Ελληνική Λογοτεχνία - Ελένη Γκίκα

Κυριακή, Σεπτέμβριος 10, 2006

Ελληνική Λογοτεχνία, Ελένη Γκίκα και ... πανσέληνος!

Δεν ήταν στο πρόγραμμα να έρθω απόψε. Ήμουν όμως πολύ κουρασμένη, πολύ βρώμικη απ΄τις δουλειές κι απόψε δεν είχα χώρο στο χωριό, ούτε για να κοιμηθώ. Έτσι, μόλις άκουσα ότι θα ερχόταν ένας Αλβανός μάστορας στον Βόλο, τα μάζεψα και ήρθα!

Πριν ανέβω στο σπίτι, πότισα τον κήπο μου, πήγα βόλτα το σκυλί και μόλις μπήκα, άνοιξα τον υπολογιστή, να δω τα μηνύματά μου. Χάρηκα που σας συνάντησα, όλους!
Πού με έβαλε ο διάβολος όμως, αντί να σας γράψω, επισκέφθηκα την Ελληνική Λογοτεχνία και διαβάζοντας το τελευταίο ποστ του readers diggest, στεναχωρέθηκα πολύ!Γενικά, τελευταία στεναχωριέμαι διαβάζοντας κάποια ποστ. Δεν καταλαβαίνω και πολλά, λείπω πολύ τελευταία και έχοντας άγνοια, νιώθω ότι κολυμπάω σε μια θάλασσα, χωρίς να ξέρω μπάνιο. Λέω, ότι και να είναι, αυτοί που ξέρουν καλύτερα, θα το λύσουν! Και συνεχίζω και σας γράφω για την θέα μου! Νιώθω όμως ότι στο μπλογκ, (ο κόσμος καίγεται) και δεν μπορώ να το παίξω αδιάφορη.
Ειδικά, μετά απ΄αυτό, το αντίο του ρίντερ, παίρνω θέση απόψε και θα σας εξηγήσω το γιατί.Ήμουν άσχετη με το μπλοκιγκ, αν και είχα. Άσχετη με τα βιβλία, αν και ένα απ΄τα 5 κυκλοφορεί. Σε ένα δίλημμά μου, αν πρέπει να μιλήσω για το βιβλίο μου στο μπλογκ, ο ρίντερ με προέτρεψε σ΄αυτό και με στήριξε αξιοπρεπέστατα. Εγώ μπορεί να μη συγχώρησα ποτέ τον εαυτό μου γι΄αυτό, εσείς όμως το κρίνατε επιεικώς.
Πριν λίγο καιρό, ήθελα να κλείσω το μπλογκ, για διάφορους λόγους και πάλι ο ρίντερ με στήριξε ψυχολογικά μ΄ένα του σχόλιο. Του χρωστάω λοιπόν πολλά. Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, ούτε και τη θέση έχει στη ζωή του. Ούτε που με νοιάζει, εφόσον εκείνος προτιμά την ανωνυμία. Όποιος κι αν είναι, απ΄τη στιγμή που μου συμπαραστάθηκε, τον θεωρώ φίλο και Άνθρωπο! Γι΄αυτό και μέσω της δικής μου σελίδας, το δικό μου όπλο, όσο το κρατήσω ακόμα, θα του πω ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" και τον παρακαλώ να το ξανασκεφτεί πολύ καλά, πριν το κλείσει. Ότι κι αν αποφασίσει όμως, θα το σεβαστώ.

Πάμε στο άλλο που με στεναχώρησε. Δεν ξέρω αν και αυτό είναι μια αφορμή που πήρε χυδαία σχόλια ο ρίντερ. Είδα ότι στο προηγούμενό του ποστ, μιλούσε για την συγγραφέα και κριτικό, κυρία Ελένη Γκίκα. Όσοι με διαβάζετε, θα θυμάστε τον τρόπο που την γνώρισα και μετά, τα αποσπάσματα που σας αντέγραψα απ΄τα δύο της βιβλία που διάβασα τελευταία. Δεν θα πω πολλά. Θα πω μόνο, ότι αυτή τη γυναίκα την θαυμάζω πολύ και στα βιβλία της, βρίσκω κάτι από μένα. Δεν θα πω για τις γνώσεις της, για το ταλέντο της και τη γραφή της. Θα πω μόνο, ότι σας είπα ένα ψέμα, χωρίς να το ξέρω εγώ η ίδια. Το ανακάλυψα προχθές στην Ζαγορά και είχα σκοπό να σας το γράψω άλλη μέρα. Τα γεγονότα όμως μ΄αναγκάζουν να το ομολογήσω απόψε:
8 Αυγούστου 2002
42«Κάθησα στη γωνιά μου, κατέβασα τα αόρατα ρολά, ήπια δυο γουλιές (κ.λ.π) Πήρα ένα στυλό μπικ και σ΄ένα άσπρο δίχως γραμμές χαρτί, έγραψα σαν σε παραίσθηση».
«Αναζητώντας τη Μαρία» Τίτλος βιβλίου.
(Το δανείστηκε η Λένα απ΄την φίλη της, την Αγγέλα).
«Ξανά και ξανά, σαν τιμωρία ώσπου κουράστηκα. Κουρέλιασα το χαρτί σαν τη ζωή μου κι έτσι σβολάκι το πέταξα...... Στα χέρια μου ένα τίποτα. Μια ζωή σαν το τσαλακωμένο χαρτί». 43«Ντύθηκα όπως κουκούλι, εργασιομανία. Καλά τα κατάφερα. Δούλεψα, δούλεψα, ξέχασα τα πάντα. Ένα σκυλί έγινα. Ένα σκυλί 75 κιλά. Ασφαλιζόμουν στα σάντουιτς, στις μακαρονάδες. Χανόμουν στη γλυκιά καταπραϋντική γεύση της σοκολάτας».
52«Τελικά μας σκοτώνει ότι αγαπάμε». ( Το ʽχω πει και το΄χω γράψει κι εγώ πολλές φορές).
57«Η πιο καλή ψεύτρα. Γιατί ήμουνα πάντα ειλικρινής».

1 παρά 10, ξημερώματα Πέμπτης, του Αγίου Τριανταφύλλου. 8; Αυγούστου 2002.....
Διαβάζω το βιβλίο «Αναζητώντας τη Μαρία», της Ελένης Γκίκα. Πολύ ωραίο! Φράσεις όλο νοήματα. Παραπέμπουν κάπου. Σε ιστορία, συγγραφείς, αλλά και σε μένα την ίδια. Πολλά απ΄αυτά που γράφει, τα έχω σκεφτεί, τα έχω γράψει, κυρίως τα έχω νιώσει. Θα ήθελα να την έχω φίλη. Αν σκέφτεται έτσι, αν έζησε έτσι, έχουμε πολλά κοινά.
Ας διαβάσω παρακάτω......
4 παρά 20 πρωί
Τελείωσε η αναζήτηση της Μαρίας. Αν και σ΄αυτό το βιβλίο έχω σημειώσει πολλά, νιώθω την ανάγκη να το ξαναδιαβάσω απ΄την αρχή. Είναι αργά όμως. Δεν θα το κάνω απόψε.Και της Λένας αρχή29 τέλος 30 αρχή 42 τέλος
Εκρήξεις οργής. Που ήταν το άλλο πρόσωπο της ευαισθησίας....«Μου βγήκε αλλιώς....»44 μέση (να δω) 45 αρχή 46 αρχή και μέση

Αυτό ήταν το ψέμα μου, παιδιά! Σας είχα πει ότι δεν την ήξερα, κι όμως την είχα διαβάσει! Προχθές πήρα το ντοσιέ «Σκόρπια ζωή» στο χωριό, για να το ξεφυλλίσω τα βράδια, κι όταν το διάβασα, χάρηκα μεν, ντράπηκα δε που δεν το θυμόμουν και σας είπα και ψέματα!Συγνώμη!Να! γιατί διαβάζω αυτή την συγγραφέα. Γιατί με εκφράζει πολύ! Και τα έφερε η ζωή έτσι, που σχολίασε το βιβλίο «Γράμμα στη μάννα με 2ν», στην στήλη που γράφει στο Έθνος, γιατί την άγγιξε η δική μου αλήθεια!Εγώ, πως μπορώ να την ευχαριστήσω;
Υ.γ.Δεν σας είπα την κόντρα με την κόρη μου, όταν ήταν στην εφηβεία. Δεν μου έδινε τα βιβλία της. Αναγκαζόμουν να τα διαβάζω κρυφά και να κρατάω σημειώσεις στο ημερολόγιό μου. Να σκεφτείτε τον Αλχημιστή τον αντέγραψα (ολοκληρωτικά), σε ένα βράδυ, για να τον διαβάζω όποτε θέλω. Δεν μπορούσα να αγοράζω δυο ίδια βιβλία. Στα δικά μου τα βιβλία σημείωνα. Αργότερα που πέρασε η εφηβεία, σημειώναμε και οι δυο με διαφορετικά σημάδια και σε πολλά συμπίμπταμε.
posted by elpida @ 9/10/2006 12:52:00 πμ 0 comments