"ΛΕΝΑ"

Κυριακή, Μάϊος 21, 2006


"Λένα"

Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

Χρόνια πολλά και καλά Λένα μου!

Να είσαι γερή και ευτυχισμένη!

Όλα τα όνειρά σου να πραγματοποιηθούν και σύντομα!

Εγώ πάντα δίπλα σου.

Όλοι μας πάντα δίπλα σου.

Κι αν σήμερα που γιορτάζεις είσαι μακριά και μας λείπεις, δεν πειράζει.

Είναι σαν να είσαι εδώ.



***********

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ!

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους bloggers που γιορτάζουν Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα!Στην Ελένη, στον Κώστα, στην Κωνσταντίνα και σε όσους έχουν αγαπημένα πρόσωπα που γιορτάζουν,να τους χαίρονται και να είναι όλοι γεροί και ευτυχισμένοι!



****************

posted by elpida @ 5/21/2006 02:31:00 πμ

Σάββατο, Μάϊος 20, 2006


Λ έ ν α

Τετάρτη 6 Ιουλίου 1983 ώρα 6.15

Αγαπημένο μας μωράκι.

Η μαμά και ο μπαμπάς μόλις μάθανε για την ύπαρξη σου, το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν να γράψουμε την κάθε σημαντική στιγμή της ζωής σου, έτσι, όταν μεγαλώσεις θα ξέρεις το κάθε τι για σένα. Επειδή ο μπαμπάς όμως είναι λίγο τεμπελάκος, ανέλαβε η μαμά να γράψει αυτήν την ιστορία, την ιστορία της ζωής σου που είναι αληθινή πέρα για πέρα. Αυτή τη στιγμή ο μπαμπάς πήγε να πάρει τηλέφωνο τον γιατρό, τον καλό κύριο που προσπαθεί να μεγαλώσεις και να γίνεις παιδάκι. Εγώ (η μαμά) είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι (έτσι είπε ο γιατρός) και αρχίζω να γράφω το ημερολόγιο σου. Ξεκινήσαμε από πολύ νωρίτερα να γράφουμε, (να γράφω δηλαδή, γιατί του μπαμπά δεν του αρέσει να γράφει, όπως εμένα), όμως κάτι έτυχε και η μαμά φοβήθηκε. Φοβήθηκε μη σε χάσει. Είχε στενοχωρηθεί πολύ και δεν εύρισκε την δύναμη νʼ αρχίσεινα γράφει. Όμως σήμερα που ο μπαμπάς έφερε το τεστ και αυτό έλεγε ότι το μωράκι μας ζει, πήρα αμέσως την πένα να γράψω. Πριν αρχίσω όμως, θα σου υποσχεθώ ότι η μαμά θα κάνει το παν, για να σε κρατήσει κοντά της. Το ίδιο και ο μπαμπάς. Όμως θέλουμε να βοηθήσεις και συ και να μείνεις για πάντα κοντά μας. Σʼ αγαπάμε και σε περιμένουμε. Η μαμά και ο μπαμπάς.

*************************************************



Κυριακή 19 Ιουνίου 1983

Ήμασταν δύο γίναμε τρεις.

Η μεγάλη απόδειξη της ύπαρξης σου.Το Σάββατο βράδυ η μαμά με τον μπαμπά ψάχνανε να βρούνε φαρμακείο, για να αγοράσουν το τεστ που θα τους έλεγε την αλήθεια. Κυριακή πρωί η μεγάλη χαρά. Είδαμε το κυκλάκι και τρελαθήκαμε και οι δύο. Μαζί μας κι εσύ πιστεύω που θα έχεις τόσο χαζοχαρούμενους γονείς.



.***********************************************

Παρασκευή 17 Φλεβάρη 1984

ώρα 8 ακριβώς

Αγαπημένη μου κορούλα, τώρα που συμπληρώνω το ημερολόγιό σου, εσύ κοιμάσαι μες το καροτσάκι, κοντά στη σόμπα. Πότε-πότε χαμογελάς και μερικές φορές αναστενάζεις μεςτον ύπνο σου, σαν μεγάλος άνθρωπος. Όχι μωρό μου, γιατί; Εγώ θέλω μόνο να χαμογελάς. Ποιος το πλήγωσε το κορίτσι μου κι αναστενάζει; Σίγουρα κάποιο κακό όνειρο θα βλέπεις μωρό μου. Όμως μην φοβάσαι. Μόλις ξυπνήσεις θα δεις και μόνη σου,ότι όλα όσα έβλεπες ήταν ένα ψέμα. Ναι αγάπη μου; Χαμογέλα λοιπόν. Η γιαγιούλα η Αφροδίτη που τόσο μα τόσο πολύ σε αγαπάει, είναι ξαπλωμένη στον καναπέ και με κοιτάζει που συμπληρώνωτο ημερολόγιο σου. Είναι κουρασμένη πολύ η καημένη καινυστάζει, γιατί εσύ ζιζάνιο χθες το βράδυ, δεν μας άφησες να κοιμηθούμε όλη νύχτα. Η γιαγιά σε έχει κακομάθει πολύ.



Σταμάτησα για λίγο το γράψιμο, γιατί ξύπνησες. Σε πήρα αγκαλιά μου, σου έδωσα χαμομηλάκι με ασπιρινούλα. Τώρα είσαι ξάπλα στον καναπέ και παίζεις. **********************************************************



Παρασκευή 1η Μαρτίου 1985

Ήταν απόγευμα προς βραδάκι και πήγα στην Μερσίνα για ναπληρώσω το ενοίκιο. Δεν ήταν εκεί και ξεκίνησα να φύγω, όταν την βρήκα στο δρόμο και γύρισα πίσω. Κάθισα λίγο παρέα τους. Ανάμεσα στα όσα συζητήσαμε με ρώτησε αν περπατάς και της είπα, όχι. Μου είπε ότι αφού έμαθες να μπουσουλάς, θʼ αργήσεις πολύ να περπατήσεις. Στενοχωρήθηκα λίγο και μόλις έφτασα σπίτι, το πρώτο που έκανα, ήταν να σε μάθω να περπατάς. Σου έλεγα έλα - έλα δύο βήματα μακριά σου και εσύ για δυο - τρεις φορές έκανες από δύο βηματάκια και χωνόσουνα στην αγκαλιά μου. Η χαρά όλων μας δεν περιγράφεται. Από την άλλη μέρα έλεγα σʼ όλο τον κόσμο ότι περπάτησες. Εσύ όμως για καμιά βδομάδα ήσουν διστακτική και φοβόσουν να κάνεις βήμα. Έπεσες και μερικές φορές και φοβήθηκες. Ωστόσο, μέρα με τη μέρα άρχισες να κάνεις περισσότερα βηματάκια. Έτσι, μέσα σε 15 μέρες περπατούσες μόνη σου σε αρκετή απόσταση. Έπεφτες βέβαια συνέχεια και εμείς σε ρωτάγαμε :«Τι έκανε η Λένα;» και συ απαντούσες «μπαπ»!Έτσι έμαθε η Λένα μας να περπατάει και εμείς σε καμαρώναμε. Σιγά -σιγά έτρεχες κιόλας και τώρα περπατάς άνετα μόνη σου καμαρωτή - καμαρωτή. Πας με τα πόδια βόλτα στο πάρκο και στην Βίκυ και έτσι δεν κουράζεις και την μαμά, που δεν μπορεί πια να σε παίρνει αγκαλίτσα. Πάντως εγώ θεωρώ γούρικη αυτή την μέρα που έκανες τα πρώτα σου βήματα. Την 1η του Μάρτη του 1985. ****************************************************

Εν Αθήναι Αύγουστος 2001

Αθήνα!

Δεν μ' αρέσει καθόλου. Με αγχώνει πολύ. Δεν μ' αρέσει ο ρυθμός ζωής, τ' αυτοκίνητα, τα καυσαέρια, δεν μ' αρέσουν πολλά. Είμαι στο σπίτι της Λένας, της κόρης μου, η οποία κόρη μου δεν άντεξε να μείνει εδώ, ούτε είκοσι τέσσερις ώρες. Χθες ήρθαμε. Σήμερα έφυγε άρον - άρον. Κι εγώ θα έφευγαευχαρίστως, αλλά έπρεπε να μείνω να καθαρίσω το σπίτι......

Εύκολο το έχεις να κοιμηθείς;

Κακό πράγμα η συνήθεια. Το γράψιμο μου έχει γίνει εξάρτηση. Μέχρι να ξημερώσει, προτιμώ να πιω δέκα καφέδες, παρά να κοιμηθώ. Τέτοιες στιγμές ηρεμίας, δεν θα τις ξαναβρώ. Είναι για να κοιμηθώ;.....

Γράφεις, τι γράφεις; ρωτάνε όλοι.

Ξεχάσανε. Ξεχάσανε τον «σεβντά» μου....

Όλοι. Ανεξαιρέτως. Μα δεν πειράζει. Κάποια στιγμή θα τους το θυμίσω εγώ.....

Έμπνευση.... θα έλεγε κάποιος «γνωστός» συγγραφέας.

Ανάγκη, θα του απαντούσα εγώ.

Τίποτ' άλλο. Ούτε ταλέντο.

Ανάγκη που προκύπτει απ' τα αληθινά γεγονότα της ζωής.

Αν το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ..... τα μετάλλια στη ζωή που φροντίζει να μου δίνει μεγάλη ποικιλία γεγονότων.

«Τα λουλούδια στην κυρία από μένα....», που λέει και το τραγούδι.

Σε μένα δώστε μολύβια και χαρτιά. Πολλά χαρτιά. Και χρόνο. Πολύ χρόνο.....

Έχασα το σήμα του σταθμού. Πρέπει να είναι υπέροχο τραγούδι.

«Κάντε τον λογαριασμό τελειώνω, αγάπησα και τώρα το πληρώνω, κάντε το λογαριασμό πληρώνω!».....

Να γράψω, να μη γράψω;

Το ίδιο κάνει. Το ίδιο θα «πληρώσω» που λέει και το τραγούδι.

posted by elpida @ 5/20/2006 09:50:00 μμ 4 comments

Funky_MouToN said...
Eίστε πολλή τρυφερή..μια γλυκιά μανούλα!Σας θαυμάζω για τις απόψεις σας..μάκαρι να μην υπήρχε το συμφέρον που σκοτώνει όλα τα ευαίσθητα και αγνά συναισθήματαΜε έχει πίασει αυπνία και περιφέρομαι στις λέξεις σας..εύχομαι να με νανουρίσουν Καλημέρα και να χαίρεστε τη κορούλα σας.. Κυρ Μαϊ 21, 04:32:32 πμ

apousia said... Χρόνια πολλά στη Λένα της ζωής σου!Και γέμιζε,γέμιζε μέσα σου,για ν'αδειάζεις,κι αδειάζοντας,να κάνεις εμάς πλουσιότερους! Κυρ Μαϊ 21, 03:53:29 μμ

Η Κουρούνα said... Ελπίδα, να χαίρεσαι την κόρη σου και να τη δεις όπως επιθυμείς.Ένα μπλογκ που ίσως σ΄ ενδιαφέρει είναι το Ελληνική Λογοτεχνία. Θα το βρεις στη διεύθυνση http://diavazo.blogspot.com . Κυρ Μαϊ 21, 09:12:26 μμ

elpida said... Παιδιά σας ευχαριστώ όλους. Να είστε καλά όλοι σας. Και σεις να χαίρεστε όσους αγαπάτε.