2.3,8, 9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2006

Κυριακή, Ιούλιος 09, 2006

Με συγκίνησε ο τραγουδιστής......

Ήμουνα στο Κτελ. Έφευγα από Αθήνα απ΄το κορίτσι μου και ήμουν μελαγχολική. Έκανα το τελευταίο μου τσιγάρο πριν την αναχώρηση του λεωφορείου, όταν είδα έναν κύριο γκριζομάλλη να προχωράει προς το μέρος μου πουλώντας cd. Απέφυγα την ματιά μου σε κείνον, γιατί σκέφτηκα το γνωστό:"Η πειρατία σκοτώνει την μουσική",όταν τον άκουσα να λέει σε μια διπλανή μου κυρία:"Αυτός που βλέπετε στο cd eίμαι εγώ!"Πάγωσα. Μου θύμησε εμένα που έλεγα:"Αυτό το βιβλίο είναι δικό μου!"Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν πήρα τη ματιά μου από πάνω του. Τον κοίταζα τόσο έντονα και συμπονετικά που εκείνος το πρόσεξε και ερχόταν προς το μέρος μου.Για μια στιγμή έχασα τη γη κάτω απ΄τα πόδια μου. Ήθελα να πάρω, αν γινόταν και περισσότερα από ένα, μα ήξερα πως τα λεφτά μου τα είχα τελειώσει όλα! Πάντα αυτό κάνω όταν πάω στην Αθήνα. Όσα και να πάρω μαζί μου. Χαλάω και τα φανερά, χαλάω και τα κρυμμένα κι όσα περισσέψουν τ΄αφήνω στο παιδί. Κρατάω μόνο για το εισιτήριό μου και για κανένα αναψυκτικό στον Λεβέντη.(Να μην της γεμίσω το ψυγείο; Να μην την πάω βόλτα στα μαγαζιά να πάρει το φουστανάκι που φλερτάρει εδώ και καιρό; Να μην πάρουμε και σορτσάκι και παντελόνι; Να μην πάρουμε και κανένα καλλυντικό; Να μην πάρουμε και βιβλία; Λίγο ποίηση, ένα μυθιστόρημα; Στην Πρωτοπορία είχε και πολλές προσφορές. Εκεί στο υπόγειο βρήκαμε και το βιβλίο μου. Χάρηκαπολύ!)Ενώ ο τραγουδιστής λοιπόν ερχόταν προς το μέρος μου, εγώ υπολόγιζα πόσα μπορεί να έχει το πορτοφόλι μου, για να μην εκτεθώ. Δεν ήθελα να του πω: "Δεν μ΄ενδειαφέρει!", όπως του είπαν οι άλλοι. Το έχω νιώσει στο πετσί μου κι εγώ, δεν θα το έλεγα με τίποτα σ΄αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν μάλιστα και τραγουδιστής! Πλανώδιους συγγραφείς ξέρω. Ζωγράφους ξέρω. Τραγουδιστή όμως, πρώτη φορά στη ζωή μου είδα να πουλάει μόνος του το cd του! Πρέπει να έχει πολύ μεράκι. Ότι τραγούδια κι αν έλεγε θα το έπαιρνα. Μόνο και μόνο για να του δώσω λίγη χαρά και να του δείξω πόσο τον νιώθω!Τα λεφτά μου όμως έφταναν;Όλες αυτές οι σκέψεις πέρασαν απ΄το μυαλό μου, μέχρι να κάνει αυτά τα δυο βήματα και να βρεθεί κοντά μου, δείχνοντάς το:"Θα πάρετε κυρία μου ένα cd; Τραγουδάω εγώ. Θάνο Νικολάου με λένε..."" Πόσο το πουλάτε κύριε Νικολάου;"τον ρώτησα χαμογελώντας και παρακαλώντας από μέσα μου να μην είναι ακριβός."10Ευρώ...""Και βέβαια θα το πάρω!" είπα ψάχνοντας το πορτοφόλι μου και παίζοντας κορώνα γράμματα την τύχη μου, για το ρεζιλίκι που θα πάθαινα. Είχα υπολογίσει ότι 5 θα είχα σίγουρα κι επειδή πάντα ρίχνω χύμα κέρματα στην τσάντα, κάτι θα έβρισκα κι εκεί!Ανοίγοντας το πορτοφόλι, ανάσανα! Δύο πεντάευρα πράσινα ήταν εκεί και περίμεναν τον τραγουδιστή! Χάρηκα τόσο πολύ!Ενώ τον πλήρωνα και εκείνος μου το έδινε, μου εξηγούσε πως στα μαγαζιά θα το βρω 15 Ευρώ κι ότι είμαι κερδισμένη!"20 έπρεπε να το πουλάτε κύριε Νικολάου εσείς, που μας κάνετε την τιμή και σας γνωρίζουμε κιόλας!" αλλά....,ήθελα να συμπληρώσω, αλλά λυπάμαι που δεν έχω άλλα λεφτά μαζί μου.Δεν του το είπα όμως. Εκείνος μου έδειχνε πια τραγούδια λέει, αλλά εμένα δεν μ΄ένοιαζε αυτό. Άλλα με ένοιαζαν κι αυτά ήθελα να μάθω. Μου είπε πως μόνος του τα πληρώνει όλα, ότι είναι γνήσια cd , ότι δεν υπάρχει κέρδος κ.λ.π κ.λπ. Του είπα και για μένα, για τα βιβλία μου που δεν το άντεχα, τότε! Μου είπε ότι έχει δει κι εκείνος συγγραφείς να πουλάνε μόνοι τους τα βιβλία τους και ζωγράφους. Για τραγουδιστές δεν μου είπε. Ούτε εγώ τον ρώτησα.Τον χαιρέτησα και μπήκα στο λεωφορείο. Δεν είδα αν πούλησε εκείνη την μέρα. Μακάρι το cd του, την φωνή του και το μεράκι του να το αναγνωρίσει όλος ο κόσμος κι αυτός ο τραγουδιστής να μη βγει ξανά στους δρόμους. Αλλού είναι η θέση του!Δυο μέρες τώρα, αν και ήθελα να γράψω γι΄αυτόν μόλις ήρθα, δεν μπόρεσα ν΄ακούσω τα τραγούδια. Απόψε ήταν η κατάλληλη στιγμή κι απ΄την ώρα που άρχισα να σας γράφω για κείνον, το cd του έχει παίξει ήδη μια φορά ολόκληρο και θέλοντας να τ΄ακούσω ξανά, πάτησα ένα κουμπί (χωρίς να ξέρω τι δουλειά κάνει) κι ακούω συνέχεια το πρώτο.Η φωνή του είναι πολύ ζεστή, σωστή και μελαγχολική, όπως και τα τραγούδια που διάλεξε γι΄αυτό το cd."Μη μου λέτε πια να κάνω υπομονή, έχω πυρκαγιά απόψε στην ψυχή. Φέρ΄τε μου να πιω, να πιω να ζαλιστώ....." του Μανώλη Αγγελόπουλου.Μ΄αρέσει αυτό το τυχαίο. Δεν σηκώνομαι απ΄τον υπολογιστή να το ξεκολλήσω, πριν τελειώσω το post μου για κείνον.Το παίρνω συμβολικά. Είναι σαν να απαιτεί το κείμενο αυτόν τον επίλογο.Ως πότε άνθρωποι με μεράκι, με ταλέντο και υπομονή θα είναι στο περιθώριο;
posted by elpida @ 7/09/2006 02:09:00 πμ 9 comments
9 Comments:
At Κυρ Ιουλ 09, 03:49:22 πμ, elpida said...
Το κείμενο γράφει λάθος ώρα. Η ώρα είναι 4 παρά 20, μόλις ήρθε ο Τάσος απ΄τη βόλτα του και μου ξεκόλλησε και το τραγούδι."Με παρέσυρε το ρέμα...και με τρομάζουνε τα όνειρά μου..."το δεύτερο.Καλό ξημέρωμα σε όλους και στον τραγουδιστή θάνο Νικολάου!

At Κυρ Ιουλ 09, 11:56:01 πμ, Anonymous said...
Δεν το έχεις μάλλον αντιληφθεί αλλά στο σημερινό ΕΘΝΟΣ γράφει καλά λόγια για το βιβλίο σου...

At Κυρ Ιουλ 09, 03:07:13 μμ, elpida said...
ανώνυμε, Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!Τι να σε κεράσω για την χαρά που μου δίνεις;Θά ΄θελα να ξέρω ποιός η ποια μου δίνει αυτή την χαρά.Σου εύχομαι από καρδιάς να παίρνεις στη ζωή σου μόνο χαρές και πάντα έτσι απλόχερα να δίνεις!"....αφού ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ σου λέω!"

At Κυρ Ιουλ 09, 03:23:31 μμ, elgalla said...
Elpida μου, ο Νικόλας Άσιμος έκανε κάτι παρόμοιο, οπότε, ναι, υπάρχουν και πλανώδιοι τραγουδιστές!Συγχαρητήρια για το βιβλίο σου. Μακάρι να το δεις σύντομα και σε άλλες εφημερίδες και όλοι να λένε τα καλύτερα!

At Κυρ Ιουλ 09, 03:42:40 μμ, Serenity said...
Πρέπει να είσαι πολύ γενναιόδωρος, καλόκαρδος και συμπονετικός άνθρωπος, Κατερίνα. Εγώ τουλάχιστον αυτό βλέπω στις γραμμές που διαβάζω...

At Κυρ Ιουλ 09, 04:00:45 μμ, elpida said...
elgalla μου, κρίμα! Εγώ τους τραγουδιστές τους έχω πολύ ψηλά! θέλω να κάθονται στον θρόνο τους! Μακάρι να δικαιωθούν όλοι! Δεν το αντέχω αυτό!Ευχαριστώ για τις ευχές! Και σε σένα εύχομαι πολλές πολλές επιτυχίες που θα τις έχεις! Πρώτον για τα ταλέντα σου και δεύτερον γιατί είσαι πολύ μικρή ακόμα και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου.Διάβαζε όμως τώρα. Εντάξει;

At Κυρ Ιουλ 09, 04:05:32 μμ, elpida said...
serenity φαίνεται κορίτσι μου;Γι΄αυτό και δεν πρόκοψα! Απ΄τις πολλές ευαισθησίες....Να είσαι καλά!Σ΄ευχαριστώ που με διαβάζεις. Σημαίνει ότι κάπως έτσι είσαι κι εσύ. Εύχομαι μόνο εσύ να μπορείς να ισοφαρίζεις την ζυγαριά και να μη σε παίρνει από κάτω, όπως εμένα. Την αγάπη μου!

At Κυρ Ιουλ 09, 04:59:34 μμ, apousia said...
Κι από μένα πολλές και ζεστές ευχές,ξανά και ξανά,για το βιβλίο!Συγκινητικό το post,και πιο συγκινητική η ανθρωπιά σου,κι η ευαίσθητη ματιά που δίνεις σε ό,τι μας περιβάλλει...Μια αγκαλιά σου στέλνω!

At Κυρ Ιουλ 09, 07:36:13 μμ, elpida said...
απουσία μου γλυκιά! Πόσο σ΄αγαπώ!

Σάββατο, Ιούλιος 08, 2006

Μνημόσυνο στον Δημήτρη

8 Ιουλίου 2006

8 χρόνια μετά.....


4/7/98 Σάββατο βράδυ ώρα μία και.......

Ο Δημήτρης ο συνάδελφος Έφυγε τ΄απόγευμα. Απόψε δεν τον βγάζω απ΄το μυαλό μου κι αυτόν και την οικογένειά του. Τους νιώθω όλους σαν να τους βλέπω μπροστά μου. Ακόμη και τον Δημήτρη.
Θέλει να φωνάξει:"Μην κλαίτε! Μη στεναχωριέστε!", μα δε μπορεί. Η μάλλον το φωνάζει, αλλά δεν τον ακούει κανείς. Ο Δημήτρης ζει και το ξέρω! Ζει όπως και η Μάννα!

Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Δημήτρη, βρήκα τη δύναμη και ήρθα να σε χαιρετήσω.
Ήρθα να σου πω κι εγώ με τον τρόπο μου, το δικό μου "Αντίο".
Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου και τα κατάφερα. Τα κατάφερα γιατί η ξαφνική σου φυγή ήταν πιο δυνατή απ΄τη δική μου δειλία. Δυο μέρες τώρα, δεν μπορώ να το πιστέψω. Δε μπορεί είπα. Δε φεύγουν έτσι τα παλικάρια. Δε φεύγουν έτσι εύκολα οι σύζυγοι, οι πατεράδες, τα αδέλφια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι. Χαιρετούν πρώτα. Προετοιμάζουν. Προειδοποιούν.
Ξέρω Δημήτρη. Εσύ μας χαιρέτησες και μας χαιρέτησες με πολύ παράπονο. Εμείς δεν το καταλάβαμε. Εμείς δεν προλάβαμε να καταλάβουμε πόσο εύκολα φεύγουν τα παλικάρια, οι φίλοι, οι συνάδελφοι.Δημήτρη, δεν σε κατηγορώ. Ξέρω καλά, τόσο εγώ, όσο όλοι που ήρθαμε κοντά σου αυτή τη στιγμή να σε χαιρετήσουμε, ότι δεν το ήθελες. Κανείς δεν θέλει να φύγει απ΄αυτή τη ζωή. Κανείς δε θέλει ν΄αφήσει πίσω του πολυαγαπημένα πρόσωπα. Κανείς. Ούτε κι εσύ. Γι΄αυτό πάλεψες μέχρι χθες. Περίμενες όπως περιμέναμε όλοι μας, ότι θα νικήσεις αυτόν τον μεγάλο εχθρό, τον θάνατο! Περιμέναμε όλοι ένα θαύμα. Να ζήσεις! Τι άλλο;
Μα νομίζεις Δημήτρη μου πως όλοι εμείς που είμαστε κοντά σου αυτή τη στιγμή, νιώθουμε ότι ζούμε; Έχει καταλάβει νομίζεις κανείς από μας, τι είναι πραγματικά ζωή και ποιος ο σκοπός της; Ζούμε ίσως από μια συνήθεια και όλοι θρηνούμε και φοβόμαστε τον θάνατο κι ας μη ξέρουμε τίποτα γι΄αυτόν. Εσύ τώρα ξέρεις. Αργά ή γρήγορα θα το μάθει ο καθένας από μας.

Ένα ποίημα λέει:
"Μήπως η αλήθεια είναι στο θάνατο
κι η ζωή μας κρύβει την πλάνη;
Ότι λέμε πως ζει,
μήπως πέθανε
κι είν΄αθάνατο,
ότι έχει πεθάνει;"

Όχι Δημήτρη! Εσύ δεν πέθανες! Πετάς ψηλά μαζί με τους αγγέλους, αλλά βλέποντας όλους εμάς να κλαίμε και να θρηνούμε τον άδικο χαμό σου, ενώ πετάς, γυρίζεις και κοιτάζεις κάτω και λυπημένος κλαις κι εσύ. Γι΄αυτό βρήκα τη δύναμη και ήρθα.Ήρθα για να σου ευχηθώ μαζί με τους άλλους "Καλό ταξίδι". Ήρθα πρώτα απ΄όλα ως Άνθρωπος, όπως όλοι μας, μετά ήρθα ως φίλη που σε γνώρισα μέσα απ΄την ομάδα του Ρήγα και απ΄την φιλία σας με τον άντρα μου και τέλος ήρθα ως συνάδελφος.
Ναι, Δημήτρη! Ήρθα να σου πω ένα ειλικρινές Αντίο, σ΄αυτό το μακρινό ταξίδι. Είμαι τυχερή που πρόλαβα να σε γνωρίσω, πρώτα ως Άνθρωπο, γιατί ως συνάδελφοι χαθήκαμε μέσα στις αρρωστημένες καταστάσεις και στα προβλήματα της δουλειάς μας. Ξέρω ότι μεσ΄τη δουλειά πληγώθηκες πολλές φορές και κουβαλάς μαζί σου μεγάλη πίκρα.
Ήρθα λοιπόν να σου ζητήσω να τα ξεχάσεις όλα. Όχι για τους άλλους, αλλά για σένα! Έτσι, με λιγότερο φορτίο, θα μπορέσεις να πετάξεις πιο ψηλά και να φτάσεις εκεί που σου αξίζει. Θα θυμάσαι βέβαια πως τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Γι΄ αυτό σε παρακαλώ εγώ, συγχώρησε όσους σε πίκραναν και να είσαι σίγουρος, πως έχουν μετανιώσει ειλικρινά γι΄ αυτό. Όλοι μετανιώνουν για τα λάθη τους κι ας μη βρίσκουν τη δύναμη ποτέ να το πουν.(Αν και έμαθα απ΄τους δικούς σου νωρίτερα, ότι πριν φύγεις, είπες ότι αγαπάς όλον τον κόσμο!)Κι εμένα συγχώρησε με σε παρακαλώ, που παίρνω το θάρρος και σου μιλάω αυτή τη στιγμή. Νομίζω όμως, πως κάποιος πρέπει να σου μιλήσει και οι άλλοι, οι δικοί σου άνθρωποι, αυτή τη στιγμή δεν το μπορούν. Μη νομίσεις ότι για μένα είναι εύκολο. Πίστεψέ με, πίεσα πολύ τον εαυτό μου, για να τα καταφέρω να έρθω. Δεν αντέχω να χαιρετώ ανθρώπους σε τέτοια ταξίδια. Θέλω να τους θυμάμαι αλλιώς και να έχω την ελπίδα ότι θα τους ξαναδώ.
Ως άνθρωπος θέλω να σου πω, μην κλαις και μη γυρίζεις πίσω. Συνέχιζε να πετάς με τους αγγέλους, αφού έτσι έπρεπε. Για κει σε προόριζε ο Θεός και σε ήθελε νέο! Παλικάρι! Έτσι όπως ήσουνα! 40 χρονών παλικάρι! Δυο μέτρα μπόι, άντρας!Για να μπορείς να κουμαντάρεις τη στρατιά των αγγέλων που θα προστατεύει τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Τα παιδιά σου, τη γυναίκα σου, όποιους αγαπούσες και πάντα θ΄αγαπάς.
Όχι Δημήτρη. Μην κλαις. Να, κοίτα! Ούτε εμείς κλαίμε!Γι΄ αυτό το ταξίδι δεν είχες δηλώσει εσύ συμμετοχή. Κάποιο λάθος έγινε που δεν σβήνεται, δεν διορθώνεται με μπλάνκο. Ο νόμος λέει απαγορεύονται οι διορθώσεις στα θεωρημένα βιβλία της εφορίας. Και το δικό σου βιβλίο, το βιβλίο της ζωής σου ήταν θεωρημένο μέχρι τη σελίδα 40 προς 41, όχι όμως απ΄την εφορία, αλλά από έναν άλλο Ανώτερο που κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί του. Αν και πάλι μπορεί να μην ήταν λάθος. Μπορεί έτσι να έπρεπε να γίνει. Μπορεί να είσαι κι εσύ ένα παιδί του Θεού που σε ήθελε γρήγορα κοντά του. Μπορεί να σ΄αγαπούσε πολύ, όπως τον Χριστό. Μήπως και η δική σου φτωχή, τίμια και ταπεινή ζωή, δεν έμοιαζε με την δική του;
Γι΄αυτό σου λέω. Μην κλαις πια. Μη νομίζεις πως θα σε ξεχάσουμε, τόσο εμείς οι φίλοι και συνάδελφοι και πολύ περισσότερο η οικογένειά σου.
Μόνο σε παρακαλώ, τώρα που απέκτησες κάτι θεϊκό, κάτι που εμείς δεν έχουμε, βοήθησε όσο μπορείς να ναρκωθεί αυτός ο πόνος. Κάνε τα μάτια των παιδιών σου να μην κλαίνε, την καρδιά τους να μη πονάει, την απουσία σου, να μη τη νιώσουν. Κοίμισέ τους με ένα παραμύθι, με μια ιστορία.
Θυμάμαι που μου έλεγες, ότι τους διάβαζες το "ένα παιδί μετράει τα άστρα" και άλλα βιβλία για να κοιμηθούν. Πες τους τώρα τη δική σου ιστορία, για τα όνειρα που δεν πρόλαβες να πραγματοποιήσεις, πες , όχι μόνο σ΄αυτά, αλλά σε όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα, πες τους, πως δεν Έφυγες. Είσαι εδώ! Μαζί τους! Και τώρα κοιμάσαι γιατί κουράστηκες. Τίποτ΄ άλλο!Πες τους την ιστορία σου Δημήτρη, γιατί εγώ δεν τη ξέρω όλη και δεν το μπορώ. Μόνο μη ξεχάσεις να τους πεις, πως το δικό σου αστέρι, θα είναι πάντα ψηλά στον ουρανό και θα φέγγει γι΄ αυτούς πάντα! Πες τους το!
Νιώθω πως σε κούρασα. Νιώθω καλύτερα όμως που σου μίλησα. Τώρα μπορώ να σε χαιρετήσω και να σ΄ αφήσω να κοιμηθείς.
Και κάτι τελευταίο. Όταν φτάσεις στην κορυφή αυτού του ταξιδιού, κάπου εκεί στο πλήθος όλων αυτών των ανθρώπων που Έφυγαν απ΄αυτή τη ζωή, κάπου εκεί θα βρεις μια Μάννα, τη δική μου Μάννα. Πες της σε παρακαλώ εκ μέρους μου, ότι για μένα είναι ζωντανή, όπως ζωντανός θα μείνεις κι εσύ για τους δικούς σου ανθρώπους.
Και να την προσέχεις! Όπως κι εγώ σου υπόσχομαι, ότι θα προσέχω όσο μπορώ την οικογένειά σου.
Και τώρα κοίτα μας! Μη βιάζεσαι να κοιμηθείς βαριά. Όλοι θα σηκωθούμε, σαν ένας άνθρωπος, να σε χειροκροτήσουμε και να στήσουμε το χορό, ένα χορό αλλιώτικο απ΄τους άλλους, σαν τίποτα να μην έχει γίνει, σαν ο θάνατος να μην έχει περάσει από κοντά μας, σαν να βλέπουμε όλοι μαζί ένα όνειρο κακό, έναν εφιάλτη.
Αντίο Δημήτρη!
Καλό σου ταξίδι!
Θα είσαι πάντα μέσα σε όλα που γι΄αυτά έχεις λείψει και παραμέλησες την υγεία σου. Αυτά τα "όλα" θα σε κρατούν ζωντανό. Να το ξέρεις! Να το θυμάσαι!
Καλό σου ταξίδι παλικάρι, Άνθρωπε, φίλε και συνάδελφε!

Σημείωση:
Εμείς όλοι ήρθαμε εδώ για να σε χαιρετήσουμε στο τελευταίο σου ταξίδι και να δώσουμε κουράγιο στην οικογένειά σου, όσο μπορούμε βέβαια. Καλό ταξίδι Δημήτρη και να θυμάσαι πως θα ζεις πάντα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που σ΄ αγάπησαν.
Αντίο Δημήτρη!
Καλό ταξίδι!
(Η σημ. γράφτηκε Εκεί και δεν είναι με ακρίβεια στα δικά μου αντίγραφα, γιατί τα δυο πρωτότυπα δεν τα έχω. Ένα πήρε ο Δημήτρης μαζί του και το άλλο το παρέδωσα στη Λένα, τη γυναίκα του για ενθύμιο. Εκείνη μου το ζήτησε για τα παιδιά της).
posted by elpida @ 7/08/2006 09:23:00 μμ 8 comments
8 Comments:
At Σαβ Ιουλ 08, 10:28:57 μμ, elpida said...
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις σκηνές. Το πόσο έμοιαζε τον άντρα μου και είχα σοκαριστεί πολύ. Στο γήπεδο όλοι τους μπέρδευαν. Ίδιοι, ακόμα και στο όνομα! Δεν θα ξεχάσω τό πόσο έτρεμα όταν διάβαζα αυτά τα λόγια, δεν θα ξεχάσω το καινούργιο του σπίτι, που δεν το χάρηκε και ήταν γεμάτο χελιδονοφωλιές και τα χελιδόνια πέταγαν κοντά του φεύγοντας...Δεν θα ξεχάσω πολλά."Αιωνία η μνήμη σου Δημήτρη!"Σίγουρα οι άνθρωποί σου δεν σε ξέχασαν.Τους συναδέλφους άστους! Μαζί τους και μένα.

At Σαβ Ιουλ 08, 10:53:04 μμ, apousia said...
''Γλυκέ μου εσύ δεν χάθηκες!Μέσα στις φλέβες μου είσαι...''Να αφήσω κι εγώ ένα δάκρυ και μια μνήμη για το φίλο σου,για το Δημήτρη των χελιδονιών και των αγγέλων.Που έφυγε δεκατέσσερις μήνες πριν το ταξίδι του δικού μου Μάρκου...Και που είμαι σίγουρη,πως παρά τα δέκα χρόνια διαφορά στην ηλικία τους,έχουν γίνει φίλοι...και συζητούν,για μας που μένουμε!Και περιμένουμε...Την αγάπη μου elpida!

At Σαβ Ιουλ 08, 10:53:35 μμ, elgalla said...
...Ανατρίχιασα...Υ.Γ. Μήπως μπορείς να μου πεις ποιο είναι το ποίημα που αναφέρεις; Θυμάμαι ότι το είχα διαβάσει σ'ένα από τα σχολικά μου βιβλία, αλλά με τη μετακόμιση τα πέταξα και δεν το ξαναβρήκα ποτε...

At Κυρ Ιουλ 09, 12:24:07 πμ, elpida said...
elgalla μου,θα σε στεναχωρήσω απόψε. Για να το βρω πρέπει να ψάξω πολλά κιβώτια και τώρα δεν έχω τον χρόνο. Λόγω της οικοδομής στο χωριό, έχω πολύ κιβώτιο σπίτι.Αυτή τη στιγμή δε θυμάμαι κι εγώ. Μόλις θυμηθώ θα σου το γράψω στο μπλογκ σου.Εκτός αν μας το πει κάποιος άλλος νωρίτερα. Όταν θα γίνει η μετακόμιση θα το ψάξω. Αυτό το κείμενο ήταν ήδη δακτυλογραφημένο γι αυτό το βρήκα. Φιλιά, καλό βράδυ και συγνώμη!

At Κυρ Ιουλ 09, 12:28:46 πμ, elpida said...
απουσία μου, σίγουρα έχουν συναντηθεί όλοι Εκεί πάνω και τα λένε....Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι τον Μάρκο σου. Γλυκά όμως, χωρίς πόνο. Έτσι θα ήθελε κι εκείνος.Καλό σου βράδυ!

At Κυρ Ιουλ 09, 02:54:29 πμ, FunKy_MouToN said...
Όμορφα τα λόγια σου elpida..να τον θυμάστε πάντα..Καλο βράδυ

At Κυρ Ιουλ 09, 03:55:56 πμ, elpida said...
Καλό βράδυ κορίτσι μου! Όνειρα γλυκά!

At Κυρ Ιουλ 09, 11:04:20 πμ, elgalla said...
Δεν πειράζει, elpida μου, όταν έχεις χρόνο και αν το θυμηθείς...συγκινήθηκα που το διάβασα εδώ μετά από τόσο καιρό κι αυτό μετράει...


Δευτέρα, Ιούλιος 03, 2006

Θάλασσες.....

Ήρθαν!
Τα κατάφερα!
Απολαύστε, χορτάστε θάλασσα!
Μαζί σας κι εγώ!

posted by elpida @ 7/03/2006 12:55:00 πμ 20 comments
20 Comments:


At Δευ Ιουλ 03, 02:06:14 πμ, aphrodite said...
Να γράψεις χίλια βιβλία!Διαταγή από τα παιδιά...Τι περιμένεις κυκλάμινο?Εμείς πάντως χάσκουμε και περιμένουμε...Συγκινημένοι... Βγάλτες τις 200 σου σελίδες και δώστες να τυπωθούνε, οφείλεις...Πολλά φιλιά, Αφροδίτη.(σου έχω πει ότι το άγριο κυκλάμινο είναι το αγαπημένο μου λουλούδι ever?)

At Δευ Ιουλ 03, 03:12:06 πμ, MouToN said...
Tα κατάφερες φανταστικό κυκλαμινάκι!Μπράβο!Σ'ευχαριστούμε για τις όμορφες φωτογραφίες:))

At Δευ Ιουλ 03, 03:19:02 πμ, elpida said...
204 σελίδες κυκλοφορούν κορίτσι μου απ΄τις εκδόσεις Καλυδών.Τίτλος "Γράμμα στη Μάννα .....με 2ν" και "συγγραφέας" η αφεντιά μου! Βέβαια λείπουν κάποια πολύ προσωπικά και έχουν αλλαχτεί κάποια ονόματα, αλλά η ουσία παραμένει. Ζήτησέ το απ΄τον βιβλιοπώλη σου και την άλλη μέρα θα στο φέρει. Αφροδίτη λέγαν και την Μάννα! λατρεύω αυτό το όνομα!Ευχαριστώ Αφροδίτη μου! Με συγκίνησες πριν πάω για ύπνο. Άντε να κοιμηθώ τώρα! Τις θάλασσες τις είδες;

At Δευ Ιουλ 03, 03:20:45 πμ, elpida said...
προβατάκι, κάποια άλλη ψυχή πρέπει να ευχαριστήσεις...Φιλάκια! Χαθήκαμε!

At Δευ Ιουλ 03, 11:41:03 πμ, deadendmind said...
Πανέμορφες!

At Δευ Ιουλ 03, 05:58:02 μμ, elgalla said...
Γεια χαρά!Είπα να ανταποδώσω την επίσκεψη!Πολύ ωραίες φωτογραφίες αν και με κάνουν να ζηλεύω!:Ο(

At Δευ Ιουλ 03, 06:12:53 μμ, scalidi said...
Η τελευταία φωτό με τρομάζει με το φουρτουνιασμένο ουρανό έτοιμο να ξεσπάσει καταιγίδα

At Δευ Ιουλ 03, 06:17:22 μμ, Serenity said...
Εγώ πάλι αυτή τη θάλασσα στη δεύτερη φωτογραφία τη βρίσκω ... μεγαλοπρεπή!

At Δευ Ιουλ 03, 06:19:06 μμ, apousia said...
''Τη θάλασσα,τη θάλασσα,ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει?''Πόσα κλείνει μέσα του αυτό το μπλε?Σ'ευχαριστούμε elpida,για τις πανέμορφες φωτογραφίες!

At Δευ Ιουλ 03, 07:27:21 μμ, elpida said...
deadendmindΕυχαριστώ φωτοβολίδα! Έτσι θα σε λέω εγώ για συντομία. Εκτός αν μου πεις τι θα πει, για να το γράφω στα Ελληνικά.

At Δευ Ιουλ 03, 07:30:01 μμ, elpida said...
elgalla Καλώς ήρθες! Μη χασομεράς όμως! Γράφε ποιήματα. Το μέλλον σας ανήκει! Χάρηκα πολύ που ήρθες!Σ΄ευχαριστώ!

At Δευ Ιουλ 03, 07:34:59 μμ, elpida said...
scalidi έτσι δεν είναι μερικές φορές; Πότε φουρτουνιασμένες, πότε γαλήνιες, όπως είναι και ο καιρός και η ψυχολογία μας; Όλες οι φάσεις υπάρχουν. Γι΄αυτό και τις έβαλα όλες. Δεν ήθελα να αδικήσω καμμία!

At Δευ Ιουλ 03, 07:36:20 μμ, elpida said...
serenityΕίναι κορίτσι μου!

At Δευ Ιουλ 03, 07:43:43 μμ, elpida said...
απουσία μου,πόσες ευχές, πόσα όνειρα, πόσες επιθυμίες, πόσες ματιές έχουν δεχτεί και κρύβουν τα νερά της και το μπλε της;Απουσία μου, γνώρισα μια κοπέλα που μου χάρισε αυτές τις θάλασσες!Θάλασσα η καρδιά της. Ατελείωτη...Μόνο που ξέσπασε εκείνη η καταιγίδα της φωτογραφίας στη ζωή της. Εύχομαι τώρα να έρθει η γαλήνη. Εκείνη να ευχαριστήσεις και θα σου την συστήσω κιόλας!Την αγάπη μου!

At Δευ Ιουλ 03, 08:23:20 μμ, Kostas Koutsoukos said...
Πολύ ωραίες.. που ειναι αυτες οι θάλασσες?

At Δευ Ιουλ 03, 08:48:28 μμ, elgalla said...
Όπως είπα και σ'ένα παλιό post, με τα ποιήματα που έχω μαζεμένα στον υπολογιστή μου βγάζω άνετα τρεις-τέσσερις ποιητικές συλλογές!Και συνέχεια γράφω καινούρια!Δε σταματάω ποτέ!:Ο)

At Δευ Ιουλ 03, 11:34:25 μμ, elpida said...
Κώστα μου, θα σε γελάσω! Πάντως η μία με το ελαφρύ κυματάκι και με την μεγάλη αμμουδιά μοιάζει πολύ με το αγαπημένο μου Χορευτό Πηλίου.

At Δευ Ιουλ 03, 11:41:16 μμ, elpida said...
elgallaΠάντα σου εύχομαι να γράφεις και να έχεις εμπνεύσεις και εύχομαι γρήγορα να σε ανακαλύψουν αυτοί που πρέπει, γιατί έχεις πάθος.Μεγάλη υπόθεση η ποίηση. Λίγες οι λέξεις, πολλά τα νοήματα, πολλές οι εικόνες. Λατρεύω τους ποιητές. Έχουν περισσότερες ευαισθησίες απ΄τους συγγραφείς.

At Τρι Ιουλ 04, 12:10:57 πμ, elgalla said...
Ευχαριστώ πολύ Ελπίδα μου...Είσαι πολύ γλυκιά!

At Τρι Ιουλ 04, 01:05:46 πμ, deadendmind said...
Τώρα την είδα την απάντησή σου, συγνώμη. Dead End Mind σημαίνει αδιέξοδο μυαλό. Μου έβαλες τώρα την ιδέα να γράψω ένα post γι'αυτό...Ελπίζω να το κάνω σύντομα!

Κυριακή, Ιούλιος 02, 2006

Θάλασσα!

Το όνειρό μου ήταν να μάθω να βάζω φωτογραφίες στα κείμενά μου. Έμαθα τον τρόπο, αλλά δεν έμαθα ακόμη πώς να σκανάρω δικές μου φωτογραφίες στα αρχεία μου ή πώς να κατεβάζω απ΄ το ίντερνετ.Είπα τον καημό μου σε μια φίλη νωρίτερα, ότι θα ήθελα μια φωτογραφία θάλασσας! Αν και σκόπευα με άλλη φωτογραφία να κάνω κάποτε την αρχή. Η κίνηση της φίλης μου όμως, αν και δεν ήταν καλά, να «ψαρέψει" για μένα όχι μία, αλλά τρεις θάλασσες και να μου τις στείλει με συγκίνησε πολύ!Γι΄αυτό και όλες οι θάλασσες είναι αφιερωμένες σ΄ εκείνη και εύχομαι θάλασσες να πάρουν τον πόνο της και να τον πάνε μακριά....Διάβασα τελευταία ένα βιβλίο και μου άρεσε πολύ η ιστορία με τα ψάρια. Γι΄αυτό σας την αντιγράφω:«Πιστεύουμε ότι αρμονία σημαίνει το να έχουμε πράγματα και ν΄αγωνιζόμαστε για περισσότερα απ΄αυτά τα πράγματα. Αλλά αφθονία πραγματικά σημαίνει, ότι η αιωνιότητά μας και το σύμπαν μας είναι κάτι το ατέλειωτο. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος να βλέπουμε. Πάντα μου άρεσε αυτή η μικρή παρακάτω ιστορία με τα ψάρια που χαρακτηρίζει πολύ όμορφα την πρόθεση αυτού του Κεφαλαίου:«Με συγχωρείς, είπε ένα ψάρι της θάλασσας σ΄ένα άλλο, εσύ είσαι πιο τακτικό και με πιο πολλή πείρα από μένα, κι ίσως να μπορείς να με βοηθήσεις. Πες μου, που μπορώ να βρω αυτό το πράγμα που το λένε θάλασσα; Το ψάχνω παντού, αλλά χωρίς αποτέλεσμα».«Η θάλασσα», είπε το άλλο ψάρι, «είναι αυτό που μέσα του κολυμπάς τώρα».«Α, ώστε αυτό είναι; Μα αυτό είναι μονάχα νερό. Εκείνο που ψάχνω εγώ είναι η θάλασσα», είπε το μικρότερο ψάρι, νιώθοντας μεγάλη απογοήτευση.Κι εμείς το ίδιο κολυμπούμε μέσα στην ολοκληρωτική αφθονία. Δεν χρειάζεται λοιπόν να προσπαθούμε να την βρούμε. Άσχετα με το πόσο μακριά εκείνο το μικρό ψάρι θα μπορούσε να κολυμπήσει, δεν θα βγει ποτέ από τη θάλασσα. Είναι το ίδιο απόλυτα άφθονη γι΄αυτό , όπως είναι και το σύμπαν μας για μας»Γουέιν Ντύερ, «Πίστεψέ το και θα το δεις», εκδόσεις Γλάρος, σελίδα 180
posted by elpida @ 7/02/2006 11:50:00 μμ 10 comments
10 Comments:
At Δευ Ιουλ 03, 12:14:49 πμ, elpida said...
Αυτή θυμίζει πολύ Χορευτό. Οι άλλες δύο δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έρχονται!Πω! Πω! Μόρφηνε το μπλογκ μου!Νά ΄σαι καλά ρε κορίτσι!

At Δευ Ιουλ 03, 12:27:21 πμ, enteka said...
ωραία φωτο.πάντως αν και η pop psychology του Γ. Ντιέρ είναι απλοϊκά λαϊκίστικη, έχω να πω ότι με είχε (έχει) βοηθήσει τρομερά στη ζωή μου. [όπως και άλλα πράγματα φυσικά]:))))

At Δευ Ιουλ 03, 12:30:56 πμ, elpida said...
Καλή μου φιλενάδα, όσο και να επιμένω, δεν έρχονται. Είχα την τύχη του πρωτάρη! Δεν πειράζει! Θα μάθω! Που θα πάει;

At Δευ Ιουλ 03, 12:36:03 πμ, elpida said...
Enteka,μόλις πήγε 12 μιση και εγώ παιδεύομαι να φέρω όλες τις θάλασσες εδώ!Μ΄αρέσει που σ΄αρέσει η φωτο. Που να δεις το Χορευτό!Καλό είναι αν κάθε βιβλίο αφήνει κάτι πίσω του κι αν μας βοηθάνε και στην ψυχολογία μας, ότι καλύτερο!Φιλιά πολλά, ευχαριστώ που ήρθες στο φτωχικό μου!Καλό σου βράδυ!

At Δευ Ιουλ 03, 12:53:19 πμ, kalorifer said...
deksi click.... save picture as...

At Δευ Ιουλ 03, 01:19:03 πμ, elpida said...
καλοριφέρ μου, καλώς ήρθες γενικά. Κάτι σου έγραψα αλλά σβήστηκε. Νο, έγραφε. Ευχαριστώ για τις οδηγίες, μα αν δεν ξέρεις που να τις εφαρμόσεις και είσαι τόσο άσχετος όπως εγώ, μην την ψάχνεις. Θα μάθω όμως! Σύντομα κάποιος θα μου μάθει πολλά. Ανυπομονώ ως τότε.

At Δευ Ιουλ 03, 11:40:30 πμ, deadendmind said...
Καλημέρα με αεράκι θαλασσινό...:-)

At Δευ Ιουλ 03, 06:22:09 μμ, apousia said...
ΚΑΙ η θάλασσα όπως ό,τι όμορφο γύρω μας,δεν εξαντλείται...Υπέροχο απόσπασμα!

At Δευ Ιουλ 03, 07:45:45 μμ, elpida said...
Καλημέρα φωτοβολίδα μου!

At Δευ Ιουλ 03, 07:46:37 μμ, elpida said...
Απουσία μου, σ΄άρεσε; Χαίρομαι!

Κυριακή, Ιούλιος 02, 2006

Ένας Παράδεισος στη γη

1η Ιουλίου σήμερα, των Αγίων Αναργύρων. Μεγάλη η χάρη τους!
6 και μισή το πρωί, άυπνη, ήμουν έτοιμη. Ήρθε ο Δημήτρης ξάδερφος του άντρα μου και με πήρε. Η κουνιάδα μου μας είχε καλέσει στην Λειτουργία που είχε ταμένη, για την υγεία του άντρα της στην εκκλησία της Παναγίας Αρμενίου στη Λάρισα.Φτάσαμε εκεί μόλις άρχισε η Λειτουργία. Εγώ αν και σπάνια πάω στην εκκλησία πρωί, (λόγω της κατά συνήθειας χρόνιας αϋπνίας, «έχω αλλάξει το βιολογικό μου ρολόι», είπε ο γιατρός) ξεκίνησα με ευχάριστη διάθεση.Είναι πολύ όμορφη και ζεστή αυτή η εκκλησία. Έξω στην εξοχή, γεμάτη πράσινο, λουλούδια και παγκάκια. Εκεί είχα κάνει παλιότερα και ένα μνημόσυνο στη Μάννα. Έκανα στον σταυρό μου λοιπόν κι εκεί που πήγα να πάρω τα κεράκια μου, στον προθάλαμο της εκκλησίας, έμεινα άφωνη όταν άκουσα τσιρίσματα χελιδονιών και πάνω απ΄ το κεφάλι μου πετούσε η χελιδόνα και ο χελιδόνος, πηγαίνοντας τροφή στα πέντε μωρά χελιδονάκια που πείναγαν και έκλαιγαν.Έσκυψα το κεφάλι μου, γιατί εμπόδισα στο πέταγμά της την χελιδόνα και δεν πέτυχε τον στόχο της, που ήταν ένα απ΄ τα πέντε ανοιχτά στόματα των μωρών της.Μέχρι να σηκώσω το κεφάλι μου, τράκαρα με τον χελιδόνο που ακούμπησε στο κεφάλι μου και αστόχησε κι αυτός. Τα μικρά χελιδονάκια είχαν ξεσηκώσει τον κόσμο. Μάλωνε η χελιδόνα με τον χελιδόνο; Δεν ξέρω. Θα σας γελάσω. Ίσως και να μάλωναν κι εμένα που είχα εμποδίσει το ιερό έργο τους.Ο κόσμος έμπαινε στην εκκλησία, αφού είχε ανάψει το κερί του κι εγώ είχα μείνει με τα κεριά στο χέρι και με το στόμα ανοιχτό απ΄ την έκπληξη, λες κι ο χελιδόνος θα ταΐζε εμένα!Πρώτη μου σκέψη: Θεέ μου! Τι θαύμα είναι αυτό; Χελιδονοφωλιά μέσα σε εκκλησία; Μα πως γίνεται; Όταν κλείνει η εκκλησία κλειδώνουν και τα χελιδονάκια μέσα; Ή μήπως μένει και την νύχτα ανοιχτή;Δεύτερη σκέψη: Ατυχία! Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή απ΄ την τσάντα πριν λίγο, γιατί σκέφτηκα, τι θα φωτογραφήσω εκεί; Για να προσευχηθώ πάω. Ας μην την κουβαλάω!(Αν σας πω πόσο μετάνιωσα, θα είναι περριτό. Θα ξαναπάω όμως και σύντομα!) Να μην σας κουράζω, άναψα τα κεράκια μου και μπήκα στην κυρίως εκκλησία. Λίγος κόσμος στην αρχή, μετά μαζεύτηκαν πάνω από 150 άτομα, γιατί ήταν η γιορτή των Αγίων Αναργύρων και είχαν και άλλες οικογένειες αρτοκλασίες.Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στα λόγια του παπά και των ψαλτών και κάποιες στιγμές κατάφερα να ξεχάσω τη χελιδονοφωλιά και να κάνω υπομονή μέχρι να τελειώσει η λειτουργία. Μετά θα τα χάζευα όσο ήθελα και θα ρώταγα την νεωκόρο όσες απορίες είχα. Άλλωστε οι ψαλμοί, η καμπάνα που χτυπούσε χαρμόσυνα και τα τσιρίσματα των χελιδονιών είχαν δέσει όλα μαζί, σαν μια ξεχωριστή συναυλία και είχαν γίνει ένα.Πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα τόσο όμορφα σε Λειτουργία. Ο ύμνος «Άγιοι Ανάργυροι θεραπευταί , θεράπευσον υμάς, δωρεάν λάβομεν, δωρεάν δώκε....», (ίσως να μην τον θυμάμαι και σωστά), με είχε παρασύρει, όταν νόμισα ότι με πήρε ο ύπνος κι έβλεπα όνειρο.Απ΄τις ανοιχτές πόρτες και τα παράθυρα της εκκλησίας μπαινώ-βγαιναν πολλά χελιδόνια τιτιβίζοντας και τρέχοντας να ταΐσουν τα δικά τους μωρά. Φαντάστηκα ότι έξω η εκκλησία ήταν γεμάτη χελιδονοφωλιές.Να βλέπεις χελιδόνια να περνούν δίπλα απ΄ τους ψάλτες, να μπαίνουν στο ιερό, να προσπερνούν τις εικόνες, να περνούν πάνω απ΄ τα κεφάλια μας και να λες, ούτε στην ύπαιθρο να ήμουν! Ένας παράδεισος στη γη!Μετά ήρθαν και σφίγγες και μέλισσες και κάποια κουνουπάκια. Όλο και κάποιοι κάτι προσπαθούσαμε να διώξουμε, μη μας τσιμπήσουν. Τι να σας γράψω; Τι να σας περιγράψω; Μόνο οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να τα πουν σωστά ή ακόμα καλύτερα τα μάτια σας! Εγώ είμαι ακόμα μεθυσμένη απ΄ αυτό το θαύμα της φύσης που είδα σήμερα. Μακάρι να το βλέπατε κι εσείς!Όταν τελείωσε η Λειτουργία, είδα, ρώτησα και έμαθα. Είδα ότι έξω απ΄ την εκκλησία υπήρχαν δεκάδες χελιδονοφωλιές και τα χελιδόνια σκοντάφταν πάνω μας. Στο καμπαναριό υπήρχε μια φωλιά πελαργού.Έμαθα ότι οι χελιδονοφωλιές είναι χρόνια εκεί. Ότι αυτή τη μία που είναι στον προθάλαμο την «κλειδώνουν» το βράδυ μαζί με την εκκλησία και κάθε πρωί που ανοίγει η εκκλησία, γίνεται ο ίδιος πανικός, μέχρι οι γονείς να ταίσουν τα μωρά. Μετά που χορταίνουν ηρεμούν.Όντως, πριν τελειώσει η Λειτουργία είχαν σταματήσει. Μετά που τα είδα, άλλα κοιμόντουσαν χορτασμένα και άλλα ξύνονταν τινάζοντας τα πρώτα χνουδάκια τους.Πρέπει να πάω σύντομα να τα φωτογραφήσω, γιατί γρήγορα θα μάθουν να πετάνε και θα φύγουνε για να κάνουν την δική τους φωλιά έξω.Το ξέρω καλά, γιατί το 2000 έκτισαν μια φωλιά στη σκάλα μου, είχα πολύ καλή ορατότητα απ΄ το μπαλκόνι μου, τα φωτογράφιζα συνέχεια και τα παρακολουθούσα στενά. Είχα καταγράψει τότε ότι έβλεπα, ότι ένιωθα βλέποντάς τα και ο τίτλος του ημερολογίου των χελιδονιών ήταν:«Ήρθαν! Έφυγαν! .... μα θα ξανάρθουν!»γιατί έτσι ήταν και είναι.Έρχονται την Άνοιξη, χτίζουν φωλιές, γεννάνε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο φεύγουν όλα μαζί για άλλα μέρη, αφήνοντάς μας μόνους στην μελαγχολία του χειμώνα.Ήθελα να σας γράψω πολλά, αλλά φοβάμαι ότι θα σας κουράσω. Ήθελα να σας πω για την εκκλησία, για τον κόσμο της, για τον παπά που λιβάνιζε συνέχεια, ακόμα και στον προθάλαμο κι εγώ σκεφτόμουν ότι θα σκάσουν τα χελιδονάκια, γι΄ αυτήν την αγαλλίαση που ένιωσα σήμερα, αλλά δεν πειράζει. Μου αρκεί που σας έδειξα και μια άλλη εικόνα εκκλησίας.Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η συνύπαρξη και θέλησα να σας την γράψω.
posted by elpida @ 7/02/2006 01:40:00 πμ 12 comments
12 Comments:
At Κυρ Ιουλ 02, 02:06:10 μμ, sofi-k said...
Καλό μήνα ελπίδα μου!Μπορώ να νιώσω αυτά που περιγράφεις και πίστεψέ με, με ταξίδεψες!Στο χωριό μου στην Κοζάνη, υπάρχει ένα εκκλησάκι, το αγαπημένο μου, της Παναγίας!Εκεί συμβαίνει κάτι ανάλογο, έτσι όπως είναι χτισμένο μέσα στη φύση!Χελιδόνια, σπουργίτια, τρυποκάρυδοι!Είναι ωραία η επαρχία και ώρες-ώρες μου λείπει πολύ...Σου στέλνω ένα φιλί και την αγάπη μου!!!

At Κυρ Ιουλ 02, 02:16:34 μμ, apousia said...
Πραγματικά μια όμορφη και τρυφερή συνύπαρξη!Εκεί που ήμουν εγώ σήμερα,δεν υπήρχε χελιδονοφωλιά!Πολλά φιλιά καλή μου!

At Κυρ Ιουλ 02, 03:28:17 μμ, scalidi said...
υπέροχο ποστ! Η εικόνα που μας μετέφερες μαγική πραγματικά. Οι Άγιοι Ανάργυροι θεωρούνται "γιατροί" από τη χριστιανική παράδοση, οπότε δεν θα είχαν αντίρρηση, εικάζω, να φιλοξενήσουν μια οικογένεια από μιρκά χελιδονάκια με τους γονείς τους...

At Κυρ Ιουλ 02, 05:08:47 μμ, elpida said...
Γειά σου Σοφάκι μου και καλό μήνα. Να πηγαίνεις κορίτσι μου, όσο πιο συχνά μπορείς. Εγώ αν και στο χωριό μας έχουμε πολλά εξωκκλήσια και η φύση οργιάζει, τέτοιο πράγμα δεν έχω δει. Εκεί είναι χελιδονοχώρι!

At Κυρ Ιουλ 02, 05:12:08 μμ, elpida said...
apousiaΕκεί κορίτσι μου, υπάρχει κάτι άλλοπου το βλέπεις μόνο εσύ!Σε θέλω δυνατή!

At Κυρ Ιουλ 02, 05:12:54 μμ, Serenity said...
Πολύ καλά έκανες και μας μετέφερες μια διαφορετική εικόνα εκκλησίας, γιατί αυτή που έχουμε... άστο καλύτερα... Τι όμορφο να βλέπεις κουρνιασμένα χελιδόνια σε μια γωνίτσα εκκλησιάς...

At Κυρ Ιουλ 02, 05:16:17 μμ, elpida said...
scalidiΚανένας Άγιος, αλλά ούτε και άνθρωπος νομίζω πως θα είχε την παραμικρή αντίρρηση Σταυρούλα μου!Να είσαι καλά!

At Κυρ Ιουλ 02, 05:28:22 μμ, elpida said...
serenityΆλλη νότα κορίτσι μου! Άλλο να στο λέω και άλλο να τα βλέπεις! Όχι μόνο τη χελιδονοφωλιά και τα μωρά που κλαίγανε, αλλά και τους γονείς να τρέχουν να τα ταίσουν. Αμ! και τα άλλα που περνούσαν απ΄τις ανοιχτές πόρτες, μέσα απ΄την εκκλησία, για να κόψουν δρόμο να πάνε πιο γρήγορα στα δικά τους μωρά που είχαν φωλιά έξω και σκοντάφταν στα κεφάλια μας;!Αυτό κι αν ήταν!Γι΄αυτό σας το έγραψα! Έχω μείνει έκπληκτη απ΄ την "σοφία" της δημιουργίας, γενικά.Να περνάς καλά, καλό σου απόγευμα!

At Κυρ Ιουλ 02, 10:13:44 μμ, simon says said...
Γειά σου Ελπίδα.Καλό μήνα.Λίγο καθυστερημένος αλλά... ξέρεις, έτρεχα. :Ο)Υ.Γ. Αν δεν έχεις διαβάσεις το διήγημα "Η Παναγιά η Χελιδονού", το προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι στο βιβλίο της Γιουρσενάρ, "Παραμύθια της Ανατολής", εκδόσεις Χατζηνικολή.Ελπίζω μόνο να μην κάνω κάπου λάθος γιατί το διάβασα πριν από πολλά χρόνια.

At Κυρ Ιουλ 02, 10:29:10 μμ, deadendmind said...
Καλό μήνα! :-)

At Κυρ Ιουλ 02, 10:40:58 μμ, elpida said...
simon τρέξε.... γιατί μας πιάσανε!Έχω ήδη λίστα με βιβλία που πρέπει να πάρω. Θα το πάρψ κι αυτό για το χωριό που δεν θα έχω το μπλογκ. Να είσαι καλά!

At Κυρ Ιουλ 02, 10:42:51 μμ, elpida said...
Καλό μήνα! φωτοβολίδα!Δύσκολο όνομα διάλεξες!