες στιγμές να θυμάσαι τα κακά...Συνέβη όμως, γι΄αυτό και ήρθα να ξεσπάσω και να φύγει μακρυά...Θυμήθηκα εκείνη την νύφη και πάγωσα!Εύχομαι να ήταν η πρώτη και η τελευταία περίπτωση, που μου παγώνει αυτές τις πιο χαρούμενες στιγμές και σκηνές της ζωής μου.Στην μνήμη της μεταφέρω ένα απόσπασμα από παλιό ημερολόγιο και την ικετεύω να γίνει ο Άγγελος και η προστάτιδα όλων των ζευγαριών. Να μη ξανασυμβεί κάτι τέτοιο ΠΟΤΕ! ΠΟΤΕ τέτοιο λάθος ΘΕΕ! Μ΄ακούς;

5/10/98 Δευτέρα1 και 30 μ.μ.Θεέ μου! Την ήθελες κοντά σου; Γι΄αυτό την πήρες; Πες μου.Σήμερα το έμαθα. Την άφησες ντύθηκε νύφη, παντρεύτηκε, γλέντησε, γύρισε στο σπίτι της, είδε την κασέτα του γάμου της, είδε τα δώρα και μετά......Πέταξε! Την πήρες εσύ!Ήταν πολύ ευτυχισμένη και πολύ όμορφη.Γι΄ αυτό. Ε;Γιατί όμως, έτσι; Γιατί;Γιατί πόνεσες τόσο πολύ τους άλλους;Πώς θα τ΄αντέξει αυτό ο άντρας της;Ποιο λάθος τους πλήρωσαν; Ποιο;Η κοπέλα τώρα πετάει και μπορεί να είναι ευτυχισμένη κοντά σου.Σίγουρα όμως την καρδιά της, την άφησε εδώ.Ήταν ερωτευμένη, είχε δεσμό 4 χρόνια.Περίμενε αυτή τη μέρα, έκανε όνειρα και συ μ΄ένα μαχαίρι, έκοψες αυτό το σχοινί της ζωής της, που μαζί του πήρε τα πάντα!Χαρά, αγάπη, ελπίδα, όνειρα, μέλλον, οικογένεια.Πήρε την γυναίκα, την κόρη, την νύφη, την φίλη, την εγγονή, την αγαπημένη.Έφυγε κι άφησε πίσω της συντρίμμια. Γιατί;Τι άλλο μας περιμένει ακόμα εμάς τους ανθρώπους;Είναι στενό το μυαλό μου. Δεν έχει τόση φαντασία.Βόηθα με να καταλάβω, να μάθω, να μην σοκάρομαι μ΄αυτά που συμβαίνουν.Προετοίμασέ μας σε παρακαλώ εμάς τους ανθρώπους.Μετά την τόση χαρά του γάμου, πώς να προσαρμοστούν αυτοί οι άνθρωποι σε τόση θλίψη;Θεέ μου, εμείς οι άνθρωποι, δεν αντέχουμε και πολλά.Πες μου τελικά, ποια είναι η ζωή; Αυτή στη γη ή η άλλη στους ουρανούς; Αν είναι σίγουρα η δεύτερη, πες το μας, για ν΄αντέξουμε. Να μην κλαίμε, να μη λυπόμαστε και να γλεντάμε, όταν κάποιος φεύγει. Πες μου κι αν δεν μπορείς εσύ, ας βρεθεί κάποιος να μου εξηγήσει. Έτσι θα νιώσω καλύτερα και το έχω μεγάλη ανάγκη.Όλο το προσωπικό έχει σοκαριστεί απ΄αυτή την τραγωδία.Ήταν νύφη ενός συναδέλφου μας.22 χρονών η κοπέλα!Ανεύρυσμα εγκεφάλου.Και έφτυσε αίμα......Με το νυφικό την πήγαν στο Νοσοκομείο.Νεκρή!Ασύλληπτο!Ο άντρας της κατέβηκε κάτω στους γονείς του να πάρει τις παντόφλες του και γυρνώντας βρήκε την αγαπημένη του καθισμένη με το νυφικό δίπλα στον καθρέφτη της.Το κεφαλάκι της γερμένο.....Θεέ μου! Γιατί;(Το έγραψα κρυφά στη δουλειά σοκαρισμένη και βιαστική.)
posted by elpida @ 6/17/2006 12:03:00 πμ 14 comments
14 Comments:

At Σαβ Ιουν 17, 01:24:23 πμ, Funky_MouToN said...
Mη ρωτάς γιατι!Δε θα σου απαντήσει..ποτέ δεν απαντά....οι ζωές έρχονται και φευγουν ετσι!Τόσο βασανισμένα,ταλαιπωρημένα...απότομα!Σκληρό που είναι!

At Σαβ Ιουν 17, 01:26:19 πμ, Funky_MouToN said...
..και επείδη το δεύτερο με επηρέασε...ξέχασα να ευχηθώ στα παιδιά!Να ζήσουν!!!!!

At Σαβ Ιουν 17, 01:51:25 πμ, ellinida said...
Να ζήσουν ! Και μην ξεχάσεις να πάρεις και κανένα κουφέτο από τον δίσκο ! :)))

At Σαβ Ιουν 17, 01:52:52 πμ, Giramondo said...
Να ζήσουν τα παιδιά!Όσο για την κοπέλα που έφυγε...είναι σίγουρα μια χαρά...ίσως να λυπάται πότε-πότε που πρέπει να περιμένει πολλά χρόνια για να ξαναδεί τον καλό της...μα το ξεπερνά...γιατί αυτή ξέρει! :)Καλημέρα!

At Σαβ Ιουν 17, 09:09:54 πμ, apousia said...
Αυτή η εναλλαγή άγριας χαράς και άφατου,ανείπωτου πόνου,είναι τελικά η ζωή!Ανατολή και λιόγερμα μαζί..Ίσως η ομορφιά και η σοφία της,να βρίσκεται στη σύνθεση..Να ζήσουν ευτυχισμένοι οι γείτονές σου elpida,πάντα!Και σε λίγα χρόνια,να μας καλέσεις σε ανάλογες στιγμές της Λένας και του Τάσου!

At Σαβ Ιουν 17, 10:47:38 πμ, simon says said...
Αχ, βρε Ελπίδα.Καλημέρα:Ο)

At Σαβ Ιουν 17, 11:17:05 πμ, μεθυσμένα χρώματα said...
να ζήσουν ευτυχισμένα τα γειτονόπουλά σου Ελπίδα...όσο για το δεύτερο, δεν θέλω να το σχολιάσω. δεν μπορώ!

At Κυρ Ιουν 18, 12:07:46 πμ, elpida said...
Σάββατο 17 Ιούνη 2006Και στα δικά σας οι ελεύθεροι και στα παιδιά σας οι γονείς!Και φυσικά χθες Παρασκευή είχε 16 κι όχι 15 που έγραψα. Έχω χάσει και τα αυγά και τα καλάθια, που λένε! Άμα ανακατεύεσαι με πολλά χάνεις και τις μέρες και τις ημερομηνίες.

At Κυρ Ιουν 18, 12:09:34 πμ, elpida said...
Προβατάκι μου και στα δικά σου κορίτσι μου!Τότε ρωτούσα. Τώρα δεν ρωτάω πια. Είμαι σίγουρη ότι τίποτα δεν τελειώνει εδώ.Φιλάκια

At Κυρ Ιουν 18, 12:10:25 πμ, elpida said...
Πήρα ελληνίδα μου, αλλά που θα σε βρω να σου δώσω;

At Κυρ Ιουν 18, 12:15:14 πμ, elpida said...
giramondo μου,να ζήσουν και να ευτυχήσουν και στα δικά σου αν είσαι ελεύθερη!Αλίμονο στο παλληκάρι που έμεινε πίσω.... Μακάρι να μπορέσει να το ξεπεράσει και να ξαναφτιάξει την ζωή του. Αλίμονο στη μάννα, στην κοπέλα... Αλίμονο!

At Κυρ Ιουν 18, 12:22:00 πμ, elpida said...
απουσία μου, έτσι δυστυχώς είναι η ζωή. Μια κλαις μια γελάς. Σαν τον καιρό. Μια ήλιο, μια κατιγίδες...Να είσαι καλά! Εγώ θα σας καλέσω. Εσείς θα ρθείτε;Φανταζόμουν τα παιδιά μου σήμερα σ΄αυτές τις χαρούμενες στιγμές και ένιωθα μια γλύκα....Να είναι γερά όλα τα παιδιά του κόσμου και να έχουμε μόνο τέτοιες χαρούμενες στιγμές!Κι εσύ, κάνε κάτι...

At Κυρ Ιουν 18, 12:24:13 πμ, elpida said...
simon saysΑχ! σιμονΚαλό βράδυ

At Κυρ Ιουν 18, 12:25:29 πμ, elpida said...
μεθυσμένα χρώματαΠοιός το μπορεί κορίτσι μου;Κανένας!

Παρασκευή, Ιούνιος 16, 2006

Στιγμή του χθες....

16/9/96

Είχα ραντεβού με τον Μανώλη δυόμισι η ώρα, σχετικά με τα βιβλία.Πήγα, μ΄ενημέρωσε και μου πρότεινε να πάω τ΄απόγευμα σε τρία ραντεβού.Έπρεπε να πουλήσω μια σειρά από εγκυκλοπαίδειες.Αν και δεν ένιωθα έτοιμη, με ξάφνιασε.Το δέχτηκα. Σκέφτηκα ότι «στη βράση κολλάει το σίδερο» και ότι καλύτερα να δω από κοντά τα πράγματα, μια ώρα νωρίτερα, παρά να τα φαντάζομαι. Ήθελα να δω στην πράξη τι γίνεται, γιατί εγώ, έτσι κι αλλιώς, ήμουν αποφασισμένη για δεύτερη δουλειά.Του εξέφρασα τις απορίες μου, μου έδωσε τα σχετικά βοηθητικά βιβλία και δωράκια και μου ευχήθηκε «Καλή επιτυχία» και έφυγα.Πήγα σπίτι ενθουσιασμένη, θα έλεγα. Έκανα μπάνιο, χωρίς να φάω. Ευκαιρία να χάσω και κανένα κιλό σκέφτηκα. Ντύθηκα, στολίστηκα, πήρα ένα όμορφο τσαντάκι και ξεκίνησα.Πρώτη μου σκέψη να εντοπίσω ακρίβεια του σπιτιού, που έπρεπε να πάω το πρώτο ραντεβού και μετά να περιμένω να πάει πέντε. Βρήκα το σπίτι και συνέχισα, ώσπου έφτασα στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Πάρκαρα το μηχανάκι, άναψα δυο μεγάλα κεριά να πάνε καλά οι δουλειές μου και κάθισα σ΄ένα παγκάκι μέχρι να περάσει η ώρα. Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο για να περιγράψω τη φτώχεια που συνάντησα σ΄αυτά τα τρία σπίτια, την ψυχολογία μου και τα μπερδεμένα συναισθήματά μου, καλύτερα να τα γράψω άλλη φορά.Αυτές οι τρεις εμπειρίες, αυτά τα τρία ή μάλλον τα πέντε παιδιά που γνώρισα, φτάνουν για να γεμίσουν τις σελίδες ενός ολόκληρου βιβλίου.Πάντως, ένα ήταν το αποτέλεσμα. Δεν πούλησα τίποτα, αντιθέτως, τους χάρισα και τα δωράκια που δικαιούνταν, αν αγόραζαν τα βιβλία.Ίσως απογοήτευσα τον Μανώλη, ίσως απογοητεύτηκα κι εγώ που χάνω αυτή τη δεύτερη δουλειά, που έχω ανάγκη, μα συνάμα ένοιωσα την συνείδησή μου ήσυχη και μια μεγάλη ψυχική ευχαρίστηση.Ένοιωσα ότι φέρθηκα σωστά και ανθρώπινα σε φτωχούς ανθρώπους και ότι δεν τους εκμεταλλεύτηκα. Ήξερα ότι η δουλειά μου ήταν να πουλήσω, για να πετύχω και τον δικό μου σκοπό κι όπως ήξερα, ότι και τα βιβλία είναι χρήσιμα για κάθε παιδί. Όταν όμως είδα και άκουσα τη φτώχεια και τα προβλήματα της κάθε οικογένειας, έγινα φίλη μαζί τους και ξέχασα τη δουλειά μου.Μάλιστα στο τρίτο ραντεβού, διάβασα το αγοράκι και του έμαθα την Ορθογραφία του.Έχω ενθύμια από κείνη τη μέρα.«Η Δανάη στέκεται στη πόρτα της αίθουσας και βλέπει τα παιδιά που μπαίνουν. Λίγο ?λιγάκι ? έδρα ? πέρσι»Σ΄αυτές τις δυόμισι γραμμές ο Παναγιώτης είχε οκτώ λάθη.«Σήμερα η ώρα 6 γνωρίσαμε την κυρία Κατερίνα μου χάρισε ένα βιβλίο ΑΓΓΛΙΚΑ!»Η Νικολέτα μου χάρισε ένα γαρίφαλο που το έχω κολλήσει στο ημερολόγιό μου.
posted by elpida @ 6/16/2006 12:14:00 πμ 19 comments
19 Comments:
At Παρ Ιουν 16, 12:29:26 πμ, elpida said...
Φίλοι μου, δεχθείτε μια στιγμή του πολύ χθες, γιατί αν γράψω εδώ τις στιγμές του σήμερα, θα σας κουράσω πάλι. Φιλιά σε όλους σας.

At Παρ Ιουν 16, 06:46:57 πμ, So_Far said...
Όλες οι στιγμές μςτράνε.... καλημέρα

At Παρ Ιουν 16, 09:10:47 πμ, Katerina ante portas said...
Δροσερό αεράκι το κείμενό σου! Σε ευχαριστώ elpida μου για τη συμπαράσταση στο θέμα της Ριζάρη.

At Παρ Ιουν 16, 10:51:42 πμ, Εργοτελίνα said...
«Σήμερα η ώρα 6 γνωρίσαμε την κυρία Κατερίνα μου χάρισε ένα βιβλίο ΑΓΓΛΙΚΑ!»Αγγλικα;;;..τωρα θα ξεκινήσειςτα lessons...Καλημερα..

At Παρ Ιουν 16, 12:53:26 μμ, elpida said...
so_farΚαλημέρα κορίτσι μου.Σίγουρα μετράνε, γιατί μια αλυσίδα στιγμών είναι η ζωή.

At Παρ Ιουν 16, 01:00:36 μμ, elpida said...
Katerina ante portasΚορίτσι μου,μακάρι να ήξερα πως και να βοηθήσω περισσότερο.Αθηναίοι, σώστε το λιγοστό πράσινο που έμεινε στην Αθήνα και απαιτείστε απ΄τους δημάρχους σας περισσότερο.Φυτέψ'τε και κανένα δεντράκι στα πεζοδρόμια να μη σας πνίγει το τσιμέντο.

At Παρ Ιουν 16, 01:02:04 μμ, μεθυσμένα χρώματα said...
έχεις μεγάάάάλη καρδιά elpida!!!!πολύ μεγάλη.....τα φιλιά μου.

At Παρ Ιουν 16, 01:11:33 μμ, elpida said...
Εργοτελίνα μου, αυτό έγινε το 96.Τότε που έπρεπε να πουλήσω πανάκριβες εγκυκλοπαίδιες σε παιδάκια που δεν είχαν να φάνε και τα ραντεβού ήταν κλεισμένα και συγκεκριμένα.Όσο για τα Αγγλικά 18 είχα στο σχολείο. Αν δεν ασχοληθείς όμως μ΄αυτά, ξεχνιούνται τ΄άτιμα!Πέρασαν και 28 χρόνια από τότε.Το φθινόπωρο που θα έχω χρόνο, θ΄ανοίξω τα λεξικά μου, για να καταλαβαίνω τουλάχιστον τα μπλογκ. Ότι μαθαίνει ο άνθρωπος καλό είναι. Αν δεν ξέρεις Αγγλικά σήμερα είσαι αγράμματος. Αυτό το κατάλαβα εδώ μέσα.Φιλάκια Καλημέρα.

At Παρ Ιουν 16, 01:21:17 μμ, elpida said...
Δεν είναι καρδιά. Είναι καφενείο....λέει ένα τραγούδι.Φιλάκια πολλά. Που θα μας ταξιδέψεις σήμερα;

At Παρ Ιουν 16, 02:07:23 μμ, drskafidas said...
καλημερα από το 666ο επισκέπτη σου!

At Παρ Ιουν 16, 02:48:06 μμ, elpida said...
drskafidasΚαλώς όρησες φίλε μου.Αν είχα τόσους επισκέπτες θα χρειαζόμουν γραμματέα για να απαντάω.Κι άλλα έξοδα για τα μπλογκ; Μου φτάνουν οι κάρτες.Καλό σου απόγευμα!

At Παρ Ιουν 16, 04:17:50 μμ, Giramondo said...
πολύ γλυκό... :)φιλιά

At Παρ Ιουν 16, 04:40:01 μμ, elpida said...
giramondoφιλάκια και από μένα.

At Παρ Ιουν 16, 06:52:20 μμ, apousia said...
Οι μέρες και τα χρόνια θα τρέχουν,μα πάντα,παντού,θα υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

At Παρ Ιουν 16, 10:35:08 μμ, sevarose said...
....έχεις χάρισμα ...ελπίδα !!!....και πολλή αγάπη για όλους..πολύ τρυφερό ποστ !!

At Παρ Ιουν 16, 11:46:14 μμ, lemon said...
Ελπίδα, πόνεσα μ αυτά που γράφεις-δεν συγκινήθηκα απλά. Μπράβο που είχες τη δύναμη να γράψεις για κάτι απ αυτά που τα καταχωνιάζουμε πίσω στο μυαλό μας, τα σβήνουμε, δεν θέλουνε να ξέρουμε οτι υπάρχουν, γιατι πονάμε...Εχεις μεγάλη καρδιά, κι εγώ το ίδιο λέω...:)

At Σαβ Ιουν 17, 12:50:19 πμ, elpida said...
απουσίαμακάρι κορίτσι μου να υπάρχουν παντού και πάντα!

At Σαβ Ιουν 17, 12:51:35 πμ, elpida said...
sevaroseΕυχαριστώ κορίτσι μου!

At Σαβ Ιουν 17, 12:53:54 πμ, elpida said...
λεμονάκι μου, σ΄ευχαριστώ!Τώρα, αν έχω εγώ μεγάλη καρδιά ή εσείς που μου γράφετε, αυτό αφήστε με να το ξέρω μόνο εγώ.Σας αγαπώ όλους πολύ!


Τετάρτη, Ιούνιος 14, 2006

Σαν ευχαριστώ σ΄ένα εξηγημένο παλληκάρι

.........Αύγουστος ΄94

Απόψε είμαι πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που ένα ξηγημένο παλληκάρι, ασχολήθηκε μαζί μου, χωρίς καν να διαβάσει το βιβλίο μου. Το βρήκα τελείως τυχαία, χωρίς να το περιμένω, διαβάζοντας το μπλογκ Ελληνική λογοτεχνία.Νιώθω την ανάγκη να τον ευχαριστήσω. Δεν ξέρω όμως αν έχω το δικαίωμα να μεταφέρω ύλη του βιβλίου, γι΄αυτό θα του χαρίσω ( και σε όλους εσάς τους φίλους μου) μια ανέκδοτη ημερομηνία. Έτσι στην τύχη. Φοβάμαι μη με προδώσει η κάρτα και δεν έχω στοκ.Πάντως προς ενημέρωσή σας, "το Γράμμα στη μάννα .... με 2ν", στο πρώτο μέρος αναφέρω την ζωή της και στο δεύτερο ημερομηνίες από δικά μου ξεσπάσματα, μετά την Φυγή της. Είναι σκληρό βιβλίο και καλά είναι να μην το διαβάσουν παιδιά και ευαίσθητοι άνθρωποι. Δεν με συμφέρει, μα πρέπει να το πω.Ο διακινητής του μου είπε ότι υπάρχει στα μεγάλα βιβλιοπωλεία και διακινείται Ελλάδα, Κύπρο, Γερμανία. Η τιμή του είναι 12,50 Ευρώ, εκδόσεις Καλυδών, αντιπρόσωπος Χρηστάκης.Εγώ όσο μπορώ θα το βοηθήσω, όχι γιατί είναι η ίδια η ψυχή μου, αλλά γιατί εδώ και 12 χρόνια με έπεισαν, ότι κάτι καλό αφήνει πίσω του. Να είστε όλοι σας καλά και συγνώμη που εκμεταλεύομαι το μπλογκ για την διαφήμησή του. Το ξηγημένο παλληκάρι όμως απόψε, ήταν δυνατή αφορμή, να ξεφύγω πάλι.
................... Σε μια τοπική εφημερίδα διάβασα για την έκθεση βιβλίου, που είχε στο χωριό μου το βράδυ. Ενώ έχω μια βδομάδα στο χωριό, δεν βγήκα ούτε μια φορά στην πλατεία. Απόψε λόγω των βιβλίων, ντύθηκα, στολίστηκα, πήρα και τα παιδιά και πήγα. Ενώ τα λεφτά μας είναι μετρημένα, πήρα μαζί μου δέκα χιλιάδες. Έτσι για να έχω μαζί μου.....Κι όμως, γύρισα σπίτι μόνο με πενήντα δραχμές. Ήμουν ικανή ν' αγοράσω όλο τον πάγκο με τα βιβλία. Ξαφνιάστηκα με τον εαυτό μου. Δεν είχε εκδηλώσει ποτέ τέτοιο πάθος για τα βιβλία. Ίσως μ΄επηρέασε το γεγονός, ότι οι φίλες μου επέμεναν να διαβάσω έστω και με το ζόρι, αυτά τα βιβλία που μου έδωσαν κι εγώ διαβάζοντας μου ήρθε η όρεξη. Όπως λένε: «τρώγοντας έρχεται η όρεξη».Είχαν πει οι φίλες μου, όταν διάβασαν μέρος του βιβλίου σου και κάποια άλλα μισά μυθιστορήματά μου, ότι: «Μοιάζεις με την τάδε, την τάδε, τον τάδε. Διάβασε εκείνο το βιβλίο να δεις. Διάβασε και το τάδε, να δεις. Περίπου σαν το δικό σου».Έτσι, ήρθα στο χωριό με τρία βιβλία απ' τις φίλες μου, ένα δικό μου που αγόρασα απ' το Βόλο, πριν φύγω γιατί μ' άρεσε ο τίτλος και παίζεται σήμερα στο Θέατρο, από αξιόλογους ηθοποιούς. Μη μπορώντας να πάω Αθήνα να το δω, θέλησα να το διαβάσω απ' το βιβλίο.Μόνο που στενοχωρήθηκα όταν το είδα σ' ένα καρότσι, έξω απ' τα μαγαζιά, στο δρόμο και τα πουλούσαν με το κομμάτι. Μου θύμισαν την λαϊκή: «τρία αγγουράκια, εκατό δραχμές».Ακούγοντας τον πωλητή και την δική του προσφορά, μίσησα τον εαυτό μου που δεν είμαι πλούσια, να του αγοράσω όλο τον πάγκο. Αν όχι να τα διαβάσω, γιατί δεν προλαβαίνω, τουλάχιστον να τα βάλω σ' ένα δικό τους χώρο, εκεί που τους αρμόζει, εκεί που θα ήθελαν να βρίσκονται αυτοί που τα έγραψαν. Το λέω αυτό, γιατί μόνο οι συγγραφείς ξέρουν πώς τα έγραψαν και τη σημασία έχουν γι' αυτούς, αυτά τα βιβλία. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση κάποιου συγγραφέα που το βιβλίο του βρισκόταν σε κείνο το καρότσι. Είναι τυχεροί που δεν τα είδαν.Ναι μανούλα μου. Έτσι έγινε. Μακάρι το βιβλίο σου να μην κυκλοφορήσει ποτέ, αν πρόκειται να καταλήξει κάπως έτσι, με το κιλό στα παζάρια και πεταμένα σαν τ' άπλυτα.Από κείνη τη στιγμή που είδα αυτό το καρότσι, υποσχέθηκα στον εαυτό μου, ότι τα δώρα μου από δω και πέρα, θα είναι μόνο βιβλία και θα κάνω τον δικό μου αγώνα, ν΄ανέβει το βιβλίο. Εγώ που κάποτε, δεν μ' ένοιαζε καθόλου.......Κοίτα μανούλα μου, στροφές που πήρα! Ίσως το χρωστώ στις φίλες μου.Είχαν δίκιο οι φίλες μου, για να επανέλθουμε στην προηγούμενη συζήτηση. Στην αρχή άρχισα να διαβάζω τα βιβλία με περιέργεια, για να δω πού θα μπορούσα να μοιάζω εγώ, με κάποιους αναγνωρισμένους συγγραφείς. Κι όμως, διαβάζοντας στην αρχή από αγγαρεία, είδα κάτι απ' αυτό που έλεγαν οι φίλες μου. Περίπου ίδιες σκέψεις, ίδιοι προβληματισμοί, με διαφορετικό τρόπο μόνο, διατύπωσης. Αυτό μου έδωσε ελπίδες. Άρα μπορώ, να ελπίζω κι εγώ σ' ένα καλύτερο αύριο; Θα μπορέσω κι εγώ ίσως να γράφω, όχι μόνο για μένα και για σένα, αλλά για να τα διαβάζουν και οι άλλοι; Γιατί όχι;Έτσι απόψε, ρούφηξα όλα τα βιβλία του πάγκου (που δεν είχε καμιά σχέση με το καρότσι που μιλούσα παραπάνω) κι αν δεν με συγκρατούσαν τα λεφτά που τελείωσαν, ίσως ν' αγόραζα περισσότερα.Στην πλατεία βρήκα την γειτόνισσά μας την Μαίρη. Ήταν μόνη της και μιας και ήμουν κι εγώ μόνη μου με τα παιδιά (ο Δημήτρης έμεινε στο σπίτι, να δει στην τηλεόραση αγώνα μπάσκετ) την κέρασα ένα γλυκό στην πλατεία. Είχα να μιλήσω μαζί της χρόνια. Η μάλλον, δεν είχα μιλήσει ποτέ μαζί της, σαν «μεγάλη». Ήμουν παιδί ακόμη όταν εκείνη μου μιλούσε και μου έλεγε: «Τι κάν'ς Κατ' νάκ'; »Πέρασαν χρόνια από τότε. Τώρα μιλώντας, σαν μεγάλη μαζί της, είδα ότι η φίλη σου και γειτόνισσά μας, ήταν άλλος άνθρωπος απ' αυτό που εγώ νόμιζα. Έκλαιγε όταν μιλούσε για σένα. Μου θύμισε σκηνές που τις θυμάμαι σαν όνειρο. Μου είπε πολλά. Στενοχωρήθηκε που δεν έμαθε για το μνημόσυνο, που έκανα στο χωριό. Μου είπε και κάτι που το ήξερα: Ότι δεν χάλαγες ποτέ χατίρι σε κανέναν. Ότι όταν ήταν άρρωστη και δεν είχε ρούχα καθαρά να φορέσει στα μωρά της, εσύ έτρεχες και της τα έπλενες, χωρίς να στο ζητήσει η ίδια. Όταν δεν είχε να σε κεράσει καφέ, εσύ έτρεχες και της πήγαινες τον δικό σου.Ότι.... ότι... ότι. Πολλά είπε. Εκείνη δάκρυζε κι εγώ έπαιρνα την δική μου ικανοποίηση, ότι η μάννα μου, η μάννα με δύο Ν, πράγματι άξιζε!Της μίλησα για το βιβλίο μου και έμεινε έκπληκτη. Θέλει να το διαβάσει. Της είπα ότι σε κάποια σημεία, κατηγορώ τους χωριανούς, γιατί μας πλήγωσαν. Μου είπε: «Δεν πειράζει, αφού αυτή είναι η αλήθεια, αφού έτσι ένιωσες, δεν φταις εσύ». Με κατέπληξε!Μου είπε, ότι τόσες μέρες, έβλεπε φως στην αυλή μας, άκουγε τα τραγούδια μας και το γλέντι μας κι ενώ στο χωριό είχε το πανηγύρι του Σωτήρος, λαχταρούσε να βρεθεί στην παρέα μας, παρά να πάει στο πανηγύρι. Επειδή όμως ντρεπόταν και ήταν και αργά, δεν ήρθε. Καθόταν στο μπαλκόνι της και δεν πήγε στο πανηγύρι που της πρότεινε ο άντρας της. Προτίμησε ν' ακούει το δικό μας πανηγύρι. Μας απολάμβανε από μακριά. Χάρηκα πολύ μ' αυτά της τα λόγια.Είδα και τον ένα γιο της. Τον μεγαλύτερο. Όμορφο παλικάρι και ευγενικός νεαρός. Είχα να τον δω από τότε που γύρναγε με κατουρημένο βρακί. Πώς περνούν τα χρόνια! Πόσο μεγάλωσε! Πόσο γέρασα!Γύρισα στο σπίτι πιο γρήγορα απ' ότι είχα πει, αν και στην πλατεία είχε μικρή συναυλία. Στενοχωρήθηκα που χάλασα όλα μου τα λεφτά, για τη βόλτα μιας ώρας. Ήταν μετρημένα τα λεφτά μας και σκεφτόμουν τον Δημήτρη που θα φώναζε. Θα μου έλεγε, ότι μπορούσα να τ' αγοράσω απ' τον Βόλο τα βιβλία ένα, ένα, όταν θα ξαναπληρωνόμασταν.Όταν του το είπα, είδα ότι κατσούφιασε λίγο. Όταν όμως με είδε να διαβάζω στα σκαλιά νωρίς, (ενώ άλλη φορά διαβάζω ή γράφω αργά, όταν οι άλλοι κοιμούνται), κατάλαβε πόσο πολύ τα ήθελα. Ήρθε κοντά μου, ενώ διάβαζα. Μʼ αγκάλιασε, με φίλησε και μου είπε: «χαλάλι σου. Μόνο να κάνουμε καλό κουμάντο, μέχρι να τελειώσουν οι διακοπές, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα μας φτάσουν, ούτε για βενζίνα να γυρίσουμε σπίτι μας».Χαλάλι μου λοιπόν και καλό κουμάντο από ΄δω και πέρα. Ευτυχώς βιβλία και βιβλιοπωλεία υπάρχουν χιλιάδες και με περιμένουν. Έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, ν' αγοράσω και να διαβάσω όσα θέλω. Αρκεί που ξύπνησε μέσα μου αυτή η αγάπη για το βιβλίο που κοιμόταν τόσα χρόνια. Ας είναι καλά οι φίλες μου!Τώρα έχω αφήσει ένα ενδιαφέρον βιβλίο στη μέση. Πρώτον για να φάμε και δεύτερον για να τους νανουρίσω όλους, έτσι όπως ξέρω εγώ, χωρίς να τους αφήνω κενά και τρίτον, για να μιλήσω πρώτα μαζί σου. Τώρα κατάλαβα ότι μπορώ να γράφω και να διαβάζω συγχρόνως. Η νύχτα είναι μεγάλη! Θα ελαττωθούν κι άλλο ίσως, οι λίγες ώρες που κοιμάμαι, αλλά αρκεί που θα κάνω κάτι που το θέλω και μ' αρέσει! Δεν συμφωνείς; Τώρα ειδικά που δεν δουλεύω αυτές τις μέρες και τις νύχτες, μπορώ να τις αξιοποιήσω, όπως εγώ θέλω.......Η ώρα είναι δύο παρά τέταρτο και πριν αρχίσω να διαβάζω τη συνέχεια από ένα βιβλίο, που αγόρασα απόψε, πριν σ' αφήσω, δεν θα παραλείψω να σου γράψω, για το πλαστικό πατάκι που βλέπω μπροστά μου, στο τελευταίο τρίτο σκαλοπάτι. Το είχες πλέξει εσύ. Με τα χεράκια σου. Με κομμένες σακούλες νάιλον. Πλεγμένο με βελόνες. Μάζευες τις σακούλες, τις έπλενες, τις άπλωνες, τις στέγνωνες και τις έκοβες λεπτές λουρίδες. Τις μάζευες κουβάρι (μακρουλά θυμάμαι πάντα τα κουβάρια σου, σαν αυγό) και με τις λίγες γνώσεις πλεξίματος που είχες, κατάφερνες να κάνεις κάτι που έμοιαζε περισσότερο με φούστα, εφόσον κάπου στένευε και μετά άνοιγε. Έκανες πολλά πατάκια και κάθε φορά που έρχονταν τα παιδιά σου, τους χάριζες κι από ένα.Ένα απ' αυτά τα αριστουργήματά σου είναι κι αυτό το πατάκι που άντεξε στο χρόνο, στα χιόνια και στις βροχές. Βρίσκεται ακόμη, εκεί που το είχες βάλει εσύ με τα χέρια σου, το τελευταίο καλοκαίρι του ΄91. Εκείνο το αξέχαστο καλοκαίρι! Το κοιτάζω με περισσότερη λεπτομέρεια και βλέπω ότι ο φόντος του είναι θαλασσί με άσπρο. Σαν το χρώμα της γαλανόλευκης. Με την διαφορά όμως, ότι κάπου στη μέση, έχεις λίγες γραμμές με κίτρινο και πράσινο. Κίτρινο το χρώμα της περιφρόνησης, συντροφιά με το πράσινο, το χρώμα της ελπίδας.Αυτό το πατάκι είναι το δικό σου έργο τέχνης!Ένας δικός σου πίνακας ζωγραφικής στα πόδια μας.Από σένα! Για μας! Με την αγάπη σου!
Υ. Γ. Παιδιά, δεν είναι μόνο η κάρτα που μ΄εμποδίζει να το διορθώσω....ΣΥΓΝΩΜΗ!
posted by elpida @ 6/14/2006 12:30:00 πμ 25 comments
25 Comments:


At Τετ Ιουν 14, 02:24:10 πμ, elpida said...
΄Εκλεισα τον υπολογιστή άρον άρον?.Είχα χρόνια να το πάθω αυτό. Από τότε που το αντέγραφα απ΄ το ημερολόγιο, για να το στείλω σε εκδοτικούς οίκους. Τότε που έξυνα ανοιχτές πληγές?...Και μου το στέλναν πίσω...είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά...δεν είναι μυθιστόρημα! Πρότασή τους να το κάνω μυθιστόρημα, γιατί στη μόδα είναι τα μυθιστορήματα....... Και πάλι απ΄την αρχή.Νέα προσπάθεια, νέα ξυσίματα πληγής....Η Κατερίνα μιλάει για την Ελπίδα... βλέποντας την ιστορία από μακριά.Μα η Ελπίδα είναι η ίδια η Κατερίνα.... δεν το αντέχει αυτό!Το μυθιστόρημα αυτό ήταν καταδικασμένο απ΄την αλήθεια του..Πήρα τον Ουντέζε και βγήκα νυχτερινή βόλτα. Εκείνος χόρευε απ΄την χαρά του. Εγώ έκλαιγα...Το γιατί δεν το ξέρω. Το έψαξα,μα δεν είμαι σίγουρη...Είναι η πληγή της Μάννας ακόμη ανοιχτή;Είναι τα πόσα πέρασα γι΄αυτό το βιβλίο;Είναι η συγκίνηση που μετά από 14 χρόνια ξαναζεί;Είναι ο καλός λόγος των άλλων;Είναι η χαρά; Είναι η δικαίωση;Είναι από παράπονο;Είναι τι; Δεν ξέρω!Τα δέντρα έσταζαν ακόμα απ΄την δυνατή βροχή.Η πανσέληνος με κοιτούσε κατάματα, όσο κι αν προσπαθούσε να την εμποδίσει ένα μικρό συννεφάκι,που δεν κατάφερε να εκτονωθεί νωρίτερα με την βροχή.Μια αστραπή μου τράβηξε την προσοχή.Έννιωσα ότι μου έκλεισε η Μάννα... το μάτι!Έχουμε βρει τρόπο επικοινωνίας εδώ και χρόνια....Είναι καλοκαίρι κι εγώ έτρεμα απ΄ το ρίγος, λες και γύρω μου είχε χιόνια.Το σκυλί με πήγαινε όπου ήθελε.Δεν θυμάμαι που περπατήσαμε απόψε.Συνήλθα όταν είδα πως είχε ευχαριστηθεί και με πήγε στην πόρτα του σπιτιού μου! Μ΄έφερε κοντά στον υπολογιστή και ξάπλωσε δίπλα στο κρεβάτι. Έχει μάθει και τα τελευταία μου κουσούρια.Με έφερε στην πραγματικότητα.Τον άνοιξα. Είδα ότι είχα ξεχάσει το ʽΙντερνετ ανοιχτό!Ακόμα και η κάρτα δεν με πρόδωσε απόψε.... Που να γραφτούν αυτές οι στιγμές; Στην ιστορία της Μάννας ή της δικής μου;Πουθενά!Ανήκει στην ιστορία των συγκινήσεων του μπλογκ!

At Τετ Ιουν 14, 02:29:46 πμ, elpida said...
Η ημερομηνία Αύγουστος ΄94 το καταλάβατε ότ ανήκει στο κείμενο του "χθες",φυσικά!Να είστε όλοι σας καλά!

At Τετ Ιουν 14, 04:34:09 πμ, elpida said...
Απόψε, δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να καταφεύγω στο μπλογκ και όχι στο ημερολόγιο.Νιώθω πως εδώ χρωστάω μια εξήγηση για την αποψινή συμπεριφορά μου.Ώρες έψαχνα να βρω αυτό το γιατί.Η ώρα πήγε 3 και μισή και νομίζω πως βρήκα τι ήταν αυτό.Συν την χαρά του ξηγημένου φίλου, ήταν και τα έντονα διαφορετκά συναισθήματα όλης της μέρας.Το πρωί αγωνία με την τράπεζα και το δάνειο.Τ΄απόγευμα επικράτησε θυμός, εκνευρισμός και απογοήτευση, όταν είδα μια γειτόνισσα και τον άντρα της (μορφωμένοι άνθρωποι), να κάνουν "παζάρια", ότι είχαν επεκταθεί τα όρια της αυλής τους προς τα μένα, επειδή εδώ και κάτι μήνες, έφραξαν με κάτι ξύλα για να μην πηγαίνει ο Ουντέζε στην αυλή τους.(Πήγαινε όταν ήταν μωρό, τότε που τον αφήναμε ελεύθερο και μετά από δυο χρόνια θυμήθηκαν να φράξουν.)Είχαν κάνει κατοχή 10 πόντους. (απ΄το δικό μου μέρος εννοείται)Τρελάθηκα! Έπαθα σοκ όταν το άκουσα. Έφυγα και άφησα τον σιδερά να συνεργαστεί μ΄αυτούς,που θα βάλλει τον σιδερένιο φράχτη που παρήγγειλα.Δεν με πείραξε το που θα έμπαινε το κάγκελο. Με πείραξε που η μόρφωσή τους και η συμπεριφορά τους είχε κάνει φτερά!Ένα ήταν αυτό. Τελικά το κάγκελοπου δεν τους άρεσε κι όλας, μπήκε όπου ήθελαν και όπως ήθελαν, στραβά, γιατί είχε ανεπτυχθεί και το παρτέρι τους...Ξέχασαν ότι τίποτα δεν μας ανήκει, εφ΄ όσον είναι εργατικά κι εφόσον τα δυο μέτρα.... κι αυτά δεν τα παίρνουμε μαζί μας...Πάει αυτό. Τελείωσε.Άλλο!Ο άντρας μου με τον Απτούλ θα πήγαιναν σ΄ένα ταβερνάκι, όπου ένας θαμώνας, καθηγητής Πανεπιστημίου, θα ήταν εκεί και είχε ζητήσει επανειλημένα το βιβλίο μου.Έτσι, άπ΄αυτά που ήδη αγόρασα(μεγάλη ειρωνία να αγοράζω εγώ η ίδια το βιβλίο μου, εγώ που τα χάριζα ακόμα και σε αγνώστους),έγραψα μια αφιέρωση και το έστειλα."Στον ποιό ρομαντικό και ευαίσθητο καθηγητή που γνώρισα στη ζωή μου". Γιατί όντως, είναι. Αν διαβάσετε γραπτά του, θα πάθετε πλάκα!Ήμουν ήδη στο μπλογκ, όταν γύρισε ο άντρας μου και μου είπε:Το έδωσα, αλλά μόλις είδε τον τίτλο, μου είπε ότι δεν πρόκειται να το διαβάσει, γιατί αυτός μισεί την Μάννα του και δεν έδωσε καμμιά σημασία στο βιβλίο. Δεν ήξερε λέει, ότι ήταν αυτό το θέμα μου, κ.λ.π.Αν σας πω ότι κείνη την ώρα ένιωσαόλων των ειδών τα συναισθήματα, μην απορήσετε.Μαζί μ΄αυτά είδα και την εικόνα ενός πληγωμένου παιδιού, που λατρεύει την Μάννα του και δεν θέλει να το παραδεχτεί, γι΄αυτό κι αυτή η αντίδραση.Με πόνεσε όμως που απορίπτει την κάθε Μάννα (και ειδικά την δική μου που την έχω κάνει ήρωα και του χάριζα τις αποδείξεις στο πιάτο...),έτσι κατάμουτρα.Ήμουν τυχερή που απόψε δεν πήγα βόλτα... Για να μην "χαλαστώ", κοίταξα άλλα μπλογκ, για να ξεχαστώ.Αμέσως μετά βρήκα τον ξηγημένο φίλο.Μετά μπλόκαρα... Όλη αυτή η μίξη των έντονων συναισθημάτων....με οδήγησε σε νυχτερινό περίπατο με τον Ουντέζε.Έπρεπε να σας εξηγήσω, για να μη νομίζετε πως είμαι κολλημένη με την Μάννα, μετά από 15 ολόκληρα χρόνια ή ότι ήθελα να ζήσει 100 χρόνια, όταν δίπλα μας φεύγουν τόσα παιδιά από πείνα κάθε μέρα.Παιδιά, συγνώμη που σας κούρασα.Θ΄αργήσω να ξαναγράψω.Σας το υπόσχομαι!Τώρα μπορώ να κοιμηθώ, αφού για πρώτη φορά και τελευταία (ελπίζω) εκτονώθηκα απ΄ευθείας δημοσίως.Αν θα μετανιώσω γι΄αυτό αύριο;ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ!

At Τετ Ιουν 14, 09:59:08 πμ, A.F.Marx said...
Είναι τόσο δυνατά τα κείμενά σου που διστάζω να γράψω οποιοδήποτε σχόλιο.Μην αργήσεις να ξαναγράψεις!Εντάξει;;-)

At Τετ Ιουν 14, 11:40:11 πμ, apousia said...
Και τα κείμενά σου,είναι πίνακες ζωγραφικής στα μάτια μας!Και δεν μπορούμε παρά να σου πούμε ένα μεγάλο''ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

At Τετ Ιουν 14, 02:33:13 μμ, aggelos-x-aggelos said...
Χρόνια μας πολλά!!!Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των bloggers!!!

At Τετ Ιουν 14, 03:28:27 μμ, sofi-k said...
Ελπίδα μου!Ηρθα να σου πω μια καλησπέρα!!!

At Τετ Ιουν 14, 05:20:57 μμ, kyriaz said...
"Ανήκει στην ιστορία των συγκινήσεων του μπλογκ":αυτό νομίζω πως τα λέει όλα.Να γράφεις elpida,γιατί γράφεις ωραία.Κι η ομρφιά δεν κλείνεται σε καλούπια που κυκλοφορούν ως "μυθιστορήματα" ή ό,τι άλλο, αλλά κυκλοφορεί μέσα στο αίμα των ανθρώπων...Με εκτίμησηkyriaz

At Τετ Ιουν 14, 10:09:06 μμ, So_Far said...
Επειδή δεν απαντώ καθημερινά θα σου απαντήσω για τα δύο τελευταία που έγραψες. Πρώτα για τον καθρέφτη: Ο καθρέφτης όσες αλήθειες και να λέει δεν είναι παρά γυαλί και υδράργυρος.Εμείς μπορεί να γερνάμε αλλά αλλάζουμε και θέλω να πιστεύω (γιατί από κουσούρι είμαι και αισιόδοξη τρομάρα μου) ότι γινόμαστε καλύτεροι, ωριμότεροι και ομορφότεροι. Άρα δεν αξίζει να "μαλώνεις" με τον καθρέφτη σου , δηλαδή με γυαλί και υδράργυρο. Τώρα όσον αφορά το σημερινό σου σημείωμα, έχω να πω ότι μερικά πράγματα δεν είναι τυχαία σε αυτή τη ζωή. Κατάλαβαίνεις τί εννοώ. Και το ότι κατάφερες να εκδόσεις το βιβλίο σου και το ότι έχεις την αναγνώριση των ανθρώπων γύρω σου και το ότι μπορείς να δίνεις την αγάπη σου. Έμάς μας συγκινείς, και το ξέρεις ... άρα δεν έχεις παρά να συνεχίσεις ακάθεκτη...Υ.Γ. Αν κάνεις σύνδεση μπορείς να μας γράφεις και από το χωριό το καλοκαίρι αν υπάρχει τηλέφωνο, καλώδια, πρίζες και η διάθεση να στήσεις εκεί το μηχάνημά σου. Καταλαβαίνεις γιατί στο γράφω.. Καλό σου βράδυ

At Τετ Ιουν 14, 11:19:55 μμ, elpida said...
Παιδιά συγνώμη για χθες.Ξέφυγα πολύ. Ντρέπομαι γι΄αυτό. Χρειάζομαι επειγόντως διακοπές και δεν βλέπω φως.Ο Άγγελος Αρχάγγελος λέει ότι σήμερα γιορτάζουμε. Χρόνια πολλά και από μένα σε όλους τους bloggers και σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε με αγάπη στην συντροφιά σας. Να είστε όλοι σας καλά και να έχετε κάθε ευτυχία και επιτυχία στη ζωή σας.

At Τετ Ιουν 14, 11:20:21 μμ, dr.Uqbar said...
Καλησπερα και καλως σε βρηκα.Θελει πολυ κουραγιο η εμμονη σου. Εκτος απο ταλεντο που πραγματικά εχεις.Σε θαυμάζω, και ευχαριστούμε για τις προσωπικες σου αφηγήσεις.

At Τετ Ιουν 14, 11:34:40 μμ, elpida said...
a.f.marxΚαλώς όρησες στο φτωχικό μου.Δεν θέλω να διστάζεις όμως να σχολιάζεις. Καλό είναι ότι μας βγαίνει να το λέμε, γιατί τότε είναι πραγματική η επικοινωνία και ειλικρινή η "φιλία".Δεν συμφωνείς;Μη ξαναδιστάσεις φίλε μου, ποτέ! Πίστεψέ με, καλό θα μου κάνεις.Είναι φορές που χρειάζεται και κάποιο ταρακούνημα, για να επανέλθουν οι ισσοροπίες.

At Τετ Ιουν 14, 11:58:18 μμ, elpida said...
Απουσία μου γλυκειά, πάντα με τον γλυκό σου λόγο! Κάνε μια αρχή μαζί μου.Γίνε λίγο κακιά! Μάλωσέ με που κατάντησα το μπλογκ προσωπικό ημερολόγιο. Ξέφυγα πολύ χθες.Αλλά, έχω κι άλλο κακό. Δεν σβήνω ποτέ στιγμές που έζησα. Γι΄αυτό μ΄έχουν πνίξει και τόσα ημερολόγια. Με το μπλογκ όμως είναι αλλιώς. Δεν σε παίρνει να κρύψεις -μετά-ένα ξέσπασμα στιγμής.Είναι σαν να απορρίπτεις τον ίδιο τον εαυτό σου και σαν να κοροιδεύεις όσους σε διάβασαν.Απ΄ότι κατάλαβες, νιώθω άσχημα για τις τόσες εξηγήσεις των σχολίων.Ξέρω ότι κούρασα. Επειδή είμαι τέζα πάλι, εύχομαι να είσαι καλά, Τρίτη μεσημέρι έφυγαν 2 φάκελοι, ελπίζω να φτάσουν εγκαίρως....Φιλάκια πολλά, τώρα πρέπει να ασχοληθώ με προυπολογισμούς και προσφορές...Τα λέμε!

At Πεμ Ιουν 15, 12:02:44 πμ, elpida said...
sofi-kκαλησπέρα κορίτσι μου για πριν, καληνύχτα για απόψε και μια Καλή μέρα για αύριο, στη ζωή όλων μας.Φιλάκια!

At Πεμ Ιουν 15, 12:05:47 πμ, elpida said...
kyriazνα είσαι καλά! Αν μ΄εκτιμάς ακόμα, αυτό σημαίνει ότι έχεις πολύ υπομονή!Χαράς το κουράγιο σου!

At Πεμ Ιουν 15, 12:21:42 πμ, elpida said...
so-far μου κι εσύ με τον καλό σου λόγο πάντα. Μπορείς να συγκινήσεις με δυο λέξεις. Δεν χρειαζόταν αυτό το κατεβατό.Σήμερα νιώθω ενοχές που καταχράστηκα τη καλοσύνη σας.Ήρθα απ΄το χωριό και δίσταζα να τ΄ ανοίξω. Όταν είδα τα καλά σας λόγια, θύμωσα πιο πολύ με τον εαυτό μου.Τέλος πάντων! Έγινε και δεν θα ξαναεπαναληφθεί.Για το χωριό κορίτσι μου που λες, δεν υπάρχει σταθερό τηλέφωνο. Σήμερα άρχισε ο ηλεκτρολόγος τις εγκαταστάσεις. Θέλουμε πολύ δουλειά ακόμα. Αλλά και να μπορέσω να μείνω εκεί, θα έρχομαι ξημερώματα με τον άντρα μου, που θα πηγαίνει στην δουλειά, θα ποτίζω τα λουλούδια μου και θα φεύγω με το πρωινό λεοφωρείο, τουλάχιστον, κάθε τρεις τέσσερις μέρες, οπότε, θα μπαίνω για λίγο. Είναι πολύ δυνατός αυτός ο γεροντικός μου έρωτας. Οπότε, θα τα λέμε...Όσο για τον καθρέφτη, ποιός του δίνει σημασία; Μια φορά έγραψα γι΄αυτόν και προχθές συμπλήρωσα.Και να ήθελα να ασχοληθώ μαζί του, δεν έχω τον χρόνο.Φιλάκια πολλά να είσαι καλά.

At Πεμ Ιουν 15, 12:38:53 πμ, elpida said...
dr.uqbarΚαλώς όρησες στην συντροφιά μας.Μη μου χαιδεύεις και εσύ τ'αυτιά σε παρακαλώ πολύ, γιατί θα ξεφύγω πολύ απ΄τον στόχο μου, που καμμία σχέση έχει με τα προσωπικά μου ξεσπάσματα. Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα γύρω μας...Πάντως με έχετε συγκινήσει όλοι σας με τα καλά σας λόγια. Επιφυλάσσομαι για το μέλλον.Να είστε όλοι σας καλά.Καλό σας βράδυ!

At Πεμ Ιουν 15, 12:21:51 μμ, Giramondo said...
Όποιος γράφει...ξέρει ότι κρίνεται. Πολλές φορές πονάει...μα είναι μέσα στο παιχνίδι. Και αν πέντε δεν σε αγαπούν...δέκα σε λατρεύουν. Συνέχισε!!φιλιά

At Πεμ Ιουν 15, 12:48:03 μμ, elpida said...
giramondoκαλώς το κορίτσι!Όποιος γράφει δημόσια κρίνεται. Όποιος γράφει στο χαρτάκι του.... αν το θέλει κρίνεται. Εσύ αποφασίζεις το εαν και πότε θα κριθείς...Εκεί τα έχω μπερδέψει τελευταίως κορίτσι μου.Φιλάκια και σ΄ευχαριστώ!

At Πεμ Ιουν 15, 05:33:00 μμ, Annabooklover said...
Ελπίδα μόλις ανακάλυψα το μπλογκ σου και προσπαθώ να βρω την άκρη της ιστορίας σου και του βιβλίου σου. Καλή τύχη σου εύχομαικι εγώ να είσαι πάντα καλά και να γράφεις! Στο μπλογκ μας γράφουμε ό,τι θέλουμε, και καμιά φορά γράφει ό,τι θέλει αυτό :-) γι αυτό δε χρειάζεται να απολογείσαι. Αυτή η ιστορία με τον καθηγητή με σόκαρε. Τι αναίσθητος άνθρωπος!

At Πεμ Ιουν 15, 08:31:10 μμ, Giramondo said...
Το θέμα είναι...αν αυτά που γράφεις...όπου και αν τα γράφεις...σε εκφράζουν και αρέσουν σε εσένα!Για τους άλλους...δεν θα μπορέσουμε!φιλιά

At Πεμ Ιουν 15, 10:12:43 μμ, elpida said...
annabookloverΧάρηκα που με βρήκες.Θα σε βρω κι εγώ σύντομα.Άβυσσος η ψυχή του κάθε ανθρώπου.Κανείς δεν ξέρει τι κρύβει άλλος μέσα του. Που να έγραφα και τα υπόλοιπα...!

At Πεμ Ιουν 15, 10:21:23 μμ, elpida said...
giramondoΚαλώς ήρθες στην συντροφιά μας.Εγώ πάντα έγραφα και γράφω για εκτόνωση.Είμαι γραφέας έξ΄ανάγκης.Άλλο είδος αυτό. Καινούργιο!Αν μ΄αρέσουν αυτά που γράφω; Όχι, γιατί τα ζω έντονα και συνήθως είναι άσχημα τα συναισθήματα την ώρα που γράφω. Θα προτιμούσα να ζούσα ωραίες καταστάσεις και να έγραφα φανταστικές χαρούμενες ιστορίες. Ίσως τότε να μην έγραφα....θα μου πεις. Ίσως!Μην το ψάχνεις. Έχω πολλές ιδιαιτερότητες στο θέμα του γραψίματος. φιλάκια πολλά!

At Πεμ Ιουν 15, 10:43:19 μμ, Funky_MouToN said...
Aχ βρε Ελπίδα..είσαι το ζεστή και ανθρώπινη!Μη μετανιώνεις που ανοίγεσαι..χαίρομαι να σε διαβάζω!***********

At Παρ Ιουν 16, 12:13:38 πμ, elpida said...
Που είσαι προβατάκι μου γλυκό;Μου έλλειψες.

Δευτέρα, Ιούνιος 12, 2006

Καθρέφτη καθρεφτάκι μου....

27/5/99 Πέμπτη 2 παρά 20

Πόσες φορές δεν μαλώσαμε;
Πόσες φορές δε με προκάλεσες να σε κοιτάξω, να σου μιλήσω;
Κι εγώ πάντα σου έλεγα: «Αδιαφορώ!»
Το ίδιο κι απόψε.Έκανα μπάνιο, χτενιζόμουν. Μίλαγες μα δεν σε άκουγα.Κάποια στιγμή ούρλιαξες. Για να σε προσέξω, είπες:«Κοίτα! Σου δείχνω τα χάλια σου».
Πάλι «δεν με νοιάζει», σου είπα.
Κι εσύ επέμενες. Κι άλλη φορά χτενίστηκα βιαστικά, όπως κι απόψε. Απόψε όμως επέμενες κι είδα αναγκαστικά το πρόσωπό μου.
Ναι! Είναι αλήθεια. Σα να γέρασα απότομα. Όμως, σε ξεγέλασα. Εσύ μόνο αυτό μπορείς να δεις. Το έξω μου. Το μέσα μου όμως, το βλέπω μόνο εγώ και ΣΚΑΣΕ, ΣΠΑΣΕ, ΡΑΓΙΣΕ, απ΄το κακό σου. Μέσα μου είμαι έφηβη. Λάμπω από ομορφιά, μα εσύ καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, δεν θα την δεις ποτέ! Και χαίρομαι γι΄αυτό.
Μη δικαιολογείσαι.... Οι αποδείξεις σου είναι ψεύτικες, σαν κι εσένα. Ένα είδωλο. Την ψυχή, δε θα μπορέσεις ποτέ να την δεις. Έχεις αυταπάτες, ενώ εγώ, όχι. Γι΄αυτό στρίβω και δεν σε προσέχω. Ξέρω ότι γέρασα. Δεν περίμενα εσένα να μου το θυμίσεις. Απλά. Δεν θέλω να βλέπω ούτε εσένα, ούτε την φάτσα μου..............
Ήταν ένας καυγάς με τον καθρέφτη μου. Με προκάλεσε άγρια απόψε, μα δεν θα του γίνει. Υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τώρα, απ΄την εξωτερική ομορφιά μου. Είναι η οικογένεια, τα βιβλία, η δουλειά μου και η εσωτερική ομορφιά όλων μας.
* * * * * * * * * * * * * * * * * *
Ξημερώματα 13/6/2006
Κι αυτές οι προτεραιότητες συν κάποιες άλλες, συνεχίζουν να υπάρχουν και θα υπάρχουν. Και ο καθρέφτης μου θα συνεχίσει να με προκαλεί. Όπως χθες, όπως σήμερα, όπως αύριο.....
Κι εγώ θα συνεχίσω να τον προσπερνώ, όπως πάντα. Ο άνθρωπος γεννιέται, δεν γίνεται!
posted by elpida @ 6/12/2006 11:46:00 μμ 13 comments
13 Comments:
At Τρι Ιουν 13, 12:30:42 πμ, Tolisbak said...
Ωραίο κείμενο

At Τρι Ιουν 13, 01:20:08 πμ, elpida said...
tolisbakκαλώς όρησες στην συντροφιά μας.Σαν κείμενο δεν είναι, αλλά σαν σκέψεις, είναι;

At Τρι Ιουν 13, 01:33:01 πμ, elpida said...
Άσχετο με τον καθρέφτη.Παιδιά, περί συλλόγου που λέγαμε, μάλλον είναι λάθος εποχή.Ίσωςτο φθινόπωρο να είναι καλύτερα.Το δικό μου θέμα, άρχισε να περπατάει λίγο. Κάτι σαν χελώνα... βέβαια. Δυστυχώς, δεν μπορώ να το ανακοινώσω, ούτε σε μέηλ που μου ζητάτε.Είναι σοβαρό και εκτός του ότι δεν έχω το δικαίωμα, απαιτεί λεπτούς χειρισμούς.Έχω όμως ένα άλλο. Χρειάζονται τουλάχιστον 6 εθελόντριες γυναίκες ή από Αθήνα, ή από Θεσ/κη, που θα μπορούν όλες μαζί να είναι κηδεμόνες ενός παιδιού,με ιδιαίτερα προβλήματα, όχι στον χώρο τους, αλλά στον δικό του.Κάτι σαν επισκεπτήριο δηλαδή. Κι όχι ένα μήνα ή δυο. Ισόβια!Δύσκολο ε;Το ξέρω. Ωστόσο, εφόσον ζω,ΕΛΠΙΖΩ! Σχετικά

At Τρι Ιουν 13, 03:12:39 πμ, μεθυσμένα χρώματα said...
αστον να κοιτάει...ε και; τι τρέχει;ένας καθρέφτης θέλει να του αφοσιωθείς πλήρως, να μην τον εγκαταλείπεις, να τον σκέφτεσαι....σιγάάά! άλλη όρεξη δεν είχα.

At Τρι Ιουν 13, 04:55:28 πμ, Βάλσαμο said...
Ελπίδα γεια χαρά σας.Χαίρομαι για την θέληση σας και για την αγάπη σας στα παιδιά που μας χρειάζονται.Μην ακούτε τον καθρέφτη.Τα λόγια του είναι εκείνης της στιγμής.Στα παιδάκια που σκύβετε απο πάνω τους με στοργή είστε η πιο όμορφη νεράιδα.Τα δώρα που σας έδωσε ο Θεός τα πολλαπλασιάζετε με την αγάπη σας.Αν όλοι οι Χριστιανοί μπορούσαν να εκφράσουν την καλωσύνη τους με έργα θα υπήρχε περισσότερη ευτυχία στην χώρα μας.Στους λαμβάνοντες αλλά και στους δίνοντες αγάπη.Σας εύχομαι υγίεια και καλή επιτυχία στην αναζήτησή σας.

At Τρι Ιουν 13, 11:35:14 πμ, apousia said...
Κι εγώ γιατί πιστεύω το ''κατά την ψυχή σου και η μορφή σου'' ?Γιατί είμαι σίγουρη πως είναι το ίδιο πλούσιο το έξω με το μέσα?Την αγάπη μου!

At Τρι Ιουν 13, 02:43:10 μμ, βασιλική said...
παντα θα τον βρισκεις ομως μπροστα σου... παντα καλη μου...οπως και την ψυχη σου...αυτη δειξτου.. αυτη και μονο αυτη...

At Τρι Ιουν 13, 10:26:03 μμ, Funky_MouToN said...
Bλακείες λέει ο καθρέφτης...τι ξέρει αυτός;Ο μόνος καθρέφτης της ψυχή είναι τα μάτια σου..μόνο εκεί να κοιτάς και να σε κοιτούν..

At Παρ Ιουν 16, 04:14:55 μμ, elpida said...
απουσία μου νομίζω πως δεν συμβαδίζουν.Το έξω μου ίσως πιάνει τη βάση. Το μέσα μου θέλω να πιστεύω ότι είναι σε καλό βαθμό.Φιλάκια.

At Παρ Ιουν 16, 04:15:54 μμ, elpida said...
μεθυσμένα χρώματαΑυτό λέω κι εγώ!

At Παρ Ιουν 16, 04:17:35 μμ, elpida said...
Βάλσαμοείσαι πραγματικά βάλσαμο! Ευχαριστώ, να είσαι καλά!

At Παρ Ιουν 16, 04:19:00 μμ, elpida said...
ΒασιλικήΑυτή "ταίζω" κορίτσι μου!

At Παρ Ιουν 16, 04:19:32 μμ, elpida said...
Προβατάκι μου, εκεί κοιτάζω, πάντα!